occitanissima

L'uèlh vei pas que las ombras lèugièras, sus las parets de la caforna, rebats torçuts per son esperit acossomit, que se tròba plan de sa vida estrècha, incapabla de veire las fòrmas cambiadissas o de'n imaginar. Lo païsatge costumier, cambia de fòrma , quand òm lo gaita lo nas al ras de l'èrba, sarrat de las amigas formigas e sautabocs, pichòts pòbles de l'èrba, qu'òm ausis pas que lo resson de las peires, que davalan de las montanhas , puèi qu'alisan sens fin dusca'l rivatge , per venir s'i mudar en sable . Lo grand disia que, benlèu, èstre joine es pas qu'aquèl biais de pausar cada matin un uèlh nòu sul monde e trovar polid lo rebomb de las peiras. E qu'estre vièlh serà puslèu de regardar al travers de la peira que rotla , per devinar l'endrèch ont finirà de rotlar, per se capitar sa plaça cauda al solèlh, e gaitar los astres virar de contunh e las estelas s'atudar una aprèp l'autra, en se disent que de tot biais, la pos

Dins Lauragais inquisicion faguèt un polid trabalh. Sus tres, quatre, cinq generacions dins la meteissa familha. Se dis que la bibliòtèca serva la traça de mai de 5000 questionaments , e que Fornier, Caux e Pierre, faguèron tant d'estrambòrd, que lo Papa el meteis los preguèt de donar la metòda als inquisitaires espanhòls que començavan a pron pena disn lo mestièr . Aqui çò que diguèt un cèrt Peyre Garcia, prigondament catare, a perpaus del maridatge e de la sexualitat en general: Aquò's una vertadièra putaranha. Degun pòd èstre sauvat s'a de rapòrts ambe una femna, amb sa quitia femna dins lo maridatge. I a pas de maridatge qu'entre l'arma e Diu. La gleisa romana es una macarèla que voja lo veirin a los que creson en ela. Lo catare Peire Garcia dis que sens penitencia i aura reincarnacion: Degun sera sauvat s'a pas fach d'a fons penitençia avant la mòrt. Un esperit que fa pas de penintencia dins un còrs passarà per èstre sauvat , dins un autre còrs dus

Anètz lo Stade Tolosan Se vei aqui clarament :. - lo cat ..... que vòl dire la rusa.. - lo brau .... que vòl dire la mesclada... la fòrça. - lo sen e lo cuòl a l'ecran de tele que vòl dire la glòria sens qu'òm posca dire se s'agis d'una offerta o d'una demanda. . -lo cagaròl que representa mantun còp lo mecène del ST, lo mec que saliva per pas gaire. -la medusa que s'amusa de son monde (l'arbitre. ). -enfin un gigant plegat pels rumatirmes , que minja l'erba e las formigas , en se remembrant son jove temps, e que de segur es l'entrenaire.. -enfin la bestiòta montada sus patas es l'anglès de servici.

En 2051 Clemença serà a la mòda . Que sia per anar al trabalh o en viatge...: Viatge d'afar: trench, cenchat naut sus la talha, doble botonatge, poliester e poliamide . Camisa , carvata amovible,  grandas ponhadas de coton. . Pantalon drèch sarrat sus pompils,  jos lo velatge,  talha bassa, , passsants , coton mesclat . Pòrta un sac Bowling .  Per anar al burèu:    mantel a "cabirons", plècs dabant, pòchas, dos quicha-botons,  en lana mesclada.  Rauba , còl bola, , margas tres quarts,  en drap de lana.  Basses "collants" Dim per fòrça. Tanben vesta , còl redond , margas longas, , plis curvelats, dabant edins l'esquina , en simili cuèr. Blosa o faudal, , margas del tres quarts bofantas e elasticas , encòlura  redonda e botonada , en coton.  Per las que gausan. Se vei clarament que l'ensem del velatges daissa veire, subretot dins l'escurina d'un burèu,  la poncha redonda  d'una popa , o la naissença del plèc  pelvian , mas caduna podrà causir l

A esquera , se vei la cara de Clemença Isaure quand aprenguèt la mòrt del mèstre. Vida estrecha., amar camin,. bòsc desencantat,. me Campeja. lo fremin. de l'eternitat. Las carrièras. fosc camin. de caras son plenas. es d'estelas. sens fenir? ò freja cadena; cara amara. del camin. qu'en Roma nos mena. aurem bèu a caminar. serem sols. amb nòstra pena. De Oc87 88 89 de M Roqueta per JF BRUN Aquela poesia me fa pensar tanben a la de J Bodon que dis alara, que d'amics, amai de fraires li reviron l'esquina, e que vei clar que la lenga mespresada es a mand de morir ... Estelas sens luna. ne'n veirem la fin. lo cèl tot s'engruna. del ser al matin, . fraires contre fraires . tiram lo cotèl. enfants de ta maire. que val la tia pèl,. la mia va pas gaire,. un espet de fèl ,. quin aucèl becaire . nos traucara l'uèlh..... Que dins l'article de JF Brun se troba dos o très còps que las paraulas de Roqueta me revertèron las de J Bodon. Mas benlèu que m&#

