η βρεφική ηλικία του Ελληνικού διαδικτύου

Ορισμός: «agreegator είναι ένα σύστημα το οποίο μπορεί να είναι πχ μία συσκευή ή ένα λογισμικό το οποίο "ρουφάει" δεδομένα από διάφορες τοποθεσίες, τις επεξεργάζεται και τις παραδίδει σε κάποιον τελικό προορισμό.» (https://ti-einai.gr/aggregator/) Υπάρχουν σήμερα, αλλά και τότε υπήρχαν πολλοί που διευκόλυναν την ενημέρωση με αυτόν τον τρόπο, π.χ. το technorati, όπου φαινόντουσαν πολλοί μπλόγγερς από όλο τον κόσμο, ιστοσελίδες, και άλλοι άϋλοι τόποι.

Πριν από αρκετά χρόνια, στην Ελλάδα υπήρξε το "monitor", ένας "συλλέκτης" (agreegator) που δημιούργησε ένα φέρελπις νέος, ας τον ονομάσω Ντο. Η παρέα του "μπλογκοχωρίου" (® © Πάνος Ζέρβας εχει το κοπυράιτ για την ονομασία) ενθουσιαστήκαμε που δεν θα είμαστε αναγκασμένοι να τρέχουμε δεξιά-ζερβά να βρίσκουμε τι έγραψε κάθε μπλόγγερ. Γλιτώναμε χρόνο και βρίσκαμε τα ελληνικά μπλογκς στο πιάτο, που λένε.

 

Αλλά, όπως λέει και το ρητό, «ουδείς προφήτης στον τόπο του». Ετσι, μια ωραία πρωΐα, μια καλή κυρία (ας την πούμε Ρε) αντί να πα να πλύνει κάνα πιάτο (αν ήτανε καλός κύριος θα έλεγα "αντί να πα ν' αλλάξει λάδια και μπουζί") ανάγκασε τον Ντο να κλείσει το "monitor", στο οποίο είχε ξοδέψει χρόνο και χρήμα για να το προσφέρει δωρεάν σε μας, τους χρήστες. 

 

Γιατί; για ποιο λόγο έκλεισε; επειδή απειλήθηκε με μηνύσεις, κλπ νομικίστικα. Επειδή "ξενέρωσε", που λέμε κοινώς. Το διαδίκτυο τότε, ιδίως στην Ελλάδα, βρισκότανε στα σπάργανα κι έτσι η καλή κυρία Ρε μπορούσε να απειλεί μιλώντας τότε για πράγματα που δεν καταλάβαινε και ίσως (υποθέτω) ούτε σήμερα ακόμα καταλαβαίνει.

 

Φαντάσου οι τότε δικαστές τι καταλαβαίνανε, που πήγανε και κλείσανε το blogme.gr ενός άλλου νέου που έσιαξε τον διάδοχο του "monitor" και πήγανε και τον συνέλαβαν μεσάνυχτα και κατάσχεση στα μηχανήματά του. Μπόρεσαν και το έκαναν επειδή βρισκόταν σε ελληνικο "ξενιστή" ήταν δλδ .gr και όχι .com.

 

Κατ' αναλογίαν, που λένε, ο κ. Φουμπούκης θά 'πρεπε να σαπίζει σήμερα σε καμιά ψειρού των ΗΠΑ, αντί να είναι εκατομμυριούχος, αν (λέμε ΑΝ) οι αμερικανοί δικαστές είχαν τα υπερήφανα μυαλά των δικών μας εδωπέρα.

 

Κράτησα πολλά στοιχεία, αρκετά από αυτά έχω μεταφέρει (τότε που ήταν ζεστό το συμβάν) σε ένα από τα μπλογκς μου, και αν θες να μάθεις ρίξε μια ματιά εδω: https://rodiat5.blogspot.com/2007/01/blog-post_07.html

 

Σημειώνω ότι θα περίμενα κάποια στιγμή να αρθρωθεί κάποια συγγνώμη από την καλή κυρία Ρε, όχι τόσο από τον Ντο όσο από όλους τους μπλόγγερς που απέκλεισε από την μεταξύ τους επικοινωνία. Για ποιο λόγο; για ένα υστερικά εκφρασθέν πείσμα. 

 

Τα γράφω επειδή με στενοχωρεί ακόμα αυτή η χαμένη περίπτωση / ευκαιρία να φανούμε κι εμείς στον κόσμο, ότι κάτι μπορούμε να προσφέρουμε δλδ, κι επειδή βλέπω την καλή κυρία Ρε να διαπρέπει στα μέσα. Ισως δεν ειναι τόσο κραυγαλέα επιθετική, καλυτέρεψε και το γράψιμό της, αλλά με τρομάζει η περίπτωση να γεννηθεί εξ αυτής μια καρικατούρα τύπου "Βούλτεψη" στο εγγύς μέλλον.

 

Αυτά και καλή βδομάδα φιλαράκια μου, να είστε καλά και να μελετάτε τας γραφάς! Εμείς οι άνθρωποι, τα φοβερά κτήνη της Δημιουργίας, θέλουμε έναν Μεγάλο Γκιουλέκα να μας οδηγεί και να μας διατάζει. Εναν κ. Φουμπούκη, μία κα Τεχνοράτη. Κι αυτό όχι μονάχα στα δίκτυα. Αμ πώς!

