Σύμφωνα με όσα μας ανακοίνωσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτος, ένα αγοράκι τριών μηνών αρρώστησε πολύ βαριά με τρύπα στον πνεύμονα και μπήκε στην εντατική υποστηριζόμενο με οξυγόνο. Οι γονείς του μικρού αγοριού ήταν πολύ απελπισμένοι, όταν οι γιατροί τους ανακοίνωσαν ότι το παιδί τους δεν είχε καμία ελπίδα σωτηρίας. Μόλις πληροφορήθηκε το θλιβερό γεγονός ο Μητροπολίτης Βενέδικτος, έδωσε αμέσως εντολή στον π. Νεκτάριο που μαζί με τη νεολαία επισκέπτονται κάθε Σάββατο τα νοσοκομεία για να δώσουν παρηγοριά στους αρρώστους. Σε κάθε έναν ασθενή πηγαίνουν από ένα Ιερό Ευαγγέλιο, τον βίο του Αγίου Νεκταρίου και λαδάκι από το καντήλι του Αγίου. Σύμφωνα με εντολή του κ. Βενέδικτου, ο π. Νεκτάριος άλειψε με λάδι το παιδάκι από το καντήλι του Αγίου, και Ω του θαύματος! το τριών μόνο μηνών αγοράκι την άλλη ημέρα ήταν υγιέστατο και οι γονείς του το πήραν σπίτι τους. Να σημειωθεί, ότι οι γονείς του αγοριού ήταν άγνωστοι στη Μητρόπολη, παρόλα αυτά τηλεφώνησαν αμέσως στον π. Νεκτάριο και ήρθαν στην εκκλησία του Αγίου που βρίσκεται στη Μητρόπολη για να προσκυνήσουν. Με δάκρυα στα μάτια, ευχαρίστησαν τον Άγιο και δήλωσαν ότι θα βαπτίσουν το παιδί, και θα του δώσουν το όνομα του Αγίου Νεκταρίου του Θαυματουργού. Ο Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτος, επισκέφθηκε την οικογένεια και το αγοράκι και έδωσε την ευλογία του. Αξίζει να αναφερθεί, ότι ο Άγιος Νεκτάριος ευλαβείται ιδιαιτέρως στην Ιορδανία, ύστερα από την πρωτοβουλία του Σεβασμιωτάτου μητροπολίτου να τον κάνει γνωστόν στη χώρα αυτή, επίσης έχει κάνει άλλα επτά θαύματα που είναι καταγεγραμμένα από αυτούς που έλαβαν τη χάρη του. Τέλος, να σημειωθεί, ότι το γεγονός αυτό είχε μεγάλη απήχηση στον κόσμο και μαρτυρεί την αλήθεια και τη δύναμη της χριστιανικής πίστης. Πηγή: http://www.romfea (18-1-2010)
Πριν από 15 χρόνια οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές επέδειξαν ζήλο για την αρχαία ελληνική γλώσσα, τον οποίο ουδέποτε έδειξαν οι Έλληνες συνάδελφοί τους.
Υπέβαλαν πρόταση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για αναγνώριση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας ως διεθνούς γλώσσας. Ονόμασαν μάλιστα την γλώσσα μας «Μητέρα όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών», τις οποίες μάλιστα
εχαρακτήρισαν ως «διαλέκτους της ελληνικής γλώσσας!». Απεκάλυψαν δε ότι τα αρχαία ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα την οποία...
οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές προχωρημένης τεχνολογίας μπορούν να δεχθούν νοηματικά. Όλες τις άλλες γλώσσες οι υπολογιστές τις απορρίπτουν ως σημασιολογικές, δηλαδή αυθαίρετες.
ΟΙσπανός καθηγητής και Ακαδημαϊκός Φρειδερίκος Σακρέντο το 1996 στο 3ο Παγκόσμιο Γλωσσικό Συνέδριο, που έγινε στο Συνεδριακό Κέντρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας στην Αρχαία Ολυμπία, εδήλωσε: «Η αρχαία ελληνική γλώσσα πρέπει να γίνει η δεύτερη μητρική γλώσσα όλων των Ευρωπαίων γενικώς και ειδικότερα η πρώτη γλώσσα των καλλιεργημένων ατόμων. Εάν η αρχαία ελληνική παιδεία εξανθρώπισε τους θεούς, η αρχαία ελληνική γλώσσα ανύψωσε τον άνθρωπο, ως εάν ήτο ιέραξ, μέχρι τους ουρανούς».
Και συνεχίζει: «Η Ελληνική Παιδεία και ο Ελληνικός Πολιτισμός έγινε παγκόσμιος και οι Ευρωπαίοι δυνάμεθα επιτέλους να λέμε ότι είμαστε Έλληνες από παιδεία και μόρφωση. Διότι, αν εμείς οι Ευρωπαίοι απαρνηθούμε την Ελληνική Παιδεία και την Ελληνική Κλασσική Γλώσσα, απαρνιόμαστε την εθνική μας και ανθρώπινη ουσία».
