occitanissima

Of Mices and Men J Steinbeck o (revirada occitana) Mirgas e Masclas Pintradura inspirada de De La Tour Se revirèt a la pòrta e sortiguèt, e sos coides èran encara lèugièrament plegats. Jòrdi l’agachèt partir, puèi se virèt al vièlh. -diga me, de que li faguèt a aqueste ? Lennie li faguèt pas res. Lo vièlh fintèt la pòrta pacientament per èstre segur que degun escotava pas. -aquò’s lo filh del patron, diguèt suaudament. Curley es un òme adrèch. S’es un pauc trachat de bòxe. Foguèt pès lèugièr e es fòrça adrèch. -Ben, vòli plan que sia aluserpit diguèt Jòrdi. A pas besonh se’n prendre a Lennie. Lennie li faguèt pas ren. Per de que ne’n vòl a Lennie ? Lo vièlh sosquèt : -Ben … Me’n vau te dire. Curley reverta a un fum d’òmenons. Li agrada pas los grandasses. Passa lo temps de se perpinhar amb los grands. Coma se dis, aquò lo fot en rabia d’èsser pas gaire grand. Totis n’avètz plan conescut d’òmenòts d’aquela mena non ? De longa cerca bregas. -Ò ! de segur, dig

Of Mices and Men J Steinbeck o Mirgas e Masclas. Seguida Sortiguèt son quasernet de logatge de la pòcha e lo dubriguèt lai ont un gredon aseparava las paginas. Tot exprès , Jòrdi jetèt un agach sevèr , e Lennie d’un sinhe de cap , mostrèt qu’aviá compres. Lo patron lequèt lo gredon. -consi te sonas ? -Jòrdi Milton. - E tu ? Jòrdi diguèt : -se sona Lennie Small. Los noms foguèron escriches dins lo quasernòt. -vesem, sem lo vingt, miètjorn , lo vingt. Barrèt lo quasernòt. - ont avètz trabalhat , totes dos ? - dins lo Nòrd, a Weed, diguèt Jòrdi. - tu tanben ? a Lennie - òc ben, el tanben, diguèt Jòrdi. - trufarèl, lo patron mostrèt Lennie del det . - es gaire lengut, e ? - non, pas gaire , mas pel trabalh , es valent . Fòrt com’un brau. Lennie se risejèt d’aurèlhas , per el meteis. -fòrt com’un brau, resseguèt. Jòrdi li jitèt un agach sevèr, e, Lennie vergonhos, baissèt lo cap. Subte , lo patron diguèt : -diga me e , Lenni

pintradura d'aprèp lo pintre mai grand dins l'univèrs de l'ombra e de la lum ; es a dire De La Tour. Flors e paraulas e messorgas Que se passan la vida los òmes, Flors e pensadas e violençias, Que se mentan los femnassièrs, Nuèches e paraulas e envèjas E rires , e plors e vièlhum. Que se passan la vida los òmes; Malastres , crids e solesas, Cal ben que la vida chorra. crides e plors e patiras, Per melhor se far la guèrra; Per melhor l'amor se cantar. Cal plan que se passan las nuèchs Cal plan que se passan los jorns. En bevent l'aiga tebesa, Que giscla poirida del cèl. Coma aquò sens se pensar a res; levat, asorar, asirar, cobesar, Coma una puta mespresada D'un filme que s'acaba pas. E veire pas al cap de la rota; Lo tròç de tèrra asalvagit. Que nos espèra plen de posca E de remembres alusèrpits. E de la pèl escogarda, jos l'etèrna nuèch estelada. Lo buf cort, de l'ansia nascuda d'aver jogar lo jòc sens fin. De los que caminan sens dobt

Of Mices and Men J Steinbeck. seguida . O Mirgas e Mascles Lennie supliquèt, conta-me . Te pregui, Jòrdi.Consi faguères altres còps ? -t’agradas tant qu’aquò ? Va plan, te vau contar e puèi , aprèp, soparem. La votz de Jòrdi venguèt grèva. Ressava los mots sus un cèrt ritme coma se los aviá jà dich mantuns còps. -los tipes coma nosautres, que trabalhan disn los ranchs, i a pas mai sol sus tèrra . An pas cap de familha. An pas d’argent en çò sèu. Van dins un ranch estalviar un pauc d’argent, e puèi van a la vila , e despensan tot… e quora an tot minjat , van trimar dins d’autres ranches. I a pas cap de futur per elses. Lennie èra encantat. - ‘quò’s aital… 'quò’s aital. Ara conta-me consi es per nautres. Jòrdi contunhèt : -per nosautres, aquò’s pas aital. Nosautres, tenem un futur. Avem qualqu’un per se parlar, que s’interessa a nosautres . Nosautres aurem pas besonh de se seire dins un cafè e despensar de moneda, per qu’avem pas cap de luòcs ont anar

