ΓΛΩΣΣΙΚΟΙ ΒΑΡΒΑΡΙΣΜΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ...

᾿Απολωλά κι ἀπό μικρά μαθαίνεις νά ἀχθοφορεῖς / Νίκος Σαραντάκος

Posted by sarant στο 21 Οκτωβρίου, 2010

Κάμποσα μεζεδάκια έχουν μαζευτεί, οπότε επιβάλλεται να τα σερβίρω, μια και είναι φρέσκα –τα περισσότερα.
Ξεκινάμε από ένα προχτεσινό μαργαριτάρι· μαργαριτάρι με καρφί, όμως. Ο κ. Καρατζαφέρης θεώρησε όπως φαίνεται καλό να δώσει στη δημοσιότητα την ευχετήρια επιστολή που έστειλε στον αειθαλή Κ. Μητσοτάκη για τα 92α γενέθλιά του. Ο λόγος της δημοσιοποίησης προφανώς ήταν ότι ανάμεσα στις ευχές υπήρχε μια πρόκα πρώτου μεγέθους με άλλους αποδέκτες (σε θέματα εθιμοτυπίας, ως γνωστόν, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ σκίζει). Το κακό ήταν ότι η πρόκα συνοδευόταν από ένα μεγαλούτσικο μαργαριτάρι, διότι ο κ. πρόεδρος έγραψε: Κύριε Πρόεδρε, δεχθείτε τις ολόθερμες ευχές μου για τα “εφηβικά” γενέθλιά σας. Σας εύχομαι μακροημέρευση και πνευματική καθαρότητα που σήμερα διαθέτετε, με την ευθυκρισία που σας διακρίνει και με την ευρυχωρία συναισθημάτων που αχθοφορείτε». Ως εδώ, περικοκλάδες. Και τώρα η μαργαριτοφόρα πρόκα: «Όσον αφορά κάποια απολωλά πρόβατα, μην τα συνερίζεστε, ‘ου γαρ οίδασι τι λέγουσι και τι ποιούσι’».