Σε άλλο σημείο αναφέρει: «Το να μιλά κανείς για Ενωμένη Ευρώπη χωρίς Ελληνική Γλώσσα είναι σαν να μιλούν με έναν τυφλό για χρώματα. Δεν μπορεί να επέλθη μία νέα αναγέννηση εάν δεν πάμε στις πηγές. Εννοούμε σαφώς την Ελληνική Γλώσσα, την οποία ευρίσκομεν μερικώς σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, με την μορφήν των επιστημονικών και τεχνικών όρων, αλλά και λέξεων της πνευματικής ζωής, ακόμη και της καθημερινής ομιλίας, διότι αυτή αποτελεί την γεννήτορα γλώσσα των ευρωπαϊκών γλωσσών».
ΟΙσπανός Ακαδημαϊκός και ένας από τους πιο μεγάλους Ελληνιστές της εποχής μας Fransisco Atrados είπε: «Αν δεν ήταν η Ελληνική γλώσσα, η Ευρώπη θα παρέμενε ένα έδαφος πρωτογόνων...».
Τις γλώσσες Γαλλική, Αγγλική, Ιταλική, Ισπανική και Γερμανική τις ονόμασε «κρυπτοελληνικές». Διεκήρυξε δε ότι «ΗΕλληνική γλώσσα είναι η πλέον παγκόσμια γλώσσα».
Σε μια ομιλία του είπε: «Τα ελληνικά αποτέλεσαν και αποτελούν ένα ζωντανό γλωσσολογικό κλάδο που ανθεί από μόνος του. Αλλά από την άλλη πλευρά έχει επιδράσει τεράστια, μέσω διαφόρων και περίπλοκων οδών, πάνω στις υπόλοιπες γλώσσες. Τις βοήθησε να μετατραπούν σε εργαλεία σκέψης και λογοτεχνίας. Κατά κάποιον τρόπο, τα ελληνικά επιζούν σε όλες αυτές και τις εμπλουτίζουν καθημερινά. Γιʼ αυτό το λόγο η ελληνική γλώσσα είναι η πλέον παγκόσμια, είναι μια ακόμη γλώσσα με μακρόχρονη παράδοση και ευρεία διάδοση. Αλλά είναι και το πρότυπο ανάπτυξης και ενοποίησης των μοντέρνων γλωσσών».
Στις 2 Δεκεμβρίου 2009, διαβάσαμε με έκπληξη στα «ΝΕΑ» ότι ο Ισπανός καθηγητής Πανεπιστημίου Χουάν Κοντέρχ εδημιούργησε το «Acropolis World News» στο Ίντερνετ, το μοναδικό ειδησεογραφικό μέσο που καταγράφει καθημερινά την επικαιρότητα στα ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
Ο ίδιος διηγείται: «Πριν από 8 χρόνια, όταν ακόμη δούλευα στη Βαρκελώνη, είδα πως υπήρχαν μερικές ιστοσελίδες που παρουσίαζαν την επικαιρότητα στα λατινικά. Έψαξα να βρω αν υπήρχε κάτι αντίστοιχο και στα αρχαία ελληνικά και για να πω την αλήθεια εξεπλάγην, όταν διαπίστωσα πως δεν υπήρχε. Έτσι, εδημιούργησα το Acropolis World στο διαδίκτυο.
Σήμερα ο Κοντέρχ είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σεν Άντριους (Αγίου Ανδρέα) στη Σκωτία όπου διδάσκει αρχαία ελληνικά και λατινικά. Η αγάπη του για τα αρχαία ελληνικά γεννήθηκε στο γυμνάσιο και από τότε του έγινε δεύτερη φύση, όπως την αποκαλεί. Άρχισε να διαβάζει τους Έλληνες φιλοσόφους στο πρωτότυπο, τις τραγωδίες, την ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου και τον Ηρόδοτο.
ΟΧουάν Κοντέρχ εξομολογείται: «Έχω έρθει πολλές φορές στην Ελλάδα και πάντοτε με μαγεύουν η Ακρόπολη, η Πλάκα, η Πελοπόννησος, τα νησιά σας. Αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ την επίσκεψη σε ένα μέρος που σπάνια επισκέπτονται οι τουρίστες. έπεισα τους γονείς μου να επισκεφθούμε τις Πλαταιές όπου ήμασταν μόνοι μας. Έκλεισα τα μάτια και προσπάθησα να ακούσω τη φωνή του Παυσανία να ενθαρρύνει τους στρατιώτες του για την επερχόμενη μάχη».
Στην ερώτηση τι ξεχωριστό έχουν τα αρχαία ελληνικά, απάντησε: «Είναι μια γλώσσα που παίζει συνεχώς με το μυαλό σου. Σε βοηθάει να σκεφθείς με τη λογική. Η χρήση του υποθετικού λόγου, η ξεκάθαρη διαφοροποίηση μεταξύ του παρατατικού, του αορίστου και του ενεστώτα. Είναι σαν να συμμετέχεις σε ένα εγκεφαλικό άθλημα.
Ας ιδούμε τώρα πώς συντάσσει τις ειδήσεις στα αρχαία ελληνικά ο Χουάν Κοντέρχ. Πρόκειται για την τρομοκρατική επίθεση στο σιδηρόδρομο Μόσχας - Πετρούπολης που συνέβει πρόσφατα.