Lèu Lennie tornèt dels bartasses. Portava pas qu’un tròç de sause a la man. Jòrdi se metèt sul darrèr. -va plan , diguèt tot doçament, dona me aquesta mirga ! Lennie se liurèt a una pantomima d’inocença fòrça complicada. -quna mirga , Jòrdi ? Ai pas cap de mirga. Jòrdi parèt la man. -anem dona me la . Creses pas de m’enganar sai que ? Lennie trastolèt, recuòlèt, jitèt un agach esglasiat dau la linha dels bartas, coma se pensava de se trapar la libertat en fugiguent. Jòrdi li diguèt secament : - me donaràs aquesta mirga , o te foti lo punh pel morre ? - te donar de que Jòrdi ? - o sabes tu fotrament plan . Vòli la mirga. De racacòr ; Lennie cerquèt dins la pòcha . La votz tremolava leugièrament. - savi pas per de que la pòdi pas me servar. Es pas a degun aquela mirga. L’ai pas panada. L’ai trobada mòrta a l’abroa del camin. - La man de Jòrdi demorèt emperiosament parada. Plan planet , coma un can que vòl pas torna

Of Mices and Men J Steinbeck…. (Des souris et des hommes – second tròç) Mirgas e Mascles Tot d’èl èra definit : de las mans pichonas e fortas, dels braçes linges , del nas fin e ossut. Eri seguit per son contrari, un òmenasse , a la cara infòrma, als ulhasses palles, a las espatlas tombantas.Marchava pesucament , en rebalant un pauc los pèds coma un ors rebala las patas. Sos braçes , sens trentolar , penjavan balendrejant als sèus costats. Lo primièr òme s’arrestèt subte dins l’esclarcida , e, son companh manquèt de li tombar dessus. Levèt lo capèl e, l’eissuguèt ambe lo dèt guinhaire que faguèt claquar , per ne far gotar gotar las susor. Son camarada daissèt tombar las flaçadas e, s’aplatussant pel sòl , de ventre , se metèt de beure a la susfacia de l’aiga vèrda. Bevia a grands còps , en reganhant , com’un caval. L’òmenon se sarrèt d’el nerviosament. -Lennie , diguèt , sècament , Lennie , miladiu, bèu pas tant qu’aquò. Lennie contunhèt de reganhar dins l’aiga estadissa. L’òmenon

I a un òme que joga çaijos Dins la vanèla Sai pas se canta flamencò o se gemega, Sa paure tèsta comola de bruch Dins la vanèla Plèna d' eiriçs e de crids , de trons e de sarabastals, sens saupre per de que se ten lo cap clinat dins la vanèla que se clina , a lecar , la mofa mofla, mosida, e mosta . per se trapar l'aiga poirida de susor que finis totjorn en pluèja amara? Los òmes que ... La vanèla es plèna de susor ,de lums , de cridals , de plors d'enfants, e de caçibralha que bracèjan, o dançan en esperant de venir vièlhs e de daissar la vanèla, per una autra carrièra, de l'autra costat de la vila , una avenguda , un vial , una pista, pas qu'una androna de talha umana, o d'una autra color, o mai bèla , normala que! Dins son cap a se. De la susor gispra sus la lenga. De molons per de que far? La vila es plena de bruchs de crids de rabia , d'òmes e de femnas qu'espèron son torn al manège del solelh blau. E tot aquò que vira e revirade mai en mai f

Diluns Esquiru de peira un dia de hèira pesolh vergonhos vaca enamorada d'un chivau de hada pet d'un cuu merdòs uelh de peish desompausat moscalhon descabestrat a l'entrada d'un casau sus la troja d'un ostau dens lo libe d'un abat. Peire Bec

Estiu de casal vièlh. Flor blanca sus brica roja, Sovenirs trufarèls, Alas de parpalhòl Frenissentas de dòl Enveirentas d'argent, Volastrejant dins l'èr O rebalant pel sòl, Coma patas d'aranhas. Pintrada de baujum, Una pencha de sèrp, Escota musicar Sa bronzina de vent Nascuda de calorassa Flor roja e parpalhòl Daissan tombar sa posca Dins un rai de calèlh De la rosèla flor Crebada dins sa copa, De se pintar d' amor Esclafada pel sòl Tala flor de grabèl A la pòrta crevada D'un casalòt tròp vièlh Tindan los rebats bèls D'una campana sorna. Mafs

