"Από την δική μας την πλευρά, πρέπει να τα παίρνουμε όλα "δεξιά" και να κάνουμε υπομονή. Πως μας τα στέλνει ο Θεός ..." |Ντοκουμέντο! Μιλάει ο ίδιος ο Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης...

 |Απαντήσεις που περιέχουν την ακριβή, όσο και σπάνια, έννοια της "αμφοτεροδεξιωσύνης"...

Δες πως συνταιριάζεται με τον Προστάτη Αγιούλη μας, που πανηγυρίζουμε 1 μέρα μόνο μετά... 

☆ Έτσι θα γίνεις (και συ) άγιος... |Σαν κι αυτόν που γιορτάζουμε σήμερα.-

 

"...αν θά 'χεις απαλλαγή, δεν έχεις τίποτες, μισθό δεν έχεις"

Εγώ σας έχω πει ότι κάποτε με πλησίασε μια Γερόντισσα εκεί και λέει:
-Θέλω να εξομολογηθώ.
-Μα εγώ δεν εξομολογώ τους καλογήρους, θα εξομολογήσω καλογριές;
-Όχι, θέλω να πω τον λογισμό μου, λέει.
-Ε, πες τον λογισμό σου.
Αφού είπε κι εκείνη τα βάσανά της -γιατί πάντα βάσανα θα σου πει, δεν θα σου πει χαρές- λέει:
«Είδα σαν ένα όραμα, ότι πάνω σ' ένα βουναλάκι καθόντουσαν οι Πατριάρχαι Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ. Και λέω:
-Οι Πατριάρχαι είσαστε;
-Ναι, λένε, Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ.
-Νά 'ρθω κι εγώ εκεί;
-Έλα.
-Από πού νά 'ρθω;
-Να, από ΄κει, απ' τον δρόμο.
-Δεν βλέπω κανέναν δρόμο.
-Εκεί είναι, ψάξε να τον βρεις.
-Μα, δεν βλέπω δρόμο.
-Ψαξε, βρε ευλογημένη, ψάξε και θα τον βρεις.
-Μα, αυτός ο δρόμος είναι δεκαπέντε πόντους, πώς θα περάσω; Όλο αγριοπούρναρα και αγκάθια. Θα σχίσω τα φορέματά μου, θα ματώσω τα ποδάρια μου.
-Α, κι εμείς από 'κει περάσαμε και ήρθαμε εδώ πάνω.»
Το πράγμα θέλει να πει ότι διά μέσου των θλίψεων, δια μέσου των στενοχωριών, διά μέσου του αίματος, ο άνθρωπος θ' ανέβει στον ουρανό.
Με αμεριμνία και με άνεση, με αυτοκίνητο δεν πάμε, πάτερ, στον Παράδεισο.
Θα δώσεις αίμα, να πάρεις πνεύμα.
Έξω αυτή η Γερόντισσα, να πούμε, δεν αναφέρω τ' όνομά της.
Καρκίνο, εγχειρήσεις, τούτο, εκείνο, αυτό κι όμως προσευχομένη είδε την Παναγία στο θρόνο της.
«Περάστε οι όσιοι», λέει.
Όλοι οι όσιοι πέρασαν μπροστά σαν παρέλαση, στην Παναγία.
«Περάστε οι μεγαλομάρτυρες».
Αυτή καθότανε εκεί, Γερόντισσα ήταν, Ηγουμένη.
Και στο τέλος πήγε, έβαλε μετάνοια φίλησε το χέρι της Παναγίας, ήταν ένα βελούδο!
Και η Παναγία της είπε:
«Υπομονή, υπομονή, υπομονή», και ξύπνησε, να πούμε.
Δηλαδή αν θέλεις να είσαι μαθήτρια και μαθητής του Χριστού, θ' ανέβεις κι εσύ απάνω στο Σταυρό.
Απαλλαγή κανένας Άγιος δεν εζήτησε από τον Θεό.
Υπομονή να χαρίσει.
Αν κάνεις υπομονή θά 'χεις και λιγάκι μισθό, αν θά 'χεις απαλλαγή, δεν έχεις τίποτες, μισθό δεν έχεις.

|Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης,ΛΟΓΟΙ ΔΙΔΑΧΗΣ, Υπομονή

(από την ΜΑΡΙΑ ΚΑΜΠΟΥΡΗ)

✔ Αλίμονο σε σένα ψυχή , διότι δεν ανέχεσαι μια μικρή θλίψη...

