* Στη "σκιά" ενός αγίου

Στις 23 Απριλίου, Παρασκευή της Διακαινησίμου του έτους 303 μ.Χ. παρέδωσε την αγία του ψυχή ο μεγαλομάρτυρας Γεώργιος, ύστερα από μια σειρά σκληρών και απάνθρωπων βασανιστηρίων.

Με αφορμή το μαρτύριό του, πίστεψαν, ομολόγησαν και μαρτύρησαν και άλλοι άγιοι της Εκκλησίας μας. Έτσι, με κέντρο τη μέρα του μαρτυρίου του αγίου δημιουργείται στο λειτουργικό χρόνο της Εκκλησίας ένας εορτολογικός κύκλος που ξεκινά στις 21 Απριλίου και τελειώνει στις 25 Απριλίου. Ο κύκλος αυτός δείχνει τη θέση του Μεγαλομάρτυρα στη ζωή της Εκκλησίας.

Αγία Αλεξάνδρα (21 Απριλίου)

Ήταν σύζυγος του αιμοσταγούς αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Βλέποντας τα φρικτά μαρτύρια του αγίου Γεωργίου, παρακάλεσε το σύζυγό της να σταματήσει την απάνθρωπη τακτική και στη συνέχεια ομολόγησε την πίστη της στο Χριστό. Όταν φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο, παρακάλεσε το Χριστό να μην επιβαρυνθεί ο σύζυγός της και αυτοκράτορας με μια ακόμα αμαρτία το φόνο της συζύγου του. Η δέησή της εισακούστηκε και δυο μέρες πριν από την θανάτωση του αγίου παρέδωσε το πνεύμα της.

 

Άγιος Απολλώς, άγιος Ισαάκιος και άγιος Κοδράτος (21 Απριλίου)

Ήταν πιστοί ακόλουθοι της αγίας Αλεξάνδρας. Μετά το θάνατο της αγίας σκέφθηκαν ότι έπρεπε να εξετάσουν και αυτοί χωρίς προκατάληψη την πίστη στον αληθινό Θεό. Λίγο καιρό αργότερα, ομολόγησαν την πίστη τους. Ο Διοκλητιανός διέταξε την θανάτωσή τους. Ο άγιος Κοδράτος αποκεφαλίστηκε. Οι άγιοι Απολλώ και Ισαάκιος οδηγήθηκαν στο θάνατο με το οδυνηρό μαρτύριο της πείνας και της δίψας. Η Εκκλησία τιμώντας τη μνήμη τους συνεορτάζει μαζί της την ίδια ημέρα.

 

Άγιος Πρωτολέοντας, άγιος Ανατόλιος, άγιος Βίκτωρ, άγιος ᾿Ακίνδυνος, άγιος Ζωτικός, άγιος Ζήνωνας, άγιος Χριστοφόρος, άγιος Σεβηριανός, άγιος Θεωνᾶς, άγιος Καισάριος, άγιος ᾿Αντώνιος και χίλιοι στρατιώτες (23 Απριλίου)

Ήταν στρατιωτικοί του Διοκλητιανού. Το φρικτό μαρτύριο του τροχού που υπεβλήθη ο άγιος Γεώργιος και η θαυματουργική εξέλιξη γίνεται αφορμή για να πιστέψουν στο Χριστό. Θανατώθηκαν με αποκεφαλισμό.

 

Άγιος Ευσέβιος, άγιος Νέων, άγιος Λεόντιος, άγιος Λογγίνος (23 Απριλίου)

Ήταν συνδέσμιοι με τον άγιο Γεώργιο. Μαρτύρησαν αμέσως μετά τον άγιο Γεώργιο.

 

Αγία Πολυχρονία (23 Απριλίου)

Ήταν η μητέρα του αγίου Γεωργίου. Βρισκόταν κοντά στο παιδί της καθ’ όλη τη διάρκεια των μαρτυρίων του και φρόντιζε να τον ενισχύει με τα Άχραντα Μυστήρια. Όταν ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός την είδε να μιλά μαζί του, ομολόγησε την πίστη στο Χριστό και υποβλήθηκε σε σκληρά και απάνθρωπα βασανιστήρια. Η αγία τα υπέμεινε όλα και παρέδωσε την αγία της ψυχή στο Θεό.

