Κιλιάν Εμπαπέ Λοτέν (γαλλικά: Kylian Mbappé Lottin)

Το Bodi είναι ένα χωριό στην κοινότητα της Bassila στην περιφέρεια Donga του δυτικού Μπενίν. Βρίσκεται κοντά στα σύνορα με το Togo. Το Bodi έχει 10.221 κατοίκους. Το μέγεθος και η θέση του στο χάρτη δεν εμπόδισε καθόλου να γεννηθεί εκειπέρα το σημερινό αστέρι της Γαλλίας, που άστραψε με το χαμόγελό του (και τα γκολ που πέτυχε να βάλει, φυσικά) στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Ο νεαρότατος ποδοσφαιριστής Κιλιάν Εμπαπέ Λοτέν (γαλλικά: Kylian Mbappé Lottin), γεννημένος στις 20 Δεκεμβρίου 1998 στο Μποντί, είναι Γάλλος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ο οποίος αγωνίζεται στην θέση του επιθετικού για λογαριασμό της Παρί Σεν Ζερμέν και της Εθνική Γαλλίας, απέκτησε ήδη τη θέση του στη Βίκη: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%BD_%CE%95%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%AD Του εύχομαι ολόψυχα να αρνηθεί στις Σειρήνες να τον πλησιάσουν, αλλά κι αν τον πλησιάσουν να βουλώσει τα αφτιά του στο τραγούδι τους. Τη χρειάζεται πολύ αυτή την ευχή, επειδή γεννήθηκε ημέρα Κυριακή. Να είσαι καλά παιδί μεταναστάκι!

ο Κιλιάν Εμπαπέ προέρχεται από οικογένεια αθλητών: ο πατέρας του, Ουιλφρίντ, καμερουνέζικης καταγωγής, εργάζεται ως παιδαγωγός στη ποδοσφαιρική ομάδα του Μποντί, ενώ η μητέρα του, αλγερινής καταγωγής, πραγματοποίησε επαγγελματικού επιπέδου καριέρα ως αθλήτρια του χάντμπολ. Ο Ζιρές Κεμπό-Εκοκό, θετός αδερφός του, είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του από τη Σταντ Ρενναί.
Έχοντας ξεκινήσει την ποδοσφαιρική του καριέρα από την ΑΣ Μποντί, εντάχθηκε στο ΑΝΦ Κλαιρφοντέν, πέρασε μέρος των σχολικών του χρόνων φοιτώντας στο Κολλέγιο Κατρίν ντε Βιβόν του Ραμπουγιέ, προτού ενταχθεί στα τμήματα υποδομής της ΑΣ Μονακό το 2013.

100% αφρικανός, δηλαδή.

πανηγυρίζουν οι Γάλλοι για τον συμπατριώτη τους, τον γεννημένο στο Μπενίν από πατέρα Καμερουνέζο και μάνα Αλγερινή. Μάλιστα, αυτό θα πει πολυπολιτισμικότητα και παγκοσμιοποίηση και όχι τα οικονομοτέτοια με τα οποία μας έχουν πρήξει!!  

14. Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΒΑΤΕΡΛΟ ΤΟ 1815 (Waterloo)

 

Ας επιστρέψουμε τώρα στον Ναπολέοντα. Γιατί κανένα άλλο επεισόδιο στην Ιστορία δεν περιγράφει πιο εύστοχα την πανουργία που χρησιμοποίησαν οι Ρόθτσιλντ για να κατακτήσουν το Βρετανικό χρηματιστήριο μετά το Βατερλό. 

 

Το 1815, ένα χρόνο μετά τη λήξη του πολέμου του 1812 στην Αμερική, ο Ναπολέων απέδρασε από την εξορία του και επέστρεψε στο Παρίσι. Γαλλικά στρατεύματα στάλθηκαν να τον συλλάβουν, αλλά είχε τέτοιο χάρισμα που οι στρατιώτες συγκεντρώθηκαν γύρω από τον παλιό τους αρχηγό και τον ανακήρυξαν αυτοκράτορα για μια ακόμη φορά.