   Αλίμονο σε σένα ψυχή, 

διότι δεν ανέχεσαι μια μικρή θλίψη, 

που σου προξενεί ο αδελφός σου 

ή έναν αυστηρό λόγο,

αλλά αμέσως προχωρείς σε λογομαχία και
σε αντίδραση 

και χάνεις το στεφάνι της υπομονής και της πραότητας 

και καταδικάζεσαι αιώνια μαζί με τους μνησίκακους...

Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

|από τον π.Γεώργιο - Προσκυνητή

☆ Γιατί μέσα στον πόνο...

 

Όταν ακούεις πόνον, 

προσεύχου γι’ αυτόν που πονάει:

Όχι ο Θεός να τον απαλλάξει από τον πόνον,

αλλά υπομονήν να του δώσει.

Γιατί μέσα στον πόνον βρίσκεται ο Θεός...

  |Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

☆ Όλοι μας...

|Ιδιαιτέρως οι γυναίκες 

που βρίσκονται δίπλα μας... 

Βόηθα, 

ξεκούρασε, 

ανάπαυσέ τες! 

Αλλιώς, να το ξέρεις: 

την ηρεμία που θέλεις στο σπιτικό σου 

θα την ψάχνεις, 

αλλά δεν θα την βρίσκεις... 

«Μνήμη δικαίου»: Ο παππούς ο Παναγής † από τη Λύση...

 

|Αν δεν γνωρίζεις περί του (αγίου) παππού Παναγή, ρίξε μια ματιά στο απομαγνητοφωνημένο κείμενο μιας συζήτησης που πραγματοποιήθηκε στις 6/7-23/6/2011 στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου μεταξύ του καθηγουμένου Αρχιμ. Εφραίμ και του Πρωτοπρ. Ανδρέα Αγαθοκλέους, εφημερίου του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος Λιθροδόντα Κύπρου. 

Η συζήτηση αναφέρεται σε μια σύγχρονη αγία μορφή, στον παππού τον Παναγή από την, κατεχόμενη σήμερα, Λύση. 

Η Λύση είναι γνωστή στους περισσότερους ως πατρίδα του εθνομάρτυρα αγωνιστή της ΕΟΚΑ, Γρηγόρη Αυξεντίου...

πηγή

✨ Εν λευκώ, όμως...

Όταν μας βρίσκει μία αρρώστια, καλά είναι να αφηνόμαστε στον Χριστό εν λευκώ.

Να σκεφτόμαστε ότι η ψυχή μας έχει μεγαλύτερη ανάγκη από υπομονή και δοξολογία στους πόνους παρά από ατσαλένιο σώμα με το οποίο μπορούμε να κάνουμε μεγάλους σωματικούς αγώνες, οι οποίοι όμως ίσως μας κάνουν να καυχηθούμε, χωρίς να το καταλάβουμε, γιατί θα νομίσουμε ότι με το σπαθί μας θα κερδίσουμε τον Παράδεισο.

Ξέρετε πόσα χρόνια έχω άλλοτε υποφερτό πόνο και άλλοτε ανυπόφορο; 

Ο υποφερτός είναι μια μόνιμη κατάσταση. 

Πόσα τράβηξα πρώτα από την βρογχεκτασία και έπειτα με την εγχείρηση που έκανα! 

Έπειτα άρχισαν ιστορίες με τα έντερα. 

Ύστερα, μισή χρονιά την πέρασα με την δισκοπάθεια· 

πονούσα πολύ. 

Δεν μπορούσα να κάνω ούτε τις μετάνοιες που έκανα, αλλά δυσκολευόμουν και να εξυπηρετηθώ, ενώ χρειαζόταν να υπηρετήσω και τον κόσμο που ερχόταν. 

Στην συνέχεια μου παρουσιάστηκε κάτι σκληρό στην κοιλιά· μου είπαν ότι ήταν κήλη. 

Όταν κουραζόμουν, πονούσε και πρηζόταν πολύ. 

Μια μέρα, παραμονή του Αγίου Παντελεήμονος, ήταν πρησμένο και πονούσα. 

Έπρεπε όμως να πάω στην Σκήτη, στην ολονυκτία. 

Είπα: «θα πάω και ό,τι θέλει ας γίνη», γιατί έπρεπε να πάω. 

Στην διάρκεια της αγρυπνίας σκέφθηκα να καθήσω λίγο, αλλά είπα «αν κατεβάσω εγώ το στασίδι, για να καθήσω, θα το κατεβάσουν όλοι», οπότε προτίμησα να μην καθήσω καθόλου.

Μετά από δώδεκα ώρες που κράτησε η αγρυπνία υπέθεσα ότι θα χειροτερέψει πολύ.

Όταν επέστρεψα στο κελί μου, δεν πρόλαβα καλά-καλά να μπω μέσα, χτύπησε το καμπανάκι. 

