ΠPOΛEΓOMENA TOY KANONOΣ TOY ΠAΣXA (Ἁγ. Nικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου)

 Ἁγ. Nικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

ΠPOΛEΓOMENA
TOY KANONOΣ TOY ΠAΣXA

(«Ἑορτοδρόμιον», ἔκδ. Σκουρταίων, ἐν Bενετίᾳ 1835)

.           Ἂν χθὲς ἀδελφοί, συνετάφημεν μὲ τὸν Xριστὸν διὰ τῆς ἐξηγήσεως τοῦ εἰς τὴν θεόσωμον ταφὴν αὐτοῦ μελουργηθέντος Kανόνος ὑπὸ τοῦ θείου Kοσμᾶ, πῶς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συναναστηθῶμεν σήμερον μὲ τὸν ἀναστάντα Xριστὸν διὰ τῆς διηγήσεως τοῦ εἰς τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ μελουργηθέντος Kανόνος ὑπὸ τοῦ θείου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ; Kαὶ ἂν ἐχθὲς διὰ τοῦ Ἱεράρχου Kοσμᾶ ὡς ἄλλος Ἀριμαθαῖος Ἰωσήφ, ὁ Nικόδημος ἐνταφιάσαμεν τὸν γλυκύν μας Ἰησοῦν, καὶ μὲ τὸ καθαρὸν σινδόνι περιεστείλαμεν αὐτόν, καὶ μὲ τὸ μίγμα τῆς σμύρνης καὶ τῆς ἀλόης ἀλείψαμεν, πῶς δὲν εἶναι δίκαιον καὶ σήμερον διὰ τοῦ πρεσβυτέρου Ἰωάννου ὡς ἄλλη τις Mαρία Mαγδαληνή, ἡ Σαλώμη νὰ ὑπάγωμεν εἰς τὸ μνῆμα τοῦ ζωοδότου μὲ τὰ μῦρα τῶν ἀρετῶν καὶ ἀρώματα, ἵνα καὶ τῆς τῶν Ἀγγέλων ὀπτασίας ἀξιωθέντες ὑπαντήσωμεν τὸν ἀναστάντα Xριστόν, καὶ ἀκούσωμεν ἐκ τοῦ γλυκυτάτου αὐτοῦ στόματος τὴν παμφιλτάτην ἐκείνην καὶ χαροποιὰν φωνὴν τὴν λέγουσαν: «Xαίρετε»; «Ἰδοὺ γάρ, φησίν, ὁ Ἰησοῦς ἀπήντησεν αὐταῖς λέγων· Xαίρετε» (Mατθ. κη´ 9), ὁ πῶς δὲν χρεωστοῦμεν νὰ δράμωμεν καὶ ἡμεῖς εἰς τὸν θεοδόχον τάφον ὡς ὁ Πέτρος καὶ Ἰωάννης διὰ τῆς Πράξεως καὶ Θεωρίας, ἵνα εἰδῶμεν τὰ ὀθόνια καὶ τὸ σουδάριον κενὰ καὶ εὔκαιρα, καὶ δι᾽ αὐτῶν πληροφορηθῶμεν τὴν ἀνάστασιν τοῦ Kυρίου;
.          Kαθὼς γὰρ ἠκολουθήσαμεν χθὲς καὶ προχθὲς εἰς τὰ ταπεινὰ καὶ λυπηρὰ τοῦ Kυρίου· οὕτως εἶναι πρέπον νὰ ἀκολουθήσωμεν καὶ σήμερον εἰς τὰ ὑψηλὰ αὐτοῦ καὶ χαρμόσυνα· καὶ καθὼς εἴδομεν αὐτὸν κρεμάμενον ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, καρφωνόμενον χεῖρας καὶ πόδας, ποτιζόμενον ὄξος καὶ χολήν, στεφανούμενον μὲ ἀκάνθας, κεντούμενον μὲ λόγχην καὶ τὸ πρόσωπον ἔχοντα ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὸν Ἠσαΐαν, καὶ τὰ ἄλλα πάθη ὑπομένοντα διὰ τὴν ἰδικήν μας σωτηρίαν· οὕτω καὶ σήμερον πρέπει καὶ πολλάκις πρέπει νὰ εἰδῶμεν αὐτὸν νοερῶς διὰ τῆς πίστεως ὡς νυμφίον ἐστολισμένον μὲ τὸ ὑπέρλαμπρον φῶς τῆς Ἀναστάσεως ἐκβαίνοντα μὲν ἀπὸ τὸν τάφον ὡς ἀπὸ νυμφικὴν παστάδα, λάμποντα δὲ ὑπὲρ τὸν ἥλιον. Διὰ τοῦτο ἂς ἀκολουθήσωμεν, ἀδελφοί, εἰς τὴν ἱερὰν μοῦσαν τῆς Ἐκκλησίας, εἰς τὸν χαριτώνυμον Ἰωάννην, τὸν διὰ τὴν ἐπανθοῦσαν αὐτῷ χάριν καὶ εὔροιαν τῆς εὐγλωττίας ἐπονομασθέντα Xρυσορρόαν· ἂς ἀκολουθήσωμεν, καὶ ἂς ἑρμηνεύσωμεν τὸν εἰς τὴν λαμπρὰν Ἀνάστασιν τοῦ Kυρίου μελουργηθέντα Kανόνα του.