Πέθανε κι ένας ντερβίσης

...εις μνήμην Καίσαρος Εμμανουήλ aka 1/2 contrabbando

Ανυποχώρητη, χαρούμενη, γλυκειά και τρυφερή ψυχούλα, καλή αντάμωση...

σημειώνω για να θυμηθώ...

Kowloon Walled City: Η "πόλη της αναρχίας" - 50.000 άνθρωποι στοιβάζονταν σε 28.000 τ.μ.


Γερο(ντο,ρε,μι,φα,σολ,λα,σι)λογία: από τον Βορονώφ στη νοβοκαΐνη, τραγουδώντας

ΑΝΘΟ-BLOG-ΙΑ 1 Τι γράφουν οι bloggers στα blog τους για το blogging:

Τι κρίμα να φεύγουν οι καλύτεροι;

Written by kaltsovrako Posted in ΑΞΙΟΛΟΓΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Αντίο φίλε και σύντροφε Allou Fun Marx

ΙδιογράφΩς Iδιόγραφα σημειώματα ελληνόφωνων ιστολόγων και των αναγνωστών τους.

Πριν από 50 χρόνια: Ο Μποστ για τα ινδικά τραγούδια

Αποχαιρετισμός στον Αλλού Φαν Μαρξ

Μαγική Ξωτική Ομορφιά

https://twitter.com/allufunmarx

https://twitter.com/allufunmarx/status/420180821149253632

Rodia Radio-11

10 αλήθειες για την μοντέρνα ξενιτιά

funEL βαρυ πακετο

ολα θα πανε καλα

penis Political Cartoons


Τα απίστευτα σκάνδαλα της χούντας

Οι Κόκκινες Κυριακές

Παλιά αμερικάνικη μουσική -6- Spike Jones

 αυτα............... για την ωρα!

Θα Πέφτουμε Γελώντας

Ήταν μια εποχή γεμάτη γέλιο
Άφθονο, βροντώδες, απολαυστικό

Όπου και να στρέφαμε το βλέμμα
Γέλια μας προκαλούσαν όλα

Γελώντας όμορφα περνούσε ο καιρός—
Μα σαν κάτι να ξίνισε στο βάθος

Γελούσαμε με τους υποψηφίους
Κι εκείνοι μπήκαν στη Βουλή

Γελούσαμε με τους ατάλαντους
Κι εκείνοι έκαναν καριέρα

Γελούσαμε με τους απατεώνες
Κι εκείνοι γίναν ζάπλουτοι

Γελούσαμε με τους διεφθαρμένους
Κι εκείνοι βγήκαν «καθαροί»

Γελούσαμε με τους ανόητους
Κι εκείνοι αποκτήσαν φήμη

Γελούσαμε με τους γελοίους
Κι η γελοιότητα μας έπνιξε

Και κάπου σαν να καταλάβαμε
Πως το γέλιο δεν φέρνει αποτέλεσμα

Μα αργήσαμε, και τώρα πια
Ξέρουμε τι μας περιμένει

Ο γκρεμός θα χάσκει εμπρός μας ζοφερός
Κι εμείς θα πέφτουμε γελώντας

___________________________
Το ποστ είναι μεταφορά (κλόπυ-πέιστ) από το μπλογκ Gravity & the Wind του cyrusgeo, που άφησε εποχή. Ημερομηνία εγγραφής: 21 Ιανουαρίου 2008.
Η κρίση ήταν μπροστά μας, τη διαισθανόμαστε, αλλά δεν τη βλέπαμε.

Ο ευτελισμός της θεσμικής αξίας της γιορτής του ΟΧΙ

Μεταφέρω το ποστ του Κωστή Γκορτζή που το πρωτοδιάβασα σαν σχόλιο στην καλύβα του Πάνου, με το οποίο συμφωνώ απολύτως. Σίγουρα, δεν θα περιέγραφα καλύτερα αυτά που κατάλαβα για τη χθεσινή μέρα, τους λόγους για τους οποίους συνέβησαν όσα συνέβησαν, δηλαδή.

Είμαι από αυτούς που από τα μικράτα τους "γαλουχήθηκαν" ως υπάκουοι πολίτες προς τους Θεσμούς της κοινωνίας. Η πολύχρονη θητεία μου στα καράβια μου απέδειξε -πολύ πιό επιτακτικά από τη ζωή στη στεριά- τη χρησιμότητα και αναγκαιότητα της συνειδητής στήριξης και υπεράσπισης των Θεσμών που εγκαθίστανται και λειτουργούν με απόφαση της πλειονότητας των πολιτών. Η διαφωνούσα μειονότητα οφείλει να επιτρέπει τη λειτουργία των Θεσμών και να προσπαθεί να γίνει πλειονότητα για να επιβάλει τους δικούς της.



Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου είναι ένας Θεσμός

• για να απονέμει τιμή σ' αυτούς που πολέμησαν για να μπορούμε εμείς τώρα να ζούμε στον χώρο που ζούμε.


• για να θυμίζει τι είναι περηφάνια και τι ανυποταγή


• για να δείχνει, με την παρέλαση, το επίπεδο οργάνωσης και συνοχής της κοινωνίας


• για να δείχνει το επίπεδο της στρατιωτικής ετοιμότητας της χώρας και να επιδεικνύει τα οπλικά συστήματα που πληρώνουν με το αίμα τους οι φορολογούμενοι.