«Ε, Πάτερ, άνοιξε!», ακούω κάποιον να φωνάζει. 

Έβαλα τα γέλια.

«Εντάξει, είπα, τώρα θα πάμε συνέχεια».

Και πράγματι σε λίγο ήρθαν και άλλοι και άλλοι. 

Το βράδυ που τελείωσα με τον κόσμο, είδα ότι είχε εξαφανισθεί τελείως! 

Την άλλη ημέρα, ενώ είχα ξεκουραστεί, πάλι παρουσιάστηκε!

Έπειτα με εμπόδιζε και με πονούσε, αλλά και το καμάρωνα κιόλας. 

Αφού ο Χριστός το ήξερε, ήξερε και ότι με βοηθάει, γι’ αυτό το άφηνε. 

Πέντε χρόνια κράτησε αυτό. Ξέρεις τι δυσκολία;

- Και τότε, Γέροντα, που είχατε πρόβλημα με τα πόδια σας;

- Εκείνο ήταν άλλο. 

Δεν μπορούσα να σταθώ όρθιος. 

Όταν ερχόταν κόσμος, ζοριζόμουν. 

Πέρασε εκείνο, μετά άρχισε η αιμορραγία. 

«Ελκώδη κολίτιδα», μου είπαν. 

Άλλη ιστορία... 

Πάνε επτά χρόνια με αιμορραγίες, με πόνους... 

Αλλά μη στεναχωριέστε· 

μόνο να εύχεσθε για την υγεία της ψυχής μου.

Εγώ χαίρομαι που με τίμησε ο Θεός και μου έδωσε αυτό το δώρο και δεν θέλω να μου το στερήσει. 

Δόξα τω Θεώ· 

ο Θεός το επιτρέπει, για να βοηθηθώ κατ’ αυτόν τον τρόπο. 

Έτσι δίνουμε εξετάσεις στην υπομονή. 

Τώρα αυτό, ύστερα το άλλο...

«Υπομονής χρείαν έχομεν».

Γιατί, αν εμείς που έχουμε λίγο φόβο Θεού, δεν κάνουμε υπομονή, τι θα κάνουν οι κοσμικοί; 

Αν και βλέπω ότι πολλοί λαϊκοί μας ξεπερνούν στην αρετή. 

Μου έλεγαν οι γονείς μου ότι οι Φαρασιώτες, όταν αρρώσταιναν, δεν έτρεχαν αμέσως στον Χατζηεφεντή να τους θεραπεύση. 

Υπέμεναν πρώτα τους πόνους, όσο μπορούσαν, ανάλογα με το φιλότιμο και την υπομονή τους, διότι θεωρούσαν ευλογία να υποφέρουν.

«Ας βασανίσω κι εγώ, έλεγαν, λίγο την ψυχή μου για τον Χριστό, αφού ο Χριστός βασανίστηκε πολύ, για να με σώση».

Και, όταν πια έβλεπαν ότι πήγαιναν πίσω οι δουλειές τους και ταλαιπωρούνταν η οικογένειά τους, τότε πήγαιναν στον Χατζηεφεντή να τους θεραπεύσει. 

Βλέπεις τι φιλότιμο είχαν! 

Όταν εκείνοι, που ήταν λαϊκοί, σκέφτονταν έτσι και έκαναν υπομονή, εγώ σαν καλόγερος πως πρέπει να σκέφτομαι; 

Ο Χριστός είπε: 

«Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών». 

Βλέπετε, ο Θεός δεν ευχαριστήθηκε τόσο από τις ελεημοσύνες του Ιώβ, όταν είχε όλα τα αγαθά, όσο από την υπομονή του τον καιρό της δοκιμασίας...

Πηγή: Οι δοκιμασίες στην ζωή μας, Ιερόν Ησυχαστήριον "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2002

Εμείς από εδώ

✔ Σκέψου το ...

 

✨  Υπομονή 

       δεν είναι η ικανότητα να περιμένεις.

Είναι το πώς συμπεριφέρεσαι, 

       καθώς περιμένεις...

 

                  |Ανωνύμου Μοναχού του Ξένου

πηγή

"Ήθελα να κάνω 3 λόγους, ή και βιβλία, που το ένα να περιέχει μόνον αυτό... | Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

 

"... Λοιπόν τίποτε άλλο δεν επιθυμώ

και τόσο πολύ αγαπώ,

όσο να ακούω

ότι κάνετε υπομονή στους πειρασμούς.

Επειδή ο Θεός,

ως Ον αυτοδόξαστο,

δεν χρειάζεται την εργασία του ανθρώπου.