Τρομοκρατική προσβολή εν τη Ρωσία.
Τριάκοντα και πέντε άνθρωποι απέθανον εν τη Ρωσία, πολλοί δε άλλοι (περί εκατόν και τριάκοντα) ετρώθησαν. Το «Νιέβσκι Εξπρές» σιδηρόδρομος εστί ος εκ της Μοσκβής (1) εις το Πετροβούργον (2) πορεύεται, εν δε τούτω τω σιδηροδρόμω βόμβα ανετίναξεν ο δε ανατιναγμός ούτω δεινός ην ώστε πας ο σιδηρόδρομος εκ της σιδηράς οδού εξέβη, οι εν τέλει (3) ουκ ακριβώς ίσασι τίνες την βόμβαν εις τον σιδηρόδρομον εισέθεσαν, όμως δε ελπίζουσι του διά τάχους (4) ειδέναι.
Όπως βλέπομε, διατηρεί το πολυτονικό ακόμη και την υπογεγραμμένη...
«Όσο πιο πολύ κοιτάζουμε στο παρελθόν, τόσο πιο ικανοί γινόμαστε να κοιτάξουμε στο μέλλον», λέει ο δρ. Κοντέρχ, ο οποίος έχει κάνει το διδακτορικό του στους αρχαίους κλασικούς και έπειτα από τέσσερα χρόνια στην Οξφόρδη ως βοηθός καθηγητής στα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά, διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Σεν Άντριους στη Σκωτία τη σύνθεση του αρχαίου ελληνικού κειμένου. «Τώρα δουλεύω σχετικά με την παγκόσμια ιστορία, με τη φιλοδοξία να μεταφέρω στα αρχαία ελληνικά την ιστορία του κόσμου από τη δημιουργία του Σύμπαντος μέχρι το σήμερα», λέει και χαιρετά σε άπταιστη ερασμιακή προφορά.
Όπως βλέπομε, οι Ισπανοί είναι περισσότερο Έλληνες από πολλούς Έλληνες...
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ Τμήμα Ερευνών, Τεκμηρίωσης & Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Το Τμήμα Ερευνών, Τεκμηρίωσης και Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου διεξήγαγε κατά το σχολικό έτος 2005‐6 πανελλα‐δική έρευνα για το μάθημα της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας στο Γυμνάσιο, με αφορμή τη συγγραφή των νέων βιβλίων και την ανάγκη συγκριτικής αξι‐ολόγησης των παλιών με τα νέα διδακτικά βιβλία, τα οποία εισήχθησαν στα σχολεία κατά το σχολικό έτος 2006‐7. Σκοπός της έρευνας ήταν: α) να διερευνηθεί η λειτουργικότητα των χρη‐σιμοποιούμενων μέχρι το σχολικό έτος 2005‐2006 διδακτικών εγχειριδίων της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας στο Γυμνάσιο και η στάση των φιλολόγων α‐πέναντι στο μάθημα και β) να διαπιστωθεί η επίδραση του μαθήματος στην ανάπτυξη της νοητικής και κριτικής ικανότητας των μαθητών αλλά και στη σωστότερη χρήση της ν.ε. γλώσσας από αυτούς. Η έρευνα είχε πανελλαδική εμβέλεια και διεξήχθη με τη χρήση ερωτη‐ματολογίου που απευθύνθηκε σε 350 περίπου φιλολόγους καθηγητές που διδάσκουν το μάθημα της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και υπηρετούν σε Γυμνάσια της χώρας, τα οποία ανήκουν και στις 13 εκπαιδευτικές περιφέρειες. Η επιλογή των Γυμνασίων έγινε‐ μετά από υπόδειξη των σχολικών συμβούλων φιλολόγων και με τη συνεργασία των οικείων διευθύνσεων ‐με κριτήριο την αναλογική αντιπροσώπευση αστικών, ημιαστικών, αγροτικών και νησιωτικών περιοχών, αλλά και διαφορετικών τύπων σχολείου (πειρα‐ματικών, μουσικών κ.λπ.) Τα ερωτηματολόγια υπεβλήθησαν ανώνυμα και απεστάλησαν στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο από τις οικείες διευθύνσεις ή από τους διευθυντές των οικείων σχολικών μονάδων σχολείων. Σύμφωνα με στοιχεία που προκύπτουν από την επεξεργασία των 345 ε‐ρωτηματολογίων: 1 • το 97,5 % των ερωτηθέντων φιλολόγων απάντησε ότι θα θεωρούσε «έλλειμμα παιδείας αν οι μαθητές τελείωναν το γυμνάσιο, χωρίς να έρθουν καθόλου σε επαφή με την αρχαία ελληνική γλώσσα» • το 79,7 % υποστηρίζει ότι η διδασκαλία του μαθήματος των Αρχαίων Ελληνικών από το πρωτότυπο στο Γυμνάσιο βοηθάει τους μαθητές στη σωστότερη χρήση της νέας ελληνικής γλώσσας • το 94,5 % ότι το μάθημα της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας συμβάλλει ουσιαστικά «στη συνειδητοποίηση της διαχρονικότητας της ελληνικής γλώσσας» Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι σε ποσοστό 86 % οι φιλόλογοι θεωρούν θετικό το μέτρο του ΥΠΕΠΘ για αύξηση από το σχολικό έτος 2005‐2006 των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας. Τα συντριπτικά υπέρ του μαθήματος ποσοστά της έρευνας δικαιώνουν την εκτίμηση της πολιτείας για την πολλαπλή ωφελιμότητα της συστηματι‐κής διδασκαλίας της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας στο Γυμνάσιο και δίνουν οριστική απάντηση σε όσους ‐εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας‐επιμένουν να ζητούν τον εξοβελισμό του μαθήματος από το ωρολόγιο πρόγραμμα των Γυ‐μνασίων και σε όσους αμφισβητούν τη σημαντική προσφορά του στην ουσι‐αστικότερη εκμάθηση της νέας ελληνικής γλώσσας, στον περαιτέρω ε‐μπλουτισμό του λεξιλογίου των μαθητών όπως και στην ανάπτυξη της κρι‐τικής τους σκέψης. Επιπλέον αποδεικνύουν ότι η μαθητεία στην Αρχαία Ελληνική Γλώσσα βοηθάει καταλυτικά στη συνειδητοποίηση της πολιτιστικής ταυτότητας και προσφέρει σημαντική υπηρεσία στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης, στοι‐χείου που είναι από τα βασικότερα αιτήματα της αληθούς παιδείας, η οποία οφείλει να υπηρετεί με περισσή αφοσίωση σήμερα τις ποιότητες του πολιτι‐σμού μας και να διαφυλάσσει, στους χαλεπούς καιρούς μας, στο ακέραιο τον ανθρωπιστικό προσανατολισμό της.
Α κόμα μια ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ (Χρόνια Πολλά και για τη σημερινή γιορτή του,όπως και σε όλους τους εορτάζοντες!),στη σημερινή ομιλία του στην ΟΝΝΕΔ:
"προσπάθεια να απαξιωθεί η ιδέα της Πατρίδας"
᾿
Έγινε προσπάθεια να απαξιωθεί η ιδέα της Πατρίδας. Το Σύνταγμά μας, λέει ρητά: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». Και στο ακροτελεύτιο άρθρο του, αναφέρει επίσης ρητά: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων…». Κι ενώ ο Λαός και το Έθνος αναφέρονται ως πηγή εξουσίας στο Σύνταγμά μας, κι ενώ ο Πατριωτισμός αναφέρεται ως η έσχατη άμυνα για τη Δημοκρατία μας, κάποιοι προσπαθούν να «απαγορεύσουν» την έννοια του Έθνους να μετατρέψουν το Λαό σε «πληθυσμό» χωρίς ταυτότητα και να «αποδομήσουν» τον Πατριωτισμό!
Τους προειδοποιούμε ότι θα αποτύχουν. Κι όσο προσπαθούν να κάνουν τον Ελληνικό Λαό να ξεχάσει την ταυτότητά του και την Ιστορία του, τόσο περισσότερο θα τον συσπειρώνουν γύρω από τις αξίες και τα ιδανικά του.
Τώρα μας έφεραν και ένα σχέδιο για την άμεση και χωρίς προϋποθέσεις πολιτογράφηση όλων των μεταναστών που βρέθηκαν στην Ελλάδα. Η χώρα μας είναι μοναδική «πύλη εισόδου» ανεξέλεγκτων κυμάτων από μετανάστες. Ολόκληρη η Ευρώπη ανησυχεί γι’ αυτό. Όμως, η σημερινή κυβέρνηση σπεύδει να νομιμοποιήσει τους πάντες. Και να προσελκύσει ακόμα περισσότερους! Τους προειδοποιούμε να το ξανασκεφτούν.
Αγκαλιάζουμε όσους θέλουν να ριζώσουν στη χώρα μας. Θέλουμε να τους δώσουμε την ευκαιρία να γίνουν Έλληνες, αν το θέλουν. Ξέρουμε τη μεγάλη, την τεράστια αφομοιωτική δύναμη που έχει η «ημετέρα Παιδεία», ξέρουμε τη μεγάλη αφομοιωτική δύναμη που έχει η Ελληνική γλώσσα. Θυμόμαστε πάντα αυτό που είχε πει ο Οδυσσέας Ελύτης: Όπου γλώσσα και πατρίς.
Θέση μας είναι να ενσωματώσουμε όσους μπορεί να αντέξει η Ελληνική κοινωνία μέσα από την παιδεία και τον Πολιτισμό μας όπως έκαναν ανέκαθεν οι Έλληνες. Όπως κάνουν σήμερα όλα τα δημοκρατικά κράτη στην Ευρώπη. Όχι να προσελκύουμε τους πάντες και να δίνουμε ιθαγένεια στους πάντες. Θέλουμε την Ελλάδα ανοικτή δημοκρατική κοινωνία. Όχι «περίκλειστο φρούριο». Αλλά ούτε και «ξέφραγο αμπέλι».
