Mostrando entradas con la etiqueta Jorge Perianes. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Jorge Perianes. Mostrar todas las entradas

lunes, 5 de enero de 2015

ALTERARTE TEENAGE


Alterarte é ‘outra arte’. De alter, outro, do latín, idioma tradicional da Universidade e os seus alumni por moitos séculos. Nel escribiron todos, Tertuliano, Bacon, Descartes, Copérnico, Newton..., ata o século XX, grosso modo. O idioma na Universidade Sur, Vigo-Pontevedra e Ourense, unha das Taifas do antigo califato universitario de Galicia, é un, mais o da arte de Alterarte é outro. Como non podía ser doutro xeito.

Nacido no ronsel da Facultade de Belas Artes, que fixo 25 anos a finais de 2014, xurde o proxecto de Alterarte en outubro de 2004. 

Dende esta data está a ser un escaparate para os novos artistas galegos e, agora, coa retrospectiva expositiva Dez Anos / Teenage botan a vista atrás para amosarnos que o sendeiro iniciado xa é un vieiro, pois hai unha traxectoria. Tres vicerreitores, varios directores de sala e moitos comisarios, con un coordinador de exposicións, a roda que xira, mais a idea perdura a través dunha programación ininterrompida de propostas.


Ata 2007 foi o profesor Xosé Manuel Buxán o responsable, quen volve a ser o director dende 2010, e no intermezzo o artista Ignacio García Gómez del valle: eis o paso das mostras individuais da arte galega máis nova, aos artistas e colectivos de aquí e de fóra máis experimentais, ata a proposta que agora conclúe dun comisariado externo e dun artista, ou dous, como na recente exposición da sala do Campus.

I. García, falando, e X.M. Buxán na inauguración
A apertura deste cara a cidade, eliminando o valado de aceiro cortén cando o Vicerreitor Mazaira, está a ser semellante no caso que nos ocupa, aínda que paga a pena unha maior difusión dende a propia inauguración das exposicións, pois semellan convocatorias para sectarias minorías, pola concorrencia que adoita estar... 




A exposición do duplo lustro xurde da colección que a Universidade deu en reunir coa obra que cada artista doou, tras do seu paso, e que os comisarios explican en tres eixos temáticos: o corpo, á entrada, onde vai o bosquexo de D. Ramón Otero Pedrayo en bronce que Manolo de Buciños regalou, e o botixo / Franco (‘Pantanos’) de Xoan Torres, que explicitan a enerxía creativa, e transgresión, da idea. O sentimento polo territorio concrétao o poético José Paz cunha expresiva composición de ourizos abertos no tronco dun espazo natural, e os paxaros sen cabeza, pintura de Jorge Perianes. Fronte deles, o gran Xulio Gil, fotógrafo de fondo alento -o primeiro en amosar a súa obra nun museo-, ofrece un petróglifo xeométrico-matemático da súa celebrada 'capela dos arcos', da que desfrutamos en 2010..., e que tanto interesou na inauguración.

Na foto de Eliaz o Vicepresidente da Deputación, o Vicerrector e o Alcalde, tentan ler o petróglifo...
Así presentou Xulio Gil a súa Capela dos Arcos en Alterarte. A pezxa central da parede foi a que regalou...

Mérito é a mestura amosada polos organizadores pois Edu Valiña vai no piso superior con seus aneis de prata e espiñas, varianza das formas abstractas dos creadores de suxestivos vídeos, mentres que un deste mundo, Rosendo Cid, vai abaixo coas súas efémeras composicións fotografadas, e Acisclo Novo no comezo da escaleira coa súa caixa de luz anunciando ‘Utopía’. Eis, nas palabras de Buxán, “amosar os froitos artísticos dese traballo pertinaz e continuado a prol da creación artística, galega, española e internacional”.


E presentalo con coherencia, engadimos nós. Salientemos a presencia dun discurso distinto na cidade dende a arte de Alterarte, con unha colección que prestixia as persoas e a idea. A Era de Acuario que comeza...


miércoles, 25 de septiembre de 2013

Una mirada a la reciente figuración en Galicia (a propósito de 'Os anos circulares')

De Jorge Perianes


«Os anos circulares. Últimas tendencias da figuración en Galicia, 1994-2013» llega a Ourense con la fundación novacaixagalicia de la mano. Ella y el Concello de Ferrol realizan las exposiciones Afluentes y editan el libro-catálogo de aquella, bajo dicho nombre.