Χαίρεται όμως και αγαπά,

όταν για την αγάπη Του

μαρτυρούμε και πάσχουμε.

Γι’ αυτό και μας στεφανώνει ως αθλητές,

μας χαρίζει πλούσια τη χάρη Του.

Ήθελα να κάνω 3 λόγους,

ή και βιβλία, που το ένα να περιέχει μόνον αυτό:

● Ότι ο άνθρωπος είναι μηδέν·

και διαρκώς να φωνάζω ότι είμαι μηδέν.

Το άλλο να γράφει:

● Ότι σε όλα είναι ο Θεός αυτοδόξαστος.

Και το τρίτο:

● Να έχεις σε όλα υπομονή μέχρι θανάτου.

Κι αν είσαι νέος, κι αν γέρασες,

κι αν αγωνίσθηκες πολλά χρόνια,

εάν δεν κάνεις υπομονή μέχρι να βγει η ψυχή σου,

σαν κουρέλι θεωρούνται τα έργα σου ενώπιον του Θεού.

Λοιπόν γνώριζε τον εαυτό σου ότι είσαι μηδέν.

Αυτή είναι η ύπαρξή σου· μηδέν.

Η καταγωγή σου είναι ο πηλός,

και η ζωτική δύναμή σου είναι η πνοή του Θεού.

● Όλα λοιπόν είναι του Θεού.

Γνώριζε τον εαυτό σου ότι είσαι μηδέν

και έχε υπομονή στους πειρασμούς,

για να απαλλαγείς απ’ αυτούς,

και να γίνεις θεός κατά χάριν·

γιατί είσαι η πνοή, το εμφύσημα του Θεού...

~ Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

|από τη Ροδουλα Βαιλακη

[η σύνθεση στην αρχή της ανάρτησης από εδώ ]

* Σε 3 περιπτώσεις οἱ ἄγγελοι θυμιάζουν καί μυρώνουν τούς ἐκλεκτούς τοῦ Θεού...

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο 

«Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων»

Κάποιο πρωϊνό, ὁ ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διά Χριστόν σαλός ( 9ος -10ος αἰ.), καθισμένος σέ μιά γωνία, ἄκουγε τό πνευματικό του παιδί τόν Ἐπιφάνιο, πού διάβαζε ἕνα λόγο τοῦ μεγάλου Βασιλείου.

Ὅσην ὥρα διαρκοῦσε ἡ ἀνάγνωση, ξεχυνόταν μιά εὐωδία σάν ἀπό πολύτιμα ἀρρώματα. Ὅταν τελείωσε ἡ ἀνάγνωση, χάθηκε καί ἡ εὐωδία. Ἔκπληκτος ὁ Ἐπιφάνιος στράφηκε πρός τόν ὅσιο:

-Ἐξηγησέ μου σέ παρακαλῶ, τί εὐωδία ἦταν αὐτή;

Κι ὁ ὅσιος, ἐπειδή εἶχε δεῖ αὐτόν πού σκορποῦσε τήν εὐωδία, ἀποκρίθηκε:

-Ἄγγελοι Κυρίου εἶχαν συγκεντρωθεῖ ἐδῶ, παιδί μου. Ἕνας μάλιστα, θέλοντας νά τιμήσει τά λόγια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θύμιαζε γύρω μας χαρούμενος.

Ἡ ἔκπληξη καί ἡ ἀπορία του Ἐπιφανίου κορυφώθηκαν. Ὁ ὅσιος λοιπόν συνέχισε πιό ἀναλυτικά:

-Σέ τρεῖς περιπτώσεις οἱ ἄγγελοι θυμιάζουν καί μυρώνουν τούς ἐκλεκτούς τοῦ Θεού: 

Πρῶτον, ὅταν διαβάζουν τά ἱερά βιβλία, ὁπότε τούς κυκλώνουν γιά ν’ ἀκούσουν κι αὐτοί. 

Δεύτερον, ὅταν προσεύχονται καί συνομιλοῦν μέ τό Θεό, ὁπότε συμπροσεύχονται κι ἐκεῖνοι μέ πόθο.

Τρίτον, ὅταν ὑπομένουν γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ κόπο, πόνο καί τιμωρίες, ὁπότε τούς μυρώνουν καί τούς παρακινοῦν στόν ἀγώνα τῆς εὐσέβειας.