 

Άγιος Αθανάσιος ο μάγος (23 Απριλίου)

Συμμετείχε στο μαρτύριο του αγίου Γεωργίου. Έδωσε στον άγιο να πιει δύο αγγεία με πολύ ισχυρά δηλητήρια, χωρίς ο άγιος να πάθει τίποτα. Βλέποντας το θαυμαστό σημείο, πίστεψε στο Χριστό και Τον ομολόγησε στον αυτοκράτορα, ο οποίος διέταξε αμέσως να τον σκοτώσουν.

 

Αγία Νίκη (25 Απριλίου)

Ήταν αρχικά εθνική. Πίστεψε στο Χριστό όταν είδε ένα απ' τα θαύματα στο μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου. Στη συνέχεια εκτελέστηκε με αποκεφαλισμό.

                                                                     |Υπ.

"Πήγαινε να ψάλλεις στο Πανηγύρι μου! Και μην προσβάλλεις τη Γιορτή μου με τον εγωισμό σου!…"

Ο μακαριστός γιατρός του Αγίου Πορφυρίου, ο καρδιολόγος Γεώργιος Παπαζάχος (1935–2001), μας διασώζει ένα συγκινητικό περιστατικό που έζησε στο Άγιον Όρος και που έχει άμεση σχέση με το θέμα μας. Διηγείται ο ίδιος:

«Κατηφορίσαμε με τον π. Ιωσήφ για τον ασθενή μου. 

Η καλύβα του γερο-Χρυσόστομου είναι σε απότομο και κακοτράχαλο σημείο. 

Τον βρήκαμε να κάθεται στο πεζούλι της στενής αυλής τους με τον υποταχτικό του. 

Ήταν 92 χρόνων. 

Συμπαθής φυσιογνωμία. 

Μάλλον ψηλός, με έντονα οιδήματα σφυρών. 

Εύκολη η διάγνωση με την πρώτη ματιά. 

Του φίλησα το χέρι και συστήθηκα. Συστήθηκε και εκείνος. 

Ήρθε νέος στο όρος. 

Στον κόσμο ήταν πυροσβέστης, 

αλλά και καλός ψάλτης. 

Θέλησε να προσφέρει το “χάρισμα” της φωνής του στη συνεχή δοξολογία του Θεού μέσα στο Περιβόλι της Παναγίας.

»Μπήκαμε μέσα στο καλύβι του. 

Ο απέναντι τοίχος του κελιού ήταν γεμάτος από ημιτελείς εικόνες του αγίου Γεωργίου. 

Απόρησα γι’ αυτό, αλλά δεν ρώτησα. 

Εκείνος με ρώτησε το βαφτιστικό μου όνομα και, όταν είπα “Γεώργιος”, με αγκάλιασε, με φίλησε και με παρακάλεσε διακριτικά να καθίσω σε ένα πάγκο δίπλα στο παράθυρο για να μου διηγηθεί μια ιστορία… 

Κάθισα. 

Από το παράθυρο φαινόταν κάτω η θάλασσα, σαν από αεροπλάνο.

»–Σου είπα ότι είχα πάθος με την “ψαλτική”. 

Η φωνή μου με κολάκευε κι εγώ, 

όπου πήγαινα να ψάλω, ζητούσα την πρωτοκαθεδρία. 

Οι ταπεινοί αδελφοί πάντα με αναγνώριζαν πρωτοψάλτη. 

Έτσι, μια χρονιά του αγίου Γεωργίου, είχαν ολονυχτία στην Αγία Άννα κι εγώ έβαλα στον τορβά μου τα μουσικά βιβλία κι έφθασα στον ναό λίγο καθυστερημένος. 

Όμως, άλλοι είχαν ήδη ανέβει στο ψαλτήρι και δεν μού ’διναν τη θέση του “πρώτου”. 

Περίμενα λίγο. Τίποτα! 

Τους έδωσα να καταλάβουν …

“ότι ήρθα”, αλλά αυτοί συνέχιζαν να ψάλλουν τα δικά τους. 

