το δις εξαμαρτείν

«το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» λέγαν οι αρχαίοι για τον σοφό άνδρα που δεν πρέπει να κάνει το ίδιο λάθος δεύτερη φορά.. να μην επαναλαμβάνει ένα λάθος, δηλαδή. «δεν είναι έξυπνος αυτός που επαναλαμβάνει τα λάθη του» μεταφράζει το Βικιλεξικο.
Αυτό το ρητό το πήραν οι αναγεννησιακοί και το αναβάθμισαν, το πήρανε μετά και οι προτεστάντες ηθικολόγοι και το εμπλούτισαν κι έτσι η αρχαιοελληνική σοφία ανέβηκε στο βάθρο του απόλυτου και του αιωνίως "σωστού".

Τί έχουμε να πούμε εμείς οι ταπεινοί άνθρωποι; Δεν έχουμε κάτι τι να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε, αφήνουμε τους δυστυχείς άνδρες να αυτομαστιγώνονται. Εμείς, απλώς αναφέρουμε και τον έτερο πόλο.. τη γυναίκα!
Μια γυναίκα (που δεν ανδροφέρνει, δεν έχει στιλ Θάτσερ ούτε Μέρκελ) μπορεί να αμαρτάνει και δις και τρις και εκατοντάκις, αν χρειαστεί, και πάντα κατά την κρίση της. Αυτό σημαίνει πως δεν είναι λογική ή πως δεν είναι έξυπνη; Μπα, το αντίθετο θα έλεγα.. ή μάλλον.. το διαφορετικό!

Μια γυναίκα, ως εκ της φύσης της ελπίζει -γιατί μια γυναίκα γνωρίζει να ελπίζει- μια γυναίκα που έχει την εμπειρία της μάνας, συχνά της από δεύτερο χέρι ανθρώπου, αυτής που έχει περάσει συμπληγάδες στη ζωή μέσα στην ανδροκρατούμενη πατριαρχική κοινωνία την παλιότερη, την τωρινή των Αγορών και μη, μια γυναίκα είναι αδύνατο να πάψει να ελπίζει γιατί αν πάψει, παύει μαζί με την ελπίδα της και η ζωή.

Αυτα λοιπόν για σήμερα και καλό κουράγιο γυναίκες απανταχού της γης! Να σημειώσω εδώ ότι ευτυχώς έχουν αρχίσει και πολλοί άνδρες να πιάνουν το ρυθμό της ελπίδας. Αμεν.
_______________________
ΣΗΜ. όταν γραφω "γυναίκα" εννοώ τη γυναικεία ευαίσθητη καρδούλα! Οσο περνούν τα χρόνια, τόσο αυξάνονται οι γυναικείες καρδιές -ακόμα και μεταξύ των ανδρών, ευτυχώς. Παλιά, λέγαν για το εφευρετικό μυαλό, αυτό που γεννά ιδέες, πως είναι "γυναικείο". Σήμερα, το μυαλό έχει ψιλοξεφύγει γιατί οι ιδέες που κατεβάζει είναι ακόμα και εναντίον της δικής του (φυσικής) ύπαρξης.. ένα μυαλό συχνότατα αντιανθρώπινο. Ψέμματα;

Ζωντανεύουν οι πλατείες!

Πριν από λίγο πέτυχα αυτό το blog, που γεμίζει τα κενά που αφήνουν μερικά υπουργεία, όπως π.χ. το Παιδείας και το Πολιτισμού. Κλικ! πάνω στην αφίσα να μεγαλώσει να διαβάσεις το πρόγραμμα των επόμενων εκδηλώσεων. Συγχαρητήρια στους νέους αυτούς ανθρώπους.
Ωραία ιδέα αυτές οι συγκεντρώσεις σε πλατείες στις γειτονιές της κάθε πόλης, ακόμα και της πρωτεύουσας.. ή μάλλον ιδίως της Αθήνας, μια και στην πρωτεύουσα τα παιδιά αλλά και οι μεγάλοι διψούν για κάτι τι περισσότερο από βόλτες στα πεζοδρόμια. Πλησιάζει καλοκαίρι και, όπως είναι τα πράγματα, δεν προβλέπω "μπάνια του λαού" σε παραλίες -ίσως μόνο στον... ιδρώτα!