Auèi fèsta del libre occitan de Sant Orens se parlèt del: Gai Saber : un moment força agradiu, merce de la personalitat de F. Carbone que mena la revista, dempuèi mai de vingt ans , nos expliquèt l'aventura del Gai Saber e son istòria, lo còr e lo trabalh dels davancièrs, dont l'un lo primièr que me soven pas del sèu nom que trabalhèt 12 ans ambe l' Estiu, puèi, en seguida d'Anglade lo caçaire tant saberut, Negre entre 9 ans , Salvat que capitèt de far pareisser la revista alara que se trovaba presonièr dins Alemana, e enfin l'actual F Carbone, a l'uèh aluserpit e a l'escota dels joves poètes. La revista comptaria 500 legeires çò qu'es subrebèl per una revista vodada a la poésia. Aprenguèrem que lo nombre de sòcis se demesis. Nos diguèt que lo gai Saber foguèt, sai que, la primièra revista a se desenganar , del felibritge e del regionalisme. Consi ne'n serà deman? Mentre que pel còp, lo nivèl s'enauça, ambe la publicacion de reviradas d&#

Max Roqueta, l'òme e l'òbra qu'aital se titolava la conferença- discutida del dimècres passat a l'ostal d'Occitania. Que me sia permès de mercejar a Tardiu, Surre Garcia , Ginestet e a l'animator que , milanta excusas doblidèri lo nom, que nos esclairèron de son agach e de sa legidura de l'obra de Roqueta, causa que lo legidor amator, coma ièu, que s'acontenta pas que del plaser de se daissar enlucernar, sens destrigar los fials entremesclats per l'engenh de l'autor, sens comprendre , son biais , sa tissa, sa tòca, sens nomenar sonque , los tèmas que tornan de longa, que caminon de contunh per sos escriches, coma la peira , lo voide , la votz que monta de l'avenc, e l'eternitat minerala del païs, lo silenci, lo desespèr, la crudeltat dels òmes... Amai encara la volontat de parlar , d'escriure , en oc, amb l'ajuda d'una lenga subrebèla , fargada per totes los occitans , per l'enauçar e li permetre de tot dire, e

Ont sètz passats amics? Del costat enemic? Temps bèl vos a cambiat Temps bèl es acabat. af

Lo pastre se sonava Titin. Enfin que lo sonavam aital. Gardava de longa una tropelada pròcha de 400 fèdas del costat del Causse del Mejanèl. Disia pas grand causa e quand o disia èra en occitan, coma se mormolhejava dins un buf. Un jorn praquò que caminavèm totas la cola dels gafets desòbrats, cap a la bauma dels "engleses", nos cridèt just al moment onte passavam aval , jos el, sens lo devinhar , mentre qu'el nos gaitava a l'ombra d'un garric . - mesfi, mesfi mesfisatz vos dels sèrps ...sul caminòl. Des que volia dire? Nosautres escotèrem pas e contunhèrem de marchar. Alara el dabalèt dusca'l camin ambe son drèlh e furguèt prigond un trauc jos un rocasse. E ne'n sortiguèt una longa cordelada viudanta de vipèras,j l'una a la coa de l'autra , coma se la primièra mostrava la rota a tota la tièra. Degun poguèt pas sonque cridar. De costuma las tuavèm totas, ambe la ratunha, e las portàvem fièrament, a l'ostal de comuna que pagava per cada cad

Dins la carrièra del pont , i avia un còp èra una vielha casa qu'amenaçava de debordelar. Era la d'une femna vièlha tròp paura per pagar los artesans, fustièrs , teulièrs , per commençar . L'auria plan vendut l'ostal ont èra nascuda, levat que lo filh o volia pas. Lo dròlle èra pas anat a l'escòla , que lo regent lo volia pas pus al cap de la tresena annada. Disia que lo pauret èra tròp endarrierat per aprene a legir . E vertat que Miquel apprenguèt pas jamai a legir . Ni de comptar , encara mens d'escriure. D'aquel temps dins tot lo bari , las maires somiavan pas que d'envejar los enfants a la granda escòla , a los far estudiar , per trapar un diplòme , e en seguida un polit trabalh plan pagat, de fonccionari si possible . A pron pena se savia parlar lo Miquel. D'unes disian missantament qu'avia perdut l'abituda d'o far e qu'èra vengut mud . Las annadas passèron , e los enfants anèron a l'escòla. Mantuns capitèron una bona plaç

Davant de t'aimar Mon amor, avant de t'aimar, aviai ren. Trantalhavi entre las causas e las carrièras. Ren parlava per ièu e ren tenia de nom:. Lo monde apartenia a l'espera de l'èr. Coneguèri alara los salons color de cendres. Coneguèri los tunèls estajats per la luna., e los cobèrts crudèls ont se preniam comjat,. e sus lo sable lo capuditge de las questions. Tot èra pas que voide, e que mòrt e silenci, cabuç dins la solesa e tot èra casut, inalienablement tot èra alienat,. Tot èra als autres e a degun,. dusca que ta beltat e ta pauretat,. donon aquesta davalada emplenada de son presents. Pablo Neruda.