Ela que mira sens parpelhèjar. La longa caminada Subrebèla Clemença . Que fa bel briu Que marcha ambe la tribù, Cap al Nòrd, cap al desert En seguissent , lo flum poderos . Que raja entre las ribas jaunas. Clemença es la filha salvatge De la pluèja e del fuòc . Espèra de trobar una oasis, Per se descansar del lassitge. Rescontran pas que des barbars D'òmes que sabon mème pas pintrar los còrs per dansar . O escalprar la peire transparente , Qu'òm tròba dins aquelses rodols, Per mercejar los Dius de donar lo fuòc per se calfar, e la pluèja per l'atudar. Clemença a daissat la maire en re, Podia pas pus marchar. Se jaguèt per morir à l'ombra d'un cacièr, Sens pus escotar lo japal de las iènas; Mas dabant de fermar los uèlhs , que li faguèt prometre , de totjorn sarrar sus lo còr , l'estatueta d'or, e lo miralh magic que mostron la beltat del mond. Li parèt las mans e moriguèt en la sonant ninèta , d'un buf que se perlongava. E s'amudèt per totjorn. Cle

Lo temps es vengut ambe  los saberuts  d'analisar lo sicut;  mondial , europeenc ,  françès , regional, local ,  mental e .... anal  e banal voliai dire : - Mondialalament, los bac +20 nos an cabuçats dins lo bren e contunhan de parlar a la tele. Coma o diguèt lo paure Sorros , d'unes malinasses an prestat d'argent a d'unes SDF per se lotjar.  Un còp que los  paurets aguèron sinhat la reconeissença de deuta , los meteisses "innocents"de banquièrs que son de gentas personas, son anats vendre aquelses papèlses a la borsa, çò que fa, qu'avian pas mai de se trachar, laguiar ,  soscitar  que  los diches pauròts poguèssen pas pagar . Coma tot çò que ven dels anglò saxon es sagrat , totes nòstres banquièrs d'apraici,  e del monde liure an crompat aquelses papièròts,  que valian pas res.  Sorros diguèt aièr sus França 3 que sabia pas çò qu'anem devenir e que ne'n sem qu'a la debuta. Un consèl despachatz vos de crompar d'òli, de sucre , de farin

Aqueste matin , floriguèt las rosèlas , sus la parèt, dins la calhassa, de pertot. De rosèlas frèulas et bèlas coma los potons de sang. La tèrra demorava dubèrta coma si li avian donada un còp mortal. Lo cèl estirava las nivols , sens que sentissiam passar lo mendre buf de vent. Om auria dich que lo temps el meteis, s'èra arrestat. Ramon mirèt un moment l'anèl que lo sèu paire li avia passat, quand li venguèt , son ora ultima. S'arrestèt un moment dins una flaqua de solèlh , susprès per aquèla pensada, se clinèt al remembre del paire , l'aujòl que desliurèt Jerusalèm. Aimava de se passejar a l'abroa de Tarn , al jonhar de Jonte, al maridatge de las aigas vèrdas e bluas, aigas lindes e claras coma lo cèl. Pareis qu'un còp èra , a la Graufesenque, los olièrs fasian de tarralhas que se vendian pertot. Mas Ramon s'estonava de veire passar tant d'aiga e se demandava consi los Causses podia ne'n rajar tant e mai, estiu coma invèrn. Es alara

Pel savi, ieu teni sens dobtença Cel que de mon cant devina Cò que cadun mot declina Si come las Rasons despleia Qu'ièu meteis soi en errança D'esclarcir paraula escura . Marcabru.

Entre los uèch prumièrs segles de l'èra los egiptians èran catolicas. Mas quitavan pas de renegar la dominacion politica dels romans e la religiosa de Bisança. Que s'acapriçan contra los mèstres, romans que son fòrça crudèls. Pareis que lo biais de venir catolica es un mejan de lutjar contre los envasidors romans que panan tot dins lo païs qu'es fòrça ric merce del Nil . Resiston donc als romans. Mas en 641 comença la conquista arabe e un sistèm rusat que capitan de convertir los egyptians. Que los còptes s'èran degailhats dins mantunas gleisas onte cadun volontava de comandar. Las gleisas còptas son arroinadas e de mai en mai somesas a la novela autoritat. Los crestians venon minoritarias. Chauc a chau pauc, l'art còpta s'apara e s'acantonan , darrièr las parets de las abadias . Es aital que d'arqueòlogs germans van descubrir las pintraduras meravilhosas d'El Fayoun. Miniaturas, escalpraduras, e subretot retraches , aital los de las femnas