Και, βεβαίως, στη θεσμική αυτή γιορτή παρίστανται τιμώντες και τιμώμενοι οι θεσμικοί άρχοντες που έχουν την ευθύνη συνοχής και λειτουργίας της κοινωνίας.

Σήμερα:

• με την αιώνια διαμάχη "ποιός είπε το ΟΧΙ", με τη μετατροπή των εκδηλώσεων αυτών σε "κομματικοπολιτικό βήμα" και την παντελή έλλειψη ρεαλιστικής ιστορικής ενημέρωσης στα σχολειά, ολοένα και λιγότεροι πολίτες γνωρίζουν τι έγινε το '40.


• η περηφάνια και ανυποταγή δεν υφίστανται πλέον στο καθημερινό λεξικό του Νεοέλληνα με ευθύνη βεβαίως των θεσμικών αρχόντων τους.


• Η συνοχή της κοινωνίας έχει γίνει φτερό και πούπουλο από τη διαμάχη που ενέσπειραν οι θεσμικοί άρχοντες για το ποιός παίρνει τι και πώς. Η οργάνωση της κοινωνίας είναι πεμπτοκοσμική και προφανής στο ΙΚΑ, στις ΔΟΥ και σε κάθε Δημόσια Υπηρεσία.


• Οποιαδήποτε εντύπωση για στρατιωτική ετοιμότητα της χώρας ακρωτηριάζεται καθημερινά από τους ίδιους τους θεσμικούς άρχοντες που ηθελημένα ή μη εξευτελίζουν τους ένστολους πολίτες με χαρακτηρισμούς "αυτιστικοί", "αντιπαραγωγικοί" κ.α. ενώ οι εξοπλισμοί, πάλι με ευθύνη των θεσμικών λειτουργών, βρωμούν και ζέχνουν από μίζες και διαπλοκές άσχετες με την αμυντική ετοιμότητα.

Σήμερα πάλι:

κερατάδες και ζημιωμένοι

Παρά τις επιμέρους απώλειες, έγραφε ο Old Boy τη Πέμπτη, 20/10/2011, Εμείς θα τη νικήσουμε -συνέχισε σήμερα, Δευτέρα, 24/10/2011. Πώς; Διαβάστε και σχολιάστε ακολουθώντας τις διευθύνσεις που δίνω.
Ενα μικρό απόσπασμα από το μέρος β':

Aπειλεί, λέει, η Μέρκελ τις τράπεζες να δεχθούν το ελληνικό κούρεμα, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει ανεξέλεγκτα και θα τα χάσουν όλα. Οπότε μπορεί η συζήτηση να στρέφεται τώρα στο τι ποσοστό της ζωής της χώρας εκχωρεί η κυβέρνηση στους ξένους επιτηρητές, είναι πάντως ακόμη εντυπωσιακότερο ότι έχει εκχωρήσει μέχρι και το δικαίωμα στο θάνατο της χώρας. Τι απομένει και στον πιο απελπισμένο; Το δικαίωμα να επιλέξει εκείνος με τους δικούς του όρους το πώς θα βάλει τέρμα στη ζωή του; Το παραδώσαμε κι αυτό. Και το παραδώσαμε ενώ από μια παραξενιά της παγκοσμιοποίησης αυτό ακριβώς το δικαίωμα μάς είχε φέρει σε ρόλο δυνάμει δυναμίτη του συστήματος. Προτιμήσαμε όμως να μετατρέψουμε το υπέρτατο όπλο σε έσχατη αδυναμία.
Nαι, ξέρω, σε αυτή τη θεωρία υπάρχουν σημαντικές τρύπες, κρύβονται σημαντικοί κίνδυνοι και στη βάση της συλλογιστικής της βρίσκονται σημαντικές αναξιοπρέπειες. Ωστόσο ο δρόμος που στην πράξη ακολουθήθηκε έχει πολύ μεγαλύτερες τρύπες, οι κίνδυνοί του πραγματώνονται ο ένας μετά τον άλλο με φρενήρεις ρυθμούς, όσο για τις αναξιοπρέπειές του φτάνουν σε εξωκοσμικά επίπεδα.

________________________
ΣΗΜ. Η εικόνα είναι από το ταπεινωτικό κούρεμα και τη διαπόμπευση που επιφύλαξαν οι γάλλοι, το 1944 αμέσως μετά την απελευθέρωση, στις γυναίκες που ερωτεύτηκαν γερμανούς στρατιώτες. Οι αρχηγοί του γαλλικού κράτους και οι στρατηγοί, αυτοί που παρέδωσαν τη χώρα τους στον εχθρό, δεν υπέστησαν παρόμοιες κυρώσεις με τις γυναίκες που αντάλλαξαν το κορμί τους με λίγες γερμανικές κονσέρβες. Για να ξέρουμε τα ήθη και τα έθιμα όσων μας κρίνουν σήμερα και ασκούν στη χώρα μας ταπεινωτικά κουρέματα και μεταχειρίζονται τους έλληνες πολίτες χειρότερα από υποζύγια.
Θα πεις οτι ακομα το σκελετωμένο χέρι της πείνας δεν μας σφίγγει το λαιμό, υπάρχουν μερικά γραμμάρια όσπρια στο ράφι, τα ΑΤΜ δίνουν ακόμα μερικά χαρτονομίσματα από τη σύνταξη ή το μισθό. Η ώρα όμως πλησιάζει, οι δείκτες του ρολογιού φτάνουν καλπάζοντας στη μοιραία στιγμή, οι κυρίαρχοι έρχονται να πατήσουν το χαλί που έστρωσε για τη πάρτη τους η πολιτική μας ηγεσία. Αδέρφια, τι κάνουμε τώρα;
Να αφησουμε την ιστορία να τελειώσει με το «κι έτσι, καταστρέψαμε τα όπλα μας και παραδοθήκαμε...»;

