✔ Προς τα ζευγάρια που σκέφτονται (ή ετοιμάζονται) να χωρίσουν... | †Κώστας Γανωτής

 

____

Όταν πηγαίνω σε κάποιο γάμο και καμαρώνω το ζευγάρι στις χαρές του και τους ραίνω κι εγώ με τις ευχές μου, νιώθω παράλληλα κι ένα σφίξιμο στην καρδιά με τις σκέψεις ότι πενήντα στις εκατό είναι οι πιθανότητες να μη χωρίσουν αυτά τα τρισευτυχισμένα τώρα παιδιά. 

Κι απ’ αυτό το 30% οι μισές περιπτώσεις θα μείνουν να αγαπιώνται αληθινά και τρυφερά μέχρι τις παρυφές των εκατό χρονών.

Ανάθεμα στις στατιστικές θα πείτε και το λέω και εγώ αλλά έλα που επαληθεύονται!

Και σκέφτομαι ότι οι στατιστικές βρίσκουν εφαρμογή στα άλογα ζώα, στα φυτά και γενικά στα άψυχα. 

Άρα για να επαληθεύονται και στα έμψυχα και συνειδητά όντα στους ανθρώπους, αυτό δείχνει ότι οι άνθρωποι υποβιβάζονται εκούσια στην ασυνείδητη φύση.

Και τον πόνο της αποτυχίας, το κρυφό κλάμα της ψυχής το ανομολόγητο κάνει τα πρόσωπα των διαζευγμένων να μιλούν και να δείχνουν, άθρωπο ρημαγμένο, που θέλει τόνους δικαιολογητικά και τόνους ψυχαγωγίας για να σκεπάσει τις άγριες φωνές της καρδιάς τους. 

Η κατάθλιψη ακολουθεί απαραίτητα.

Έτσι τα ζευγάρια μας είτε και πριν από το γάμο είτε μετά το γάμο έχουν ανάγκη από μια κατήχηση από άνθρωπο, που να τους εμπνέει εμπιστοσύνη, για να ξέρουν τι κάνουν και τι δεν πρέπει να κάνουν. 

Κύριε, διδαξόν με τι με δει ποιείν και λέγειν. 

Τι να γίνει όμως που έχει κινηθεί μια τόσο έντονη εκστρατεία κατασυκοφάντησης της Εκκλησίας που την κάνει απλησίαστη σε πολλούς νέους. 

Ο πονηρός μεγαλοποιεί ορισμένα κακά παραδείγματα και σμικρύνει και αλλοιώνει φαινόμενα αγιότητας, ωστέ να χειραγωγεί τους νέους στην κόλαση της μοναξιάς. 

Και τότε παίρνονται οι ολέθριες αποφάσεις, γιατί ο νους και η καρδια του ανθρώπου είναι ανοιχτές στη δραστηριότητα του διαβόλου.

Η παραπλάνηση των ανθρώπων, αρχίζει από την ιδέα ότι υπάρχει απρόσωπο καλό και κακό, ότι η κακή συμπεριφορά αρχίζει από τη στιγμή της εκδήλωσής της και ότι οι άνθρωποι είναι καλοί και κακοί, επειδή έτσι το αποφάσισαν κάποια στιγμή. 

Ότι όλα τα πράγματα λειτουργούν αυθαίρετα και συχνά με ανεξέλεγκτες εχθρικές διαθέσεις. 

Αν οι άνθρωποι κατηχηθούν σοβαρά, θα βλέπουν μόνο το διάβολο υποκινητή παντός κακού και τον Θεό να χρησιμοποιεί τα πάντα και το κακό ακόμη για την πραγματική ωφέλειά μας.

Τα ζευγάρια που βλέπουν έτσι τα πράγματα θα βλέπουν τα ελαττώματα του άλλου ο καθένας ως τις επιρροές του διαβόλου τους άρα ως ασθένειες, ως τραύματα και να τα αντιμετωπίζουν με συμπόνια.

Ύστερα πρέπει να ζούνε τα ζευγάρια μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, για να πραγματοποιήσουν τον υψηλό της θέωσης, τότε δεν θα περνάει υπόνοια διαζυγίου. 