Απολωλά, όπως λέμε από λωλό κι από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια. Το μαργαριτάρι επισήμανε ο Στέφανος Κασιμάτης στην Καθημερινή, που το θεώρησε «σφραγίδα γνησιότητας», δεδομένου ότι ο κ. Καρατζαφέρης μοιράζει απλόχερα τα μαργαριτάρια στις δημόσιες τοποθετήσεις του, ενώ η Χ. Κοραή στην Ελευθεροτυπία έβαλε σε παρένθεση το σωστό: απολωλότα. Αντίθετα, το Βήμα για μια ακόμα φορά προστάτεψε τον ακροδεξιό πολιτικό, μια και διόρθωσε το μαργαριτάρι, μην το δει ο κόσμος.
Το διόρθωσε, αλλά ο Θεός τιμωρεί, διότι, τουλάχιστον στην ηλέκδοση, το διόρθωσαν λάθος: απολωλώτα!
Θα γυρίσω όμως στην προηγούμενη πρόταση του κ. Καρατζαφέρη: με την ευρυχωρία συναισθημάτων που αχθοφορείτε. Η ευρυχωρία συναισθημάτων έχει πια γίνει κλισέ, αλλά τι σας λέει το «αχθοφορώ»; Ο Κασιμάτης χαρακτήρισε επιτηδευμένο το λεξιλόγιο, η Χρ. Κοραή περιορίστηκε να βάλει θαυμαστικό σε παρένθεση, θαρρώ όμως ότι είναι στα όρια του σολοικισμού. Διότι αχθοφορώ, μάλλον σπάνιο ρήμα της αρχαίας, σημαίνει κουβαλάω βάρος, είμαι βαρυφορτωμένος, χρησιμοποιείται ή μάλλον χρησιμοποιόταν κυρίως για υποζύγια ή για χαμάληδες. Πώς μπορεί κανείς να αχθοφορεί συναισθήματα –ή, ακόμα χειρότερα, την ευρυχωρία συναισθημάτων;
Τώρα, πώς γίνεται ο ίδιος άνθρωπος που ψαρεύει στο Λίντελ Σκοτ σπάνιες λέξεις να μην ξέρει να κλίνει το απολωλός πρόβατο, θα σας γελάσω. Οι κακές γλώσσες πάντως, λένε ότι ο κειμενογράφος του κ. προέδρου ετοίμασε το κείμενο γράφοντας «Όσον αφορά κάποιο απολωλός πρόβατο…» και έφυγε, και τότε ο κ. πρόεδρος σκέφτηκε να μετατρέψει την επίμαχη φράση στον πληθυντικό για να έχει το καρφί περισσότερους αποδέκτες. Το σενάριο αυτό εξηγεί θαρρώ πειστικά τα γεγονότα.
Όμως είπα πολλά για τον κ. Καρατζαφέρη και για να μην κατηγορηθώ για μονομέρεια θα πω και λίγα για ένα μαργαριτάρι του Συνασπισμού. Στο μήνυμα του τμήματος πολιτισμού του ΣΥΝ για τον θάνατο του Γιάννη Δαλιανίδη, εξαίρεται ο εκλιπών επειδή «εισήγαγε κενότατες τεχνικές». Επειδή δεν φαντάζομαι να είναι υπόγεια κριτική, υποθέτω ότι εννοούσαν καινότατες. Αλλά, σύντροφοι, χάθηκε ο κόσμος να πείτε «καινοτόμες τεχνικές», «καινούργιες τεχνικές», κάτι τέτοιο τέλος πάντων; Τι τις θέλατε τις «καινότατες»; Έτσι δημιουργείται το επίσημο ύφος;
Ένα άλλο θεματάκι είχε αναφερθεί πριν από λίγον καιρό στα σχόλια, και η αγαπητή Ιμορταλιτέ μού έστειλε σκαναρισμένη τη σελίδα από το περιοδικό Έψιλον (δεν υπάρχει ονλάιν), όπου ο αγαπητός παρόλ’ αυτά Χρ. Κάσδαγλης περνάει γενεές δεκατέσσερις τον πρωθυπουργό, όχι για το μνημόνιο ή για τους χειρισμούς του, αλλά επειδή… λέει ΟκτώΜβριος. Ο Χ.Κ. υποστηρίζει ότι κάθε χρόνο τρέμει την ώρα και τη στιγμή που θα φτάσει ο σκληρός μήνας Οχτώβρης, επειδή δεν αντέχει να ακούει πολιτικούς, διασκεδαστές, και δημοσιογράφους να τον λένε Οκτώμβριο. Όλο το κείμενο του Χ.Κ. το ανέβασα εδώ για να το δείτε.
Πάντως, μια και –όπως θα ξέρουν οι πιστοί θαμώνες του ιστολογίου– το συγκεκριμένο λάθος (Οκτώμβριος) το κάνουν οι Έλληνες εδώ και τουλάχιστον οχτακόσια χρόνια, αν όντως το λέει έτσι και ο πρωθυπουργός (εγώ δεν τον έχω ακούσει), αυτό μάλλον πιστοποιητικό ελληνοπρέπειας αποτελεί παρά το αντίθετο! Όσο για τον Χ. Κάσδαγλη, προτιμώ να σκεφτώ ότι έγραψε τόσα για το θέμα αυτό επειδή δεν είχε πώς να γεμίσει τη σελίδα του.