Athens, 2011 October 19

Η εικόνα είναι από το blog alepouda, όπου θα βρεις πολλές ακόμα.
Η συμμετοχή υπολογίζεται στις 215.000 ανθρώπων τουλάχιστον.

Ως εδω! Ελπιδοφόρες αναρτήσεις σε blogs (ανανεώνεται)

Συγκεντρώνω εδώ κείμενα που αναδεικνύουν την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη. Διάβασε, επικοινώνησε, η ανάγκη δεν είναι ντροπή. Αλλοι πρέπει να ντρέπονται που μας φέραν σε αυτη την κατάσταση.

1. ανάσα

Το έγκλημα του blogger

Τί τον θέλει το νόμο περί ελέγχου των blogs η κυβέρνηση; Διάβασα πριν ένα μήνα περίπου στο www.pentelikonews.gr μια ειδησούλα με τίτλο «Συνελήφθη γιατί έβρισε τον Παπανδρέου στο Internet!» και αναρωτιέμαι γιατί άραγε να τον θέλει το νέο νόμο περί ελέγχου των μπλόγγερς η κυβέρνηση, αφού μπορεί να βρίσκει ταχύτατα και να συλλαμβάνει και να παραπέμπει στο αυτόφωρο μάλιστα όποιον την ενοχλεί στο διαδίκτυο. Γιατί μόνο αυτόν που ανεβάζει υβριστικά σχόλια στο ίντερνετ μπορεί να συλλαμβάνει. Αν έπιαναν όσους βρίζουν προφορικά τους κυβερνήτες σε καθημερινή βάση, η Ελλάδα -μη πω κι ο κόσμος όλος, ε- θα ήταν μια τεράστια φυλακή λέμε!
Η μικρή είδηση:

Στην σύλληψη ενός 32χρονου στη Θεσσαλονίκη προχώρησε το Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, καθώς ανέβασε στο ίντερνετ μήνυμα υβριστικό και απειλητικό για τον πρωθυπουργό και την οικογένειά του.

Ο συλληφθείς είναι ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας στον αερολιμένα «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης και οδηγήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες στο εδώλιο του Αυτόφωρου Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης.

Το «έγκλημα» του 32χρονου ήταν ότι «ανέβασε» σε μπλογκ γνωστού ενημερωτικού διαδικτυακού τόπου μήνυμα με υβριστικό και απειλητικό περιεχόμενο κατά της οικογένειας του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου.

«Ήθελα μ' αυτόν τον τρόπο να εκφράσω την αγανάκτησή μου. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα δημιουργούνταν τέτοιο θέμα», δήλωσε απολογούμενος στο δικαστήριο, όπου παραπέμφθηκε με την κατηγορία της «διέγερσης σε διάπραξη κακουργηματικής πράξης».

Ο ίδιος παραδέχθηκε κατά την απολογία του ότι το περιεχόμενο του σχολίου ήταν «υπερβολικό». Και αυτή η ειλικρίνεια φαίνεται ότι τον έσωσε. Αν και η εισαγγελέας της έδρας πρότεινε την ενοχή του, συμβουλεύοντάς τον να έβγαινε στο δρόμο για να διαδηλώσει, αντί να γράφει τέτοιου είδους μηνύματα, το δικαστήριο τελικά τον έκρινε αθώο...
Star.gr

Ο διαδικτυακός ποιητής Larry Cool ξαναχτυπά: τί είναι Κόσμος;

Ελαβα χτες ένα ακριβό δωράκι από τον αγαπημένο μου διαδικτυακό ποιητή Larry Cool και δεν κρατιέμαι (συνεχίζοντας ένα παλιό παιχνίδι) να του... αλλάξω τα φώτα!

Το αυθεντικό δώρο, απέριττο και μαγευτικά πολυτονικό:

ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΟΚΚΟΣ ΑΜΜΟΥ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΥ

Εξετάζω τὸ πρόσωπό μου στὸν καθρέπτη
Διακρίνω ἕνα τρίμμα στὸ μάτι μου
Τὸ ξεπλένω καί,
Ἡ τουαλέτα
Τὸ κτίριο
Ἡ γῆ κάτ’ ἀπ’ τὰ πόδια μου, ἐξαφανίζονται.