Τα περισσότερα ζευγάρια σήμερα αν ακούσουν ότι ο σκοπός του γάμου τους είναι η θέωση τους, ποιός ξέρει τι θα νομίζουν ότι ακούνε...

Άλλος πειρασμός μεγάλος για τα ζευγάρια είναι η συσχέτιση της ηδονής με την αμαρτία. 

Ιδιαίτερα άντρες που πέφτουν πριν από το γάμο, ύστερα μέσα στο γάμο δεν μπορούν να ευχαριστηθούν με τον σεμνό και ευλογημένο έρωτα, γιατί έχουν πέσει στη λατρεία της αμαρτίας πέρα απ’ τη λατρεία της ηδονής.

Με όλη αυτή τη ροπή προς την αμαρτία δεν μπορεί να γίνει λόγος για πνευματική ζωή του ζευγαριού, για μια αιώνια ένωση μεταξύ τους και με τον Χριστό και τότε το διαζύγιο γίνεται λεπτομέρεια της μεγάλης αποτυχίας τους. 

Φανταστείτε την πώρωση του γονιού που ανακοινώνει, που ανακοινώνει στα παιδιά τους ότι χωρίζει από τον ή την σύζυγό του. 

Τα παιδιά κεραυνοβολημένα να ρωτούν: 

– Κι εμάς που μας αφήνετε; για να πάρουν την απάντηση 

– Ε, δεν θα΄στε και τα μόνα. 

Και ν’ αποσύρει το βλέμμα του ο γονιός από τα μάτια των παιδιών, τα δακρυσμένα ψυχρός σαν γυαλί!

Για όλα αυτά, που αποτελούν μια κόλαση, οφείλουμε να προσευχόμαστε να δίνει ο Θεός φώτιση στις καρδιές των ζευγαριών. 

Αμήν.

__________

δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα

Ορθόδοξη Αλήθεια, 16.11.2022

☆ "Σπατάλησα όλη μου τη ζωή ψάχνοντας στους ανθρώπους το "και", την αδυναμία των ανθρώπων, το λάθος τους, το λίγο, το ελάχιστο, το τίποτα... Αυτό το "και" έχει στοιχειώσει μέσα μου και με τυραννάει... Κι έχασα τη ζωή...

 

        ~ γράφει ο π.Παναγιώτης Βαρδουνιώτης

"Όταν πήγαινα στο δημοτικό σχολείο, 

το σχολείο ήταν διθέσιο, 

τώρα είναι κλειστό.

6 τάξεις είχαμε, 2 δασκάλους. 

Το σχολείο είχε 2 αίθουσες 

και σε κάθε αίθουσα κάναμε μάθημα 3 τάξεις. 

Μια μέρα στο μάθημα της ιστορίας 

ο δάσκαλος έχει σηκώσει μια μαθήτρια να πει μάθημα. 

Όταν τελείωσε η μαθήτρια, 

ρωτάει ο δάσκαλος εμάς τους υπόλοιπους 

αν είχαμε να συμπληρώσουμε κάτι 

που ίσως να ξέχασε η συμμαθήτριά μας. 

Σήκωσε ένα κορίτσι το χέρι του 

και του λέει ο δάσκαλος: 

Για πες μας Χ. (τυχαίο το γράμμα) 

τι δεν είπε η Κ.;(πάλι τυχαίο το γράμμα). 

Και λέει η Χ. 

- Κύριε, ξέχασε να πει το "και".

Ξέχασε να πει ένα "και". 

Έχουν περάσει 45 χρόνια από τότε 

και το θυμάμαι σαν να ήταν χθες. 

Αυτό το "και" έχει στοιχειώσει μέσα μου 

και με τυραννάει. 

Γιατί δυστυχώς αυτό το "και" 

δεν το παρατήρησε μόνο η Χ. 

Αυτό το "και" το παρατηρώ και εγώ στους ανθρώπους. 

Ψάχνω να βρω το "και" που έχουν ξεχάσει. 