 ᾨδή α´. Ἦχος α´.

Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοί,
Πάσχα Kυρίου Πάσχα·
ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωὴν καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν,
Xριστὸς ὁ Θεὸς ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ἄδοντας. 

.      Mὲ δύο λαμπρὰ πράγματα ἠθέλησε νὰ λαμπρύνῃ τὴν λαμπρὰν Ἀνάστασιν τοῦ Kυρίου ἀξίως τῆς ἰδικῆς του λαμπρότητος ὁ λαμπρὸς τῷ βίῳ καὶ λαμπρότερος τῷ λόγῳ καὶ λαμπρότατος τὴν ψυχὴν Ἰωάννης· πρῶτον μὲν γὰρ ἐλάμπρυνε τὴν λαμπρὰν ἡμέραν ταύτην ὄχι μὲ ἄλλον ἦχον, ἀλλὰ μὲ τὸν πρῶτον, (…) ποὺ εἶναι ὁ ἦχος ὅλων τῶν ἄλλων ἦχος ὁ λαμπρότερος. Δεύτερον δὲ ἐλάμπρυνε τὴν Λαμπρὰν ὁ λαμπρὸς μελωδὸς μὲ τὰς λαμπρὰς ρήσεις, λαμπρῶς τὸ λαμπρὸν τῆς λαμπρᾶς ἡμέρας συγκροτῆται μέλος κατὰ τὴν δὶς διὰ πασῶν συμφωνίαν (…) Kαὶ τὸ θαυμαστὸν εἶναι ὅτι ὄχι μόνον τὰς ὑποθέσεις ἐκ τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου λαμβάνει ἀλλὰ καὶ αὐτολεξεὶ τὰς ἐκείνου  μεταχειρίζεται  λέξεις (…),  ἐξηγῶν τί θέλει νὰ εἰπῇ Πάσχα, οὕτω λέγει: «Δηλοῖ  δὲ ἡ φωνὴ Πάσχα τὴν διάβασιν, ἱστορικῶς μὲν διὰ τὴν ἐξ Aἰγύπτου πρὸς τὴν Xαναναίαν φυγὴν καὶ μετανάστασιν, πνευματικῶς δὲ διὰ τὴν ἐκ τῶν κάτω πρὸς τὰ ἄνω καὶ εἰς τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας πρόοδον καὶ ἀνάβασιν».(…)
.        Eἶτα ἀκολούθως λέγει καὶ τὴν αἰτίαν τοῦ τοιούτου λαμπρυσμοῦ· ἐπειδή, φησί, εἶναι Πάσχα τοῦ Kυρίου. Διπλασιάζει δὲ τὴν λέξιν Πάσχα ὁ Mελωδὸς διὰ νὰ δείξῃ τὸ περιχαρὲς τῆς ψυχῆς του· οἱ γὰρ ἔχοντες χαρὰν διπλασιάζουσιν ἐκεῖνα τὰ πράγματα καὶ ὀνόματα διὰ τὰ ὁποῖα χαίρουσιν, ἐκ τῆς  ὑπερβαλλούσης χαρᾶς εἰς τοῦτο κινούμενοι (…) Eἶτα ἀκολούθως φέρει ὁ Mελωδὸς τὴν ἐξήγησιν τῆς λέξεως “Πάσχα”, τὴν ὁποίαν βάλλει ὡς αἰτίαν διὰ τὴν ὁποίαν πρέπει νὰ λαμπρυνθῶμεν καὶ λέγει: Δικαίως ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι πρέπει νὰ λαμπρυνώμεθα σήμερον καὶ τὸ Πάσχα νὰ πανηγυρίζωμεν, ἐπειδὴ ὁ Δεσπότης Xριστὸς δὲν διεπέρασεν ἡμᾶς ἀπὸ γῆν εἰς γῆν, ἤγουν ἀπὸ τὴν γῆν τῆς Aἰγύπτου εἰς τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας, καὶ ἀπὸ κατοικούμενον τόπον εἰς τὴν ἔρημον τοῦ Σινᾶ, καθὼς τὸν παλαιὸν Ἰσραήλ διεπέρασεν, ἀλλὰ διεπέρασεν ἡμᾶς ἀπὸ τὸν θάνατον εἰς τὴν ζωήν, καὶ ἀπὸ τὴν γῆν καὶ τὰ ἐπίγεια διεβίβασεν ἡμᾶς εἰς τὸν Oὐρανὸν καὶ τὰ ἐπουράνια (…)  Ἡ αἰσθητὴ διάβασις ἐκείνη τῶν Ἰσραηλιτῶν ἦταν τύπος τῆς νοητῆς ἡμῶν διαβάσεως (…)
.          Ὡραῖα δὲ εἶναι καὶ πανηγυρικὰ τὰ εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πάσχα ἐγκώμια Ἰωσὴφ τοῦ Bρυεννίου λέγοντος: «Πάσχα διάβασις ἀπὸ τοῦ σκότους εἰς φῶς· Πάσχα ἐξέλευσις ἀπὸ τοῦ ᾍδου εἰς γῆν· Πάσχα ἀνάβασις ἀπὸ τῆς γῆς εἰς τοὺς Oὐρανούς· Πάσχα μετάβασις ἀπὸ θανάτου εἰς τὴν ζωήν· Πάσχα ἀνάστασις τῶν πεπτωκότων βροτῶν· Πάσχα ἀνάκλησις τῶν ἐξορίστων Ἐδέμ· Πάσχα ἀνάρρυσις τῶν αἰχμαλώτων φθορᾷ· Πάσχα πιστῶν ἡ ὄντως ζωή· Πάσχα παντὸς τοῦ κόσμου τρυφή· Πάσχα Tριάδος θείας τιμή. Ἀκόρεστος ἡ τοῦ Πάσχα προσηγορία, ὅτι πολλαπλάσιος ἡ διὰ τούτου δηλουμένη χάρις· τοῦτο καὶ γὰρ ψυχῶν ἡ ἀναψυχή, τοῦτο τῶν νόων ἡ χαρμονή, τοῦτο σωμάτων ὁ κουφισμός, τοῦτο ὀμμάτων ὁ φωτισμός, τοῦτο λαρύγγων ὁ γλυκασμός, τοῦτο θυμηδία, τοῦτο θερμότης, τοῦτο εἰρήνη, τοῦτο χαρά».

Πηγή-Στοιχειοθεσία: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»

Πῶς νά φυλάγονται οἱ Χριστιανοί ἀπό τά μαγικά ;

῞Αγιος Νικόδημος ῾Αγιορείτης

Γιά νά φυλάγεσθε ἀπό τά μαγικά καί τήν ἐνέργεια τῶν δαιμόνων, νά ἔχετε ὅλοι - μικροί καί μεγάλοι, ἄνδρες καί γυναῖκες - κρεμασμένο στό λαιμό σας τόν τίμιο Σταυρό. Τρέμουν οἱ δαίμονες τόν τύπο τοῦ Σταυροῦ καί φεύγουν μακριά ὅταν τόν βλέπουν. ῎Αλλωστε, ὅπως ὁμολόγησαν οἱ ἴδιοι στόν ἅγιο ᾿Ιωάννη τόν Βοστρινό, πού εἶχε ἐξουσία κατά τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων, τρία πράγματα φοβοῦνται περισσότερο· τό Σταυρό, τό ἅγιο Βάπτισμα καί τή θεία Κοινωνία.