Για μια ακόμα φορά,ο Αντώνης Σαμαράς βάζει στη θέση τους όσους ονειρεύονται μια Ελλάδα λαθρομεταναστών και όχι Ελλήνων:παρά την επίθεση που δέχεται από τις πάσης φύσεως "προοδευτικές" δυνάμεις,δεν πρέπει να πτοηθεί,αλλά ΝΑ ΣΚΛΗΡΗΝΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ!Έτσι θα αφουγκραστεί το λαικό αίσθημα του κοσμάκη,που έχει αγανακτήσει τόσο με την πολυπολιτισμική προπαγάνδα όσο και με τα αποτελέσματά της,που βλέπει καθημερινά στους δρόμους.
Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, Μητροπολίτης Εφέσου, υπήρξε ατρόμητος ομολογητής της πίστεως στην Σύνοδο της Φερράρας - Φλωρεντίας, αφού δεν υπέκυψε στις παπικές πιέσεις και τους εκβιασμούς και παρέμεινε μέχρι τέλους ομολογητής της πίστεως. Όχι μόνον κατά την Σύνοδο εκείνη απέδειξε τις πλάνες των Λατίνων, αλλά ταυτοχρόνως απέδειξε και τις νοθείες που έκαναν οι Λατίνοι στα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας.
Στην αρχή, βεβαίως, ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός συμπεριφέρθηκε με ευγένεια, αλλά αργότερα, όταν διεπίστωσε τις αλχημίες, τις πιέσεις, τις νοθείες, τους εκβιασμούς και τις πονηρίες των Λατίνων, υπήρξε ομολογητής της πίστεως. Η στάση του ήταν πέρα για πέρα Ρωμαϊκή, γιατί οι αληθινοί Ρωμηοί είναι αριστοκράτες του πνεύματος, μπορούν να συνδιαλέγωνται με νηφαλιότητα, ηρεμία και ευγένεια, αλλά όταν πρόκειται για απομάκρυνση από την αποκαλυπτική αλήθεια, και όταν βλέπουν τις αλχημίες των άλλων, τότε γίνονται ομολογηταί της πίστεως.Γιατί ο Χριστός δεν θέλει απλώς αναζητητάς, αλλά ομολογητάς.
Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός είχε σαφή γνώση του πράγματος. Γνώριζε δηλαδή ότι εμείς απεκόψαμε τους Λατίνους από το Σώμα της Εκκλησίας, γιατί οι Λατίνοι υπέπεσαν στην αίρεση του Filioque. Θα παραθέσω ένα κείμενό του που είναι αρκετά εκφραστικό. Γράφει ο άγιος Μάρκος:
«Την μεν αιτίαν του σχίσματος εκείνοι δεδώκασι, την προσθήκην εξενεγκόντες αναφανδόν, ην υπ' οδόντα πρότερον έλεγον. ημείς δε αυτών εσχίσθημεν πρότεροι, μάλλον δε εσχίσαμεν αυτούς και απεκόψαμεν του κοινού της Εκκλησίας σώματος. Δια τι ειπέ μοι: Πότερον, ως ορθήν έχοντας δόξαν, ή ορθώς την προσθήκην εξενεγκόντας; Και τις αν τούτο είποι, μη σφόδρα τον εγκέφαλον διασεσεισμένος; Αλλά ως άτοπα και δυσσεβή φρονούντας και παραλόγως την προσθήκην ποιήσαντας. Ουκούν ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν και δια τούτο αυτών εχωρίσθημεν... αιρετικοί εισιν άρα, και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν».
Από το κείμενο αυτό μπορούμε να σχολιάσουμε μερικές αλήθειες.
Πρώτον, ότι οι Λατίνοι φανέρωσαν την αίρεση του Filioque, την οποία προηγουμένως πίστευαν μυστικώς, την έλεγαν κάτω από τα δόντια τους.
Δεύτερον, εμείς οι Ορθόδοξοι χωρισθήκαμε με την θέλησή μας από τους Λατίνους, πράγμα το οποίο ισοδυναμεί με το ότι τους απεκόψαμε από το κοινό της Εκκλησίας Σώμα, ως φρονούντας δυσσεβή δόγματα, και επειδή πρόσθεσαν την λέξη Filioque στο Σύμβολο της Πίστεως παραλόγως.
Τρίτον, οι Λατίνοι με την προσθήκη του Filioque είναι αιρετικοί και ως αιρετικούς απεκόψαμε από την Εκκλησία. Όσοι ισχυρίζονται ότι ορθώς πιστεύουν οι Λατίνοι και ορθώς εξέφρασαν το δόγμα περί του Filioque, αυτοί είναι «σφόδρα τον εγκέφαλον διασεσεισμένοι». Δηλαδή έχουν πάθει διάσειση εγκεφάλου.
Επομένως, κατά την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, όπως το εκφράζει ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, οι Λατίνοι είναι αιρετικοί, αποκεκομμένοι από την Εκκλησία και φυσικά είναι εκτός της Εκκλησίας και δεν έχουν μυστήρια.
