✨ "Είναι ένα είδος προβολής του εαυτού μας να επιμένουμε να γίνουν οι άλλοι καλοί... |άκου ένα ακόμα "μυστικό" που μας φανερώνει ο Άγιός μας

 

...Στην πραγματικότητα, 

θέλουμε εμείς να γίνουμε καλοί 

κι επειδή δεν μπορούμε, 

το απαιτούμε απ’ τους άλλους 

κι επιμένουμε σ’ αυτό.

 

Κι ενώ όλα διορθώνονται με την προσευχή, 

εμείς πολλές φορές στενοχωρούμεθα 

κι αγανακτούμε 

και κατακρίνουμε.

 

Πολλές φορές με την αγωνία μας 

και τους φόβους μας 

και την άσχημη ψυχική μας κατάσταση, 

χωρίς να το θέλουμε 

και χωρίς να το καταλαβαίνουμε, 

κάνουμε κακό στον άλλον, 

έστω κι αν τον αγαπάμε πάρα πολύ.

 

Η αγάπη να είναι μόνον εν Χριστώ.

 

Για να ωφελήσεις τους άλλους, 

πρέπει να ζεις μέσα στην αγάπη του Θεού, 

αλλιώς δεν μπορείς να ωφελήσεις τον συνάνθρωπό σου.

 

Δεν πρέπει να βιάζεις τον άλλο.

 

Θα έλθει η ώρα του, 

θα έλθει η στιγμή, 

αρκεί να προσεύχεσαι γι’ αυτόν.

 

Με τη σιωπή, 

την ανοχή 

και κυρίως την προσευχή 

ωφελούμε τον άλλον μυστικά.

 

Η χάρις τoυ Θεού 

καθαρίζει τον ορίζοντα του νου του 

και τον βεβαιώνει για την αγάπη Του.

 

Εδώ είναι το λεπτό σημείο.

 

Άμα δεχθεί ότι ο Θεός είναι αγάπη, 

τότε ένα άπλετο φως θα έλθει πάνω του, 

που δεν το έχει δει ποτέ.

 

Θα βρει έτσι τη σωτηρία…

 

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

|από την εκ των "συν αυτώ", Νίκη Κατσιάπη

✔ Να κά­νεις μόνο εκεί­νο που μπο­ρείς. Αυτό θέ­λει ο Θεός... |Μας παραγγέλνει ο Άγιος της ημέρας...

 

 |Στην πνευματική ζωή 

στην πραγματικότητα είμαστε μωρά.

Εθελοτυφλούμε όταν παρασυρόμαστε 

και πιστεύουμε πως ξαφνικά γίναμε μεγάλοι.

Ας μάθουμε πρώτα να μπουσουλάμε με ασφάλεια.

Κάποτε κάποιοι δυνατοί 

θα καταφέρουν να σταθούν στα πόδια τους, 

άλλοι θα περπατήσουν κιόλας.

Πολύ αργότερα 

και σε πολύ λίγους ασκητές 

(αθλητικός όρος δεν είναι η άσκηση;) 

έρχεται το τρέξιμο.

Απειροελάχιστοι δε 

είναι εκείνοι που τερματίζουν στον Μαραθώνιο...

Μήπως να μην βιαζόμαστε λοιπόν;

           ~ εκ των μικρών "(μπουσουλο)συν αυτούληδων"... |

            "Το μέλι εί­ναι πολύ ωραίο. 

Όταν όμως φάει κα­νείς πάρα πολύ, 

μπο­ρεί να του δη­μιουρ­γή­σει εμε­τό. 

Έτσι και στα πνευ­μα­τι­κά, 

δεν πρέ­πει να βγαί­νεις αδιά­κρι­τα 

από τα όρια των δυ­να­το­τή­των σου.

                         

Να κά­νεις μόνο εκεί­νο που μπο­ρείς.

Αυτό θέ­λει ο Θεός. 

Τα άλλα θα τα ανα­πλη­ρώ­σει 

ο ίδιος με την Χάρη Του.

Γιατί υπάρ­χει και ο φό­βος να απελ­πι­στείς, 

δια­βά­ζον­τας τις υψη­λές κα­τα­στά­σεις 

που έφτα­σαν οι Άγιοι.