 

Τον Μάρτιο του 1815 ο Ναπολέων εξόπλισε ένα στράτευμα, το οποίο ο Δούκας του Ουέλιγκτον νίκησε τρεις μήνες αργότερα στο Βατερλό. 

 

Μερικοί συγγραφείς ισχυρίζονται ότι ο Ναπολέων δανείστηκε πέντε εκατομμύρια λίρες από την Τράπεζα της Αγγλίας για να επανεξοπλιστεί, πράγμα που διαψεύδεται από άλλους που υποστηρίζουν ότι αυτά τα κεφάλαια ήρθαν στην πραγματικότητα από την τράπεζα Οβαρντ στο Παρίσι. 

 

Δεν ήταν λοιπόν ασυνήθιστο, από τούδε και στο εξής, για μια ιδιωτική κεντρική Τράπεζα να στηρίζει οικονομικά και τις δυο πλευρές του πολέμου. 

 

Γιατί όμως μια ιδιωτική κεντρική Τράπεζα να χρηματοδοτεί τις αντιτιθέμενες πλευρές σε έναν πόλεμο; Επειδή ο πόλεμος είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός οικονομικών χρεών, υπεράνω όλων. Ενα κράτος θα δανειστεί οποιοδήποτε ποσό για να νικήσει.

 

Ο τελικώς ηττημένος θα δανειστεί, και θα δανειστεί αρκετά για να διατηρήσει την κούφια ελπίδα της νίκης και ο τελικώς νικητής θα δανειστεί όσα χρειάζεται για να νικήσει. 

 

Αλλωστε, τέτοια δάνεια συνήθως στηρίζονται σε φοβερούς όρους, όπως στην εγγύηση του νικητή ότι ο ηττημένος θα αναλάβει την πληρωμή των χρεών του.

Αυτό είναι το πεδίο της μάχης (εικόνα) του Βατερλό, σχεδόν 200 μίλια βορειοανατολικά του Παρισιού, στο σημερινό Βέλγιο. Εδώ ο Ναπολέων δέχτηκε την τελική του ήττα, αφού χιλιάδες Αγγλοι και Γάλλοι έχασαν την ζωή τους εκείνη την ημέρα του υγρού καλοκαιριού, τον Ιούνιο του 1815.

 

Ακριβώς εκεί, στις 18 Ιουνίου 1815, 74.000 Γάλλοι στρατιώτες συγκρούστηκαν με 67.000 στρατιώτες από την Βρετανία και άλλα ευρωπαϊκά έθνη. Η έκβαση της μάχης ήταν αμφίβολη και, αν ο Ναπολέων είχε επιτεθεί λίγες ώρες νωρίτερα, θα είχε πιθανόν κατακτήσει την νίκη. 

 

Αλλά, ανεξάρτητα από το ποιος κέρδισε ή έχασε, ο Νάθαν Ρόθτσιλντ στο Λονδίνο σχεδίαζε πώς θα εκμεταλλευόταν την ευκαιρία ώστε να αποκτήσει τον έλεγχο της Βρετανικής χρηματιστηριακής Αγορά και πιθανότατα της Τράπεζας της Αγγλίας. 

 

Ο Ρόθτσιλντ είχε τοποθετήσει έναν έμπιστο πράκτορα, που ονομαζόταν Ρόθγουορθ, στη βόρεια πλευρά του πεδίου της μάχης, κοντά στη θάλασσα της Μάγχης. Αφού οριστικοποιήθηκε το αποτέλεσμα της σύγκρουσης, ο Ρόθγουορθ αναχώρησε για την Αγγλία, μεταφέροντας τα νέα στον Νάθαν Ρόθτσιλντ 24 ώρες πριν από τον αγγελιοφόρο του Ουέλιγκτον. 

 

Ο Ρόθτσιλντ τότε, κατευθύνθηκε βιαστικά στο χρηματιστήριο και πήρε τη συνηθισμένη του θέση, μπροστά από την αρχαία κολόνα. Ολα τα μάτια ήταν καρφωμένα πάνω του. Οι Ρόθτσιλντ είχαν ένα θρυλικό δίκτυο επικοινωνιών. 