Γιά τήν τελευταία περίπτωση θά σοῦ πῶ τήν ἀκόλουθη ἱστορία:

Κάποτε ὁ παραβάτης Ἰουλιανός, ξεκινώντας νά πολεμήσει τούς Πέρσες, κατέβηκε στή Δάφνη (προάστιο τῆς Ἀντιόχειας) γιά νά θυσιάσει στό θεό Ἀπόλλωνα. Ἤθελε νά πάρει χρησμό γιά τήν ἔκβαση τοῦ πολέμου.

Ὁ δαίμονας ὅμως, πού κατοικοῦσε στό ἄγαλμα, δέν μποροῦσε νά δώσει χρησμό, γιατί βρίσκονταν ἐκεῖ τά λείψανα τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Βαβύλα καί τῶν τριῶν νηπίων.

Ὁ παραβάτης διέταξε τούς Ἀντιοχεῖς νά τά μετακομίσουν ἄφοβα. Τότε ἐκεῖνοι σήκωσαν τή σορό τῶν ἁγίων καί βάδιζαν ψάλλοντας: 

«Αἰσχυνθήτωσαν πάντες οἱ προσκυνοῦντες τοῖς γλυπτοῖς, οἱ ἐγκαυχώμενοι ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν».

Ὅταν τ’ ἄκουσε αὐτά ὁ βασιλιάς, διέταξε ὀργισμένος νά συλλάβουν ὅσους ἀκολουθοῦσαν τή λιτανεία. Ἀνάμεσά τους συνέλαβαν κι ἕναν ἕφηβο δεκαπέντε χρονῶν, πού λεγόταν Θεόδωρος.

Τόν παρουσίασαν στόν βασιλιά, κι ἐκεῖνος πρόσταξε νά τόν κρεμάσουν σ’ ἕνα ξύλο καί νά τοῦ ξεσχίζουν τίς σάρκες. Ἔτσι κρεμασμένος ὑπέφερε πολλά βασανιστήρια. Ὅταν βράδιασε, τόν κατέβασαν καί τόν ἕριξαν στή φυλακή.

Ἔμεινε ἐκεῖ μερικές μέρες, μέχρι πού ἔλαβαν τήν εἴδηση πώς ὁ βασιλιάς σκοτώθηκε στόν πόλεμο. Τότε ἐλευθερώθηκε ὁ Θεόδωρος καί γύρισε στό σπίτι του.

῾῾Ἀγαπημένε μας Θεόδωρε’’, τόν ρωτοῦσαν ἐκεῖ συγγενεῖς καί φίλοι. 

‘‘Τί ἔνιωθες ὅταν σέ ξέσχιζαν κρεμασμένο στό ξυλο’’;

Ἐκεῖνος τούς ἀποκρίθηκε: 

῾῾Στήν ἀρχή ὑπέφερα μέ δυσκολία τόν πόνο. Ὕστερα ὅμως παρουσιάστηκαν μπροστά μου τέσσερις νέοι μέ ὅμορφα πρόσωπα καί κατάλευκες στολές. Ὁ ἕνας κρατοῦσε μιά λεκάνη ἀστραφτερή.

Ὁ ἄλλος χρυσό μυροδοχεῖο μέ μύρο σάν ροδέλαιο. Οἱ ἄλλοι δύο κρατοῦσαν λευκά σεντόνια διπλωμένα στά τέσσερα. Ὁ ἕνας ἄδειασε τό μύρο στή λεκάνη καί, καθώς ἐκεῖνο ἐξατμιζόταν, ἔνιωθα σέ κάθε εἰσπνοή νά σκπορπίζεται ἡ εὐωδία του σ’ ὅλα τά μέλη καί νά ἐξουδετερώνει τούς φρικτούς πόνους.

Ὕστερα, ὁ ἕνας ἔβρεχε τό πανί στή λεκάνη καί τό ’βαζε στό πρόσωπό μου πολλή ὥρα, ὥστε μέ τήν ἡδονή ἐκείνη νά ξεχνάω τούς πόνους. Ὅταν τό ἔπαιρνε ὁ πρῶτος, ἦταν ὁ ἄλλος ἕτοιμος κι ἔβαζε τό δικό του. Αὐτό συνεχιζόταν μέχρι πού μέ κατέβασαν οἱ δήμιοι ἀπό τό ξύλο.

Τότε ὅμως ἔφυγαν οἱ ἄγγελοι ἀπό κοντά μου καί λυπήθηκα, γιατί στερήθηκα ἐκείνη τή γλυκύτατη ἡδονή. Ἤθελα νά βασανιζόμουν ἀκόμη...

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο

«Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων» (σελ.155-157)

Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου

Ὠρωπὸς Ἀττικῆς 2007

Πηγή: Αναβάσεις και 

Εμείς από το «σπιτάκι της Μέλιας»

(H υπέροχη εικόνα του Αγγέλου είναι έργο του Maniatis Dimitris — μαζί με Αναστασία Μανιάτη Μόγα).

|πρωτοδημοσιεύσαμε τέτοιες μέρες το 2019...