 Προ­χώ­ρα στην πνευ­μα­τι­κή ζωή 

με τα­πει­νό φρό­νη­μα 

και ο Θεός δεν θα σε εγ­κα­τα­λεί­ψει. 

Μην προ­σπα­θείς να φτά­σεις 

πνευ­μα­τι­κές κα­τα­στά­σεις 

που υπερ­βαί­νουν τις δυ­νά­μεις σου, 

για­τί θα πέ­σεις οπωσ­δή­πο­τε, 

και την πτώ­ση σου αυ­τήν 

θα την εκμε­ταλ­λευ­τεί ο διά­βο­λος...

 

~ Άγιος Ισαάκ ο Σύρος 

Γιορτάζει στις 28 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους...

|η αρχική ιδέα για την ανάρτηση από τον εκ των "συν αυτώ", Γεώργιος Καλογήρου

(αναδημοσίευση από παλιότερη ανάρτησή μας.

Δεν θυμόμαστε από πότε...

Πειράζει;)

~ "...Τόση χάριν δικαιούται εις εαυτόν να έχει ο άνθρωπος, όσο πειρασμό ευχαρίστως υπομένει... |Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Πρόσεχε να μην κατακρίνεις,

διότι από αυτό παραχωρεί ο Θεός

και φεύγει η χάρις και σε αφήνει ο Κύριος

να πέφτεις,

να ταπεινώνεσαι,

να βλέπεις τα δικά σου σφάλματα.

Δέξου τον πειρασμό

και μη αιτιάσαι τον ένα και τον άλλο…

Κάμε υπομονή,

δια να δει ο Θεός την προαίρεση,

να ελαφρώσει τον κόπο σου.

Όσον ολίγη είναι η υπομονή,

τόσο μεγάλοι φαίνονται οι πειρασμοί,

και όσον συνηθίζει ο άνθρωπος να τους υπομένει,

τόσο μικραίνουν και τους περνά χωρίς κόπο,

και γίνεται στερεός σαν βράχος.

Τόση χάριν δικαιούται εις εαυτόν να έχει ο άνθρωπος,

όσο πειρασμό ευχαρίστως υπομένει,

όσο βάρος του αγογγύστως βαστάζει.

Θέλει υπομονή να έχει εκείνος που ζητεί να σωθεί.

Ει δε και ζητούμεν ημείς να τα κάμνει ο Θεός,

όπως αρέσουν εις την δική μας διάκριση,

τότε αλλοίμονο εις τα χάλι μας.

Μόνο η χάρις του Θεού όταν έλθει,

τότε στέκει στα πόδια ο άνθρωπος.

Αλλιώς, χωρίς χάριν,

πάντοτε περιτρέπεται και πάντοτε πίπτει…

Είδες άνθρωπο με δίχως υπομονή;

Είναι λύχνος με χωρίς έλαιο,

όπου συντόμως θα σβήσει το φως του…

Η νίκη είναι η υπομονή,

η νίκη είναι η ταπείνωση,

η νίκη είναι υπακοή.

Ταπείνωση είναι να σφάλλει ο άλλος και,

πριν να προλάβει αυτός να ζητήσει συγχώρεση,

εμείς να του βάλουμε μετάνοια λέγοντας:

Συγχώρησον, αδελφέ μου, ευλόγησον!

|Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

|"κλεμμένο" από τον Αναστάσιο Βαλάση

~ Όταν δεν ζούμε αυτά που λέμε…

Πρέπει να επιμένουμε στην εσωτερική εργασία. 

Όταν δεν ζούμε αυτά που λέμε στην προσευχή, αυτές οι προσευχές είναι μάταιες. 

Μέχρι τώρα μπορούσαμε να ξεπερνάμε τις καθημερινές μας δυσκολίες κάνοντας κάποια επιφανειακά θρησκευτικά καθήκοντα, αλλά αυτό δεν θα είναι αρκετό για τους καιρούς πού έρχονται. 

Αν δεν έχουμε συντετριμμένη καρδιά, δεν θα μπορούμε να αντέξουμε στα ψυχολογικά βασανιστήρια.

Θα έρθει εποχή που μόνο αυτοί που έχουν πείρα της χάριτος του Θεού θα μπορέσουν να διακρίνουν το καλό από το κακό. 

Θα γίνουν φοβερές προδοσίες, γι’ αυτό προσευχηθείτε!