Τέλος, ο Στάθης αναδημοσίευσε χτες ένα μέρος του κειμένου του Γ. Κεντρωτή με σχολιασμένα αποσπάσματα της ομιλίας της κ. Διαμαντοπούλου στους Δελφούς, που το είχαμε κι εμείς συζητήσει τις προάλλες, και, συνεχίζοντας, καταφέρεται με δυσεξήγητο μένος εναντίον του όρου «μελέτη εφικτότητας», που τον θεωρεί βαρβαρότητα, όπως και τη σκέτη «εφικτότητα», αν και όχι κατανάγκη πασοκική:
Και μόνον ότι η εταιρεία αυτή (υποκαθιστώντας τους επτά σοφούς) συντάσσει «μελέτη εφικτότητας» (!!!) για τα προγράμματα σπουδών, αποδεικνύει ότι αρκεί να’ναι κανείς τρισβάρβαρος για να θεωρείται μοντέρνος και κάργα προχώ.
Καθ’ ότι η «εφικτότητα» δεν είναι απαραιτήτως ένας ακόμα πασόκιος βαρβαρισμός, αλλά είναι οπωσδήποτε ένα ακόμα ίχνος της βλακείας που μαζί με την αγραμματοσύνη, τον «εκσυγχρονισμό» και τις «μεταρρυθμίσεις» «συνωστίζονται» τα τελευταία χρόνια, ποιος θα μας εκπαιδεύσει καλύτερα στην υποταγή, στην ήσσονα προσπάθεια, στον ωχαδερφισμό, εν τέλει στην προσαρμογή στη «Μηχανή»!
Εγώ την εφικτότητα τη χρησιμοποιώ, και νομίζω ότι είναι χρήσιμος όρος –άλλο η μελέτη σκοπιμότητας (advisability study) και άλλο η μελέτη εφικτότητας (feasibility study), όσο κι αν παλιότερα χρησιμοποιούσαμε τον όρο «μελέτη σκοπιμότητας» και για τους δύο. Καλού-κακού όμως, πήρα και τη γνώμη των ομοτέχνων μου στη Λεξιλογία, οι οποίοι επίσης συμφωνούν.
Πάντως, και στον Στάθη και σε μερικούς άλλους, με εκπλήσσει η βιαιότητα με την οποία καταφέρονται εναντίον όσων αμφισβητούν τις βεβαιότητές τους σε γλωσσικά θέματα, όταν ας πούμε ανακαλύπτουν να χρησιμοποιείται ευρέως μια λέξη που δεν την ξέρουν ή που θεωρούν ότι δεν υπάρχει ή ότι δεν έπρεπε να υπάρχει. Βέβαια, έχει κι ένα δίκιο ο Στάθης, ότι η λέξη «εφικτότητα» δεν υπάρχει στα μεγάλα λεξικά μας –ίσως επειδή η μελέτη εφικτότητας ανήκει μάλλον στην ειδική ορολογία των οικονομοτεχνικών μελετών.
Πολλά είπα, να κλείσω με κανα-δυο ευτράπελα από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις στη Γαλλία, όπου οι εργαζόμενοι αντέχουν παρά τις προβλέψεις και επιμένουν. Λοιπόν, όπως ξέρετε ίσως, για κάθε κινητοποίηση, διαδήλωση, απεργία κτλ., τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης δίνουν δύο νούμερα για τη συμμετοχή, ένα «σύμφωνα με τα συνδικάτα» και ένα «σύμφωνα με την αστυνομία». Εννοείται ότι οι δυο αριθμοί διαφέρουν πολύ, για παράδειγμα η προχτεσινή συγκέντρωση στο Παρίσι είχε 67.000 κόσμο σύμφωνα με την αστυνομία και 330.000 σύμφωνα με τα συνδικάτα –στη Μασσαλία ακόμα χειρότερα, η αστυνομία έδωσε το 1/10 απ’ ό,τι τα συνδικάτα. Σε μια διαδήλωση προχτές υπήρχε και το εξής πανό: Σαρκοζί. 1.40 σύμφωνα με τα συνδικάτα. 1.80 σύμφωνα με την αστυνομία.!
Φυσικά, ήταν πολλά τα πανό που υπόσχονταν στον Σαρκοζί πρόωρη σύνταξη το 2012. Ωστόσο, και τους Γάλλους τούς ενδιαφέρει τι λένε για τις κινητοποιήσεις στο εξωτερικό και άκουγα προχτές στο ραδιόφωνο τον παρουσιαστή να ρωτάει τρεις ανταποκριτές εξωτερικού, τι λέει η κοινή γνώμη των χωρών τους για την απεργία των Γάλλων που δεν θέλουν να αυξηθεί η ηλικία συνταξιοδότησης από τα 60 στα 62.
Ο ανταποκριτής από τη γαλλόφωνη Ελβετία, είπε ότι οι Ελβετοί δεν καταλαβαίνουν και πολύ τη στάση των Γάλλων, διότι στη χώρα του σπανιότατα γίνονται απεργίες.
Ο ανταποκριτής από τις ΗΠΑ είπε ότι οι Αμερικανοί δεν καταλαβαίνουν και πολύ τη στάση των Γάλλων, διότι στη χώρα του σπανιότατα παίρνει κανείς σύνταξη.
Ο ανταποκριτής από το Καμερούν είπε ότι στη χώρα του σπανιότατα φτάνουν στα εξήντα….
(Δεν τα είπαν έτσι ακριβώς, ομολογώ, τα προσάρμοσα λίγο)