Άρχισα να θυμώνω και να ταράσσομαι.

“Γιατί ήρθα;”, σκέφτηκα, “για δεύτερος ή για τρίτος; 

Εγώ λαμπαδάριος ή δομέστιχος; 

Ή εγώ πρώτος ή θα φύγω!”. 

Και, δυστυχώς, ο εγωισμός με οδήγησε στο δεύτερο. 

Μάζεψα τα βιβλία μου και επιδεικτικά έφυγα. 

“Να μάθετε ποιος είμαι!…”, είπα μέσα μου. 

Σε καμιά ώρα έφθασα στο κελί μου, στενοχωρημένος “έως θανάτου”. 

Άφησα τον τορβά μου, κάθισα στον πάγκο που κάθεσαι τώρα, γιατρέ. 

Ήμουν ιδρωμένος και κατάκοπος. 

Ράκος ψυχικό. Με πήρε ο ύπνος.

Και τότε, μου συνέβη κάτι θαυμαστό. Δεν ξέρω αν ήταν όραμα ή όνειρο.

»Βρέθηκα κάτω στον αρσανά των Κατουνακίων και ήταν βαθύ σκοτάδι. Μόνο τα κύματα ακούγονταν. 

Σε λίγο άκουσα κουβέντες και μια βάρκα που πλησίαζε. 

Μόλις που διακρινόταν.

Κωπηλατούσαν 6-8 στρατιώτες και ένας Αξιωματικός στεκόταν όρθιος. 

Η στολή του δεν έμοιαζε με τις στολές των δικών μας αξιωματικών. 

Η βάρκα ακούμπησε στον αρσανά. Φοβήθηκα. 

Ακούστηκε στην ησυχία η φωνή του Αξιωματικού:

»–Κατεβείτε και φέρτε τον μέσα στη βάρκα!

»Εγώ αντέδρασα και μαζεύτηκα.

»–Όχι, όχι!… Εγώ είμαι καλός άνθρωπος!…, είπα. Εγώ ήρθα στο Όρος να καλογερέψω. Δεν είμαι κλέφτης!… Μη με πιάσετε!…

»–Έλα μέσα!… Έλα μέσα!…

»Ακούστηκε σταθερή η φωνή του Αξιωματικού. Με πήραν μαζί τους και η βάρκα κατευθύνθηκε προς τον αρσανά της Αγίας Άννης. Δεν μίλαγε κανείς. Σκοτάδι γύρω. Μαύρη η θάλασσα. Δεν μίλαγε κανείς. Φοβήθηκα πολύ. Δεν τολμούσα να κοιτάξω τα πρόσωπά τους, ούτε να τους ρωτήσω. Μόνο όταν φθάσαμε στην Αγία Άννα, μου μίλησε αυστηρά ο Αξιωματικός:

«–Πήγαινε να ψάλλεις στο Πανηγύρι μου! Και μην προσβάλλεις τη Γιορτή μου με τον εγωισμό σου!… Πήγαινε!… Σ’ αγαπώ!…»

»Τότε κατάλαβα ποιος ήταν: 

ήταν ο ίδιος ο άγιος Γεώργιος! 

Ξύπνησα τρομαγμένος και έβαλα τα κλάματα. Δάκρυα μετανοίας για την απαίσια διαγωγή μου. 

Κοίταξα το ρολόι. 

Προλάβαινα. 

Αν έτρεχα, προλάβαινα πριν τελειώσουν. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. 

Της επιστροφής του ασώτου. 

Στον δρόμο παρακαλούσα τον άγιο Γεώργιο να με συγχωρέσει. 

Τέτοιο αμάρτημα που έκανα απόψε!… Να χαλάσω την ατμόσφαιρα του πανηγυριού!… 

Να παγώσω τις καρδιές των συνασκητών μου με το πάθος μου!…

–Συγχώρησέ με, άγιέ μου, τον ανάξιο μοναχό!…

»Έφθασα πριν τελειώσουν. 

Μόλις μπήκα στον ναό, ξαφνιάστηκαν όλοι. 

Στάθηκα κάτω από τον πολυέλεο και φώναξα με δάκρυα:

»–Συγχωρέστε με, αδελφοί μου!