☆ "Ξέρεις, ο Θεός δεν βιάζεται, δεν έχει άγχος. Ο Θεός εργάζεται και περιμένει. Να ελπίζεις και να περιμένεις. Όλα και όλοι έχουν την ώρα τους...

 

 

~ γράφει ο Αλέξης Αλεξάνδρου

Να μάθουμε την υπομονή. 

Όλα και όλοι έχουν την ώρα τους.

 

Ξέρεις, ο Θεός δεν βιάζεται, 

δεν έχει άγχος. 

Ο Θεός εργάζεται και περιμένει. 

Αγαπά απροϋπόθετα και προσμένει. 

Μπορεί να περιμένει χρόνια ολόκληρα, 

μια ζωή, 

μέχρι και την τελευταία πνοή. 

Τον άνθρωπο τον σκληρό, 

τον άδικο, 

τον άσωτο, 

με χέρια ανοιχτά τον περιμένει.

 

Ένα νεύμα, 

ένα δάκρυ, 

ένας αναστεναγμός, 

ένας λυγμός. 

Ένα «Κύριε ελέησον», 

ένα «ήμαρτον» 

και μέσα σε μια στιγμή 

η κόλαση γίνεται παράδεισος 

και το σκοτάδι φως.

 

Γι’ αυτό ποτέ μην απελπίζεσαι. 

Να θυμάσαι πάντα το ληστή στον σταυρό. 

Από τελευταίος έγινε πρώτος, 

από τελεσίδικα χαμένος, 

απρόσμενα αιώνια κερδισμένος.

 

Να περιμένεις και να επιμένεις. 

Εκεί, ταπεινά στην προσευχή. 

Θα έρθει η ώρα και γι’ αυτούς που αγαπάς. 

Για εκείνους που τόσο πονάς.

 

Έχει ο Θεός…

|εμείς από την εκ των "συν αυτώ", Γεωργιάννα Β.

 

* Να φοβάσαι την αντοχή του υπομονετικού ανθρώπου. Να την προσέχεις και να τη φοβάσαι. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σκάσει στα χέρια σου. Ο υπομονετικός άνθρωπος δεν είναι βλάκας...

~ γράφει η Κατερίνα Χήναρη

Η βρύση στάζει μέρες τώρα. 
Βράδια κυρίως. 
Δηλαδή και μέρες στάζει αλλά ποιος την ακούει.  

Το βράδυ είναι που ακούγεται ο ήχος της σταγόνας 

που σκάει εκκωφαντικά στο δοχείο. 

Ναι, βάλαμε ένα δοχείο 

για να μαζεύεται το νερό μέχρι να τη φτιάξουμε. 
Πού χρόνος; 
Πού λεφτά; 
Πού διάθεση; 
Μαζεύει κάθε τόσο νερό μέχρι απάνω, 

την αδειάζουμε και τη ξαναβάζουμε στη θέση της.

Τι τα θες; 

Όσα μπαλώματα κι αν κάνεις 

πάντα κάτι θα βρίσκει να χαλάει. 

Παλιά πράματα, ξεχαρβαλωμένα. 

Μεταχειρισμένα από χέρια πολλά 

που δοκίμασαν τη χρήση τους 

κι έπειτα τράβηξαν γι’ αλλού. 

Την πείραξαν, όμως. 

Την κατέβασαν την αρχική της αξία. 

Έπαψε να είναι ολοκαίνουρια κι αστραφτερή.

Σαν τους ανθρώπους κι αυτή, 

κάποιος ήρθε και δοκίμασε την υπομονή της. 
Υπομονή. 
Περίεργη λέξη. 
Γοητευτική. 
Έχουν οι άνθρωποι από δαύτη μπόλικη. 
Όχι όλοι. 
Όχι ανεξάντλητη. 
Έχουν, όμως, τόση όση τους επιτρέπει 

να πορεύονται και να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο.

Η υπομονή είναι αρετή 

κι ευθύνη για όποιον την κατέχει. 

Άλλος πολλή κι άλλος λίγη. 

Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πόση έχει κάποιος. 

Άγνωστα τα όρια, 

εντυπωσιακά τα αποτελέσματά της.

Ήρωες οι υπομονετικοί άνθρωποι. 
Ήρωες για όσα αντέχουν 

και σηκώνουν 

και σιωπούν. 

Ήρωες πραγματικοί 

που με καρτερικότητα δίνουν χρόνο και χώρο 

κι αέρα σε όλους τους άλλους.