Πηγή:http://sarantakos.wordpress.com

«ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΑΓΟΡΑΣ»

"Βλέπω παιδιὰ ποὺ ἔχουν τελειώσει ὄχι μόνο Λύκειο ἀλλὰ καὶ Πανεπιστήμιο νὰ γράφουν κάτι γράμματα, νὰ κάνουν κάτι λάθη… Ἐμεῖς τοῦ Δημοτικοῦ ἤμασταν καὶ τέτοια λάθη δὲν κάναμε. Καὶ ἂν εἶναι φοιτητὲς τῆς Φιλολογίας ἢ τῆς Νομικῆς, κάτι γίνεται. Ἂν εἶναι ἄλλης Σχολῆς, δὲν ξέρουν νὰ γράψουν. (π. Παΐσιος Ἁγιορείτης)

Σχόλιον «Χρ. Βιβλ.»: Καὶ ἂς ληφθεῖ ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι αὐτὰ τὰ εἶχε πεῖ ὁ π. Παΐσιος ἐδῶ καὶ εἴκοσι χρόνια. Φανταστεῖτε νὰ ζοῦσε σήμερα τί θὰ ἔλεγε ! Εἰδικῶς ἂν ἔβλεπε τὶς στατιστικὲς ποὺ παρουσιάστηκαν χθὲς γιὰ τὶς Πανελλαδικὲς Ἐξετάσεις καὶ τὸ ἐπίπεδο τῆς γλωσσομάθειας τῶν ἑλληνοπαίδων. Σχετικὴ προσέγγιση παρουσιάζεται κατωτέρω.

OI ΑPNHTIKΕΣ ΕΠIΠTΩΣΕIΣ
ΑΠO THN KΑTΑPΓHΣI THΣ ΔIΔΑΣKΑΛIΑΣ THΣ ΕΛΛHNIKHΣ ΓΛΩΣΣHΣ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ τευχίδιο: «Ἑλληνικὴ γλωσσικὴ κληρονομιά» (Ἀθῆναι 2006)(Ἀπό τήν Xαρά Tσικοπούλου)

«Ποτὲ ἔθνος δὲν διαστρέφει τὴν γλῶσσα του,
χωρὶς νὰ διαστρέψη ἐν ταυτ­ῷ καὶ τὴν Παιδείαν του». (Ἀντισθένης)

Tά ἀλλεπάλληλα πλήγματα ποὺ δέχθηκε ἡ ἑλληνική γλῶσσα ἀπὸ τὶς μεταρρυθμίσεις –μέ ἀποτέλεσμα τήν συρρίκνωσι, τοῦ ἀστείρευτου λεκτικοῦ πλούτου της καί τῶν ἐννοιῶν της, κατήγγειλαν, σέ συνδυασμὸ μὲ τὶς ἐλλείψεις, τὶς ἀνεπάρκειες καὶ αὐθαιρεσίες τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ προγράμματος, ὄχι μόνον ἀμέτρητοι ἐπιστήμονες, τῶν ὁποίων οἱ ἔρευνες συνεχῶς καὶ ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν, βλέπουν τό φῶς τῆς δημοσιότητος, ἀλλὰ καί ὀργανωμένα, ἐρευνητικὰ προγράμματα.

