Να βρίσκεις στιγμές να γελάς, ν' αντικρίζεις το γαλάζιο τ' ουρανού, ν' ακούς τα πουλιά που κελαηδούν παραδείσιους σκοπούς. Να ζεσταίνεις τα κόκκαλα σου κάτω από τις ακτίνες του ήλιου, να μυρίζεις το χώμα μετά τη βροχή.
Να βρίσκεις στιγμές να λες λόγια αγάπης τρυφερά, ν' αγκαλιάζεις τους ανθρώπους σου τώρα που τους έχεις πριν να είναι αργά.
Να βρίσκεις στιγμές ν' ανοίγεις ένα παράθυρο στον ουρανό. Με την ευλογημένη σιωπή, την καρποφόρα περισυλλογή, τη μυστική εντός σου προσευχή.
Μόνο τότε ο χρόνος αποκτά ουσία, νόημα, αξία. Όταν η ψυχή λυτρωτικά επιστρέφει μετανοιωμένη στην πατρική αγκαλιά κι ο Θεός ψιθυρίζει αναστάσιμα τραγούδια στην καρδιά σου.
Καλή Χρονιά, εν Χριστώ!