»Και έκανα εδαφιαίες μετάνοιες προς τα τέσσερα σημεία του ναού. 

Έκλαιγαν οι αδελφοί, έκλαιγα κι εγώ. Με το “Δι’ ευχών” αγκάλιασα έναν-έναν όλους και συγχωρεθήκαμε.
Ήταν η πιο έντονη μέρα της ζωής μου…».

Φαίνεται ότι η ταπείνωση ξαναχτίζει ό,τι γκρεμίζει ο εγωισμός· την αγάπη και το χαμόγελο μέσα μας και γύρω μας…

«Πολλάκις την υμνωδίαν εκτελών, ευρέθην την αμαρτίαν εκπληρών•
τη μεν γλώττη άσματα φθεγγόμενος,
τη δε ψυχή άτοπα λογιζόμενος• αλλ’ εκάτερα διόρθωσον, Χριστέ ο Θεός, δια της μετανοίας, και σώσόν με».

Παρακλητική, Γ’ Ήχος, Όρθρος Δευτέρας, Β’ Απόστιχο των αίνων.]

Μητροπολίτου Αργολίδος Νεκταρίου (Αντωνόπουλου): «Ψαλώ τω Θεώ μου ή τω εαυτώ μου;» –Η ψαλτική τέχνη ως διακονία και χάρισμα– Κεφ. 7ο, σελ. 75.
Εκδόσεις «Επιστροφή», Ναύπλιο, Δεκέμβριος 2015.Posted by ssatsok
πηγή: http://apantaortodoxias.blogspot.gr

"Τη φοβερή στιγμή της Ανάστασης να είσαι εκεί, Κύριε όλων των θανάτων..." |Για όλους όσους φέρουν το όνομα του Τεράστιου Αγίου τους...

 

Τη φοβερή στιγμή της Ανάστασης
να είσαι εκεί, Κύριε όλων των θανάτων
εκεί, δίπλα μου, Απερινόητε Θεέ μου
γιατί χωρίς Εσένα που να πάω
φασκιωμένη τη φθορά
με χωμάτινα μάτια πώς να δω, 

φοβάμαι
να μη δειλιάσω 

και μείνω μες στο χώμα
διστακτική και προβληματισμένη τραγικά
όπως όλοι οι άπιστοι.
[...]
Σε παρακαλώ να είσαι εκεί
για να μη με παραπλανήσει πια κανείς
στους αιώνες των αιώνων.

|Λένα Παππά "Παράκληση"

Xριστός Ανέστη!
Χρόνια πολλά στις εορτάζουσες και τους εορτάζοντες!

Κυριακή του Θωμά 23/4/23

* Εικόνα: πολύτιμο δώρο από τον εξαιρετικό χαράκτη Νίκο Δεσεκόπουλο

|η ανάρτηση επιμέλεια του φίλου, Γιώργου Μπιλάλη,

ενός από τους πάμπολλους εκλεκτούς εορτάζοντες...

Η ευχή μας κοινή για όλες και όλους σας:

Μοιάστε Του...

* Η Πεντέλη υποδέχθηκε την Τιμία Κάρα του Αγίου ​Γεωργίου του Τροπαιοφόρου από την Ι.Μ. Ξενοφώντος Αγίου Όρους... |Προλαβαίνουμε! Μέχρι τις 24 Σεπτεμβρίου

 Την Τιμία Κάρα του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου από την Ιερά Μονή Ξενοφώντος του Αγίου Όρους, υποδέχθηκε το απόγευμα 16 Σεπτεμβρίου 2022, η Νέα Πεντέλη και ο περικαλλής Ιερός Ναός της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής...        

Η υποδοχή πραγματοποιήθηκε στα προπύλαια του Ναού από τον Επίσκοπο Ρωγών κ. Φιλόθεο, Ιερέων και πιστών.

Αξίζει να σημειωθεί πως είναι η πρώτη φορά που η Κάρα του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου έρχεται στην Αττική.

Ακολούθησε Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Θεοφιλ. Επισκόπου Ρωγών...

(ακολουθούν επιλεκτικά λίγες φωτογραφίες και το πρόγραμμα των ακολουθιών...)