Genalògia. Clemença , La branca asiatica. Istòria de la Partia. Empire Gregò Bactrian. Cò que sabem ara de l'istòria politica dels reialmes gregs dins Bactriana, lo grad ultima de la conquista grèga ,' Afganistan , Usbeqistan , Tadjikistan d'ara ) , es un vertadièr tresaur.  Jos la fòrma de pèças de monedas , d'una finessa extraordinaria.  Que foguèron trobadas entre las cercas britanicas subretot. Aital i aguèt un còp èra, l'empire seleucide d'Antiòchòs II , venguèt la quitia talvera grèga ambe  una vila ultima a la punta de la "civilisacion" Khojand sus la Syr Daria. Ailaval se trobavan de valoias dels flums poderos , Indus  Gorland, Amor Daria, amb sa tèrras ricas que creèron una prosperitat qu'es pas de creire. Tant e mai qu'a l'apògèu l'empire nasejèt dins tot lo nòrd d'Inda. Menandre un del rei major , d'aquesta civilisacion  gregò-indoa se maridèt amb la filha d'Eucratida, l'emperador ,  que vivia dins un palais m

A esquerra  Ua fresca trobada en Egipti   que mòstra clarament, vivant,  Clemença Isaurada , l'aujòla en linha drèta  de la nòsta en trin d'estudiar la lenga de la peyra de Roseta . Ci jos un poèma trobat per un cercaire que se maridèt ailavath.  Excusatz la grammari:   Perdon Segnor,. Perdonat au calam qui hiquèt en las màs. d'u praube aulhè, caitiu, iessit d'u praubre màs,. e qui ère tròp bèth enta io. Perdon , Segnor. Perdon se non ei sabut, da mon cò e mon ama . au qui cridave cap a Vos a "Diu me damne",. de tròp aver pensat en io,. perdon , Senhor. De nou aver , per tròp sovent, sabut entèner. Lou planh doç neceros , las clamors a cò-hène(?). Do qui cridave cap a io,. perdon Senhor. De non aver sabut trobar dens ma conscience. lo tresor esconut per la santa pacience. de l'anio qui velhe sus io,. perdon Senhor. Perdon se non ei sabut cercar dens la tormente. e goarda do malhur l'amne qui s'entormente,. e qui , sovent , condè sus io. Perdon Senh

De Lebanon news . Article sur Tripoli l'occitane( excusatz mas impossible de copiar l'adreça internet) De legir lo ròtle de Ramon III que causiguèt de tornar a Tripòli renhar , dins un païs plan mervelhos que l'occitan: lo Liban. Païs que va celebrar lèu la francofonia , e los francs, sens se remembrar gaire , dels cavalièrs occitans que visquèron un brave moment ailabas. Pareis que demòran qualques bastissas e castèls aroinats , parièrs a los de las provinças tolosenca, perigordina o provençala. De tot biais , l'istoriografia mitologisant franchimand classica , tal Michelet escaufèt la gloria( encara que glòria quand s'agis de tuarias, disem lo ròtle grand. ..) dels occitan(as) e lo sovenir de Ramon III. Lor agradèt de far la plaça bèla a Godefroy de Bouillon, sostengut dins son trabalh d'amnesicaire , per Roma , a flor e a mesura que lo temps ajudava en sevelissant los ressons dels chaples òrres, del temps de las crosadas (1)... E que Fr

Auèi los motors bronzinan de longa dins la carriera entre lo licèu e lo magasin Cairefòrc. Aquò's la dintrada ... Un  regent afogat ven de sortir un libronèl (que se'n parla tant e mai) que sona aprèp l'estrambòrd e l'ajuda  dels ... regents. Un mestièr de predicaire de fe laïca. Jules Ferry e lo bèl coratge dels regents de la republica per uniformisar lo païs... Vertat que se pòd tot far ambe un brave tròç d'estrambord e d'amor, de benevolat , totas  vertuts que se demesisson , ambe l'atge e desapareisson completament ,  un cop lo vièlhum arribat. Sufis de veire consi los vièlhs militants se son far rosigar la mesolha al fial de las annadas, sonque per s'aparar la tèsta de l'aiga, e salvar lo principal. Puèi arriva un temps de mesfisença, de la cruseltat en tota inocencia .  Aquò's aital qu'ausiguèri una discutida entre un vièlh caparut sabentas e un jove occitan  plen de vam, entre una amassada  a Tolosa : - alara onte  que l'a après l&

Aquò's l'instant prigond de la nuèch , onte la relòtge pica pesucament, dins sa gabia de castanhèr. Las segondas amolonadas , que se cochan a la sortida , al moment que lo batalh, cabuça d'un costat per las desliurar, una a una , de son eternitat, ambe lo bruch rebombissant que faria ma carrieròta quand ressontis jol pas d'una mecanica . Sonarà pas las oras , ni las mièjas, ni los quarts, per revelhar pas , las autres milliards de segondas adormidas , amagadas qu'esperan pas qu'aquò: èstre sortidas de lor mòrt virtuala, de son nonren, per rajar d'un còp sus la tèsta d'un òme, e li viudar d'un còp lo sablièr del temps. Sai que coma s'un issam de sautabocs s'enauçavan sus un païs per lo tuar còp sèc. A çò que sembla fa bèl temps que lo monde calan lo batalh de las relòtges, coma lo de las campanas , qu'avem pas cap enveja de festejar la fugida de las oras, o de far mina de desbrembar que s'escapan quora ne'n parlem pas. E q