Βρίσκομαι σ’ ἕνα ἀστραφτερὸ κενὸ
Γυμνὰ ἀνθρώπινα σώματα περπατοῦν στὸν ἀέρα
Ἀνεβαίνουν κατεβαίνουν ἀόρατες κλίμακες
Συναντῶνται συνουσιάζονται.
Δὲν ἔχουν ὀφθαλμούς, εἶναι ἀόμματα
Φαντάζονται ὅτι ἀνοίγουν πόρτες
Ὅτι πιάνουν πράγματα
Ζοῦν μέσ’ τὶς ἀντανακλάσεις τοῦ μυαλοῦ τους.

Μετέωροι βράχοι,
περιμένουν ἀκίνητοι γιὰ αἰῶνες,
πάν’ ἀπ’ τὴν ἐπιφάνεια τῆς θάλασσας
Τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ πέσουν, τὰ μάτια θ’ ἀνοίξουν.

και η παραποίηση:

Κόσμος είναι μια σταγόνα σάλιο στον ουρανίσκο μου

Γλείφω τον καθρέπτη προσεκτικά
Διακρίνω μια γεύση χαλκού
Τον ξεπλένω και,
Ο νιπτήρας
Το λουτρό
Το ταβάνι πάνω απ' το κεφάλι μου, εξατμίζονται.

Χάνομαι σ'ένα μαυριδερό ζουμί
Πτηνά με ανθρώπινα σώματα πετούν στο υγρό
Επιπλέουν βουλιάζουν αόρατες κλίκες
Συγκρούονται απωθούνται.
Δεν έχουν φτερά, είναι άπτερα
Φαντάζονται ότι κάνουν βόλτες
Οτι κάνουν θαύματα
Πεθαίνουν έξω από το μυαλό τους.

Μετέωροι δράκοι
Περιμένουν ακίνητοι για αιώνες,
Μέσ' στις στοές των μεταλλείων χαλκού
Τη στιγμή που θα βγούν, ο ουρανίσκος μου θα καθαρίσει.

____________________
Ο διαδικτυακός ποιητής Larry Cool βρίσκεται στο νέο του χώρο, όπου παρουσιάζει κεφάλαια από το έργο: ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ...
Διάβασε και δεν θα χάσεις λέμε! Η παραποίηση μεταφέρθηκε και εδώ
ΣΗΜ. Πάλι οικονομολόγοι μάλλον έφτυναν στο μυαλό μου!

υπάρχει ζωή και μετά το υποχρεωτικό ντοκτορά στα οικονομικά

..και τώρα που ολοκληρωσα τις σπουδές μου στα μπακαλοτέφτερα, ας ασχοληθώ με ό,τι μου αρέσει.. σιγά σιγά, θα ξαναβρώ τα σκορπισμένα κομμάτια..
..νομιζω πως ό,τι είχε να ειπωθεί και να γραφτεί για τα οικονομοπολιτικά τη χώρας και του κόσμου, ειπώθηκε και γράφτηκε. Η αλήθεια που είχε συλλάβει εδώ και χρόνια το παγκόσμιο ανθρώπινο συλλογικό ασυνείδητο, αποκαλύφθηκε και απο όσους νόμιζαν πως επιμελώς την έκρυβαν. Σε αναμονή λοιπόν για το νέο που θα γεννηθεί ή θα στραγγαλιστεί εν τη γενέσει του.. προσπαθώ να μένω ανεπηρρέαστη και να ασχολούμαι με όσα μου αρέσουν πραγματικά.. ήχους, χρώματα, αγγίγματα..

Ο Paco de Lucia ζωντανεύει την κιθάρα του με μια ρούμπα αλλιώτικη απ' τις άλλες και η μορφή του, στιβαρή και τρυφερά προσηλωμένη, δείχνει καθαρά πως πρόκειται για έναν άγγελο που μας έκανε τη χάρη να βρεθεί στη γη. Εντωμεταξύ, στη Λιλιπούπολη βρέχει καταρρακτωδώς και το σπίτι μπορεί να λιώσει, όπως φοβάται ο Παπαγάλος -της Πιπινέζας, αυτός.

Διαβάζω στο Χ2:

//Όσο οι άνθρωποι που είναι γεμάτοι από τον εαυτό τους, δεν μπορούν να είναι καλοί, άλλο τόσο δεν μπορούν να είναι διορατικοί. Ο Νάρκισσος δεν μπορεί να δει τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι, ούτε να γνωρίσει τους άλλους. Το είδωλό του δημιουργεί ένα προπέτασμα ανάμεσα στον κόσμο και τον εαυτό του. Ανάμεσα στον ίδιο και τον εαυτό του.//

Διαβάζω στο Χνούδι:

