 |
| Isaac Díaz Pardo fíxose presente na inauguración. No posado a viuva, e Xosé, un dos seus fillos... |
Para a exposición xuntáronse trinta e cinco obras, que foron da Fundación Caixa Galicia e da Obra Social de Caixanova (agora Novagalicia Banco e Fundación Novacaixagalicia (?!).
O santiagués Isaac Díaz Pardo foi a Madrid para aprender en Bellas Artes na durísima (e amplísima) postguerra franquista (licenciado en 1941). Nos anos a seguir firma La barca de Caronte, El juicio de Salomón e Las tres gracias, emanación dende a mitoloxía e da relixión católica. Logo vai para Sada (Castro de Samoedo) a traballar, pintando retratos e Os afogados, fase xa dun verismo / realismo. A mudanza ideolóxica e o afastamento de España fará que en Buenos Aires (Magdalena), "huyendo de la Galicia pequeña, triste e asfixiante de los años cincuenta”, segundo o seu fillo Xosé Díaz.
 |
| Instantánea na exposición de A Coruña |
Aquí muda o seu xeito de concibir a arte, pintando a “señores y señoras enriquecidos” quitándolles “los cuartos y las arrugas”, polo que deixa o cursus honorum (en torno a 1948, mais seguindo a nivel privado..., que abandona ca. anos setenta).
Nunca deixaría de ser artista, máis xa de debuxos e portadas de libros...
E logo está Sargadelos. Máis esta é outra historia...
 |
| Isaac-Hamlet de Sargadelos, por Jaime Asensi na Rev.Galegos. |
Alberto Núñez Feijóo, dixo na súa homenaxe no Gai ás que é "
un referente para construir o futuro" e un exempro dunha vida adicada "
a un compromiso chamado Galicia".
 |
| Susana Seivane e un amigo, facendo soar ó Himno no Auditorio CdC, 8.II.12 (via atlántico.net) |
