Mostrando entradas con la etiqueta Mar Caldas. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Mar Caldas. Mostrar todas las entradas

domingo, 11 de diciembre de 2016

Mar Caldas





'Imaxes, xestos, voces' é a exposición que Mar Caldas trae á sala Alterarte, no Campus, na que reúne obras súas dende a segunda metade da década dos anos 90: a máis antiga é ‘Se voçe me abrir, nao esqueça de me fechar’, dos anos 1996-1997, dúas grandes imaxes fotográficas do seu corpo con maillot, aberto/pechado; 

Para empezar’, a vindicación de xénero dende a cabeleira de muller trasquilada e cos rizos para enviar polo mundo adiante por correo postal... e da serie ‘A entrega’ unha foto en gran tamaño dunha parella bicándose con paixón, que non positiva, e semella unha radiografía, obra que centra a mostra. 


Un video é ‘striptease literal’, de 2004, unha descripción dende un texto, a xeito de inventario-denuncia... A derradeira das obras é unha performance en video, ‘Fera engaiolada’, 2006/1016, unha muller que se move con xestos enérxicos sen conseguir erguerse. 




Eis toda ela unha visión práctica, e mesmo teórica da reivindicación feminista, feita con tons serios e graves, e tamén algo de ironía. O modo de proceder seu foi revisar proxectos anteriores e desenvolvelos para os tempos de hoxe, salientando ela que a meirande parte das obras "non foran expostas anteriormente ou só o fixeran dun xeito parcial e esbozado". 


Eis o feminino como discurso, nunha praxe feminista na que a mensaxe corpo / sexualidade, animalismo / machismo se presenta explícito. A profesora viguesa Mar Caldas leva anos inserida dentro do movemento de vindicación feminista, onde hai literatas e artistas, e ten feito outras exposicións caso de ‘Boas pezas’ de 2007 ou ‘Genealogías feministas en el arte español', 1960-2010, en 2012 no MUSAC, León.




O profesor Xosé Manuel Buxán, desta volta o curator dela, salientou que “nun momento tan terrible e estraño como o actual, máis que nunca volven a ser necesarias cousas esenciais como reivindicar a igualdade de xénero”. Como director de Alterarte, Buxán procurou unha vez máis que a exposición de novembro esté dentro do marco do Outono Fotográfico, como unha proposta máis das do Campus, malia integrarse no Plan xeral da Universidade ‘Estado Crítico 10 curadores dez artistas’.

viernes, 27 de septiembre de 2013

Mulleres e arte recente: influencias

Mar CaldasArrastrando el desasosiego, 1997 (una de las 5 fotografías).  El gran libro de Pessoa como estampado

Mar Caldas, é algo máis maior que Neves Seara (outra xeración, máis nova). Podedes ver aquí unha coincidencia temática entre ambalas dúas artistas, que coindiden estes días en Ourense en senllas mostras colectivas (na Praza Maior e no Simeón, respectivamente). Semella o mesmo estilo, que non, e tampouco na técnica: a reproducción de arriba é unha foto, a de abaixo trátase dun tecido bordado e... 'tuneado' ata producir un rostro. A coindidencia remata na superficie, na utilización de textos. Mais..., qué distinto !
Neves Seara: "Miedo", da serie "Catarsis", 2013 (detalle).

sábado, 23 de febrero de 2013

Rosalía Pazo conclue de 'sustentar a tremoia'


Inaugurou Rosalía Pazo Maside 'Sustentando a tremoia' en Ourense fai días (bastantes:febreiro devala), e cando está a piques de rematar o seu proxecto expositivo, esvaídos os ruidos do vaivén mediático, fumos a vela. E alí, naquela tardiña, cos pasos dos alumni do Campus movéndose no exterior do edificio cara o remate de día, entre o silencio do pavillón de Alterarte... estivemos.



A artista é natural de A Estrada/ Pontevedra, onde naceu en 1956, e vive e traballa no Covelo. Trouxo para a mostra de Ourense pezas de exposicións anteriores,  como a do pasado ano en Gondomar “Argumento (s) para unha farsa”, na que con ironía presentaba un traballo base deste de aquí, bastante satírico de seu, como este, no que engadiu algunha nova para conformar unha reflexión arredor da reciclaxe contra a 'mala conciencia' do cidadán-consumidor e os intereses que se moven na reciclaxe. Dende o refugallo (arandelas de latas e cartóns de leite, fíos de papel das trituradoras de documentos...) conseguido por mulleres, fixo algunha das obras, invitando ós visitantes a seguir a cadea.


Son composicións non exentas de beleza pois a artista busca harmonía e equilibrio na posta en escea dos seus productos dende os materiais reciclados -de Estetbiol de Manufactuas Pazo- que envolven no seu contexto orixinario os productos de valor: o paradoxo é que eles son agora os obxectos de consumo.


Con esta exposisición iníciase a segunda edición do proxecto expositivo 'Estado Crítico 2. 10 comisarios 10 artistas', na que os profesores da U.Vigo escollen aos artistas. Así a comisaria é desta volta Mar Caldas (Vigo, 1964), doutora en Belas Artes que dirixe a sala de exposicións de Pontevedra. Amiga da escultora, é tamén artista, traballa dende a fotografía, o video e os textos en ensamblaxe, xeito interactivo no que conincide con Rosalía Pazo.

As ilustracións ut supra están tomadas do DUVI.
Fai case un ano coa mesma comisaria, e na Aula de Cultura Ponte de Rosas, sede do Instituto de Estudos Miñoranos (Gondomar), presentou:


Nesta lea segue...