Manuel Penin expon en Ourense

Penín

Ben de chegar de Nova Iorque, onde fixo, segundo conta, algunha dalgunhas obras que exhibe na súa exposición "Del dedo a la llama". Son quince cadros, óleos e técnicas mixtas sobre cartón e papel, formas informes nas que a cor é protagonista. Nelas quere compartir a intensidade das súas emocións, tamén realizadas aquí e en Berlín, estadía anterior. Llama en azul, cante en verde, e o branco da ’noche’, bravas en vermello e as azuis mareas: son os nomes que lles da, e as cores dominantes. Interior, clave, flores, e floresta son as outras obras ademais dunha que prefire non titular, como adoitaba facer ata agora.

Unha das obras na Cafetaría La Coruñesa.

Con elo amosa estar nunha fase nova, como se pode comprobar poñendo as que adornan as paredes da Cafetería La Coruñesa, sita baixo o seu taller. Carpa honda, unha obra dobre que firma o pasado ano, unha suxestiva paisaxe que ben pode aludir a un acuario. As formas e harmonías das cores ofrecen unha espranza da que xorden os impulsos que fan que as persoas se transformen.

Momento da inauguración. Fala Roberto Mariño alias 'Verino'.

Así pensábao en xeral John Berger, para quen cando a arte da espranza transmútase en forza. Así tamén Machado, quen amou ‘los mundos sutiles, ingrávidos y sutiles, como pombas de jabón...’.

NATALIA FIGUEIRAS Y 'UN CUARTO FLOTANTE'

Patricia Joga nos muestra una obra de N. Figueiras

Natalia Figueiras sensible y emergente fotógrafa, de gran técnica, comparte el ángulo de la sala 'el Cuarto Flotante' con Mark Ritchie, otro excelente fotógrafo asimismo, con mayor proyección y presencia por sus trabajos para el CGAC / Santiago y el mundo profesional, quien ya ha expuesto en el anterior proyecto de P. Joga.

Natalia Figueiras en la tienda de Patricia Joga, que la fotografía con sus obras.

Las imágenes de ambos, las playas atlánticas que tan bien conoce Mark por su pasión al surf, y las conchas marinas del Otero Pedrayo, son poesía en blanco y negro; mientres que las de Natalia son oposición y armonía, con noche o con niebla en alguna de los puentes de Ourense, aparición misteriosa de aquel árbol en el misterio de la luz, el mismo que emerge en una vida en construción bajo el amparo del Pórtico de la Gloria..., todas ellas de 'En el umbral', serie en construción desde 2012, con la pièce de résistence sobre una mesa, separada, un bosque al sol del otoño, con las hojas en escalonada sucesión tal que una pintura de Ocañamartínez o Sol LeWitt. Todas ellas, de espazos intermedios, por los que transitar, que Emilio Guntiñas acaba de imprimir con impresión Glicée en papel de algodón.

Otros de los de la colectiva inaugural son María Nóvoa, con imagenes de pájaros; Ángela Blanco con una sugestiva composición de una casa a dos tintas; Óscar Villán, un nombre propio no mundo da ilustración de libros infantiles y juveniles, con los que ha conseguido importantes premios desde hace vaios lustros, del que nos encantó un canciño hipster en añil; María Venías, quien ha hecho obra para editoriales especializadas en publicaciones de carácter médico y científico, o Elena Santiago. 

Manuel Penín

Miguel Robledo, con sus 'Karma police' y 'Robot concept 5', artista del comic / banda diseñada que está a cegar con las portadas dos libros del proyecto editorial orensano de Eurisaces Editora, con elenco de peso y divulgación nacional cada vez más honda, proyecto no que también interviene Ritchie.

Con ellos están Rosendo Cid y Manuel Penín, artistas más conocidos en los ámbitos artísticos de la ciudad. Ambos participan con colages y acuarelas, respectivamente. 

A todos los juntó en 'Vai Vai Mr. Can' la ilusión de Patricia Joga, en un concepto nuevo con sus socios de tienda-taller en la calle Dr. Marañón, en la que lleva ya unos años esta diseñadora de Xinzo de Limia. Un nuvo espacio que continúa así la anterior trayectoria de Galerías de arte en esta céntrica calle sita enfrente del Ayuntamiento de nuestra ciudad.

De Miguel Robledo

A human matter de Penin

Fai uns días que inaugurou Manuel Penín unha exposición dobre na que ofrece retratos dunha liña e acuarelas. Este exercicio de bipolaridade buscada na súa expresión plástica está na sala principal do Centro Cultural da Deputación. O catálogo se dedica de xeito monográfico aos retratos, que ocupan as paredes principais.