//Τα σ΄αγαπώ που ψελλίζουν χάνονται στους ελέγχους διαβατηρίων παρέα με τα αγάπησέ με. Δεν τα παίρνουν μαζί τους ποτέ στα μικροσκοπικά τους ταξίδια, τα αφήνουν και περιμένουν στωικά να γυρίσουν προυπαντώντας όλες τους τις επιστροφές. Εκείνοι, γαντζώνονται στη στιγμή. Ό,τι τραγούδι κι αν ακούσουν αντέχουν μόνο να νοσταλγούν. Ζουν στη χώρα με το παράξενο όνομα πρέπει, και στο κομοδίνο τους είναι στοιβαγμένες χίλιες δικαιολογίες που κατασκευάζουν μέσα στο σκοτάδι για να βγάλουν κι αυτή τη νύχτα. Το πρωί στολίζονται τα καθωσπρέπει τους ρούχα, παίρνουν ένα τεράστιο άκαρδο σχήμα και μοιάζουν άτρωτοι. Σχεδόν τίποτα δε μπορεί να αγγίξει φαινομενικά τα μουδιασμένα κεφάλια τους. Λες και κατάπιαν τσιμέντο, μιλάνε σιγά, με μισοτελειωμένες φράσεις και χτίζουν ανάμεσα στα όργανά τους παγίδες για τους περαστικούς. Ο δρόμος που φτάνει στο σπίτι τους δεν έχει έξοδο επείγουσας διαφυγής και πανηγυρικά μόνοι, μεγαλώνουν βιαστικά. Είναι γιατί ποτέ δεν έχουν διασχίσει το πιο επικίνδυνο μέρος του κόσμου για χάρη κάποιου, δεν του έχουν πει φίλα με μόνο ρε κι αυτό μου φτάνει. Σκάβουν συνέχεια ένα βαθύ σκοτεινό λαγούμι και με τη σιγουριά της κρυψώνας τους, παριστάνουν το τουφέκι.//

Ακούω τον ωκεανό να μου τραγουδάει και σκέφτομαι πόσο μου έχει λείψει ο ήχος της θάλασσας, το χρώμα της, η αγκαλιά της.
Ακούω και το Δήμο Μούτση να τραγουδά «et praeterea censeo Carthago delenda est» διαβάζοντας τους στίχους στου ΚΙΜΠΙ και λέω μέσα μου ότι όλες οι αυτοκρατορίες κάποτε τελειώνουν -μόνο οι αυτοκρατορίες της καρδιάς μας διατηρούν κάποια ελπίδα να μείνουν ζωντανές.

Εμπαινε Jean-Luc! «Μια δεκάρα για το άρα!»

Το θέμα το πέτυχα στο χώρο www.kartesios.com. Πάτα το σύνδεσμο αγαπημένε/η μου αναγνώστη/τρια, να διαβάσεις κι εσύ το πρωτότυπο.

Ανέκαθεν θαύμαζα τον Jean-Luc Godard, από τότε που πρωτοεμφανίστηκε στα κινηματογραφικά πράγματα του προηγούμενου αιώνα, για τη σπιρτάδα του πνεύματος, την τολμηρή ματιά, τις πρωτότυπες ιδέες και για τη δύναμη να εκθέτει όλα αυτά στο πανί. Με δυο λόγια,υπήρξε ο Δάσκαλος που ξεστράβωσε πολλούς από τους ανθρώπους της γενιάς μου, ασχέτως αν στη συνέχεια μερικοί.. ξαναστραβώθηκαν! Ε, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες αντιστάσεις και ούτε'γώ ξέρω τί θα έκανα αν βρισκόμουν μπροστά σε μια θάλασσα μέλι -μεταξύ μας, βρέθηκα, αλλά ευτυχώς ήμουν αρκετά αγνή ή βλαξ και δεν άπλωσα το δάχτυλο να γευτώ λιγουλάκι. Σήμερα έχω ένα λόγο παραπάνω να τον παραδέχομαι, μια και έρχεται να εκφράσει και να κάνει γνωστή τη σκέψη που έχω γράψει και πει άπειρες φορές ίσαμε τώρα. Τελικά, καθώς φαίνεται καθαρά πλέον, λειτουργούν τα κανάλια εγκεφαλικής επικοινωνίας, τι να πω.. δεν εξηγείται αλλοιώς.. ορκίζομαι πάντως ότι δεν τον ενημέρωσα τον άνθρωπο.

Ας το λάβει υπόψη ο κ. Πρωθυπουργός και οι παρατρεχάμενοι. Το πνεύμα μπορεί άνετα να πουλιέται γιατί έχει τη δύναμη να ανανεώνεται εσαεί, αενάως που λένε. Δεν στερεύει, ίσα ίσα, όσο διαχέεται τόσο πληθαίνει. Δεν είναι χώμα ή νερό, που κάπου τελειώνουν, μοιάζει περισσότερο με τον ουρανό που είναι ανεξάντλητος. Το τσιτάτο λοιπόν
«Μια δεκάρα για το άρα!»
προτείνω να πλημμυρίσει τον κόσμο! (οι επαγγελματίες τσιτατοσιάχτες γλωσσομαθείς, ας το προσαρμόσουν αναλόγως) Αρκετά μας κάναν ρόμπα οι κυβερνήτες μας, ευκαιρία να επανορθώσουν.
Μπαίνει ένα ζητηματάκι για τον τρόπο που θα διανέμονται τα κέρδη, αλλά μεγάλα παιδιά είμαστε, μάθαμε αρκετά για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, έτσι δεν είναι;