πηγή

* Τ' Άη Γιωρκού | (η καλύτερη εκτέλεση του τραγουδιού. Μακράν...)

Δημήτρης Μεσημέρης - Τ' Άη Γιωρκού Κυπριακό Παραδοσιακό Τραγούδι

(η καλύτερη εκτέλεση του τραγουδιού.

Μακράν...)

Demetris Mesimeris - T' Ai Giorkou Traditional Cypriot Song Στίχοι: Δευτέρα ήτουν της Καθαράς που κάμνουν την νομάδαν μες στο καράβιν έμπηκεν την πρώτην εβτομάδαν τζαι τρεις ημέρες έκαμεν να ρέξει το Βερούτιν ψουμίν, νερόν εν εβρέθηκεν μεσά στην χώραν τούτην Ψουμίν, νερόν είχεν πολλύν κατω μακρά στο πλάτος τζειμέσα εκατώκησεν ένας μεάλος δράκος τζαι δεν τα’ αφήνει το νερόν στην χώραν τους να πάει, ταΐνιν του εκάμνασιν ποναν παιδίν να φάει, να ξαπολύσει το νερό, στην χώραν για να πάει Άλλοι είχαν έξι τζαι οκτώ τζι επέμπαν του τον έναν τζι ήρτεν γυριν τ’ αφέντη μας, τ’ αφέντη βασιλέα, είχεν μιαν κόρην μονασιήν τζι είχεν να την παντρέψει θέλοντας τζαι μη θέλοντας του δράκου να την πέψει Παντές τζι η κόρη εν άγιος, Χριστός τζι απάκουσεν την τον Άη Γιώρκην να σου τον 'που πάνω κατεβαίνει τζαι με την σέλλαν την γρουσήν τζαι το γρουσόν αππάριν Στέκεται συλλοΐζεται πώς να την σιαιρετήσει για να την πω μουσκοκαρκιάν, μουσκοκαρκιά έσιει κλώνους για να την πω τρανταφυλλιάν, τρανταφυλλιά έχει αγκάθια άτε ας τη σιαιρετήσουμε σαν σιαιρετούμεν πάντα Ώρα καλή σου λυερή, ώρα καλή τζαι γεια σου μουσκούς τζαι ροδοστέμματα στα καμαρόβρυα σου τζι είντα γυρεύκεις Λυερή στου δράκου το πηγάδιν του δράκοντα του πονηρού, να βκεί τζαι να σε φάει Αφέντη μου τα πάθη μας να σου τα πω δε φτάνω άνθρωποι που την πείναν τους τρώσιν ένας τον άλλον έτσι έθελεν η τύχη μου, έτσι ήτουν το γραφτό μου, μες στην τζοιλιάν του δράκοντα να κάμω το θαφκειόν μου Να σου ποτζεί τον δράκοντα που κάτω τζι ανεβαίνει τζι όταν τους είδε τζι ήταν τρεις κρυφές χαρές παθαίνει Μπουκκωμαν τρώω τον άδρωπον, το γιώμαν την κοπέλλαν τζαι ως τα λιωβουττήματα άππαρον με την σέλλαν Μιαν χατζιαρκάν του χάρισεν τζι η πόλις ούλλη εσείστην τζαι το σκαμνίν του βασιλιά έππεσεν τζι ετσακκίστην Βκάλλει που το δισσάτζιν του μεάλον αλυσίδιν τζι έπκιασεν τζι εχαλίνωσεν τζειν’ το μεάλον φίδιν Τράβα το κόρη λυερή στην χώραν να το πάρεις Για να το δουν αβάφτιστοι να παν να βαφτιστούσιν Για να το δουν απίστευτοι να παν να πιστευτούσιν Άνταν τους βλέπει ο βασιλιάς κρυφές χαρές παθθαίνει, ποιος ειν’ αυτός που μου ‘καμεν τούτην την καλοσύνην Να δώκω το βασίλειον μου τζι ούλλον τον θησαυρόν μου Να δώκω τζαι την κόρην μου τζαι να γενεί γαμπρός μου Τζι επολοήθην Άγιος τζαι λέει τζαι λαλεί του, εν θέλω το βασίλειον σου μήτε τον θησαυρόν σου Μιαν εκκλησιάν να χτίσετε, μνήμην τ’ Άη Γιωργίου Που έρκεται η μέρα του κοστρείς του Απριλλίου Που έρκεται η μέρα του κοστρείς του Απριλλίου ...