Προσευχηθείτε, για να μην πέσετε στην παγίδα της προδοσίας...

 

π. Ιουστίνος Πάρβου

πηγή

*  ΥΓ:

1) Σχόλιο από τον Alexis Alexadrou:

Κάποιος ρώτησε τον Άγιο Παϊσιο τον Αγιορείτη: ''Γέροντα, πόσες ώρες κάνεις προσευχή;''. 

Και ο Άγιος του είπε: 

''Πόσο κρασί πίνει ο μέθυσος, όταν πηγαίνει στην ταβέρνα;'' 

''Μέχρι να μεθύσει'', απάντησε εκείνος. 

''Ε, κάπως έτσι (και εγώ)...'', του είπε ο Άγιος Παϊσιος.

2) Τώρα που τα διάβασες όλα αυτά...

Ανέβα ξανά επάνω και πρόσεξε στη φωτογραφία με τι τρόπο μας κοιτάει ο π.Ιουστίνος!

Αν βγάλεις άκρη, πες και σε μας...

|πρώτη δημοσίευση 19/12/2021

* Ενοριακό Αρχονταρίκι με τον Γέροντα Ελισσαίο | ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2023

Σύμφωνα με το πρόγραμμα ομιλητής της 23ης ημέρας ήταν ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Γέροντας Ελισσαίος, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους.

Θέμα της ομιλίας ήταν: 

"Προϋποθέσεις για την έλευση της θείας χάριτος".

Για τη θεία χάρη που έρχεται και μεταμορφώνει τον πτωτικό άνθρωπο και τον κάνει κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν μίλησε ο Γέροντας Ελισσαίος. 

Στις σκέψεις και την χάρη του Γέροντος Αιμιλιανού του Κοινοβιάρχου και νηπτικού πατέρα της εκκλησίας μας, ανέτρεξε ο ομιλήτης για να εξηγήσει τα της θείας χάριτος. 

Η θεία χάρις είναι η φιλανθρωπία του Θεού που μας βάζει στον παράδεισο. 

Οι προϋποθέσεις της έλευσης της χάριτος συνιστούν έργα και πράξεις, μέσω των οποίων ο Θεός θα δωρίσει την χάρη Του. 

Η χάρις του Θεού που είναι παντού ευχήθηκε να γεμίσει και τις δικές μας ψυχές και να μας δώσει την επιθυμία του παραδείσου...

* άκουσε την οπωσδήποτε! Πάτησε ΕΔΩ για να μην την ψάχνεις...

|εμείς, ως άνθρωποι που αγαπάμε τα (after) συναπαντήματα, ανεβάζουμε και πάλι το αρχονταρίκι με τον σοφώτατο Γέροντα Ελισσαίο...

* Είμαι έγκυος από άλλο άνδρα, αλλά αυτός που θα με παντρευτεί θα το παρουσιάσει σαν δικό του ...

Ως επί το πλείστον ο π. Γεράσιμος Φωκάς την Κυριακή της Σαμαρείτιδος συνόδευε την εικόνα της Παναγίας από το Κάστρο στα Σίσσια. Δεν έτυχε, λοιπόν, να έχουμε κάποια ομιλία του για την ημέρα αυτή. Ακούγοντας όμως τυχαία την τελευταία Λειτουργία του Σαρανταλείτουργου του 2000, εντοπίσαμε αυτό το σχετικό απόσπασμα που θα μοιραστούμε απομαγνητοφωνημένο μαζί σας. “Ακούστε και τούτο, παιδιά μου, που μου έστειλε φίλος και αδελφός Δεσπότης ”, είπε και άρχισε να διαβάζει συγκινημένος: 

Αυτό που θα διηγηθώ προέρχεται από εξομολόγηση και το κάνω για κοινή ωφέλεια. Ήρθαν δυο κοπέλες να εξομολογηθούν.
Ήταν την προηγούμενη Κυριακή της Σαμαρείτιδος που λέει το Ευαγγέλιο “ουκ έχω άνδρα ...”

Πήγαν στην εκκλησιά, άκουσαν το Ευαγγέλιο και συγκλονίστηκαν.

Ήρθαν, λοιπόν, να εξομολογηθούν.

Ήταν πολύ μοντέρνα ντυμένες ή μάλλον έξαλλα ντυμένες.