Προστασία του Πολίτη: Nα μη μείνει έλληνας αδύναμος

«Αμα βλέπετε άνθρωπο αδύνατο να τον χτυπάτε, για να μην μεινει ελληνας αδύναμος». Με αυτή τη φράση τελειώνει το κείμενό της η alepouda, το οποίο συνιστώ να διαβάσετε και να δείτε όλες τις εικόνες, όπου τουλάχιστον τρεις Προστάτες του Πολίτη (τόσο οξύμωρη ονομασία που βγάζει μάτι περί τίνος πρόκειται) προπηλακίζουν μια νεαρή γυναίκα με κλωτσιές και σπρωξιές. Μνημείο κρατικής βίας λέμε. Κάπου φαίνεται και ένα στυλιάρι, αλλά δεν ξέρω αν και ποιο ρόλο έπαιξε κι αυτό στην εκδήλωση βίας. Δεν το χωράει το μυαλό μου! Σίγουρα με κάτι θα πρέπει να ποτίζουν αυτούς τους ανθρώπους για να μεταβάλλονται σε τέρατα. Πώς αλλοιώς εξηγείται να δείχνουν τόση απανθρωπιά και αναλγησία;

..εκτός αν έχουν σπείρει πολύ φόβο στα μυαλά τους στις περιζήτητες "ειδικες" σχολες..

10 στρατηγικές χειραγώγησης

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί - πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).


2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.


3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.


4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ' ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.


5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος.Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).


6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.


7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).


8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος.


9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης. Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.


10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ' Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ' ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.
____________________________
ΣΗΜ.1. Το κείμενο μετέφερα απο το μπλογκ της Faraona, την οποία και ευχαριστώ θερμά που ανέβασε αυτόν τον "ξυπνητικό" οδηγό σκέψης. Μπορείς να πατήσεις το σύνδεσμο να βρεις εκεί ενδιαφέροντες σχετικούς συνδέσμους.
ΣΗΜ.2. (διορθ.) Το ενδιαφέρον αυτό κείμενο αποδίδεται στον Νόαμ Τσόμσκι, ο οποίος το έχει διαψεύσει (κλικ! για λεπτομέρειες), άρα είναι ένα ακόμη "λερναίο" κείμενο που βρήκε καταφύγιο στο διαδίκτυο. Αναρτήθηκε στο διαδίκτυο το 2002 από τον Sylvain Timsit, © syti.net, 2002, και το έμαθα χάρη στις άοκνες ερευνητικές προσπάθειες της L'Enfan de la Haute Mer.
ΣΗΜ.3. Οι φράσεις όπου μπορεί να "αναγνωσθεί" η σημερινή μας πραγματικότητα, τονίστηκαν (bold) από δική μου πρωτοβουλία.
ΣΗΜ.4. Στις στρατηγικές αυτές, εύκολα αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας, τα κυβερνητικά μέτρα, το ρόλο των ΜΜΕ. Απέναντί τους προτάσσουμε το μοναδικό και πανίσχυρο όπλο μας: Το μυαλό μας.
ΣΗΜ.5. Νομίζω ότι θα είναι πολύ χρήσιμη η διάδοση του κειμένου αυτού, οπότε, μπορείς ελεύθερα να το μεταφέρεις και στο δικό σου διαδικτυακό τόπο ή/και να το τυπώσεις και να το μοιράσεις.

Το επιτελείο του κ. Παπανδρέου

1. 2.
3.
4.
5.

1. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, 2. Ελενα Παναρίτη, 3. Πέτρος Χριστοδούλου, 4. Ανδρέας Γεωργίου, 5. Μιράντα Ξαφά.
-->> Λεπτομέρειες στο blog του doctor.
-->> δωράκι με ελληνικούς υπότιτλους:

http://www.youtube.com/watch?v=bFx4gVul5WA
-->> δες ολόκληρη τη σειρά των 6 βίντεο. Λείπουν πολλά από όσα περιγράφονται στο ομότιτλο βιβλίο, αλλά παίρνεις μια ιδέα περί τίνος πρόκειται.

όταν κηρύσσεται το κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης

Τι μας λες τώρα...!
του Μανώλη Βαρδή || www.democracycrisis.com

Μάλλον παραλογίζομαι, αλλά

1. όταν κηρύσσεται το κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και διατυμπανίζεται ότι έχει εκχωρηθεί «εθνική κυριαρχία», τότε λαμβάνονται μέτρα έκτακτης ανάγκης όπως η συμμετοχή των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου στις θυσίες (με αναλογικά υψηλότερο ποσοστό συμμετοχής),


2. όταν κηρύσσεται το κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης μπορεί το κράτος να δεσμεύσει (έστω και σε ένα ποσοστό) τις καταθέσεις όλων,


3. όταν κηρύσσεται το κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης το κράτος δεν αυτό- καταργείται (στη Γαλλία οδυνηρά γνωστό ήδη από τη Γαλλική Επανάσταση),


4. όταν κηρύσσεται το κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης οι «εσωτερικοί» και «εξωτερικοί» εχθροί κατονομάζονται και στιγματίζονται,


5. όταν κηρύσσεται το κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης δίνεται ώθηση στους παραγωγικούς μηχανισμούς να παράγουν περισσότερο, όχι λιγότερο,


6. όταν κηρύσσεται το κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν επιτρέπεται η ανέξοδη και «χαλαρή» παρουσία των υπηκόων τρίτων χωρών σ’ αυτό,


7. όταν κηρύσσεται το κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν υπάρχουν «οικονομικά» ή «νομικά» θέσφατα, δηλαδή μπορεί να βγει από μία συμμαχία- ένωση ή να μπει σε μία τέτοια,