 

Αν ο Ουέλιγκτον είχε ηττηθεί και ο Ναπολέων ήταν ξανά ο απόλυτος κυρίαρχος της Ευρώπης, η οικονομική κατάσταση της Αγγλίας θα βρισκόταν σε “μαύρα χάλια”. Ο Ρόθτσιλντ φαινόταν μελαγχολικός. Στεκόταν ακίνητος και κατσούφης. Τότε, αναπάντεχα, άρχισε να πουλάει.

 

Κάποιοι “νευρικοί” επενδυτές είδαν ότι ο Ρόθτσιλντ πούλαγε και αυτό μονάχα ένα πράγμα μπορούσε να σημαίνει: ο Ναπολέων ήταν ο νικητής και ο Ουέλιγκτον ο ηττημένος.

 

Η χρηματαγορά κατρακύλησε. Σύντομα όλοι πουλούσαν τα ομόλογα της Βρετανικής κυβέρνησης και όποιες άλλες μετοχές είχαν. Οι τιμές, φυσικά, έπεσαν κατακορύφως. 

 

Τότε, ο Ρόθτσιλντ άρχισε να αγοράζει τα ομόλογα μυστικά, μέσω πρακτόρων του. 

 

Μύθοι; Θρύλοι, θα πείτε; 

 

Εκατό χρόνια αργότερα, η εφημερίδα New York Times δημοσίευσε μια ιστορία που αναφερόταν στον εγγονό του Νάθαν Ρόθτσιλντ, ο οποίος είχε προσπαθήσει να εξασφαλίσει μια δικαστική Απόφαση απαγόρευσης ενός βιβλίου γι αυτήν την ιστορία. 

 

Η οικογένεια Ρόθτσιλντ ισχυρίστηκε ότι η ιστορία ήταν ψευδής και λιβελογράφημα. Το Δικαστήριο όμως, απέρριψε την αίτηση των Ρόθτσιλντ και καταδίκασε την οικογένεια να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα. 

 

Το πιο ενδιαφέρον σημείο αυτής της ιστορίας είναι ότι μερικοί συγγραφείς υποστηρίζουν ότι μια μέρα μετά τη μάχη του Βατερλό και μέσα σε λίγες ώρες ο Νάθαν Ρόθτσιλντ εξουσίαζε την χρηματιστηριακή Αγορά, καθώς επίσης και την Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας. 

 

Αν όντως η οικογένεια Ρόθτσιλντ απέκτησε τον έλεγχο της Τράπεζας της Αγγλίας -της πρώτης ιδιωτικής κεντρικής Τράπεζας- σε ένα μεγάλο ευρωπαϊκό κράτος και μάλιστα το πλουσιότερο, ένα πράγμα είναι σίγουρο: στα μέσα του 19ου αιώνα οι Ρόθτσιλντ ήταν η πλουσιότερη οικογένεια στον τότε γνωστό κόσμο.

 

Κυριάρχησαν στην χρηματιστηριακή Αγορά της νέας κυβέρνησης και άνοιξαν καινούργια τραπεζικά υποκαταστήματα και βιομηχανίες. 

 

Πράγματι, το υπόλοιπο του 19ου αιώνα είναι γνωστό ως “η εποχή των Ρόθτσιλντς”. 

 

Παρά τον υπερβολικό πλούτο, η οικογένεια καλλιέργησε γενικώς μια διακριτική ατμόσφαιρα ανωνυμίας και αφάνειας. Αν και ελέγχει χιλιάδες Τράπεζες, καθώς και βιομηχανικές, εμπορικές, μεταλλευτικές και τουριστικές επιχειρήσεις, μόνο μια χούφτα μέλη της φέρουν το όνομα Ρόθτσιλντ. 

 

Κατά το τέλος του 19ου αιώνα, κάποιος ειδικός υπολόγισε ότι η οικογένεια Ρόθτσιλντ είχε υπό τον έλεγχό της τον μισό πλούτο του πλανήτη. 

