occitanissima

Que la paura Brunissens ven de coneisser que Jaufre se neguèt... dins una font, alara qu'èran tores en rota per s'anar maridar al castèl de Carduèlh. Assag -Dòna ausis dire que ne'n soi enrabiat, qu'en la font Jaufre s'es negat -Santa Maria ! E consi se pòd? Ièu me'n va negar tanben, Que jà , per Diu, sol non sera mòrt." E s'en va tant coma pòt aila Tota esglasiada corent E de dònas mai de cent, la seguisson tant coma pòd, caduna, Mas non podon la sèguir, pas una A quand foguèt a la font, se crida: "Ont es Jaufre? " puèi es sautada Aila, pès junts d'un geste subte, Mas lo sèu senescal la pren Per los pèls que son espandits, Aital com' òme aluserpit E la trais defòra per fòrça. A amb aquò lo cridal s'afortis. Aital veiratz donzèlas plorar, E donas planger e cridar, E rompre caras e cabèladuras A cavalièrs e a donzèlas . " Jaufre, Jaufre" dis Brunissenz, Mèstre de totes bons ensenhaments, Franc cavalièr e amoros , Mai q