Ἐνδεικτικῶς, νά ὑπενθυμίσουμε τό δημοσίευμα τῆς 27ης/1/2000 τῆς ἐφημερίδος «KΑΘHMΕPINH» μέ τίτλο «Tί δέν μαθαίνουν οἱ μαθητές», καί ὑπότιτλο: «Ἔρευνα τοῦ Α.Π.Θ. (Ἀριστοτέλειον Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης) μέ ἀπογοητευτικά συμπεράσματα γιά τίς γνώσεις τῶν παιδιῶν κυρίως στό Δημοτικό». Πολύ ἐνδιαφέρουσα καί συνάμα τραγική ἡ δημοσίευσις, ἀναφέρει πώς, «Tά ἀπογοητευτικά γιά τό μέλλον τῆς ἐκπαίδευσης καί τῶν παιδιῶν μας συμπεράσματα, προκύπτουν ἀπό πέντε ἐπί μέρους ἔρευνες τοῦ σχετικοῦ προγράμματος τοῦ Πανεπιστημίου».

Ἐπίσης ἡ Γιούνισεφ, σέ συγκριτική ἔρευνα τήν ὁποία πραγματοποίησε καί ἡ ὁποία ἀφορᾶ σχολεῖα σέ 24 χῶρες τοῦ κόσμου, παραθέτοντας καί τό σχετικό γράφημα ὁ κ. Kώστας Mιχαηλίδης, μέ πηχυαῖο τίτλο ἀναφέρει, πώς: «Ἀκόμα καί στή βασική ἀνάγνωση τά παιδιά στή χώρα μας βρίσκονται στήν προτελευταία θέση» (ἰδέ «ΑΠOΓΕYMΑTINH», Tετάρτη 27 Nοεμβ. 2002)

Ὅλο τό προηγούμενο διάστημα, ὁ κόσμος, συμπεριλαμβανομένου καί τοῦ μεγαλυτέρου μέρους τῶν ἀνθρώπων τοῦ πνεύματος, ὅπως λέγονται, παραδομένος στή λεξιμαγεία τῆς Δημοτικῆς γλώσσας (τῆς ΑΝΑΠΗΡΗΣ καί αὐτοσχέδιας «ΔHMOTIKHΣ») καθώς ἀνερυθρίαστα ἀποκαλεῖται ἡ σημερινή αὐτή γλωσσική μορφή, δέν μποροῦσε νά φαντασθῆ, πώς παντοῦ εἶχαν εἰσδύσει ἐπιτήδειοι καί πού, ἐπί ἕνα αἰῶνα, ὑπονομεύουν τήν ἑλληνική γλῶσσα, πετυχαίνοντας …ἐπί τέλους μέ τίς μεταρρυθμίσεις, νά ἐμποδίσουν καί νά ἀπαγορεύσουν μέ τόν τρόπο αὐτό τήν νεολαία, νά ἐπικοινωνῆ μέ τίς ἀξίες τοῦ Ἑλληνικοῦ πνεύματος.

Ἔτσι, παγιδεύθηκαν καί οἱ ἐκπαιδευτικοί, δυστυχῶς, στίς ἐξαγγελίες τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, πού ἐπί μία εἰκοσαετία καί πλέον, περιστρεφόταν μονίμως, γύρω ἀπό τήν ἀλλαγή τοῦ τρόπου ἐξετάσεων, λές καί αὐτή, θά συντελοῦσε στήν κατανόηση τῆς σημασίας, πού ἔχει ἡ ἀλλοίωσις τῆς ἐθνικῆς μας Γλώσσης. Ἢ θά μεταμόρφωνε τούς ἀγραμμάτους σέ ἐγγραμμάτους.

Πολύ χρήσιμη στούς καιρούς ἐτούτους ἡ ὑπενθύμισις τοῦ τραγικοῦ προγόνου μας: «Αἱ δὲ σάρκες αἱ κεναὶ φρενῶν ἀγάλματα ἀγορᾶς εἰσίν». (Εὐριπίδης, Ἠλέκτρα, στ. 387). Tά σώματα ἐκείνων οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν μυαλά, εἶναι ὅπως τά ἀγάλματα εἰς τήν ἀγοράν.