Μπήκε η πρώτη και την ρώτησα αν έχει παιδιά. Μου είπε ότι έχει δύο.

Την ρώτησα: “Τι δουλειά κάνει ο άντρας σου;” 
Και μου απάντησε: “Δεν έχω άντρα.” 

Θυμάστε τη Σαμαρείτιδα. “Άνδρα ουκ έχω.” 

Και ο Κύριος της είπε:
«Καλώς είπας ότι άνδρα ουκ έχω· πέντε γαρ άνδρας έσχες, και νυν ον έχεις ουκ έστι σου ...” 

Την ρώτησα: 

“Μήπως σκοτώθηκε, απέθανε ο άντρας σου;” Και μου απάντησε: 

“Όχι, το ένα παιδί το έκανα με έναν άντρα και το άλλο με άλλο άντρα”.

Με συγκλόνισε αυτή η κοπέλα, είχα μπροστά μου το Ευαγγέλιο. 

“Καλά, κόρη μου, που δεν σκέφτηκες να κάνεις έκτρωση...” της είπα.

“Χωρίς σύζυγο, χωρίς στήριξη, με δουλειά της νύκτας, σε μια κοινωνία που δεν δέχεται εύκολα τις άγαμες μητέρες ...”

Μου λέει: 

“Δεσπότη μου, ξέρεις τι σκέφτηκα τότε που ήρθαν τα παιδιά; Αφού ο Θεός επέτρεψε να έλθουν, να μην τα σκοτώσω, γιατί έχω που έχω τόσες αμαρτίες, και συνεχίζω να κάνω αμαρτίες κάθε μέρα λόγω της δουλειάς μου, τουλάχιστον, αφού μου έστειλε ο Θεός αυτά τα δύο παιδιά, να τα σώσω, μήπως, εις ανταπόδοση ο Θεός, επειδή έσωσα αυτά τα παιδιά, σώσει κι εμένα”.

Όλα αυτά ο π. Γεράσιμος τα διάβαζε κλαίγοντας ... και κλαίγαμε και όλοι εμείς. 

Μετά ακολούθησε η φίλη της, επίσης μοντέρνα, έξαλλη κοπέλα. 

“Ξέρετε,” μου λέει, “απόψε θα είναι η τελευταία νύχτα που θα εργαστώ”. 

“Γιατί;” την ρωτάω. 

“Θα παντρευτώ. Και ο άντρας μου θέλει να σταματήσω. Και είπα, αφού θα αλλάξω τρόπο ζωής, θα πάω να εξομολογηθώ, μήπως αλλάξω και την ψυχή μου.” 

Της λέω: 

“ Έχεις και συ κανένα εξώγαμο παιδί, όπως η φίλη σου;” 

Μου λέει: 

“Έχω ένα στην κοιλιά μου, δυόμισυ μηνών”. 

Της λέω: 

“Είναι αυτού που θα σε παντρευτεί ή άλλου;” 

“Είναι άλλου”. 

“Καλά”, της λέω, “γιατί δεν παίρνεις αυτόν που είναι κι ο πατέρας του παιδιού σου;”

“Για να μην δημιουργηθούν αργότερα προβλήματα. Ούτε τον θέλω, ούτε με θέλει.
Αυτός που θα παντρευτώ είναι οικοδόμος και θα παρουσιάσουμε στον κόσμο, αν δεν είναι αμαρτία αυτό, Δεσπότη μου, ότι είναι αυτός ο πατέρας του παιδιού. Και θέλει να αναλάβει το μεγάλωμα του παιδιού, κι αν τον δέχεστε κι εσείς, να έρθει να εξομολογηθεί”.

“Αν τον δέχομαι; Πες του ότι τον παρακαλώ να έρθει να τον δω, να πάρω την ευχή του. 

Αφού είναι τέτοιος άνθρωπος που θα αναλάβει τέτοιο πνευματικό βάρος, να βγάλει μια κοπέλα από την αμαρτία και να προστατεύσει ένα εξώγαμο παιδί, να πάρω την ευχή του”! 

Ο π. Γεράσιμος άφησε το κείμενο, μας κοίταξε και συνέχισε: 

“Βλέπουμε, λοιπόν, αδελφοί μου, ότι η Χάρις του Θεού δίνεται πολλές φορές εκεί που δεν το υπολογίζουμε, η Χάρις του Θεού περιέρχεται και πόλεις και χωριά και τα σπίτια μας και τις ερημιές μας και τα μοναστήρια μας και πολλές φορές και τα καταγώγια της αμαρτίας και ενοικεί και σε ανθρώπους που δεν υποψιαζόμαστε ότι έχουν τέτοια αρετή και τέτοια αγιότητα”.

