-Μια γιορτή είναι που θα περάσει. Μετά θα είναι όλα πάλι τα ίδια.

Στην διαδικασία εκλογής προέδρου της ΝΔ θα υπερισχύσει τελικά αυτός που τις επόμενες εβδομάδες θα εκπέμψει το πιο θολό και ασαφές πολιτικό στίγμα.

Εκείνος που θα μιλήσει για κάποιο πράγμα, έναντι κάποιου άλλου πράγματος και θα τοποθετήσει τον εαυτό του σε διακριτή θέση στο ιδεολογικό φάσμα θα χάσει πανηγυρικά.

Το κοινό της ΝΔ είναι πολύ αμφίθυμο και υπερβολικά αναποφάσιστο για να δεχθεί καθαρές διακρίσεις μεταξύ καθαρόαιμης δεξιάς, κενροδεξιάς ή κέντρου. Ή διαφοροποιήσεις μεταξύ παρεμβατικού κράτους και ανοικτής κοινωνίας. Από την πράξη και την κίνηση προτιμά τους ρεμβασμούς και την ακινησία.

Για τον λόγο αυτό θα ψηφίσει αυτόν που θα μιλήσει γενικά και αόριστα για το όραμα, για το νέο, για το άλμα μπρος τα εμπρός, για την νέα πορεία και για άλλες σχετικές μπούρδες και ανοησίες. Φυσικά όλα αυτά, το όραμα, το νέο, το άλμα και τα λοιπά δεν θα τα εκπροσωπεί ο ίδιος, αλλά θα ΕΙΝΑΙ ο ίδιος. Αυτό που λέμε, μην ψάχνετε αλλού και αλλού, "το μήνυμα είναι εγώ". Εναλλακτικά, το κοινό μπορεί και να προκρίνει να μην διακινδυνεύσει καμία αλλαγή. Ούτε καν αυτήν που θα διόρθωνε λίγο την σκονισμένη βιτρίνα.

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Δεν υπάρχουν φιλομεταρρυθμιστικοί χώροι που στέκονται απέναντι σε συντηρητικούς σχηματισμούς. Υπάρχουν αντίθετα μεταρρυθμιστικά μυαλά, διάσπαρτα σε όλο το πολιτικό πεδίο, από την λογική δεξιά μέχρι την λογική αριστερά. Και αυτά τα μυαλά συγκροτούν για την ώρα μια πολυδιασπασμένη μειοψηφία, αδύναμη και ανίκανη να αποτελέσει κινητήρια δύναμη για την χώρα.

Η κυρίαρχη δύναμη στην γηρασμένη και άνευρη ελληνική κοινωνία είναι αυτοί που, από την δεξιά μέχρι την αριστερά, φοβούνται τις αλλαγές. Που φοβούνται την σαφήνεια μιας "άλλης", σαφούς και συγκεκριμένης πρότασης. Που επιθυμούν μόνον να μην έχουμε φασαρίες. Που θέλουν, έτσι, όσο μπορούμε, να βολευτούμε προσωρινά και να πάμε παραπέρα όπως όπως, σπρώχνοντας τις μίζερες μέρες μας, χωρίς να ξεβολευτούμε και κυρίως χωρίς να ρισκάρουμε. Που ονομάζουν την ακινησία το βάλτου ρεαλισμό και σωφροσύνη.

Όποιος εκφράσει αυτήν την συντηρητική άποψη με γενικόλογες και ανούσιες ωραιοποιήσεις, που θα ανακουφίζουν, αλλά ταυτόχρονα θα εγγυώνται υπόρρητα ότι τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει, θα κερδίσει.

Όποιος επιμείνει να λέει ότι δεν έχουμε χρόνο και πρέπει, εκτός από του να ονειρευόμαστε και να καίμε θυμίαμα σε σωτήρες, να κάνουμε κάτι συγκεκριμένο, αύριο κιόλας, το πρωί που θα ξυπνήσουμε, θα χάσει.

Και θα συνεχίσουμε να σπρωχνουμε τις μέρες προς την αλβανοποίηση της οικονομίας και της κοινωνίας. Σαν τον βάτραχο στην κατσαρόλα. Όπως όπως, φτάνει το κακό να έρχεται λίγο λίγο, για να έχουμε χρόνο να το συνηθίζουμε και να μην μας φαίνεται.

Tweet