_________________
ΣΗΜ.1. Υπενθυμίζω το ρητό «πενία τέχνας κατεργάζεται» αλλά και το «η φτώχεια θέλει καλοπέραση», που βλέπω να εφαρμόζονται στην περίπτωση αυτή. Οι νέοι μας δεν κάθονται στον καναπέ να αποβλακώνονται στην τιβί, αλλά σκέφτονται, ανακαλύπτουν και πραγματοποιούν δημιουργικές δράσεις.
ΣΗΜ.2. Μετά το σχόλιο από GeroGriniaris, ανεβάζω ένα σποτάκι του φιλμ που παίχτηκε στη χθεσινή εκδήλωση. Ομολογώ ότι δεν το γνώριζα το φιλμακι και τον ευχαριστώ για το σύνδεσμο που με οδήγησε σε αυτό.

http://youtu.be/A_X1cbiJS1Q

ΣΗΜ.3. Η σκέψη μου εδώ και πάρα πολλά χρόνια -παιδιόθεν, που λένε- δεν έχει αλλάξει καθόλου, όσον αφορά το εξής: Αν δεν δηλητηρίαζαν οι ενήλικες τα μυαλά των παιδιών, ο κόσμος θα ήταν σίγουρα καλύτερος!
Κάνε μια βόλτα, αγαπημένε/η μου αναγνώστη/τρια, στην παιδική σου ηλικία και θα το καταλάβεις οπωσδήποτε.

Ο μεγάλος δικτάτορας (η ομιλία του Τσαρλι Τσάπλιν στην ταινία)

Λυπάμαι, αλλά δεν θέλω να γίνω αυτοκράτορας. Δεν είναι δική μου υπόθεση. Δεν θέλω ούτε να βασιλέψω, ούτε να κατακτήσω. Θέλω να βοηθήσω όλο τον κόσμο. Εβραίους, χριστιανούς, μαύρους, λευκούς. Ολοι επιθυμούμε την αλληλεγγύη. Να ζούμε με την ευτυχία των άλλων, και όχι με τη δυστυχία τους. Δεν θέλουμε ούτε να μισούμε, ούτε να περιφρονούμε. 

 

Υπάρχει χώρος για τον καθένα. Η Γη είναι πλούσια και μπορεί να θρέψει όλο τον κόσμο. Η ζωή μπορεί να είναι ελεύθερη κι ωραία, αλλά χάσαμε αυτό το μονοπάτι. Η πλεονεξία δηλητηρίασε τις ψυχές, ανύψωσε τους φραγμούς του μίσους, μας έχει καταδικάσει στη δυστυχία και στη σφαγή. Ορίζουμε την ταχύτητα, αλλά κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Η εκμηχάνιση μας κάνει εξαρτώμενους απο αυτήν. Η επιστήμη μας έκανε κυνικούς και άξεστους. 

 

Σκεφτόμαστε πολύ, αισθανόμαστε ελάχιστα. Περισσότερο κι απο τις μηχανές, χρειαζόμαστε την ανθρωπιά. Πιο πολύ απο την επιδεξιότητα, χρειαζόμαστε την καλοσύνη. Χωρίς αυτές τις αρετές, η βία θα κυριαρχήσει στη ζωή. Το αεροπλάνο και το ραδιόφωνο μας έφεραν κοντά. Η φύση αυτών των εφευρέσεων αξιώνει την καλοσύνη και την παγκόσμια αδελφοσύνη. 

 

Αυτή τη στιγμή, η φωνή μου φτάνει στα αυτιά εκατομμυρίων ανθρώπων, απελπισμένων γυναικών, παιδιών, που είναι θύματα ενός συστήματος που ξέρει μόνο να βασανίζει και να φυλακίζει αθώους ανθρώπους. Σε αυτούς που με ακούνε, λέω: Μην απελπίζεστε. Η τωρινή μας δυστυχία προήλθε από την πλεονεξία και τη σκληρότητα εκείνων που φοβούνται την πρόοδο του ανθρώπου. Το μίσος θα περάσει, οι δικτάτορες θα πεθάνουν, και η δύναμη που αφαίρεσαν από το λαό θα επιστρέψει σε αυτόν ξανά. Οσο οι άνθρωποι θα πεθαίνουν, η ελευθερία δεν θα κινδυνέψει.

 

https://youtu.be/KEag2kEaw84

Στρατιώτες! Μην υπακούτε στους αγροίκους, που σας περιφρονούν και σας δυναστεύουν, που υπαγορεύουν τις πράξεις και τις σκέψεις σας! Που σας μεταμορφώνουν σε κοπάδι, σε κρέας για τα κανόνια. Μην υποχωρείτε μπροστά σε αυτά τα εκφυλισμένα όντα, στους εγκέφαλους και τις καρδιές των μηχανών! Δεν είστε ούτε μηχανές, ούτε κοπάδι, είστε άνθρωποι! Φέρτε την αγάπη μέσα στις καρδιές σας και όχι το μίσος! Μόνο οι εκφυλισμένοι μισούν! 

 

Στρατιώτες! Μην αγωνίζεστε για τη σκλαβιά, αγωνιστείτε για την ελευθερία! Ο άγιος Λουκάς γράφει: «το βασίλειο του Θεού είναι μέσα στον άνθρωπο». Οχι σε έναν άνθρωπο, όχι σε μια ομάδα ανθρώπων, αλλά σε όλους τους ανθρώπους! Σε εσάς! Εσείς είστε ο λαός που έχει τη δύναμη, να δημιουργεί τις μηχανές, να δημιουργεί την ευτυχία! Εσείς ο λαός, έχετε τη δύναμη να εμπνεύσετε μια όμορφη κι ελεύθερη ζωή, να κάνετε αυτή τη ζωή μια υπέροχη περιπέτεια! 