Δεν με ενδιαφέρει 

τα άλλα σημαντικά πράγματα 

που λένε ή κάνουν, 

εγώ ψάχνω να βρω το "και", 

την αδυναμία τους, 

το λάθος τους, 

το λίγο, 

το ελάχιστο, 

το τίποτα. 

Με ενοχλεί στον άλλο το λίγο. 

Βλέπω το δένδρο και χάνω το δάσος. 

Χίλια καλά να βρω σ' έναν άνθρωπο, 

εγώ θα ψάξω να βρω το "και", 

το ένα, 

το λάθος

 και η ζωή μου κατάντησε μίζερη. 

Σπατάλησα όλη μου τη ζωή 

ψάχνοντας στους ανθρώπους το "και" 

κι έχασα τη ζωή. 

Θα σας πω και μια ιστορία 

που άκουσα από άλλον ιερέα. 

Ήταν ένα ζευγάρι που τσακωνόταν συνέχεια. 

Είχαν φτάσει ένα βήμα πριν το χωρισμό. 

Αλλά πριν πάνε στο δικηγόρο 

αποφάσισαν να δώσουν 

μια τελευταία ευκαιρία στο γάμο τους 

και να πάνε σ' ένα σύμβουλο γάμου. 

Πήγαν λοιπόν στο σύμβουλο γάμου 

και αυτός τους δέχθηκε ξεχωριστά έναν-έναν. 

Πήγε πρώτα ο άνδρας 

και άρχισε να κατηγορεί τη γυναίκα του. 

Του λέει ο σύμβουλος: 

Πριν μου πεις οτιδήποτε, 

θα σου κάνω μερικές ερωτήσεις. 

Για πες μου, 

η γυναίκα σου δεν έχει κανένα καλό; 

Έ, ναι του λέει ο άνδρας, 

είναι καλή νοικοκυρά, 

δεν με έχει απατήσει ποτέ, 

φροντίζει τα παιδιά 

και συνέχισε και είπε 

κάποια ακόμα καλά της γυναίκας του. 

Ο σύμβουλος τα σημείωνε σ' ένα χαρτί. 

Του λέει καλά πήγαινε, 

να δω και τη γυναίκα σου. 

Μπαίνει μέσα στο γραφείο η γυναίκα 

και άρχισε να κατηγορεί το σύζυγο. 

Της λέει ο σύμβουλος: 

Πρίν μου πεις οτιδήποτε 

θέλω να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις. 

Ο σύζυγός σου δεν έχει κανένα καλό; 

Ναί βέβαια, απαντά η σύζυγος. 

Είναι εργατικός, 

δεν είναι τσιγκούνης, 

νοιάζεται για τα παιδιά, 

είναι κουβαλητής 

και συνέχισε να λέει τα καλά του συζύγου της. 

Ο σύμβουλος τα έγραφε σ' ένα χαρτί. 

Φωνάζει και τους δύο μέσα 

και τους λέει δείχνοντας τα χαρτιά: 

Αν θέλετε, 

για αυτά τα τόσα καλά 

που λέτε ο ένας για τον άλλο εδώ στα χαρτιά, 

να χωρίσετε, 

είστε ηλίθιοι.

Ομολογώ 

ότι εγώ είμαι 

ο πιο ηλίθιος άνθρωπος του κόσμου,

γιατί 56 χρόνια 

αντί να ψάχνω 

στους ανθρώπους να δω τα καλά,

έψαχνα αυτό το "και", 

κι έχασα 56 χρόνια ζωής...

"Γιατί οι γάμοι καταλήγουν σε διαζύγια;" |Δώσε 5΄ στον παπα Γιώργη Σχοινά... (english subtitles)

" Ο έγγαμος θα κριθεί από το πόσο ανάπαυσε το άνθρωπό του..."

Η φοβερή αυτή κουβέντα ανήκει στον + Μακαριστό Γέροντα Αιμιλιανό τον Σιμωνοπετρίτη.

|Στην χώρα μας τα διαζύγια παίρνουν όλο και μεγαλύτερη έκταση ανάμεσα στον νεανικό, αλλά περιέργως και στον μεγαλύτερο ηλικιακά πληθυσμό.

