Un conte per dormir
Quand èri nen Quand èri nen e que la maire m'envejava a Milhau per passar la setmana tot aquò m'agradava pas tròp . Que non venia, pas la paur de la grand o del pepin, que non , la paur arrivava quand devia davalar o montar los estages dels fotrals ostalasses ont estajavan elses. I avia la paur del jorn. La paur m'acuòlava un pauc dins la jornada, se lo pepin me comandava de davalar l'escalièr estrèch de la cava , que virava e revirava dins una torre òrre, dusc'en bas , sai que aprèp un centenal de grads a susar e se trigossar, e qu'i fasiai a paupas dins l'escuresina per pas cabuçar. Me sovèni pas sonque de que m'envejava cercar lo pepin. Me soveni al revers de la mia pèl que se rebrossava entre que cercavi d'endevinhar se la causa infernenca anava me trapar pel cap o pel cuòl. Aici en bas , lo pepin salava la charcutalha, cambajons ,ventrèscae autres porcatalhas. Un còp per setmana i me calia anar amb el , que bufava, mentre que ieu ...