Στο όνομα της δημοκρατίας, ας χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δύναμη για να ενωθούμε! Να αγωνιστούμε για ένα καινούργιο κόσμο, με ευκαιρίες και δουλειά για όλους, μέλλον για τους νέους, ασφάλεια για τους ηλικιωμένους. 

Με αυτή την υπόσχεση, οι αγροίκοι πήραν την εξουσία. Είπαν ψέμματα! Δεν κράτησαν το λόγο τους! Οι δικτάτορες ελευθερώνουν τον εαυτό τους, αλλά υποδουλώνουν το λαό. Ο αγώνας μας είναι να κάνουμε πράξη αυτές τις υποσχέσεις! 

Να ελευθερώσουμε το λαό, να σπάσουμε τους εθνικούς φραγμούς, να καταργήσουμε την πλεονεξία, το μίσος και τη μισαλλοδοξία. Να αγωνιστούμε για ένα κόσμο δικαίου, όπου η επιστήμη και η πρόοδος θα φέρουν ευτυχία σε όλους! Στρατιώτες! Στο όνομα της δημοκρατίας, ας ενωθούμε! 

________________________________ 

ΣΗΜ. οποιαδήποτε ομοιότητα με σύγχρονα γεγονότα και καταστάσεις, είναι εντελώς συμπτωματική.

οι επιτιθέμενοι θα ψηφίσουν!

..για τους μετριοπαθείς ακροατές, δεν γνωρίζω..

Η εποχή της νεότητάς μου

Σαν σήμερα πριν 46 χρόνια έγινε το... τροχαίο!
Τότε, ήμουν ακόμα ανήλικη επειδή ενηλικιωνόμασταν στα 21.

Εκείνη την εποχή, ήταν:
1. η ειρήνη απαγορευμένο πράγμα.
2. η σκέψη καταδικαστέα.
3. ο φόβος καθημερινότητα.
4. το ψέμμα θεσμισμένη αλήθεια.

Τολμηρές εικόνες που θυμάμαι:
1. τον Κώστα Χρονάκη να διαβάζει "ΑΥΓΗ" μέρα μεσημέρι στο μαντράκι της Αχειροποίητης.
2. τη συγκέντρωση εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ στη πλατεία του ΑΠΘ.
3. την τροφοδοσία κυνηγημένων συμφοιτητών μου στη παραλία πριν φύγουν για τα ξένα.
4. την αγορά μπαταριών για τρανζίστορ από διαφορετικά περίπτερα.
5. ένα ναύτη που έβγαινε στη παραλία νύχτα από αραγμένο αρματαγωγό για να διαβάσει την ΑΥΓΗ με το φακό.
6. τον Κωστή Μοσκώφ να ξεφορτώνεται επικίνδυνα βιβλία λίγο πριν έρθουν να τον συλλάβουν.
7. τον Π. να φεύγει φαντάρος για Κύπρο με πολιτικά και δυο πιστόλια στο σάκκο.

Αυτά θυμήθηκα βλέποντας το ντοκυμαντέρ (σε 2 μέρη, Α' και Β') του Σ. Κούλογλου και όταν συναντιέμαι με φίλους εκείνης της εποχής θυμάμαι κι άλλα.
Συνιστώ να το δεις κι εσύ, καλέ μου αναγνώστη:
Υπόθεση Λαμπράκη, μέρος Α': Ένα τροχαίο ατύχημα
Υπόθεση Λαμπράκη, μέρος Β': Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;

Μερικά για το Γρηγόρη Λαμπράκη:
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης (1912 - 22 Μαΐου 1963) ήταν γιατρός, αθλητής, και πολιτικός που δολοφονήθηκε από παρακρατικούς.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Στις 21 Απριλίου 1963 αψηφώντας σχετική απαγόρευση της αστυνομίας, πραγματοποίησε την 1η Μαραθώνια πορεία Ειρήνης. Βάδισε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μόνος του, εν μέσω απειλών, πριν τελικά συλληφθεί και κρατηθεί για μερικές ώρες.
Περισσότερα στη Βικιπαίδεια-->> Γρηγόρης Λαμπράκης

________________________
Ισως να ρωτήσεις, αγαπητέ μου αναγνώστη, γιατί ανεβάζω αυτό το ποστ...
Επειδή διακρίνω να συμβαίνουν μερικά πράγματα παρόμοια -ίσως όχι απολύτως συγκρίσιμα, αλλά παρόμοια- με όσα συνέβαιναν εκείνη την (όχι και τόσο) μακρινή εποχή και θέλω να έχεις το νου σου. Η παραποίηση/διαστρέβλωση της πραγματικότητας είναι πάντοτε το πρώτο βήμα προς την ανελευθερία, προς τη χειραγώγηση. Προστατέψου!