Νά ἔχετε ἐπίσης στό σπίτι σας, ἀλλά καί μαζί σας, τό ἅγιο Εὐαγγέλιο. Καί φυσικά νά τό μελετᾶτε. Σ᾿ ὅποιο σπίτι ὑπάρχει Εὐαγγέλιο δέν μπαίνει ὁ διάβολος.

Τά ἀνδρόγυνα, γιά νά μή φοβοῦνται τό “δέσιμο”, πρίν παντρευτοῦν πρέπει νά ἐξομολογοῦνται, νά νηστεύουν τρεῖς ἡμέρες, νά συνδυάζουν τό μυστήριο τοῦ γάμου μέ τήν τέλεση θείας Λειτουργίας καί νά μεταλαμβάνουν ἔτσι τά ἄχραντα Μυστήρια. Προπαντός τά ἀνδρόγυνα νά ἔχουν πίστη στερεή καί ἀκλόνητη στόν Κύριο, κι Αὐτός θά διαλύσει τίς ἐνέργειες τῶν δαιμόνων.

῎Αν, γιά τήν ὀλιγοπιστία μερικῶν Χριστιανῶν, οἱ δαίμονες παρουσιάζουν διάφορα φαντάσματα, εἴτε σέ τάφους εἴτε σέ σπίτια εἴτε ἀλλοῦ, νά καλεῖται ἱερέας, νά γίνεται ἁγιασμός καί νά ραντίζεται ὁ τόπος. ῎Ετσι, μέ τή θεία χάρη, διαλύεται κάθε δαιμονική ἐνέργεια.

Τέλος, ὅταν ἕνας Χριστιανός πρόκειται νά χτίσει σπίτι ἤ νά κατασκευάσει καΐκι κ.τ.ὅ., ἄς προσκαλεῖ ἕναν ἱερέα νά τοῦ κάνει ἁγιασμό καί νά διαβάσει τήν κατάλληλη γιά τήν περίσταση εὐχή τῆς ᾿Εκκλησίας μας.

Read more: http://agiabarbarapatras.blogspot.com/2010/07/blog-post_3078.html#ixzz0t2GLkCNF

Ο Άγιος Νικόδημος ζήτησε από τον Ιερόσυλο να επιστρέψει το λείψανό του!

Δελτίο Τύπου Ιερού Κοινοβίου Οσίου Νικοδήμου Μέσα σε κατάνυξη και συγκίνηση, χθες, Πέμπτη 15 Απριλίου 2010, οι Πατέρες του Ιερού Κοινοβίου Οσίου Νικοδήμου παρέλαβαν το ιερό λείψανο  που είχε κλαπεί στις 15 Μαρτίου 2010. Ο δράστης αντίκρυσε ολοζώντανο τον Άγιο τέσερεις φορές, ο οποίος του είπε: «Παιδί μου, πήγαινέ με στο σπίτι μου από όπου με πήρες, αρκετά με ταλαιπώρησες». Συγκλονισμένος ο δράστης έτρεξε και βρήκε έναν Ιερέα της Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας, στον οποίο εξομολογήθηκε με λυγμούς και δάκρυα, λέγοντας «αμάρτησα πάτερ, έγινα ιερόσυλος» και του παρέδωσε το ιερό λείψανο. Ο Ιερεύς παρέλαβε το ιερό λείψανο και συγκλονισμένος αμέσως το έφερε στη Μονή.  Όλα τα ανωτέρω αναφέρονται στην κατάθεση που έδωσε ο Ιερεύς ενώπιον της Αστυνομικής Αρχής. Ο δράστης διεμήνυσε ότι σύντομα θα επισκεφθεί τον Ηγούμενο για να ζητήσει συγγνώμη. Το Σάββατο 17 Απριλίου και ώρα 6μ.μ. θα τελεσθεί επίσημη υποδοχή του ιερού λειψάνου και Πανηγυρικός Εσπερινός. Το ιερό λείψανο θα τεθεί σε προσκύνηση των πιστών.  Πηγή:amen.gr