Με τη θέσπιση του διαζυγίου από την ελληνική νομοθεσία το 1983, όλο και μεγαλύτερα ζευγάρια παντρεμένων ανθρώπων θεωρούν το διαζύγιο ως την μόνη λύση, αφού περίπου 1 στους 4 γάμους καταλήγει σε χωρισμούς...

~ Με τον π. Γεώργιο Σχοινά, προϊστάμενο του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Φιλοπάππου.

«Άη Βασίλη, φέρε μου έναν καλό μπαμπά»: το συγκινητικό γράμμα ενός 7χρονου

Όταν ο 7χρονος Blake έγραψε το καθιερωμένο γράμμα του στον Άη Βασίλη, δεν περίμενε ότι θα το διαβάσουν χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, η επιστολή του έγινε αμέσως viral και συγκίνησε τους αναγνώστες της.

Η μαμά του 7χρονου αγοριού είναι ένα ακόμα θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Πριν από λίγες μέρες, μάλιστα, ο άντρας της την χτύπησε τόσο πολύ που η γυναίκα πήρε τον γιο της και έφυγε. Αυτή τη στιγμή, μένουν σε ένα καταφύγιο για κακοποιημένες γυναίκες απ’ όπου ο μικρός έγραψε στον Άη Βασίλη.

Η συγκλονιστική επιστολή περιγράφει όσα έχει περάσει ο Μπλέικ:

«Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,

Έπρεπε να φύγουμε από το σπίτι μας. Ο μπαμπάς μου είναι τρελός. Εμείς κάναμε όλες τις δουλειές κι εκείνος έκανε πάντα ό,τι ήθελε. Η μαμά είπε ότι είναι ώρα να πάμε σε ένα πιο ασφαλές μέρος όπου δεν χρειάζεται να φοβόμαστε. Εγώ, όμως, είμαι ακόμα φοβισμένος. Δεν θέλω να μιλάω στα άλλα παιδιά. Θα έρθεις αυτά τα Χριστούγεννα; Δεν έχουμε κανένα από τα πράγματά μας εδώ. Μπορείς να μου φέρεις μερικά βιβλία, ένα λεξικό, μία πυξίδα και ένα ρολόι; 

Θέλω επίσης να μου φέρεις έναν πολύ πολύ πολύ καλό μπαμπά. 

Με αγάπη, Blake».

Το γράμμα του 7χρονου αγοριού, το οποίο ανάρτησε στο Facebook το μη κερδοσκοπικό καταφύγιο SafeHaven όπου μένουν μαμά και γιος, έκανε τον γύρο του διαδικτύου. 

«Ποτέ δεν περιμέναμε ότι θα τραβούσε τόση προσοχή», είπε η Κάθριν Τζέικομπ, πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος του SafeHaven.