8. όταν κηρύσσεται το κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ο λαός «καλείται» να πολεμήσει γι αυτό το κράτος (που μπορεί να μην χωνεύει), δεν το κάνει «αποδιοπομπαίο τράγο» (ο Ζαχαριάδης από τη φυλακή κάποτε κάλεσε τους οπαδούς του να πολεμήσουν στο αλβανικό μέτωπο..), τέλος


9. όταν κηρύσσεται το κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ο λαός έχει την υποχρέωση να «ξεφορτώνεται» προδοτικές πολιτικές,
   

αλλά, μάλλον, δεν ζούμε σε τέτοια κατάσταση...
____________________
ΣΗΜ.1. Προσυπογράφω με χέρια και πόδια!
ΣΗΜ.2. Ευκαιρία να καταθέσω την πρόταση νεαρής φοιτήτριας παιδαγωγικού: «Να κατασχέσει με νόμο το κράτος το παραπανίσο ποσό από περιουσίες πάνω από 300.000 ευρώ», που σαν πιο λογική και έμπειρη(!!) ανέβασα το πλαφόν σε 1 μύριο ευρώ.
-->> εικονίδιο από pswnio.gr

Οι δίπορτοι

Μη χάσεις το ποστ που θα σου χαρίσει απίστευτο γέλιο! Είναι Οι δίπορτοι, με την αμίμητη γλώσσα του Πετεφρή, εγγύηση στην ούγια, το υπογράφω με χέρια και πόδια. Μη το χάσεις, λέμε. Τρέχα τώρα για ν' αρχίσει όμορφα η μέρα σου, να μη σου μείνει άντερο και να κάνεις καινούργιο συκώτι. Ναι;

-->> Η εικονογράφηση είναι δική μου και δείχνει το μέτρο της εφευρετικότητας του λαού των Διπόρτων.

Φέτος ψυχορραγεί και το Ε.Σ.Υ.

Το χαμογέλαστρον

Πρόκειται για απαραίτητο εξάρτημα της εξάρτυσης των εξαρτημένων πολιτών του πλανήτη Πλάστη. Είναι ένα λάστιχο σε ανάλογο χρώμα με τα μαλλιά του φέροντος, φέρον ομοιόχρωμους γάντζους εκατέρωθεν, και φοριέται επιμελώς κρυπτόμενο υπό του όγκου της πλουσίας κόμης των φερόντων αυτό, λειτουργεί δε ως εξής: Γαντζώνει τα άκρα του στόματος και τανύζει αυτά έως τα ώτα, εξ ού και η έκφραση «χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά».

Πας όστις δεν φέρει την ως άνω συσκευήν της εξαρτύσεως, συλλαμβάνεται εν τω άμα και φυλακίζεται έως ότου δεχθεί -κατόπιν ισχυράς κατηχήσεως με πολλαπλούς τρόπους- να την φοράει δια βίου.

Οι αμετανόητοι εξορίζονται.

Το χαμογέλαστρον δεν αφαιρείται ούτε εις περιπτώσεις πένθους ή άλλας ζοφεράς ψυχικάς καταστάσεις, διότι δεν αναγνωρίζονται τοιαύται καταστάσεις εκ του Συντάγματος του πλανήτου. Εις τον πλανήτην Πλάστην απαγορεύεται ο κλαυθμός και ο οδυρμός, καθώς και η απλή γκρίνια.

Προσφάτως διεγνώσθει μία τάσις αποφυγής του χαμογελάν_διαρκώς από ικανόν αριθμόν πολιτών του πλανήτου και αυτό προβληματίζει την κυβέρνησιν: Εάν εξορισθούν τόσοι πολλοί, ποιους θα εξουσιάζει;
____________________________
Η ιστοριούλα γράφτηκε σαν σχόλιο στο υπέροχο ποστ του Elias, όπου και η ανεπανάληπτη φράση «Ή θα προχωρήσουμε όλοι μαζί, ως ένα βαθμό υπεύθυνος ο καθένας για την ευτυχία του άλλου, ή θα βουλιάξουμε όλοι μαζί.»

Γράμμα από την ΤΕΑΝΚΑ - το δράμα του μικρού επιχειρηματία

Πολλές μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις, στημένες με κόπο και μεράκι, βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού. Οι συνεπείς νοικοκυραίοι επιχειρηματίες, αυτοί που πλήρωναν ανελιπώς τις υποχρεώσεις τους στο ελληνικό κράτος, ανησυχούν για το μέλλον τους· το μέλλον της επιχείρησής τους, των ίδιων και των οικογένειών τους, καθώς και για τις ζωές των υπαλλήλων τους που θα βρεθούν -αν δεν έχουν ήδη βρεθεί- ξεκρέμαστοι, να ενισχύουν τις ορδές των ανέργων. Οι επιχειρηματίες αυτοί δούλευαν επί χρόνια αθόρυβα, παράγοντας διάφορα προϊόντα πρωτότυπα, μηχανήματα, κλπ, λαβαίνοντας μέρος σε διεθνείς εκθέσεις, προάγοντας την εικόνα της χώρας μας και εισάγοντας χρήμα ζεστό στην ελληνική -και κατ' επέκταση στην ευρωπαϊκή- επικράτεια.