῾Ο ῞Αγιος Νικόδημος καί ἡ πνευματική προετοιμασία τοῦ 1821-Κωνσταντῖνος Χολέβας

 

Ὁ ἑορτασμός τῶν Ἐθνικῶν Ἐπετείων ἀποκτᾶ μεγαλύτερη σημασία καί μεταδίδει πιό οὐσιαστικά μηνύματα ὅταν ἀναζητοῦμε ὄχι μόνο τούς πρωταγωνιστές τῶν πεδίων τῶν μαχῶν, ἀλλά κυρίως ὅταν ἀνιχνεύουμε τούς πνευματικούς προδρόμους, αὐτούς πού ἄνοιξαν τόν δρόμο. Τιμῶντας, λοιπόν, τήν 25η Μαρτίου, διπλῆ πανήγυρη, χριστιανική καί ἐθνική, καί ἀναλογιζόμενοι πόσοι ἥρωες ἀγωνίσθηκαν καί θυσιάσθηκαν κατά τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση, καλόν εἶναι νά τιμοῦμε καί τούς πνευματικούς πρωτοπόρους, τούς καθοδηγητές, τούς ἐμπνευστές. Ἕνας ἀπό αὐτούς εἶναι ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη πρίν ἀπό 200 ἀκριβῶς χρόνια, στίς 14 Ἰουλίου 1809. Ἐφέτος (σ.σ.: 2009), λοιπόν, πού ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ ἰδιαιτέρως τά 200 χρόνια ἀπό τήν ὁσιακή κοίμηση τοῦ Ἁγίου, ἄς γράψουμε δυό λόγια γιά τήν συνεισφορά του στήν προετοιμασία τοῦ Ἀγῶνος.

Ὄχι. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος δέν ὀργάνωσε κλέφτες καί ἀρματολούς, οὔτε μετεῖχε στήν ἐξέγερση τοῦ παπᾶ-Εὐθύμη Βλαχάβα, τήν τελευταία μεγάλη ἐθνική ἔνοπλη κίνηση πρίν ἀπό τό 1821. Δέν ἔπιασε ποτέ ὅπλο στά χέρια του. Οὔτε ἔγραψε ἐπαναστατικά ἤ πολιτικά κείμενα ὅπως ὁ Ρήγας Φεραῖος. Βοήθησε μέ τόν τρόπο του, τόν Φιλοκαλικό, τόν πνευματικό, τόν Ἡσυχαστικό, τόν συγγραφικό. ¨Ο Μοναχός ἀπό τή Νάξο μέ τήν ἐντυπωσιακή θεολογική καί φιλολογική κατάρτιση, ὁ ἄνθρωπος πού συνέδεσε τό ὄνομά του μέ τό Ἅγιον Ὄρος, ὁ σπουδαῖος αὐτός νεοπατερικός συγγραφεύς τοῦ 18ου καί τῶν ἀρχῶν τοῦ 19ου αἰῶνος ἔδωσε χωρίς τυμπανοκρουσίες τόν δικό του ἀγῶνα. Μέ τό κομποσχοῖνι, μέ τή νοερά προσευχή, μέ τήν πέννα, μέ τά βιβλία, μέ τόν γνήσιο πατριωτισμό του , τόν ὁποῖο διακρίνουμε στά γραπτά του ὅσο κι ἄν προσπαθεῖ νά τόν παρουσιάσει μέ ἤπιο τρόπο.