Πηγή: today.com, mama365.gr

|εμείς από εδώ

‘’Βρέ, στρίψε ἐδῶ πού σοῦ λένε...’’ Άγιος Παϊσιος

-Ὁ κ. Αθανάσιος Ρακοβαλής (πνευματικό τέκνο του Αγίου Παϊσίου επί 12 χρόνια...) περιέγραψε μεταξύ άλλων, κι ἕνα απίστευτο αδημοσίευτο περιστατικό, πού δείχνει πώς ὁ Ἅγιος ἦταν Θεοφώτιστος καί λάμβανε πληροφορία ἐκ τοῦ οὐρανοῦ γιά νά βοηθάει τούς ἀνθρώπους. 
Εἶχε, λοιπόν ἀποφασίσει μέ ἕναν ἀδελφό νά ξεκινήσουν ἀπό τήν Σουρωτή γιά νά πᾶνε στήν Κομοτηνή. 
Στόν δρόμο πού πηγαίνανε ὁ Ἅγιος τοῦ λέει; 
‘’Κώστα, στρίψε ἐδῶ’’. 
Μά δέν πάει αὐτός ὁ δρόμος γιά Κομοτηνή, τοῦ λέει ὁ Κώστας. 
‘’Βρέ στρίψε ἐδῶ πού σοῦ λένε’’ λέει ὁ Ὅσιος. 
Μά δέν ξέρω τόν δρόμο, λέει ὁ Κώστας. 
‘’Τόν ξέρει ἡ Παναγία’’ λέει ὁ Ὅσιος. 
Τελικά ὁ Κώστας ἔκανε ὅ,τι τοῦ εἶπε ὁ Γέροντας καί μπῆκαν σέ μιά κωμόπολη καί σταμάτησαν ἀκριβῶς ἔξω ἀπό ἕνα σπίτι. 
Ἐκεῖ ὁ Ὅσιος τοῦ εἶπε: 
‘’Ἐδῶ χωρίζει ἕνα ζευγάρι καί δέν πρέπει, πρέπει νά βοηθήσουμε’’. 
Ὁ Ὅσιος γνώριζε τό ἀνδρόγυνο καί μόλις χτύπησε τήν πόρτα αὐτοί χώριζαν τά πράγματά τους γιά νά φύγουν ἀπό τήν οἰκία καί νὰ χωρίσουν.
 Ὁ Ὅσιος ζήτησε ἀπό τήν πεθερά νά ἀποσυρθεῖ καί τῆς εἶπε: 
‘’Φταῖς κι ἐσύ γι᾿ αὐτό πού γίνεται’’. 
Μετά ὁ Ὅσιος κάθισε ἀρκετή ὥρα μέ τό ζευγάρι καί τούς νουθέτησε. 
Ὅταν ἐξῆλθε τῆς οἰκίας ὁ Ὅσιος τό ἀνδρόγυνο ἦταν συμφιλιωμένο...

~ Από την ομιλία-εκδήλωση του Ιερού Ναού Αγίου Κοσμά Αμαρουσίου σε συνεργασία με την "Ενωμένη Ρωμιοσύνη"
(στα πλαίσια των εορταστικών ομιλιών "επί τη φιλοξενία" της άφθαρτης αριστερής χείρας της Αγίας Προμήτορος Άννης, που ήρθε για πρώτη φορά στην Αττική από την Ι.Μ. Σταυρονικήτα του Αγίου Όρους...)

πηγή

"Γιατί χωρίζουν τα μεσήλικα ζευγάρια;" Η Σοφία Χατζή ρωτά τον Κώστα Γανωτή...

(Άκουσέ τους! Ο κ. Γανωτής είναι η γνήσια φωνή της Ορθοδοξίας στην σημερινή τρέλα, που ζούμε... Και η Σοφία εκείνη που καταφέρνει κάθε φορά να του αποσπά τις αλήθειες που χρειαζόμαστε...Που να τ΄ακούσουμε αυτά; Δόξα τω Θεώ, που έχουμε και τους δύο!)

πηγή: apantaortodoxias

* Οι μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου...

Οι μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου έχουν παιδιά του Σαββατοκύριακου. Παιδιά που μοιάζουν με αεροπορικά εισιτήρια. Συγκεκριμένη ημέρα και ώρα άφιξης και αναχώρησης. Παραλαβή, Σάββατο πρωί. Παράδοση, Κυριακή βραδάκι.

Τα παιδιά του Σαββατοκύριακου δεν καταλαβαίνουν. Δεν το χωράει το μυαλουδάκι τους. Άδικα η μαμά λέει και ξαναλέει πως ούτε το πρώτο είναι ούτε το τελευταίο. Να, τόσοι συμμαθητές, τόσοι φίλοι. Ο Κωνσταντίνος, ο Πέτρος, η Λουίζα, ο Αλέξανδρος της διπλανής πόρτας και ο Νίκος που κάθεται στην «πεντάδα» στο σχολικό… Τόσα παιδιά…

Art: Helen Cottle

Τόσα παιδιά… «Η μισή τάξη, παιδιά χωρισμένων». Η άλλη μισή όμως; Αυτή! Αυτή την άλλη μισή ονειρεύονται τα παιδιά του Σαββατοκύριακου. Όταν γυρίσουν σπίτι, ο μπαμπάς είναι εκεί. Όταν πέφτουν να κοιμηθούν το βράδυ, ο μπαμπάς είναι εκεί. Όταν σηκώνουν πυρετό τη νύχτα, ο μπαμπάς είναι εκεί. Ό,τι και να γίνει, όποτε κι αν γίνει, ο μπαμπάς είναι εκεί. Τελεία. Παύλα.