 

Ανεξάρτητα από την έκταση της τεράστιας περιουσίας τους, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι το ποσοστό συμμετοχής τους στον παγκόσμιο πλούτο έχει έκτοτε αυξηθεί. Ομως, με την αλλαγή του αιώνα, οι Ρόθτσιλντ έχουν καλλιεργήσει προσεκτικά την αντίληψη ότι η δύναμή τους φθίνει κατά κάποιο τρόπο, έστω και αν ο οικονομικός τους πλούτος αυξάνει.

 

(από περίπου 54’:21’’ μέχρι το 1:00’:28’’)

https://youtu.be/ZJx2PzklaC8

Αυτή την παραλία ποιος θα την πάρει; Τρέξε κόσμε! Ολα τζάμπα! Το αφεντικό τρελάθηκε!

Αιγιαλός σημαίνει Παραλία και οι παραλίες είναι κοινόχρηστες. Ετσι, για να μαθαίνουμε, να αποκρυπτογραφούμε τις ωραίες άγνωστες παλιές λέξεις, που χρησιμοποιούνται με σκοπό την αποδυνάμωση της σημασίας τους. 

«Εμείς πάμε για μπάνιο στην παραλία, ποιος τον χέζει τον αιγιαλό» ίσως σκεφτεί ο μέσος ταλαίπωρος ελληνας. 

Κι όμως! αρκεί να θυμηθει το παλιό ξεχασμένο τραγουδάκι "γιαλό γιαλό πηγαίναμε" που σε λίγο -αν συνεχίσει έτσι το πράγμα- θα απαγορευτεί κι αυτό, μαζί με τις βόλτες στις παραλίες.

Να ρίξουμε τώρα μια ματιά στη νότια Γαλλία; να δούμε τί συνέβη εκεί πέρα και πώς οι γάλλοι χάσαν τις ωραιότερες παραλίες τους πριν από καμμιά 35ριά χρονάκια περίπου, όταν σχεδιάστηκε η αξιοποίησή τους;

Ετυχε να δω την Cap d' Agde όταν χτιζόταν.. πριν απο καμμιά 30ριά χρονάκια και βάλε -πού να θυμάμαι ακριβως!- σε ένα τόπο μαγευτικό, μια απέραντη αμμουδερή παραλία στη Γαλλία του Νότου... Οι κατοικοι των γυρω χωριών ηταν εξαλλοι, αλλα κανεις δεν τους λογαριασε. 

Με άλλοθι τη "φυσική παραλία των γυμνιστών" ορθώθηκαν τα κουτιά κατοικίας τουριστών και δημιουργήθηκαν οι μαρίνες για τα σκάφη τους.

Ενας χώρος ακομα στο γαλλικό Νότο, κοντα στη La Grande Motte που ήταν ήδη σε τουριστικο παροξυσμό! Ενας τόπος ίδιος με πολλους άλλους, όπου μεταφέρονται οι  διαφημιζόμενες "ομορφιες του πολιτισμού", δηλαδή τα μπαρακια, τα διαμερισματα τα εξοπλισμενα με "συγχρονες ανέσεις". Μη τυχον αλλάξει κάτι στη διαρκεια των καταραμένων διακοπων του λοβοτομημένου πλάσματος που λεγεται άνθρωπος. Μη και δεν βρει το καλά παγωμενο προτιμώμενο ποτό του σερβιρισμένο δίπλα στην κακόγουστη πισίνα -κακόγουστη επειδή σίγουρα θα βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα- "για την ασφάλεια" του κακότροπου πλάσματος «άνθρωπος» του καταστροφέα (με κάθε δυνατό τρόπο και ασύλληπτη αναλγησία και παγερή αδιαφορια) του πλανητη που το φιλοξενεί.

Πάρε χάρισμα και μια πρέτζα απο την κοντινή παραλία όπου χτίστηκε (1960-1970) το τσιμενταρισμένο "θαύμα" La Grande Motte.

Τότε που πήγα, ειχα τραβηξει αρκετες φωτο που κάποια φορά.. κάποτε θα τις σκαναρω.. Αγαπημένε/η μου αναγνώστη/τρια, αρκέσου για την ωρα σε μερικές αντιπροσωπευτικές εικόνες, να δεις τι περιμενει τις παραλιες μας.  