Coa liña, dende o lapis (rotulador ou grafo ás veces), o artista escolle o punto inicial. A liña flúe, dende a concentración, aquí, agora: é o único que lle importa. Avanza como meditando, pescudando o camiño esencial dende o mirar interesado para coller os trazos máis salientables. Así, busca achegarse ao individual que está máis alá dos ósos e a carne, para captar a raiola de luz interior, esa faísca do cerne de cada quen, o que fai que o rostro teña vida..., ou non! A tensión faino entrecruzar por veces a liña, mais o trazo é constante. Del xurde a ‘vera efigies’ ou un rostro novo, o que será sempre un afondamento na humana materia (human matter). Penín está a facer este proceso desde o pasado outono en Berlin, mais a técnica procede -segundo confesa- dunha das leccións de Xesús Vázquez. Este artista santanderino de orixe ourensá deu aquí un curso, 'Despois de Auschwitz', que o iniciara no recurso que agora presenta.

Vinteunha obras conforman un 'pachwork show' nunha das paredes

Nas outras paredes están as órficas pradeiras de cores que por veces semellan das cencias experimentais, un expresionismo de gamas cromáticas que se achega á abstracción sen perder de vista a natureza. As súas polícromas acuarelas de cromatismo calmo, en follas de diversas medidas, sen bastidor nen marco, pendurounas na parede con puntas.

Unha das súas obras máis recentes, con rastros da 'paisaxe biolóxica microscópica', con Altamira cecais tamén.

Destruír o aparente, e chegar más alá dos límites mediante a contemplación: isto vai estar en contraposición ao acto de pintar/debuxar que amosa na outra parte. Aquí saliéntase máis alí bórrase. Naquelas obras retratísticas, por conseguinte, hai baleiro, e nas outras unha densidade de elementos compositivos, un horror vacui. E aínda que haxa unha certa tensión entre figuración e abstracción, Penín semella iniciar un vieiro de seu.

O ronsel de Mark Tobey -que a natureza domine a túa obra-, o grande artista norteamericano, nos parece albiscar…

Manuel Penin presenta 'Human matter'

Acaba de inaugurar na sala principal do Centro Cultural Manuel Penín: velaquí posando diante dunha das súas obras -pola mañá- entre os políticos que o presentaron/promoven. Detrás hai unha das súas polícromas acuarelas (técnica mixta sobre papel), con puntas, directamente, na parede... Polo serán (vide infra) e xa con outro look foi a presentación vox populi, con agasallo vinícola 'Alberte' (D.O. Ribeiro), con Guillermo Díaz Iglesias, director de Nodegas Nairoa ao fronte, o que nos fixo demorar agadablemente na reunión de arte e amizade.

Aida Fernández, na portada do catálogo...

O fundamental da mostra, máis aló das órficas pradeiras de cores (por veces semellan mariñas das cencias experimentais), expresionismo de gamas cromáticas, son os retratos, dende a liña contínua.

Abel Canal, médico...

Emilia Ruiz

Jº Manuel Vázquez A. (a) 'Casiano'

Luís Glez. Tosar, poeta...

Edelmiro V. Naval, poeta

A liña, e dende a liña, grafo preferentemente, ou rotulador, ás veces...

Mais xa antes en Berlin (octubro, 2012),  ou incluso antes, après as leccións do artista plástico Xesús Vázquez (Pentes, Ourense, 1946), que vive e traballa en Santander, nun curso ('Despois de Auschwitz') en Ourense...

Na Insua das Palabras, outra escultura de pintor

De novo, outro pintor metido a escultor, neste verán que esmorece. Cada vez máis dende comezos de 2009 (Galyarte, Santiago), o que se gen plasmado na inauguración o pasado ano da súa primeira peza monumental na Praza de Saco y Arce de Ourense (a finais de xaneiro, adicada a Obdulia Díaz y Lola Nóvoa).

ATA A ESGUEVA

Aquí na parroquia de Madarnás (Carballiño) está a 'Ínsula Barataria' de Luís G. Tosar, invento de fillo único na súa finca arbolada, espacio de soños do poeta que foi, e segue a ser, co que está a deixar a súa pegada física nun espazo lonxe do dos seus pais no concello do Irixo. A empresa cultural, coa inestimable axuda da Deputación Provincial, ben de escribir o seu IVº capítulo ou Festa da Palabra no mes de xullo pasado.

Trala inauguración o pasado ano da primeira escultura conmemorativa a unha obra poética (foron daquela os cincuenta anos de 'Nimbos' de Xosé María Díaz Castro  con unha desmesurada e pouco matizada obra de Xosé Cid) elixiron desta volta ó pintor Manuel Penín. Este, polo de agora tiña colocado tan só outra peza no Casco Vello de Ourense. Agora, dende a inspiración do poema 'Irmaus', de Celso Emilio Ferreiro en 'Longa noite de pedra'... voilà!

O autor, foto de Xesús Fariñas para La Región

O artista fai unha imaxinativa aposta nun espazo ad hoc realizado específicamente para charlar co sol no corazón ó caer a tarde, sendo tamén outro dos acertos o da colocación do texto en placa separada no balado posterior, acotando deste xeito un lugar neste monte no que Luis G. Tosar está a desenrolar a súa idea da "Insua das Palabras". O fragmento do poema reproducido é: 'Común temos a patria/ común a loita, ambos. / A miña mau che dou / como un irmau che falo'.  Mágoa que a obra está moi na liña, e no ar, da anterior... 

Foto de Santi M. Amil para La Voz de Galicia no día da IVª Festa da Palabra