Ο Άγιος Μάρκος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ των ετών 1392 και 1393 «εκ τινος πατρωνυμίας Ευγενικός καλούμενος». Ο πατέρας του Γεώργιος ήταν διάκονος και σακελλίων της Μεγάλης Εκκλησίας, μετέπειτα δε έγινε πρωτέκδικος, πρωτονοτάριος και μέγας χαρτοφύλαξ, η δε μητέρα του ονομαζόταν Μαρία και ήταν θυγατέρα του ιατρού Λουκά. Σπούδασε σε μεγάλους διδασκάλους, στον Γεώργιο Πλήθωνα, τον Μητροπολίτη Σηλυβρίας Χορτασμένο, τον Μανουήλ Χρυσόκκο, τον Ιωσήφ Βρυέννιο και άλλους και είχε έξοχη παιδεία. Στη συνέχεια προσήλθε στο μοναχικό βίο, κατά το έτος 1418, σε κάποια μονή στα Πριγκηπόννησα και τάχθηκε υπό την πνευματική επιστασία του ενάρετου μοναχού Συμεών, ο οποίος τον έκειρε μοναχό και τον μετονόμασε από Μανουήλ, Μάρκο. Μόνασε κυρίως στη Μονή του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί επιδόθηκε στην ιερά μελέτη της Αγίας Γραφής και των συγγραμμάτων των Πατέρων της Εκκλησίας και συνέγραψε τα πρώτα, δογματικού κυρίως περιεχομένου, έργα του. Το έτος 1437 έγινε Επίσκοπος Εφέσου και έλαβε μέρος στην ενωτική Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας (1438-1439). Κατά τον Γεννάδιο Σχολάριο, ο Άγιος Μάρκος αναδείχθηκε Έξαρχος της Συνόδου και εκπροσώπησε σε αυτή τους Πατριάρχες Αντιοχείας και Ιεροσολύμων. Στην αρχή των εργασιών της Συνόδου συνέστησε στους Λατίνους να αποβάλλουν το τραχύ και ανένδοτο του τρόπου τους και της διαθέσεώς τους, διότι απέβλεπε στην ειρήνευση, την άρση του Σχίσματος και την επανένωση της Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας. Είπε μάλιστα χαρακτηριστικά: «Πρώτον μεν όπως εστίν αναγκαιότατη η ειρήνη ην κατέλιπεν ημίν ο δεσπότης ημών ο Χριστός και αγάπη, δεύτερον ότι παρέβλεψεν η Ρωμαϊκή Εκκλησία την αγάπην και διελύθη και η ειρήνη, τρίτον ότι ανακαλουμένη νυν η Ρωμαϊκή Εκκλησία την τότε καταληφθείσαν αγάπην, εσπούδασεν ίνα έλθωμεν ενταύθα και εξτάσωμεν τας μεταξύ ημών διαφοράς, τέταρτον ότι αδύνατόν εστιν ανακαλέσασθαι την ειρήνην εάν μη λυθή το του σχίσματος αίτιον, και πέμπτον, ίνα και οι όροι των οικουμενικών συνόδων αναγνωσθώσιν, ως αν φανώμεν και ημείς σύμφωνοι τοις εν εκείναις πατράσι και η παρούσα σύνοδος εκείναις ακόλουθος…». Αντιλήφθηκε όμως εγκαίρως, ότι οι Λατίνοι δεν επιθυμούσαν την εξέταση των διαφορών και των αιτιών του Σχίσματος και γενικά αληθινή εκκλησιαστική ένωση, αλλά επεδίωκαν την καθυπόταξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας στον Πάπα και την παραδοχή εκ μέρους αυτής των λατινικών ετεροδιδασκαλιών, εγκαταλειπομένων των ορθοδόξων δογμάτων. Έτσι θεώρησε χρέος του να ηγηθεί της πανορθοδόξου αντιδράσεως κατά των λατινικών σχεδίων και τέθηκε επικεφαλής των αποκληθέντων Ανθενωτικών, όχι μόνο κατά την διάρκεια της Συνόδου, αλλά και μετά την επιστροφή του στην Κωνσταντινούπολη. Γι’ αυτό και απέκρουσε κατά την διάρκεια των συνοδικών συζητήσεων τις αξιώσεις και την επιχειρηματολογία των Λατίνων και αρνήθηκε να υπογράψει τον όρο της επιβληθείσης ψευδό-ενώσεως. Η μη υπογραφή του απαράδεκτου για την κοινή ορθόδοξη εκκλησιαστική συνείδηση, κειμένου εκ μέρους του Αγίου Μάρκου, είχε τόσο μεγάλη σημασία, ώστε μόλις ο Πάπας Ευγένιος Δ’ (1431-1447) το πληροφορήθηκε αναφώνησε περίλυπος : «Εποιήσαμεν λοιπόν ουδέν». Λίγο αργότερα ο αυτοκράτορας προσέφερε στον Άγιο τον Πετριαρχικό θρόνο, αλλά αυτός αρνήθηκε. Επειδή δε, δεν επιθυμούσε να συλλειτουργήσει με τον λατινόφρονα Πατριάρχη Μητροφάνη τον από Κυζίκου, έφυγε από την Κωνσταντινούπολη την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 1440 και ήλθε στην Έφεσο. Και εκεί όμως δεχόταν ενοχλήσεις από τους ενωτικούς. Γι’ αυτό αναχώρησε με προορισμό το Άγιο Όρος. Καθ’ οδόν, διερχόμενος διά της νήσου Λήμνου, κρατήθηκε και περιορίσθηκε εκεί, με εντολή του αυτοκράτορα. Στη Λήμνο παρέμεινε δύο χρόνια και από εκεί εξαπέλυσε τη σπουδαία εγκύκλιό του «τοις απανταχού της γης και των νήσων ευρισκομένοις Ορθοδόξοις Χριστιανοίς». Μετά ο θεοειδής στην ψυχή και την προαίρεση Άγιος, ήλθε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και κοιμήθηκε με ειρήνη στις 23 Ιουνίου του 1444 μ.Χ. και ενταφιάσθηκε στη μονή του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων. Ο Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος, το 1456 μ.Χ., όρισε διά συνοδικής πράξεως, να εορτάζεται η μνήμη του Αγίου στις 19 Ιανουαρίου.