Πατήρ Γεράσιμος Φωκάς

(Μας έστειλε ο Αλ.)

"Πολλές φορές ούτε ο κόπος, ούτε οι μετάνοιες, ούτε οι σταυροί προσελκύουν τη χάρη. Υπάρχουν μυστικά...

...Το ουσιαστικότερο είναι να φύγεις

απ' τον τύπο και να πηγαίνεις στην ουσία.

Ό,τι γίνεται, να γίνεται από αγάπη.

Η θεία χάρις μας διδάσκει το δικό μας χρέος.

Για να την προσελκύσουμε,

θέλει αγάπη,

λαχτάρα.

Η χάρις του Θεού θέλει θείο έρωτα.

Η αγάπη αρκεί,

για να μας φέρει

σε κατάλληλη «φόρμα» για προσευχή.

Μόνος Του θα έλθει ο Χριστός

και θα εγκύψει στην ψυχή μας,

αρκεί να βρει ορισμένα πραγματάκια

που να Τον ευχαριστούν.

ΑΓΑΘΗ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ,

ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ

και ΑΓΑΠΗ ...

Χωρίς αυτά δεν μπορούμε να πούμε

«Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».

Ξέρεις πως διάλεξε ο Χριστός τους μαθητές Του;

Εγώ το ξέρω, γιατί το "είδα".

Ο Χριστός γνώριζε ότι αυτοί έχουν ευαίσθητη ψυχή...

Αυτό είναι το σημαντικότερο απ' όλα,

διότι εάν δεν έχει κανείς ευαίσθητη ψυχή,

δεν μπορεί να προχωρήσει στα πνευματικά...

Σιγά σιγά θα σας επισκέπτεται η Χάρη.

Θα μπαίνετε μες στη χαρά.

Θ' αρχίσετε να ζείτε στην ειρήνη,

οπότε μετά θα γίνετε πιο δυνατοί

με τη Θεία Χάρη.

Δεν θα θυμώνετε,

δεν θα εκνευρίζεσθε,

δεν θα παρεξηγείτε,

δεν θα κατακρίνετε.

Θα τους δέχεσθε όλους με αγάπη...

|Άγιος Πορφύριος

|Από την Πολυξένη Ρέρρα

|εμείς από τον Κωνσταντίνο Σύμπουρα

"...ὅπου βλέπει ἀγαθή προαίρεση, ἐκεῖ δίνει καί τή σωτήρια, τή θαυμαστή σφραγίδα τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. Τή σφραγίδα αὐτή πού γνωρίζουν οἱ ῎Αγγελοι καί τρέμουν οἱ δαίμονες. Ώστε ἔτσι οἱ μέν δαίμονες νά φύγουν τρέχοντας, οἱ δέ ῎Αγγελοι νά τόν φρουροῦν σάν γνώριμο παιδί τοῦ Θεοῦ... |Ἅγιος Κύριλλος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Αν κάποιος ἀπό σᾶς νομίζει ὅτι μπορεῖ νά δοκιμάσει νά ξεφύγει ἀπό τόν ἔλεγχο τῆς θείας Χάρης, ξεγελιέται καί ἀγνοεῖ τή δύναμή της.

῎Ανθρωπέ μου, ἔχε ἀνυπόκριτη τήν ψυχή σου, γνωρίζοντας ὅτι βρίσκεσαι μπροστά σ᾿ Ἐκεῖνον πού ἐξετάζει τά βάθη τῆς καρδιᾶς μας καί γνωρίζει καί τίς πιό ἀπόκρυφες ἐπιθυμίες μας.

Ὅπως οἱ στρατολόγοι ἐξετάζουν τήν ἡλικία καί τή σωματική κατάσταση αὐτῶν πού πρόκειται νά ἐπιστρατεύσουν, ἔτσι καί ὁ Κύριος, ὅταν ἐπιστρατεύει τίς ψυχές, ἐρευνάει τίς προαιρέσεις.

