occitanissima

Soi immaculada concepcion. Que balha la benediccion . L'ai castigat lo brau colhut Amb mas popas leugièras. La bèstia fasiá mai mai Paris mai, Ausiguèri meu meu Pais meu Mentre que totes cridavan ole. Que rajava de sa boca urosa Lo brave orgasme de Tolosa. Faèna , corsa de la cocarda, Un silenci de davalada , Entre las ròdas, sul camin. Èra pas mai qu'una femnòta, Que se clinava sul riu merdόs. Per dire a l'aiga tebesa, Adiu, bèl amor d'estiu, Soi brau, brave, e banut, Que brandís son gòt tre que plòu, quatre gotas de vin roge o blanc Quatre lagremas vispras , Rajèron mantuns còps, D'unes arcanèls tricolòrs , Coma de lagremas de sang, D'una milgrana mièja mòrta, D'un còr de novèl nascut Que sa lenga an desraiçada . E clavelada sus una pòrta negra. Per melhor cantar Lo patiràs del monde.