Απολυτίκιο. Ηχος γ’. Θείας πίστεως Θείας πίστεως, ομολογία, μέγον εύρατο, η Εκκλησία, ζηλωτήν σε θειε Μάρκε πανεύφημε, υπερμαχούντα πατρώου φρονήματος, και καθαιρούντα του σκότους υψώματα. Όθεν άφεσιν, Χριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τοις σε γεραίρουσι.
Ενας από τους πιο κοινούς, ίσως ο κοινότατος, τόπος στη χώρα μας, εκείνος που αναπαράγεται μηχανικά κάθε που θέλουμε να ευλογήσουμε τα γένια μας ως κράτος ή ως μεμονωμένα άτομα, είναι ότι είμαστε οι νόμιμοι και επάξιοι συνεχιστές της αρχαιοελληνικής παράδοσης. Επαιρόμαστε για μια κληρονομιά την οποία όχι μόνο δεν καλλιεργούμε, αλλά εν πολλοίς αγνοούμε. Είναι γεγονός ότι με εξαίρεση μετρημένες στα δάχτυλα έγκριτες μεταφράσεις, οι ξένες, κυρίως γαλλικές και αγγλικές, κριτικές εκδόσεις αρχαιοελληνικών κειμένων αποτελούσαν μέχρι πρότινος μοναδική οιονεί επιλογή για όποιον Ελληνα ήθελε να εντρυφήσει στους θησαυρούς της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Τα τελευταία χρόνια η κυκλοφορία σύγχρονων και δόκιμων σε γενικές γραμμές μεταφράσεων άλλαξε σε ένα βαθμό το τοπίο. Παρότι σε ό,τι αφορά τον φωτισμό και την ανάλυση των κειμένων, στην κριτική βιβλιογραφία και αρθρογραφία η οποία αποτελεί απαραίτητο δεκανίκι κάθε ουσιώδους και γόνιμης προσέγγισης των κειμένων, οι μη πολύγλωσσοι αναγνώστες παραμένουν εξαιρετικά αδικημένοι. Μια ομάδα φιλολόγων με μεγάλο μεράκι και αγάπη για τα κείμενα της κλασικής γραμματείας που εδώ και σχεδόν μια δεκαπενταετία εργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση, αποτελεί αφανή ελπιδοφόρα εξαίρεση. Η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία Παιδείας και Πολιτισμού «Εν Κύκλω», που ιδρύθηκε το 2001, έχει αρχίσει να προσφέρει σημαντικούς καρπούς στον τομέα της Κλασικής Φιλολογίας. Τον Οκτώβριο του 1994 η αναπληρώτρια, σήμερα, καθηγήτρια Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μαίρη Γιόση οργάνωσε και διηύθυνε ένα προαιρετικό σεμινάριο μετάφρασης της τραγωδίας «Αίας» του Σοφοκλή. Η μετάφραση που κυκλοφόρησε το 1998 έφερε τη συλλογική υπογραφή «Εν Κύκλω». Στη συνέχεια, μέλη της ομάδας εκπόνησαν μια σειρά σχολιασμένων μεταφράσεων, οι οποίες κυκλοφόρησαν από τις «Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου» στο πλαίσιο της σειράς «Οψεις». Συλλογικό έργο Σήμερα η εταιρεία απαρτίζεται από πτυχιούχους, διδάκτορες και καθηγητές Φιλολογίας, όλοι πρώην φοιτητές (από τρεις διαφορετικές γενιές) της διοργανώτριας του σεμιναρίου για τον «Αίαντα». Συναντήσαμε την ψυχή αυτού του αμιγώς συλλογικού και ανιδιοτελούς εγχειρήματος, την κ. Γιόση και τον λέκτορα Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Κρήτης, κ. Δήμο Σπαθάρα στην έδρα του «Εν Κύκλω» στα όρια Βύρωνα και Καισαριανής. Οι δύο κλασικοί φιλόλογοι μίλησαν για τους στόχους και τον τρόπο εργασίας της ομάδας, αλλά και τις δυσκολίες του δονκιχωτικού επιστημονικού εγχειρήματος. «Από το 2001 έχουν γίνει μεγάλα άλματα στην Ελλάδα στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την ξένη, αλλά και την εσωτερική παραγωγή επιστημονικού έργου. Σχετικά σύντομα πιστεύω ότι θα εξαλειφθεί η διάκριση μεταξύ ξένης και ελληνικής παραγωγής. Θα