Θαυμαστοί οι υπομονετικοί. 
Θαυμαστοί για τα έργα και τις πράξεις 

και τα λόγια και τα ανείπωτα. 

Λες κι έχουν καταπιεί τη σοφία του κόσμου 

και περιμένουν να γελάσουν τελευταίοι 

σε ένα φινάλε που εκείνοι ορίζουν.

Μάγκες οι υπομονετικοί άνθρωποι. 
Μάγκες που δεν σπαταλούν τις λέξεις 

για να σου δείξουν την αξία τους, 

που δεν χτυπούν την πόρτα δυνατά 

για να τρομάξεις απ’ τον ήχο. 

Κάθονται και σε κοιτούν, 

σε επεξεργάζονται, 

σε αφήνουν να πράξεις αυτοβούλως 

και να σηκώσεις εσύ την ευθύνη των κινήσεών σου.

Δίνουν ευκαιρίες. 
Δεύτερες, 

τρίτες, 

τέταρτες. 
Δίνουν όσες σηκώνει η πλάτη τους. 
Όσες χρειάζεσαι μέχρι να νιώσουν 

πως καταχράζεσαι την ανοχή τους. 

Θα σε αφήσουν να σπάσεις, 

να ουρλιάξεις, 

να ακουστείς 

και κυρίως, να ακούσεις. 

Θα περιμένουν. 
Θα καταπιέσουν τον παρορμητισμό τους, 

φορές θα ποδοπατήσουν το «εγώ» τους. 
Θα αφήσουν την κατάσταση 

να ωριμάσει, 

να μεστώσει, 

να ζυμωθεί. 

Θα στραγγίξουν όλα τα περιθώρια για αλλαγή 

και ύστερα, θα δράσουν.

Να προσέχεις την αντοχή του υπομονετικού ανθρώπου.

Να την προσέχεις και να τη φοβάσαι. 

Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σκάσει στα χέρια σου.

Ο υπομονετικός άνθρωπος δεν είναι βλάκας.  

Δεν υστερεί σε εξυπνάδα, 

πονηριά 

κι ευθύτητα. 

Ζυγίζει τα λόγια του 

κι όταν τα πει 

θα έχουν μεγαλύτερο βάρος απ’ τα δικά σου 

γιατί θα τα έχει σκεφτεί καλά. 

Θα έχουν δουλευτεί μέσα του 

κι όταν φτάσεις να τα ακούσεις, 

μπορεί να είναι πια πολύ αργά. 

Δε θα ‘χει άλλη υπομονή.

Κι αυτή η βρύση κάθε μέρα το βιολί της. 
Σιγά- σιγά γεμίζει το δοχείο. 
Βούλωσε κι ο νεροχύτης. 
Θα ξεχαστούμε καμιά μέρα 

και θα πλημμυρίσει ο τόπος κουβέντες 

που ήταν να καταλήξουν στον υπόνομο.

ΠΗΓΗ: www.awakengr.com , mindthetrap.gr
Εμείς από εδώ

☆ Ενοριακό Αρχονταρίκι με τη Γερόντισσα Σωφρονία και η "Ευλογημένη Ιώβειος υπομονή"... |ΕΟΡΤΙΑ 2023

Aπό τον Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας Αργυρούπολης

 

Ο Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας είναι ο πρώτος ενοριακός Ιερός Ναός στην περιοχή Αργυρουπόλεως. Η ιστορία του ξεκινάει από τη στιγμή που οι πρώτοι πρόσφυγες Έλληνες από την Αργυρούπολη του Πόντου, ήλθαν καταδιωγμένοι από τους Τούρκους, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, που μέχρι τότε ήταν έρημη και ακατοίκητη.

 

Στην περιοχή δεν υπήρχε ούτε καν εξωκλήσι. Οι ξεριζωμένες σαράντα οικογένειες μπορεί πολλά πράγματα από τις οικοσκευές τους να μην έφεραν μαζί τους. Όμως,  ο θησαυρός της πίστεώς τους δεν θέλησαν να βεβηλωθεί. Όσες ιερές εικόνες, εκκλησιαστικά κειμήλια και ιερά σκεύη είχαν στις εκκλησίες τους, τα έφεραν μαζί τους. Φθάνοντας εδώ, θέλησαν να κτίσουν ναό για να τοποθετήσουν μέσα τους ιερούς θησαυρούς τους, αλλά και για να μπορούν και αυτοί να προσεύχονται και να τελούν τα Ιερά Μυστήρια.

