occitanissima

Omenatge als peluts Als milions de « peluts » Mòrts per França, Occitans tant e mai, dusc'al cap de la lenga Que parlavan « patès » pareis. Mitats sebelits dins la tèrra gelada, Oblidats al trauc de la memòria de la patria "reconeisenta", L'istòria inacabada de sa mòrt Sens que los felens encara uèi capitèsson son drech primièr: La parlar sens malvolença. Per astre la salvar, per els, Que donèron sa vida en cresent De luchar per nòstra libertat E lo drech de se creire occitan reconegut. Sens fintar lo cocut. Qu'estarissa per la prada. La vergonha es sens tèrme al país de « l'òme ponchut ». Levat lo drech de morir per de toca-manetas e pauc vals , 'quò's tot çò que nos demòra. E la mica sus la tendèla ?