Καί ὅταν βρίσκει ὅτι κρύβεται μέσα στην ψυχή ὑπόκριση, διώχνει τόν ἄνθρωπο ὡς ἀκατάλληλο.

῎Αν ὅμως καταλάβει ὅτι εἶναι ἄξιος, τότε τοῦ δίνει ἀμέσως τή Χάρη.

«Δέν δίνει τά ἅγια στούς σκύλους» (πρβλ. Ματθ. 7, 6), ἀλλά ὅπου βλέπει ἀγαθή προαίρεση, ἐκεῖ δίνει καί τή σωτήρια, τή θαυμαστή σφραγίδα τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος.

Τή σφραγίδα αὐτή πού γνωρίζουν οἱ ῎Αγγελοι καί τρέμουν οἱ δαίμονες.

Ώστε ἔτσι οἱ μέν δαίμονες νά φύγουν τρέχοντας, οἱ δέ ῎Αγγελοι νά τόν φρουροῦν σάν γνώριμο παιδί τοῦ Θεοῦ.

Ἐκεῖνοι λοιπόν πού παίρνουν τήν πνευματική και σωτήρια σφραγίδα, πρέπει νά ἔχουν καταθέσει τήν προαίρεσή τους.

Ὅπως δηλαδή τό μολύβι ἤ τό βέλος γιά νά κινηθοῦν χρειάζονται τό ἀνθρώπινο χέρι, ἔτσι καί ἡ Χάρη γιά νά ἐνεργήσει, χρειάζεται τήν προαίρεση τῶν πιστῶν.

~ Ἅγιος Κύριλλος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

|εκλάπη από τον Σπυρο Νικα

~ Και φέτος... Η Ανάσταση όμως μας περιμένει!

               

Όποιες αναρτήσεις κι αν ανεβάζαμε αυτές τις μέρες,

δεν θα΄λεγαν τίποτα μπροστά στο μεγαλείο

της, έστω ανάξιας, συμ-μετοχής μας

στο Πάθος του Χριστού μας.

Με κλειστές τις οθόνες μας 

και ορθάνοιχτες τις ψυχές μας.

Έτοιμες να δεχτούν την όποια Χάρι

χωράει στο δοχείο μας...

Μέσα στις εκκλησιές μας...

Κι αν ο Θεός (συνεχίσει να) θέλει, 

τα ξαναλέμε τη Δευτέρα του Πάσχα.

Με χαμογελαστά τα πρόσωπά μας,

με γεμάτες τις αυλές και τα σπιτικά μας,

με λαδωμένα χέρια και λερωμένα ρούχα,

αλλά και λιγωμένες τις ψυχές μας 

από την Χαρά της Ανάστασης του Χριστού μας...

                     Απ΄όλους εμάς τους "συν αυτώ"...

                                 Καλή Ανάσταση!!!

   ~ Το κείμενο της εικόνας δανειστήκαμε (ξανά) από την Athina Stakia...

"Δεν πρέπει να βιάζεις τον άλλο. Θα έλθει η ώρα του, θα έλθει η στιγμή, αρκεί να προσεύχεσαι γι’ αυτόν..." |ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ

 

Είναι ένα είδος προβολής του εαυτού μας να επιμένουμε να γίνουν οι άλλοι καλοί. 

Στην πραγματικότητα, θέλομε εμείς να γίνομε καλοί κι επειδή δεν μπορούμε, το απαιτούμε απ’ τους άλλους κι επιμένομε σ’ αυτό. 

Κι ενώ όλα διορθώνονται με την προσευχή, εμείς πολλές φορές στενοχωρούμεθα κι αγανακτούμε και κατακρίνουμε.

Πολλές φορές με την αγωνία μας και τους φόβους μας και την άσχημη ψυχική μας κατάσταση, χωρίς να το θέλουμε και χωρίς να το καταλαβαίνουμε, κάνουμε κακό στον άλλον, έστω κι αν τον αγαπάμε πάρα πολύ.

Η αγάπη να είναι μόνον εν Χριστώ. 

Για να ωφελήσεις τους άλλους, πρέπει να ζεις μέσα στην αγάπη του Θεού, αλλιώς δεν μπορείς να ωφελήσεις τον συνάνθρωπό σου. 

Δεν πρέπει να βιάζεις τον άλλο. 

Θα έλθει η ώρα του, θα έλθει η στιγμή, αρκεί να προσεύχεσαι γι’ αυτόν.