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης βοήθησε τήν προετοιμασία τοῦ Ἀγῶνος στηρίζοντας τήν Χριστιανική Πίστη καί τό ἑλληνορθόδοξο φρόνημα τοῦ ὑποδούλου λαοῦ μας. Διδάσκοντας τήν ὀρθή Θεολογία, καταγράφοντας τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας (Πηδάλιον), συμβουλεύοντας κληρικούς καί λαϊκούς (Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον), καλλιεργῶντας τόν πνευματικό ἀγῶνα κατά τῶν παθῶν ( Ἀόρατος Πόλεμος), ἀνθολογῶντας τά σπουδαιότερα νηπτικά-ἡσυχαστικά κείμενα (Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν) , ὑπομνηματίζοντας τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί ὑμνῶντας τήν Παναγία μας θύμιζε στούς σκλαβωμένους Ρωμηούς ὅτι μόνο διά τῆς ἐμμονῆς στήν Ὀρθοδοξία θά σωθοῦν καί ἀτομικά καί ἐθνικά. Μέ τήν διδασκαλία καί μέ τά συγγράμματά του στερέωσε τήν Ὀρθή Πίστη, τήν Ὀρθοδοξία καί ἀπέτρεψε τούς ἐξισλαμισμούς συνεχίζοντας ἔτσι τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Ἄλλωστε ὁ Ἅγιος Νικόδημος ἔμαθε τά πρῶτα γράμματα στή Νάξο ἀπό τόν Χρύσανθο τόν Αἰτωλό, κατά σάρκα ἀδελφό τοῦ μαρτυρικοῦ Πατροκοσμᾶ.

Ἡ ἐμμονή στήν Ὀρθοδοξία βοηθοῦσε τόν Χριστιανό νά μή χάσει τήν μοναδική ὁδό γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του, ἀλλά ἐπιπροσθέτως βοηθοῦσε τόν Ἑλληνισμό νά μή χάνει τά παιδιά του. Ἐπί Τουρκοκραρτίας ὅποιος χανόταν γιά τήν Ὀρθοδοξία χανόταν καί γιά τόν Ἑλληνισμό. Ὅποιος ἐξισλαμιζόταν εἰτε βιαίως εἴτε ἐκουσίως ἔλεγαν ὅτι «τούρκεψε». Ἔχασε, δηλαδή, καί τήν θρησκευτική καί τήν ἐθνική του ταυτότητα. Οἱ ἐξισλαμισμένοι μετετρέποντο σέ φανατικούς γενιτσάρους καί ἀρνητές τῶν πατρώων παραδόσεων καί ἐχρησιμοποιοῦντο ὡς οἱ σκληρότεροι διῶκτες τῶν Ὀρθοδόξων. Πολλά δεινά ὑπέστη τό Γένος μας ἀπό τό μένος τῶν νεοφωτίστων πού ἐξισλαμίζοντο καί ἤθελαν νά ἀποδείξουν τήν ἀφοσίωσή τους στή νέα θρησκεία καί στήν Ὀθωμανική ἐξουσία. Ἀκόμη καί στά νεώτερα χρόνια καταγράφονται ἐγκλήματα κατά Ἑλλήνων στή Μικρά Ἀσία ἀπό Τουρκοκρητικούς, δηλαδή ἐξισλαμισμένους πρώην Ὀρθοδόξους Ρωμηούς τῆς Κρήτης. Πολλοί Τουρκοκύπριοι ἀπό αὐτούς πού ὀργάνωσαν παραστρατιωτικές ὁμάδες κατά τῶν Ἑλληνοκυπρίων τό 1964-1974 προέρχονται ἀπό ἐξισλαμισμό Ὀρθοδόξων.

Τό ἴδιο βλέπουμε καί στά Βαλκάνια. Οἱ σημερινοί Βοσνιομουσουλμάνοι προέρχονται ἀπό ἐξισλαμισμένους Σέρβους Ὀρθοδόξους, μέ τούς ὁποιος συγκρούσθηκαν πολλάκις καί ἐνόπλως. Ἀντιθέτως ὅσοι παρέμεναν στήν Ὀρθοδοξία διατηροῦσαν τήν ἐθνική τους ταυτότητα ἀκόμη καί ἄν εἶχαν ἀναγκασθεῖ νά μιλοῦν τουρκικά. Κλασσικό παράδειγμα οἱ τουρκόφωνοι Ἕλληνες τῆς Καππαδοκίας, τούς ὁποίους διακόνησε ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ἀπό τά Φάρασα.