__________________________
ΣΗΜ.1. αλήθεια, τί απέγινε ο Νομος Τρίτση (1983 νομίζω) περί ελεύθερης πρόσβασης στην παραλία; Αυτός ο Νόμος, ξέρεις, που έκοβε ένα στενό διάδρομο (πλάτους περίπου 1,5 μ.) από την ιδιοκτησία των ξενοδόχων ώστε να περνούν προς τη θάλασσα οι πτωχοί παραθεριστές που θέλαν να κολυμπήσουν;
ΣΗΜ.2. ψάχνοντας βρήκα αυτό, που απανά στο προηγούμενο ερώτημα: περί προστασίας ακτών και δουλείας διόδου προς τις παραλίες

κερατάδες και ζημιωμένοι

Παρά τις επιμέρους απώλειες, έγραφε ο Old Boy τη Πέμπτη, 20/10/2011, Εμείς θα τη νικήσουμε -συνέχισε σήμερα, Δευτέρα, 24/10/2011. Πώς; Διαβάστε και σχολιάστε ακολουθώντας τις διευθύνσεις που δίνω.
Ενα μικρό απόσπασμα από το μέρος β':

Aπειλεί, λέει, η Μέρκελ τις τράπεζες να δεχθούν το ελληνικό κούρεμα, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει ανεξέλεγκτα και θα τα χάσουν όλα. Οπότε μπορεί η συζήτηση να στρέφεται τώρα στο τι ποσοστό της ζωής της χώρας εκχωρεί η κυβέρνηση στους ξένους επιτηρητές, είναι πάντως ακόμη εντυπωσιακότερο ότι έχει εκχωρήσει μέχρι και το δικαίωμα στο θάνατο της χώρας. Τι απομένει και στον πιο απελπισμένο; Το δικαίωμα να επιλέξει εκείνος με τους δικούς του όρους το πώς θα βάλει τέρμα στη ζωή του; Το παραδώσαμε κι αυτό. Και το παραδώσαμε ενώ από μια παραξενιά της παγκοσμιοποίησης αυτό ακριβώς το δικαίωμα μάς είχε φέρει σε ρόλο δυνάμει δυναμίτη του συστήματος. Προτιμήσαμε όμως να μετατρέψουμε το υπέρτατο όπλο σε έσχατη αδυναμία.
Nαι, ξέρω, σε αυτή τη θεωρία υπάρχουν σημαντικές τρύπες, κρύβονται σημαντικοί κίνδυνοι και στη βάση της συλλογιστικής της βρίσκονται σημαντικές αναξιοπρέπειες. Ωστόσο ο δρόμος που στην πράξη ακολουθήθηκε έχει πολύ μεγαλύτερες τρύπες, οι κίνδυνοί του πραγματώνονται ο ένας μετά τον άλλο με φρενήρεις ρυθμούς, όσο για τις αναξιοπρέπειές του φτάνουν σε εξωκοσμικά επίπεδα.

________________________
ΣΗΜ. Η εικόνα είναι από το ταπεινωτικό κούρεμα και τη διαπόμπευση που επιφύλαξαν οι γάλλοι, το 1944 αμέσως μετά την απελευθέρωση, στις γυναίκες που ερωτεύτηκαν γερμανούς στρατιώτες. Οι αρχηγοί του γαλλικού κράτους και οι στρατηγοί, αυτοί που παρέδωσαν τη χώρα τους στον εχθρό, δεν υπέστησαν παρόμοιες κυρώσεις με τις γυναίκες που αντάλλαξαν το κορμί τους με λίγες γερμανικές κονσέρβες. Για να ξέρουμε τα ήθη και τα έθιμα όσων μας κρίνουν σήμερα και ασκούν στη χώρα μας ταπεινωτικά κουρέματα και μεταχειρίζονται τους έλληνες πολίτες χειρότερα από υποζύγια.
Θα πεις οτι ακομα το σκελετωμένο χέρι της πείνας δεν μας σφίγγει το λαιμό, υπάρχουν μερικά γραμμάρια όσπρια στο ράφι, τα ΑΤΜ δίνουν ακόμα μερικά χαρτονομίσματα από τη σύνταξη ή το μισθό. Η ώρα όμως πλησιάζει, οι δείκτες του ρολογιού φτάνουν καλπάζοντας στη μοιραία στιγμή, οι κυρίαρχοι έρχονται να πατήσουν το χαλί που έστρωσε για τη πάρτη τους η πολιτική μας ηγεσία. Αδέρφια, τι κάνουμε τώρα;
Να αφησουμε την ιστορία να τελειώσει με το «κι έτσι, καταστρέψαμε τα όπλα μας και παραδοθήκαμε...»;