 

Γύρω στο 1925 κτίσθηκε ο πρώτος μικρός Ναός αφιερωμένος στην Αγία Μεγαλομάρτυρα Βαρβάρα, και έγινε το κέντρο της νεοφερμένης κοινωνίας.

 

Σιγά σιγά, η μικρή κοινότητα της Νέας Αργυρουπόλεως μεγάλωσε πληθυσμιακά και το μικρό εκκλησάκι δεν εξυπηρετούσε  πλέον τις ανάγκες των ενοριτών.

 

Το 1958 άρχισε να κτίζεται δεύτερος μεγαλύτερος ναός δίπλα στον παλαιό. Με πολλές θυσίες και με προσωπική εργασία των ενοριτών, ολοκληρώθηκε σε σύντομο  χρονικό διάστημα μια όμορφη εκκλησία, σε ρυθμό τρίκλιτης βασιλικής διαστάσεων 10 Χ15 m.

 

Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Νέα Αργυρούπολη γίνεται πολυπληθής πόλη και κάποια στιγμή αργότερα ο δεύτερος ιερός ναός θεωρείται μικρός για την ενορία. Τότε αποφασίζεται και θεμελιώνεται τρίτος μεγαλοπρεπής ιερός ναός που περικλείει το χώρο του δεύτερου ναού.

 

Η οικοδόμηση του νέου ιερού ναού άρχισε το 1990 και οι βασικές οικοδομικές εργασίες ολοκληρώθηκαν τον Απρίλιο του 1995. Οι διαστάσεις του νέου ιερού ναού είναι 21 Χ 33m, και ο ρυθμός του είναι τρίκλιτη βασιλική με τρούλο και δύο επιβλητικά καμπαναριά. Έχει επίσης σχεδιαστεί λιθόκτιστη επένδυση των τοίχων και επικεράμωση της σκεπής.

 

Τα επίσημα Θυρανοίξια του νέου Ιερού Ναού έγιναν την 12η Απριλίου 1995 υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης Κυρού ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ, ενώ τα Εγκαίνια ετέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης  Νέας Σμύρνης κ. ΣΥΜΕΩΝ, την 16ην Οκτωβρίου 2005.

 

Σήμερα βρίσκονται σε εξέλιξη, η εξωτερική λιθόκτιστη επένδυση των τοίχων, η επικεράμωση της στέγης, ενώ έχει προγραμματιστεί η αγιογράφηση του εσωτερικού του Ιερού Ναού, με εικόνες και ιερές αναπαραστάσεις βυζαντινής τεχνοτροπίας, όπως είναι επιβεβλημένο σε όλους τους ορθόδοξους ιερούς ναούς.

* Η ομιλία της Οσιωτάτης Σωφρονίας Μοναχής, Καθηγουμένης της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Ακράτας Αιγιαλείας που είχε προηγηθεί εδώ...

* Επίσημη ιστοσελίδα : http://www.agiabarbara.org/index.php

Συνδεθείτε στην κοινότητα ⁨Αγία Βαρβάρα Αργυρούπολης⁩ 

στο Viber

 

"Το μυστικό είναι...

                                       ...να κάνεις κουράγιο...

Το μυστικό,

αν θέλεις να έχεις ελπίδα σωτηρίας, είναι:

Να εμπιστευθείς τον εαυτό σου στον Χριστό.

Είτε αρρωστήσεις,

είτε έρθουν συμβάντα δύσκολα,

είτε από μέσα σου θα βγουν καταστάσεις

που μπορεί να φτάσεις και μέχρις απογνώσεως,

πρέπει να κάνεις κουράγιο.

Θα σε οδηγήσει ο Κύριος τελικά

εκεί που θα σε οδηγήσει,

αλλά να κάνεις κουράγιο...

~ π. Συμεών Κραγιόπουλος

|by Alexis Alexadrou

[πηγή]

|η φωτογραφία έργο του (συν)εργάτη μας, Alexander Nikolouzos...

"Αν σε ώρα δύσκολη υπομείνει κανείς τον πλησίον, αυτό ισούται...

11.Ερ.: Έχω επιθυμία να μαρτυρήσω για τον Θεό. 

Απ.: Αν σε ώρα δύσκολη υπομείνει κανείς τον πλησίον, αυτό είναι ίσο με το καμίνι των τριών Παίδων. 

 

Αποφθέγματα των Πατέρων.

ΚΑ΄. 

Διάλογος Αγίων Γερόντων με ερωτήσεις και αποκρίσεις. 

Το Μέγα Γεροντικόν, Τόμος Δ΄. εκδ. Ιερό Ησυχαστήριο «Το Γενέσιον της Θεοτόκου».