occitanissima

Se'n rejovenèt sul pic, un pauc susprés. Cresiá plan qu'un ligam teunhe los unissián Miosotis e a el, e qu'a fòrça de sentir son agach amorós , Miosotis sabiá d'a fons çò que pensava , e l'endevinava . Da vegadas èra la paur que lo preniá. Sentiguèt la bola se formar dins sa garganta e lo prusit caracteristic de l' emmonilh dusca dins la planta dels pès. Trescambèt davant la luneta. Mas tornèt sul pic fintar per l'ulheton. Sortiguèt lo cap entre las cortinas per gaitar los immòbles adjacents, e vegèt sens suspresa, mas en renegant qu'un vintenat de fintaires esperavan sens s' amagar, l'aparicion de l'imatge meravilhós de Miosotis. Jos la docha, daissèt rajar l'aiga un brave moment. Las mans apevadas sus las pèiras grisas, la tèste clinada enrè , coma o fariá qualqu'un que se netejariá aquí dedins, de las tacas de la jornada es a dire del fregadís dels òmes . A n' aquel moment li pareguèt mai pròcha , la Miosotis e lor