Ο Ελληνας!!!

http://youtu.be/iSmXItGJ1RU

Αδέρφια!!! μας πήρανε χαμπάρι λέμε (ωραίο γαλλικο χιούμορ, μας τα ρίχνει με λεπτότητα)

Κείμενο:

Oλοι στο δρόμο

http://youtu.be/8bRheen83NA

Εμπαινε Jean-Luc! «Μια δεκάρα για το άρα!»

Το θέμα το πέτυχα στο χώρο www.kartesios.com. Πάτα το σύνδεσμο αγαπημένε/η μου αναγνώστη/τρια, να διαβάσεις κι εσύ το πρωτότυπο.

Ανέκαθεν θαύμαζα τον Jean-Luc Godard, από τότε που πρωτοεμφανίστηκε στα κινηματογραφικά πράγματα του προηγούμενου αιώνα, για τη σπιρτάδα του πνεύματος, την τολμηρή ματιά, τις πρωτότυπες ιδέες και για τη δύναμη να εκθέτει όλα αυτά στο πανί. Με δυο λόγια,υπήρξε ο Δάσκαλος που ξεστράβωσε πολλούς από τους ανθρώπους της γενιάς μου, ασχέτως αν στη συνέχεια μερικοί.. ξαναστραβώθηκαν! Ε, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες αντιστάσεις και ούτε'γώ ξέρω τί θα έκανα αν βρισκόμουν μπροστά σε μια θάλασσα μέλι -μεταξύ μας, βρέθηκα, αλλά ευτυχώς ήμουν αρκετά αγνή ή βλαξ και δεν άπλωσα το δάχτυλο να γευτώ λιγουλάκι. Σήμερα έχω ένα λόγο παραπάνω να τον παραδέχομαι, μια και έρχεται να εκφράσει και να κάνει γνωστή τη σκέψη που έχω γράψει και πει άπειρες φορές ίσαμε τώρα. Τελικά, καθώς φαίνεται καθαρά πλέον, λειτουργούν τα κανάλια εγκεφαλικής επικοινωνίας, τι να πω.. δεν εξηγείται αλλοιώς.. ορκίζομαι πάντως ότι δεν τον ενημέρωσα τον άνθρωπο.

Ας το λάβει υπόψη ο κ. Πρωθυπουργός και οι παρατρεχάμενοι. Το πνεύμα μπορεί άνετα να πουλιέται γιατί έχει τη δύναμη να ανανεώνεται εσαεί, αενάως που λένε. Δεν στερεύει, ίσα ίσα, όσο διαχέεται τόσο πληθαίνει. Δεν είναι χώμα ή νερό, που κάπου τελειώνουν, μοιάζει περισσότερο με τον ουρανό που είναι ανεξάντλητος. Το τσιτάτο λοιπόν
«Μια δεκάρα για το άρα!»
προτείνω να πλημμυρίσει τον κόσμο! (οι επαγγελματίες τσιτατοσιάχτες γλωσσομαθείς, ας το προσαρμόσουν αναλόγως) Αρκετά μας κάναν ρόμπα οι κυβερνήτες μας, ευκαιρία να επανορθώσουν.
Μπαίνει ένα ζητηματάκι για τον τρόπο που θα διανέμονται τα κέρδη, αλλά μεγάλα παιδιά είμαστε, μάθαμε αρκετά για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, έτσι δεν είναι;