 

πηγή:http://christianvivliografia.wordpress.com

Γλωσσικός βαρβαρισμός -ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ*

«Δαρείου και Παρισάτιδος γίγνονται παίδες δύο. Πρεσβύτερος μεν

Αρταξέρξης νεώτερος δε Κύρος» (Ξενοφώντος, Κύρου Ανάβασις)
Έτσι αρχίζαμε την εκμάθηση των Αρχαίων Ελληνικών τους παλιούς/καλούς καιρούς στα Ελληνικά Γυμνάσια (παιδεύω, παιδεύεις… γραμματική, συντακτικό, ετυμολογικό).

Με την ουσιαστική υποβάθμιση όλων των ως άνω, που διαμόρφωναν ταυτόχρονα και χαρακτήρες με ήθος, κατήργησαν και το πολυτονικό σύστημα, για να ολοκληρωθεί, τελικά, ο εκβαρβαρισμός της γλώσσας μας με τα λεγόμενα «Greekish».
Το μόνο που πέτυχαν οι εμπνευστές αυτών των αλλαγών είναι η γλωσσική μας πενία και η πνευματική οκνηρία των νέων.

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι, με τη σοφία που τους διέκρινε -και μετά από αυτούς ουδέν νεώτερον υπάρχει επίτευγμα στον πνευματικόν πολιτισμό της ανθρωπότητας- χαρακτήριζαν ως «βαρβάρους» αυτούς των οποίων τη γλώσσα δεν κατανοούσαν από τον ήχο βαρ-βαρ.

Στην κυπριακή διάλεκτο υπάρχει η λέξη «βαρβατζιήζω» δηλαδή θορυβώ, δημιουργώ φασαρία.
Συν τω χρόνω, η λέξη απέκτησε πολιτική σημασία, δηλώνοντας τους μη «Έλληνες γενικά (Ηρόδοτος) με μειωτική χροιά», εξού και το «Πας μη Έλλην βάρβαρος».

Ο Ισοκράτης, όμως, λέει ότι «Έλληνες εισί οι της ημετέρας παιδείας μετέχοντες».
Παραθέτω κατωτέρω μερικούς μόνον καθημερινής χρήσεως γλωσσικούς βαρβαρισμούς.

Συνηθίζουν πολλοί να λέγουν, συστηματικά: «στο τέλος της ημέρας» από το αγγλικό «at the end of the day» αντί του ορθού «τελικά», «εν κατακλείδι», εν τέλει» κ.λπ. αναλόγως της περίπτωσης.
«Ζωντανή μετάδοση», είναι η χρήση που γίνεται σε ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές από το αγγλικό «live», αντί του ορθού «άμεση» ή «απ’ ευθείας μετάδοση».

Υποβάλλεται μία ερώτηση σε κάποιον που συμμετέχει σε ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές ή/και συζητήσεις και αντί να απαντηθεί άμεσα ή να λεχθεί «ακούστε» χρησιμοποιείται το «κοιτάξτε». Κοιτάζω, όμως, σημαίνει στρέφω το βλέμμα σε κάποιον ή σε κάτι.
Φρονώ, επίσης, ότι η χρήση του όρου «τηλεοπτικό κανάλι» από το αγγλικό TV channel (Canal, Kanal σε άλλες γλώσσες) δεν είναι ορθή, διότι κανάλι από το λατινικό canalis είναι το θαλάσσιο πέρασμα όπως π.χ. το Σουέζ.

Μιλά ένας πολιτικός και λέγει «θα δώσουμε τη μάχη» ή «θα δώσουμε τον αγώνα». Ούτε δίνεις ούτε… παίρνεις μάχες και αγώνες. Απλώς αγωνίζεσαι ή μάχεσαι.

«Θα βγούμε σε προσφορές» λέγουν μερικοί. Ούτε μπαίνεις μήτε βγαίνεις σε προσφορές, απλώς «ζητούνται προσφορές» ή «προκήρυξη σύμβασης».