Οι μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου δεν ξεκίνησαν έτσι. Κάποτε ερωτεύτηκαν τη μαμά. Κάποτε, πίστευαν ότι θα ζήσουν και θα γεράσουν μαζί. Τα χρόνια πέρασαν. Γέρασαν. Χωρίς να ζουν μαζί.

Τίποτα δεν έγινε απότομα. Ανεπαισθήτως – όλα. Ο έρωτας ύπουλα γλίστρησε από τη χαραμάδα της εξώπορτας. Τα αγκαλιασμένα σώματα τα χώρισαν τα παγωμένα πόδια. Όσο οι φωνές δυνάμωναν, τα λόγια σβήνανε. Τα αποσιωπητικά πλήθαιναν. Οι παύσεις άπλωναν σαν επιδημία. Από το σπίτι πέταξε η ψυχή. Μπήκε το ψύχος.

Και ύστερα, η «συζήτηση». Η οριστική. Η τελεσίδικη. Καφές φίλτρου, τασάκια ξέχειλα στις γόπες και τα κλισέ. Δεν πάει άλλο. Δεν επικοινωνούμε πια. Εσύ φταις. Όχι, εσύ φταις. Ναι, αλλά εσύ πρώτος. Όχι, εσύ πρώτη. Θυμάσαι τότε που; Ναι, αλλά κι εσύ ξέχασες τότε που; Δεν μπορώ άλλο. Δεν αντέχω άλλο. Υπάρχει άλλος; Υπάρχει άλλη; Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Τότε, πού είναι το πρόβλημα; Ξέρεις πού είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Είναι αλλού το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν βρίσκω πού είναι το πρόβλημα, αλλά υπάρχει πρόβλημα. Δεν καταλαβαίνω πώς φτάσαμε μέχρι εδώ. Ούτε εγώ καταλαβαίνω. Αλλά φτάσαμε. Εδώ. Μέχρι εδώ. Μέχρι εδώ και μη παρέκει. Πού θα μείνεις; Σε ξενοδοχείο. Στους δικούς μου. Στον Θανάση που μόλις χώρισε. Μετά βλέπουμε. Και το παιδί; Τι θα πούμε στο παιδί;

Το παιδί δεν ξέρει. Δεν ξέρει ακόμα ότι τώρα, αυτή τη στιγμή που παίζει πάνω στο χαλί – αυτή ακριβώς τη στιγμή – γίνεται παιδί του Σαββατοκύριακου. Ο μπαμπάς και η μαμά μιλάνε στην κουζίνα χαμηλόφωνα. Η ζωούλα του γίνεται συντρίμμια. Δεν ξέρει. Δεν υποψιάζεται. Ο μπαμπάς θα φύγει. Η μαμά θα κλειστεί στο μπάνιο με πρησμένα μάτια. Δεν ξέρει. Δεν υποψιάζεται.

Art: GB

Τι θα του πούμε, αλήθεια; Τα κλασικά. Τα τυπικά. Τα προκάτ. Αγάπη μου, για λίγο καιρό, ο μπαμπάς θα φύγει από το σπίτι. Γιατί; Γιατί θέλει να μείνει μόνος του. Γιατί; Μη στεναχωριέσαι όμως, θα έρχεται να σε βλέπει. Γιατί; Και σε αγαπάει πολύ πολύ πολύ. Γιατί; Και οι δύο σ’ αγαπάμε και ό,τι κι αν γίνει, αυτό δεν αλλάζει με τίποτα, κατάλαβες, καρδούλα μου;

Όχι. Δεν κατάλαβε η καρδούλα. Η καρδούλα τσάκισε. Απλά. Γιατί να φύγει ο μπαμπάς; Μήπως φταίει εκείνο; Μήπως επειδή έσπασε το κρυστάλλινο βάζο με την μπάλα; Επειδή σκόρπισε τα αυτοκινητάκια του στο σαλόνι; Επειδή γίνεται μάχη, για να πλύνει τα δόντια του; Δεν θα το ξανακάνει. Δεν θα ξανασπάσει βάζο. Θα μαζεύει τα παιχνίδια του. Θα πλένει τα δόντια του. Κάθε βράδυ. Κάθε βράδυ, το υπόσχεται.