A mediados de los años noventa en nuestro Pais Gallego se producen hechos significativos que hablan de un cambio en las artes plásticas.

El Centro Galego de Arte Contemporánea -se cumplen ahora veinte años de su puesta en marca- con el nacimiento del Museo Marco en Vigo (2002) y es el desarrollo de la Facultad de Bellas Artes en Pontevedra: desde ambas instituciones -formación, exposición- una generación distinta a las anteriores emerge, diferente desde mediada  la década de los años noventa, con exposiciones '30 anos no 2000' (en 1994), a la que han seguido 'Novos camiñantes' (1999) o en ciclo expositivo 'Miradas virxes' (2011-2004) y 'Urbanitas' (2006) o 'Situación' (2008). Una inauguración parcial -los dos edificios de la Cidade da Cultura (2011)-, viene a completar el enmarque del ámbito temporal e institucional.


En la apertura, en conversación con dos compañeros profesores del Colegio Marista Santa María, delante de las obras de Rosendo CidObjetos espontáneos, 2012 (foto Xesús Fariñas, para La Región).
Mónica AlonsoConstruíndo o descanso, 1998.

Nuevas infraestructuras, para una nueva generación, en un nuevo tiempo. La crítica del arte también se renueva, además de los formatos. Los blogs comiezan su caminar desde la net, analizando, destacando, divulgando e influyendo. 


Nano 4814, 'Paliza', 2008, autorretrato (lana), pasamontañas, máscaras


Mas también los artistas desde sus páginas personales en webs, blogs, y redes sociales (facebook, mas también pinterest, instagram...) aportan al debate desde sus books, exposiciones y eventos multidisciplinares.

Tatiana Medal, 106 karten, 2013 (acrílico sobre papel montado en aluminio).
Los artistas tienen un bagaje teórico mayor, conocen los lenguajes desde la docencia, lo que les permite -en la Europa de la U.E., la net, móviles y los pc, tablets y smartfones recientemente-, manejar los materiales, formas, conceptos y tiempos con diferencia de los artistas anteriores, rompiendo marcos generacionales. La búsqueda de conceptos acercar en la pluridisciplinaridad de técnicas e influencias. Y los analistas de la praxis artística -antes llamados críticos-, hacen  reflexiones valiosas en la definición de los grupos e individualidades. Un cambio mutuo, contínuo, dinámico.







Hasta el 3 de noviembre, estarán el Centro Social Fundación Novacaixagalicia de la Plaza Mayor obras de los artistas Mónica Alonso, Misha Bies Golas, Vicente Blanco, Mar Caldas, Rosendo Cid, Antón Cabaleiro, Salvador Cidrás, Victoria Diehl, Suso Fandiño, Tamara Feijoo, Almudena Fernández, Félix Fernández, Fran Herbello, Jesús Madriñán, Tatiana Medal, Nano 4814, Álvaro Negro, Jorge Perianes, Carlos Rial, Damián Ucieda, Manuel Vázquez y Diego Vites.

                         (en color los artistas con Ourense como origen, o algo más...).

Jesús Madriñán, sen título, serie Good night London, 2011



En la primera década del siglo XXI, la estela de los últimos noventa, mas luego, esta nueva Gran Depresión, que no sólo es económica sino de paradigma, hace que el mercado privado y la oferta pública se encoja, restringiéndose en cuello de botella, con desaparición de galerías privadas.

Mas el arte se reinventa mirando hacia el público..., desde sí mismo, siempre.


      ***

miércoles, 21 de diciembre de 2011

Inside, visión del Gaiás desde la efímera disciplina de la instalación

Invernadero de la temperanza, de Pamen Pereira en la Torre Hedjuk, en el espíritu de su creador.
Alicia Martín: Singularidad, remolino de libros a la entrada del Arquivo de Galicia.
Marlon de Azambuja, Elena Fdz. Prada, Damián Ucieda, con el Conselleiro y el Gerente, con los tres artistas que destacamos.
Jorge Perianes: Sen título.
El artista Perianes, nacido en Ourense en 1974, pintor de formación, está desarrollando su praxis plástica desde el volumen y la instalación efímera, con la que expresar sus meditaciones e inquietudes. Así desde la piedra, sin desbastar, mole natural desechada en la construcción.  

En otras obras del artista, su reflexión en clave metafórica es desde los animales, la naturaleza y la interacción humana, intervención a veces que provoca la ruína, o el vacío...