Και μετά όταν υπογράφονται τα συμβόλαια ή οι συμφωνίες χρησιμοποιούν τη γελοία φράση «θα πέσουν υπογραφές».
Τα ως άνω δύο παραδείγματα είναι από τα πολλά «μαργαριτάρια» (πολύ σοβαρά γλωσσικά σφάλματα) που προδίδουν ελλιπή κατάρτιση.
Αντί να λεχθεί «διαφωνώ έντονα» ή «διαφωνώ ριζικά» ή «έχω εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη», λέγουν «διαφωνώ κάθετα». Κάθετα και οριζόντια είναι γεωμετρικοί όροι.

«Ρίξε μου ένα τηλέφωνο» λέγουν άλλοι, αντί του ορθού «τηλεφώνησέ μου».
«Η ομάδα μας θα κτυπήσει το πρωτάθλημα», αντί του ορθού «θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα».
«Ένα σκάφος καταπλέει ή προσεγγίζει ένα λιμάνι» και όμως πολλοί γράφουν ότι «το πλοίο προσάραξε στο λιμάνι» π.χ. Λάρνακας. «Προσαράζει» σημαίνει ότι ένα σκάφος προσκρούει σε βράχια ή κάθεται σε ρηχά νερά (ξέρες).
Αποστέλλουν προσκλήσεις για ένα μνημόσυνο και γράφουν ότι μετά το μνημόσυνο «θα ακολουθήσει καφές». Ο καφές όμως ούτε προηγείται μήτε ακολουθεί απλώς προσφέρεται.

Ένας δεν παρακάθεται σε δεξίωση αλλά παρευρίσκεται σε δεξίωση (που κατά κανόνα όλοι είναι όρθιοι) αλλά παρακάθηται π.χ. σε γεύμα ή δείπνο.

Συχνά χρησιμοποιείται ο όρος «απηύθυνε ομιλία». Το ορθόν είναι «απηύθυνε χαιρετισμό» ή «χαιρέτισε τη συγκέντρωση ή το συνέδριο» ή «μίλησε» αναλόγως της περίπτωσης.
«Θα παντρέψουμε τα δύο σχέδια», αντί του θα συζεύξουμε, δηλαδή θα ενώσουμε τα δύο πράγματα σε κάτι ενιαίο. Παντρεύονται ένας άνδρας και μία γυναίκα και όχι δύο πράγματα.

Ένα συχνό λάθος είναι αυτό που λέγεται όταν αναφερόμαστε σε κληρικούς. Αντί να πούμε «ο πατήρ» ή «ο πατέρας Ανδρέας» λέγομεν «ο πάτερ». Όταν προσφωνείς έναν κληρικό τότε λέγεις «πάτερ» (κλητική) ή «πατέρα».

Τέλος, ένας από τους πιο σοβαρούς σολοικισμούς (εκφραστικό ή συντακτικό λάθος κατά την εκφορά ή διατύπωση), που σχεδόν όλοι περιπίπτουν στο ίδιο λάθος, είναι ότι δεν ξέρουν πότε θα πρέπει να χρησιμοποιούν το «κατ’ αρχάς» (που σημαίνει πρώτα, αρχικά) και «κατ’ αρχήν» που σημαίνει ότι στα βασικά σημεία, στη γενική φιλοσοφία π.χ. για την ψήφιση ενός νομοσχεδίου συμφωνώ αλλά μπορεί να έχω επιφυλάξεις σε κάποια σημεία.

Αυτά τα ολίγα μόνον παραδείγματα γράφω σαν μέλος του Γλωσσικού Ομίλου Κύπρου, που εργάζεται για την καθιέρωση της Ελληνικής Γλώσσας σε όλους τους τομείς σε μία εκ γενετής Ελληνική Νήσο, όπου, δυστυχώς, η μητρική μας γλώσσα συστηματικά υποβαθμίζεται.
- Βαρβαρίζω: μιλώ παραβιάζοντας τους γραμματικούς
κανόνες ή/και την αισθητική της γλώσσας.

*Πρώην συνδικαλιστής
(᾿Εφημ. ἡ Σημερινή, Πέςμπτη 6-05-2010)
http://www.sigmalive.com/