Τι θέλει αυτή η βαλίτσα δίπλα στον μπαμπά; Γιατί σκύβει και τον αγκαλιάζει; Τι είναι αυτά που του λέει; Ό,τι χρειαστεί, μέρα ή νύχτα, να το πάρει στο κινητό; Κι εκείνος θα έρθει αμέσως κοντά του; Θα τον πάρει μαζί του το Σάββατο; Θα τον φέρει πίσω την Κυριακή; Ποιο Σάββατο; Ποια Κυριακή; Ποιο Σαββατοκύριακο;

Εκείνη τη στιγμή! Ακριβώς εκείνη τη στιγμή από παιδί σκέτο, γίνεται παιδί του Σαββατοκύριακου. Του πρώτου Σαββατοκύριακου. Γιατί θ’ ακολουθήσουν πολλά, στα χρόνια που θα ‘ρθουν.

Πολλά Σαββατοκύριακα με ένα μικρό σακίδιο. Μέσα η αλλαξιά που έβαλε η μαμά. Οι πιτζάμες. Το φανελάκι και το βρακάκι. Τα παιχνίδια του. Η μύτη κολλημένη στο τζάμι. Να, σαν να ακούει το αυτοκίνητο του μπαμπά. Όχι, άλλο είναι. Ούτε αυτό. Ούτε εκείνο. Αργησε λίγο. Αργησε πολύ. Θα έρθει. Δεν θα έρθει. Δεν ήρθε. Καθόλου.

Καμιά φορά, οι μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου έρχονται. Ανταλλάσσουν δυο ξέρες ατάκες με τη μαμά. Να τον προσέχεις, έχει ένα βηχαλάκι. Μην περπατάει ξυπόλητο. Και μην του αγοράσεις πάλι γαριδάκια και βγαίνω μετά εγώ η κακιά.

Καμιά φορά, οι μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου δεν έρχονται. Απλά, τηλεφωνούν. Κάτι τους συνέβη. Κάτι απρόοπτο. Την επόμενη φορά. Οπωσδήποτε. Εκατό τα εκατό. Υπόσχεται. Φιλάει σταυρό. Το άλλο Σαββατοκύριακο, ο κόσμος να χαλάσει. Ο μπαμπάς του Σαββατοκύριακου κλείνει το τηλέφωνο. Η μαμά της υπόλοιπης εβδομάδας, με μια σύσπαση χαμόγελου, του προτείνει σινεμά. Λούνα παρκ. Να πάει να παίξει με τον Νικήτα. Γαριδάκια. Ακόμα και γαριδάκια…

Το παιδί του Σαββατοκύριακου δεν απαντάει. Βγάζει τα παιχνίδια από το σακίδιο. Τα ακουμπάει πίσω στο ράφι. Δεν κλαίει. Δεν δακρύζει. Αλλά τώρα ξέρει. Τώρα, το ξέρει πολύ καλά. Εκείνο το βάζο δεν έπρεπε να το σπάσει. Ποτέ!

by Νewagemama

Πηγή: Έλενα Ακρίτα, Γεννήθηκα ξανθιά, εκδόσεις Καστανιώτη, 2002.

***

Το κείμενο είναι τόσο δυνατό, που προτίμησα να μην κάνω κανένα σχόλιο και καμιά εισαγωγή. Δε χρειάζεται, είμαι τόσο σίγουρη ότι σας έχει ήδη συνεπάρει με την αμεσότητά του.

Το αντιγράψαμε από εδώ

Πρωτοαναρτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2015

                                                                            (Ανεβαίνει επειδή μας ζητήθηκε. Ξανά...)