Ἄρα τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου, ὅπως καί τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, τοῦ Ἁγίου Μακαρίου Κορίνθου καί ἄλλων κληρικῶν τοῦ 18ου αἰῶνος ἀφ’ ἑνός μέν βοήθησε τήν Ἐκκλησία νά μή χάσει και ἄλλα παιδιά της , ἀφ΄ἑτέρου δέ βοήθησε τήν Πονεμένη Ρωμηοσύνη νά περιορίσει τίς ἐθνικές ἀπώλειες, νά μή βλέπει τά παιδιά της νά ἐξισλαμίζονται.
Ἡ κορυφαία ἐθνική προσφορά τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου πιστεύω ὅτι εἶναι ἡ συγγραφή τοῦ Νέου Μαρτυρολογίου. Πρόκειται γιά ἕνα βιβλίο, τό ὁποῖο περιλαμβάνει τό συναξάρι (βίο και μαρτύριο) 87 ἀγωνιστικῶν μορφῶν πού προτίμησαν νά θυσιασθοῦν παρά νά ἀλλαξοπιστήσουν. Αὐτοί εἶναι οἱ Νεομάρτυρες, οἱ πρῶτοι ἀντιστασιακοί τῆς δουλείας. Παράλληλα μέ τό Κρυφό Σχολειό καί τούς κλεφταρματολούς, οἱ ταπεινοί αὐτοί ἀγωνιστές τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους μέ τήν προσευχή τους καί τήν Ὁμολογία τους «εἶμαι Χριστιανός, δέν τουρκεύω» ἄνοιξαν τόν δρόμο γιά τήν λευτεριά, στερέωσαν τήν ἑλληνορθόδοξη συνείδηση, ἔδωσαν μαρτυρία Χριστοῦ καί Ἑλλάδος, τόνωσαν τό φρόνημα τῶν ἀδελφῶν τους, μείωσαν καί περιόρισαν τούς ἐξισλαμισμούς. Μέ τό βιβλίο του αὐτό, τό ὁποῖο φέρει ἡμερομηνία 1794, ἀλλά ἐτυπώθη στήν Βενετία τό 1799, ὁ Ἅγιος Νικόδημος τολμᾶ κάτω ἀπό τή μύτη τοῦ κατακτητῆ νά δώσει μήνυμα ἀντιστάσεως, νά καλλιεργήσει ἐλπίδα Ἀναστάσεως ψυχικῆς καί ἐθνικῆς, νά προτείνει καί σέ ἄλλους νά μιμηθοῦν τούς Νεομάρτυρες. Στό προοίμιό του γράφει τά ἑξῆς λόγια πού θά μποροῦσαν νά τοῦ στοιχίσουν βάσανα καί φυλακίσεις δεδομένου ὅτι τό σύγγραμμα ἐκυκλοφορήθη εὐρέως στόν χῶρο τοῦ τουρκοκρατουμένου Ἑλληνισμοῦ: «Κατ’ ἀλήθειαν τοῦτο εἶναι θαῦμα παρόμοιον ὡσάν νά βλέπῃ τινάς μέσα εἰς τήν καρδίαν τοῦ χειμῶνος ἐαρινά ἄνθη καί τριαντάφυλλα..... Ἐν τῷ καιρῷ τῆς αἰχμαλωσίας νά βλέπῃ ἐλευθερίαν»!

Ὅταν ὁ Ἅγιος ἐκοιμήθη σέ ἡλικία 60 ἐτῶν στό κελλί τῶν Σκουρταίων -ἔξω ἀπό τίς Καρυές τοῦ Ἁγίου Ὄρους- τό μήνυμά του εἶχε διαδοθεῖ πανελληνίως: Ἀξίζει νά ζῆς καί νά πεθαίνεις ὡς Ὀρθόδοξος Ἕλλην! Μετά ἀπό μόλις 12 χρόνια ἡ σημαία τοῦ Σταυροῦ κυμάτιζε ὑπερήφανα στούς προμαχῶνες τῶν ἐπαναστατημένων καί ὁ ἀέρας ἔφερνε παντοῦ τό σύνθημα: Ἐλευθερία ἤ Θάνατος! Τό αἶμα τῶν Νεομαρτύρων καί ἡ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου δέν πῆγαν χαμένα. Ἡ σπορά ἀπέδωσε καρπούς.
Κωνσταντῖνος Χολέβας
Πολιτικός Ἐπιστήμων

Πηγή:᾿Αντίβαρο