Με τη σιωπή, την ανοχή και κυρίως την προσευχή ωφελούμε τον άλλον μυστικά. 

Η χάρις του Θεού καθαρίζει τον ορίζοντα του νου του και τον βεβαιώνει για την αγάπη Του.

 Εδώ είναι το λεπτό σημείο. 

Άμα δεχθεί ότι ο Θεός είναι αγάπη, τότε ένα άπλετο φως θα έλθει πάνω του, που δεν το έχει δει ποτέ. 

Θα βρει έτσι τη σωτηρία...

ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ

* Όταν σκέφτεστε να πάτε στη Θεία Λειτουργία τις εργάσιμες ημέρες ...

 

«Βάλτε όλα τα καλά έργα του κόσμου ενάντια σε μια Θεία κοινωνία, 

και είναι σαν μια κηλίδα σκόνης δίπλα σε ένα βουνό.

 Όταν σκέφτεστε να πάτε στη Θεία Λειτουργία τις εργάσιμες ημέρες, 

είναι μια ώθηση της χάρης που θέλει ο Θεός να σας δώσει.  

Ακολουθήστε το. "

* Ο προετοιμασμένος άνθρωπος που κοινωνεί λαμβάνει 23 Χάρες του Αγίου Πνεύματος!

Λέει ο Μέγας Βασίλειος:

"Ο προετοιμασμένος άνθρωπος που Κοινωνεί, λαμβάνει 23 Χάρες του Αγίου Πνεύματος!"

Και έχεις τον άλλον να σου λέει, ότι με την Θεία Κοινωνία μεταδίδονται ασθένειες.

Είμαστε ακατήχητοι και αδιάβαστοι.

Δημήτριος Παναγόπουλος, Ιεροκήρυκας

Πηγή

~ Το Χάρισμα, που χρειάζεται...ενεργοποίηση!!!

Μια τεράστια αλήθεια...

Είμαστε τόσο ανύποπτοι, 
οι περισσότεροι από εμάς που χριστήκαμε 
και βαπτιστήκαμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί...

Δεν υποπτευόμαστε καν πως
αυτό που "κουβαλάμε" 
από εκείνη την ευλογημένη 
(αλλά και ανεπανάληπτη 
για την σωτηρία της ψυχής μας...)
μέρα είναι ό,τι πιο σημαντικό 
φέρουμε μέσα μας...

Η Χάρις Του Αγίου Πνεύματος...
Η Πνοή, που δέχτηκαν, όχι μόνο όσοι βρίσκονταν στο υπερώο εκείνη την ανεπανάληπτη ημέρα της Πεντηκοστής, 
αλλά και όσοι βρίσκονταν έξω απ΄αυτό, 
150 περίπου στον αριθμό...

Δυστυχώς όμως αυτό το θεϊκό χάρισμα παραμένει συνήθως ανενεργό...

Κι αυτό εξαιτίας μας...

Κάνουμε τα πάντα, εκτός από εκείνα,
που χρειάζεται για να "λειτουργήσει"...

Γιατί, ενεργοποιείται μονάχα όταν η ψυχή μας κινηθεί προς το καλό,
όχι όμως όπως αυτό το εννοεί ο "κόσμος", 
αλλά όπως το ορίζει Ο Θεός!

Τότε, η ψυχή καταλαβαίνει και "βραβεύεται" με μια, μικρή έστω γεύση, από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος...

(Είναι τυχαίο πως όλα αυτά τα χαρίσματα απουσιάζουν συνήθως από τις ζωούλες μας;)

Ενεργοποίηση, λοιπόν!
Ο καθένας, όπου Ο Θεός τον έταξε...
Και με όποιον τρόπο μπορεί...

Δεν είναι τεράστια 
αυτή η αλήθεια;
Κι αν δεν την μεταφέρουμε εμείς στα παιδιά μας, ποιος άραγε περιμένουμε να το κάνει;

(Μας τα μετέφεραν απόψε κάποια 
από τα "τυχερά" πνευματικοπαίδια ενός πΑππούλη.
Από τον ταπεινό δικό τους "κύκλο" της Αγίας Γραφής,  που γίνεται εδώ και χρόνια, κάπου στην Αθήνα...)

~ Για την μεταφορά: "αμφοτεροδέξιος"