μιλάμε συνολικά για την επιστημονική εργασία πάνω στα αρχαία κείμενα», επεσήμανε η κ. Γιόση. «Στόχος μας ήταν η δημιουργία σύγχρονης ελληνόγλωσσης βιβλιογραφίας, εγκαινιάζοντας έναν ισότιμο διάλογο με την αντίστοιχη ξένη», συμπληρώνει. Σε αυτό το πλαίσιο κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις «Σμίλη» οι μεταφράσεις: «Κατά Λοχίτου» του Ισοκράτη (εισαγωγή και σχόλια Δ. Σπαθάρα), «Ηρακλής» (εισαγωγή και σχόλια Μ. Γιόση) και οι «Κρήτες» (εισαγωγή και σχόλια Γ. Σαμπατακάκη) του Ευριπίδη. Παράλληλα ξεκίνησε μια προσπάθεια μετάφρασης έγκυρων ξένων μελετών, στις οποίες δεν είχε πρόσβαση το ελληνικό κοινό. Ετσι προέκυψε μια σειρά βιβλίων (τύπου Compagnions) από τις εκδόσεις «Σμίλη», αποτελούμενα από μεταφρασμένες μελέτες έγκριτων διακεκριμένων φιλολόγων που καλύπτουν συγκεκριμένη θεματική ενότητα: Αριστοφάνης, Ηρόδοτος, Σαπφώ, Ρητορική. «Επιλέξαμε άρθρα που είχαν αξιολογηθεί από την πληθώρα των βιβλιογραφικών αναφορών, καθώς και νεότερα που προβάλλουν πιο σύγχρονες προσεγγίσεις του θέματος», συμπλήρωσε ο κ. Σπαθάρας. «Επιθυμία μας είναι να στρέψουμε τον κόσμο στα κείμενα. Η δημιουργία αναγνωστών», υπογράμμισε η κ. Γιόση. Δεν πρόκειται για κείμενα ειδημόνων με αποκλειστικούς αποδέκτες αντίστοιχους συναδέλφους τους. Αλλα για ένα τύπο επιστημονικού βιβλίου εξαιρετικά διαδεδομένου στο εξωτερικό, το οποίο έχει στόχο να καταστήσει γνωστές σε ένα ευρύ κοινό βασικές όψεις έργων και σύγχρονες ερμηνευτικές τάσεις της αρχαιοελληνικής γραμματείας. Διεθνής αναγνώριση Η συλλογική εργασία του «Εν Κύκλω» αναγνωρίστηκε αρκετά νωρίς, κυρίως από πανεπιστήμια και φιλολόγους του εξωτερικού, οι οποίοι συνεργάστηκαν με την ομάδα. Στο πλαίσιο αυτό διοργανώθηκε σειρά σεμιναρίων και διαλέξεων στις οποίες μετείχαν, ως καλεσμένοι ομιλητές, καθηγητές από ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, κυρίως από την Αγγλία, τη Γερμανία και την Ισπανία. «Η πρώτη επαφή έγινε λίγο μετά την κυκλοφορία της μετάφρασης του “Αίαντα”. Το Πανεπιστήμιο του Cambridge μάς κάλεσε να την παρουσιάσουμε στην Αγγλία. Ηταν το έναυσμα για να σκεφθούμε θεωρητικά πάνω στη μετάφραση και κατ’ επέκταση τη συλλογική εργασία», τόνισε η κ. Γιόση. Το πολύωρο εβδομαδιαίο σεμινάριο βασιζόταν στην εντατική δουλειά σχολιασμού των κειμένων από την οποία προέκυπταν οι δυνατές μεταφραστικές εκδοχές. «Μεταφράζαμε όλοι μαζί κάθε δίστιχο και καταλήγαμε ύστερα από επιλογή στην πιο δόκιμη εκδοχή». Εκείνη η πρώτη θεωρητική και πρακτική εργασία προσέφερε τα επιστημονικά κριτήρια εργασίας της ομάδας. Η δυσκολία της ομαδικής εργασίας, της συλλογικής μετάφρασης και κατ’ επέκταση του σχολιασμού των κειμένων έγκειται στο γεγονός ότι κάθε συμμετέχων θέτει υπό κοινή κρίση την άποψή του, διακινδυνεύοντας την απόρριψη. «Απαιτείται αυταπάρνηση και εγκατάλειψη της ανάγκης προσωπικής προβολής. Μετριάζω το “εγώ” για το κοινό έργο. Αυτό είναι κάτι που δεν διαθέτουν πολλά αξιόλογα μυαλά που θα τα θέλαμε ως συνομιλητές. Πρέπει να δεχθεί κανείς να αλλάξει μέσα από τη συνεργασία. Γι’ αυτό και η ομάδα είναι ολιγομελής», εξήγησε η καθηγήτρια ΠΗΓΗ: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_13/09/2009_328783
