occitanissima

Aièr qu’aguèri l’astrada d’escotar Philippe Martel e Philippe Gardy, venguts especialament nos parlar de Robert Lafont. Tot aquò se debanèt carrièra Malcosinat a l‘Ostal d’Occitania . Cal dire qu’i avià gaire de monde per escotar los dos saberuts , mas que la serada foguèt fòrça interessanta, mercè d’elses . Son d’òmes que se podriam escotar parlar tota la nuèch. P Gardy nos mostrèt un costat desconegut de Lafont es a dire : Lafont amb l’escritura , sas poèsias de la debuta qu’obliguèt lèu …. curiosament. Puèi lo Lafont l’eiritièr de Mistral , d’aquela idèa d’Occitania « dis Aups a las Pireneas » dins una Euròpa federalista . Coma la somièt Camproux . Demesir lo podèr dels estats per que creisson lo dels pòbles encadenats. Puèi descriguèt lo Lafont critica literària , dur, mai que rèdde tant dins los « Cahiers del Sud » que dins una autra revista parisenca auèi despareguda( qu’oblidèt lo nom) , ambe lo sèu prètzfach de far reconeisser pels intellectuals françeses , la valo

La filha se passejava per l'òrt. Venguèt la  davalada, subte. Que d'un còp lo temps cambièt. La vèlha lo termomètre marcava 28 grads , lo lendeman , a punta d'alba, gelèt. L'aucèl dispareguèt lo 23 d'octòbre . E lo 24 estatjava  Carcassona. La filha plorèt, mas que vejèt una causa blanca sul pas.   Jos la pòrta trapèt un papèl jaune, de la tencha blava que disià:  pòdi pas pus demorar aici que me gèle las coconhas , mas te disi a lèu, oblidètz pas e cante ambe ièu : t'esperarai a la pòrta del parcatge, serà aqui dins la polida autò , que farà nuèch  mas ambe l'esclairatge, que podrem  veire dusc'al cap del costal....  Al cap  veirem las torres de Carcassona, nasejar  a l'azuèlh de Barbeira...

L o mai grand mamifèra terrèstra ara lo loxodanta africana que viu pas que sul continent african ambe doas jos espècias l'elefant del Cap (lo caput) e l'elefant dels bòsses . L'elefant del Cap es lo mai grand dels elefants . Lo mascle fa 3,10 metre d'enauçada. L as aurèlhas fan gaireben 1,25mètre . D e notar que l'asiatica es mens aurelhat que lo d'Africa. Q uand l'animal s'enrabia desplèga las aurèlhas . M esfisatz vos doncas.... A quò's pas un freniment d'espatlas coma lo Nicolas , non drèchament es un brandiment d'aurèlhas. Q ue las aurèlhas li permeton de regular la temperatura del còrps, que sia entre l'amor o entre la descansada . A utra causa , l'elefant del Cap ten de defensas de 2,5 m de long e que pòdon pesar lo quintal caduna. Per dire . Per dire que l'elefant cocut dèu s'endurar un patiras vertadièr quand amai las defensas se rebala las banas. A las dents que butan tot al long de la vida , ma

Visca la diversitat vertadièra. Visca la republica qu'avem facha. Tot es nautre. Avem pagat lo prètz. Pel mens los aujòls que pagaron car lo terme. Ara s'agis pas que de s'apasturar dins l'encastre estrèch ambe los jacobins de tota mèna. Al biais d'un païsan que se jairia , a l'ombra de son prat, dins la palha mofla qu'auria dalhada . Deman parlarem nòstra lenga. Deman Miquel Debre, Montauborg, Melanchon , Carrèra del Caussa, Slama , Rocard , e totes los jacobins de la ciutat silenciosa , amudida, cantaran ambe nosautres la cançon del ritonèl , sabètz la que parla d'un riton que savai pas que dire : coac coac , coma un riton parisenc. Aladonc adiu la res-publica e visca lo fromatge de cabra e cap al castèl de Carcassona. Lo 24 d'octobre...

Carcassona

Maria es occitana. Maria va protestar. Anira a Carcassona . A Bezièrs O al Clapas . Per ela es question de vida. De vertat .De son parladis. Qu'es a mand de quequejar. Sul camin de Compostela I a un vial de paradis Levara la bandièra roja. Jauna tintada , color curi Sonque per manifestar. Que la vida passarà lèu. Ambe son ulhaç jaunenc. Per la tinchar . D'un biais solèlh. Quand passarà dins la vila granda. En levant sa bandièra roja Maria va renegar. Las colors franchimandas. Mas de que volètz : Maria somia d'autras colors....