[οι στίχοι του Άη Γιωρκού στα τούρκικα.

Ξέρετε γιατί...]

Türkçe çevirisi: Τ΄ Άη Γιωρκού (T 'Ai Yorkou) Şarkı: Τ΄ Άη Γιωρκού (T 'Ai Yorkou) Saint George'un anısına İyi bir Pazartesi günü, yemeğin paylaşıldığı gün, insanlarımız bir tekneye yiyecek ve su koydu Beyrut'tan geçmesi üç gün sürdü: o topraklarda ne ekmek ne de su bulunurdu. Hem ekmek hem de su uzak bir düzlükte bulunabilirdi. büyük bir ejderhanın yaşadığı yer orası Suyun insan topraklarına ulaşmasına asla izin vermezdi. Bu yüzden insanların ona bir söz vermesi gerekiyor: Suyun onlara geçmesine izin vermek karşılığında her aileden bir çocuğu yiyecek. Bazılarının altı çocuğu vardı, bazılarının sekiz çocuğu vardı ve hepsi bir tanesini ejderhaya göndermek zorunda kaldı. Ve şimdi Büyük kralımızın çocuğunu da göndermesinin zamanı geldi. Sadece bir kızı vardı ve evlenmeye hazır yaştaydı. ama onun yerine onu ejderhaya göndermek zorunda kaldı. Sanki kız bir azizmiş gibi, İsa onun ağlamalarını duymuş gibi, Aziz George göklerden indi altın eyeri ve altın atıyla. Hemen yanında durdu ve şöyle düşündü: "Onu nasıl selamlamalıyım? Ona karanfil diyemem, karanfillerin çubukları var Ve ona gül diyemem, güllerin dikenleri var. En çok kullandığımız selamlamamızla onu selamlayacağım: "İyi günler güzel kız, iyi günler ve sağlıklı ol, Karanfil ve güller daima alnınızı süslesin. Söylesene, burada ne yapıyorsun güzel kız, burada büyük ejderhanın su kuyusunda? Burası tehlikeli, yakında seni yemeye çalışabilir. " "Efendim, size tüm sorunlarımızı anlatmak için yeterli zamanım yok: insanlar o kadar aç ki birbirlerinin etini yiyorlar. Bana gelince kaderim şöyle yazılmıştır: Ejderhanın midesini son yuvam yapmalıyım " Aniden ejderha yerden yükseldi, ve üç kişi olduğunu görünce çok heyecanlandı. Dedi ki: "Adamı tek bir ısırıkla yiyeceğim ve öğlen kızı yiyeceğim. Ve güneş battığında, atı ve eyerini de yemiş olacağım. " Aziz daha sonra ejderhayı o kadar şiddetli bıçakladı ki bütün kasabayı salladı. Kralın tahtı bile kırıldı da kırıldı. Sonra çantasından çok büyük zincirler çıkardı. onunla büyük yılanı evcilleştirdi. "Cesedini yanına al güzel kız, onu şehre götür, Böylece vaftiz edilmemiş insanlar onu görür ve vaftiz edilir. Böylece kafirler onu görür ve inanmaya başlar. " Kralımız kızını canlı görünce çok heyecanlandı. "Bana bu iyiliği yapan bu adam kim? Ona krallığımı ve tüm hazinelerimi vereceğim Ona kızımı vereceğim ve o da kocası olmalı. " Ve sonra, aziz cevapladı ve tekrar tekrar dedi: "Krallığınızı istemiyorum, hazinelerinizi istemiyorum. Senden tek istediğim, Aziz George'un anısına bir kilise inşa etmek. Bugün 23 Nisan'da ölüm yıldönümünde. "

~ Και μια ακόμα από τις πολλές υπέροχες εκτελέσεις του Αη Γιωρκού, συνοδευόμενη όμως με μια εξίσου αξιοσημείωτη, όσο και απολαυστική ιστορία από τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, εδώ...