Ο στρατάρχης Philippe Pétain και ο μαύρος Ιούνιος της Γαλλίας

Στις 14 Ιουνίου 1940, η γερμανική στρατιά καταλαμβάνει το Παρίσι. Στις 16 Ιουνίου, παραιτείται ο πρωθυπουργός Πωλ Ρεϋνώ και αναλαμβάνει την πρωθυπουργία ο ήρωας του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, ο 84χρονος στρατάρχης Philippe Pétain. Μερικοί είπαν, βασισμένοι στο ηρωϊκό του παρελθόν, ότι ήταν "θεία έμπνευση", αλλά ο στρατάρχης δεν άργησε καθόλου να διαψεύσει τις ελπίδες τους. Στις 17 Ιουνίου, μόλις 24 ώρες μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας, παρέδωσε τη χώρα του στον κατακτητή, επειδή πίστευε ότι η χιτλερική Νέα Τάξη θα επικρατήσει στην Ευρώπη. Ετσι, συνθηκολόγησε με τον εχθρό και στη συνέχεια συνεργάστηκε μαζί του, καλώντας τους συμπατριώτες του -"με βαρειά καρδιά", όπως είπε- να πάψουν να πολεμούν.

Πόσο απέχει ένας ήρωας πολέμου από την προδοσία; Πώς ένας πρώην ήρωας γράφει μια απο τις πιο σκοτεινές σελίδες στην ιστορία της πατρίδας του;

Διαβάζοντας μερικά από τα λόγια που απηύθυνε προς το λαό της Γαλλίας, παραξενεύτηκα πολύ. Μου θύμισαν μερικά φρέσκα λόγια, που έχουν ειπωθεί πολύ πρόσφατα προς εμένα και το λαό της χώρας μου, με εξαίρεση τις αναφορές περί ανθρώπων, μια έννοια που φαίνεται να έχει ξεχαστεί στις μέρες μας. Είναι έτσι ή κάνω λάθος; Για διάβασε κι εσύ -ιδίως τις πρώτες δυο φράσεις:

«Υποφέρετε και θα υποφέρετε πολύ ακόμα.
»Γιατί πληρώνουμε τα σφάλματά μας.
»Να θυμάστε πρώτ' απ' όλα πως είστε άνθρωποι.
»Ανθρωποι που ανήκετε σε παλιό και ένδοξο έθνος.
»Ελάτε κοντά μου με εμπιστοσύνη.
»Ενωμένοι θα βγούμε από το σκοτάδι, όπου μας έριξε αυτή η περιπέτεια».

Αδικο είχαν οι γάλλοι και οι σύμμαχοι να φτύσουν το στρατάρχη; Επικράτησε η λογική ή ο παραλογισμός; Ποια είναι άραγε η λογική, όταν μια χώρα βρίσκεται σε πόλεμο; Να παραδίδεται αμαχητί; Να αφήνει τα όσια και τα ιερά της, τον αμύθητο πλούτο της να φορτώνεται στα τρένα για τη χώρα του εχθρού, τη Γερμανία; Να αφήνει τους πολίτες απροστάτευτους στο έλεος των κατακτητών; Και τί σόι εμπιστοσύνη ζήτησε να του δείξουν οι συμπατριώτες του; Λες και η "περιπέτεια" στην οποία αναφέρεται ήταν κάτι τι το τυχαίο και το μοιραίο, κάτι στο οποίο δεν μπορούσε να αντιταχθεί, μια φυσική καταστροφή, ένας σεισμός ή μια καταιγίδα...

Κυρίως, βέβαια, εστιάζω στο δεδομένο του πόνου, αυτό που οι γάλλοι πρέπει να χωνέψουν, ότι "θα υποφέρουν και θα υποφέρουν για πολύ ακόμα" και των "σφαλμάτων που πληρώνουν".

Λόγια ενός ξεμωραμένου ή απλώς λόγια ενός αποστεγνωμένου μυαλού χωρίς την παραμικρή ενσυναίσθηση;
____________________________

Περισσότερα για τον στρατάρχη εδώ:
1. Philippe Pétain
2. au Conseil National du 8 juillet 1941

Ευρωπαϊκή Ενωση: κίνδυνος σχιζοφρένειας

Διάλεξα με προσοχή τη φωτογραφία της κυρίας Μέρκελ, να είναι η πιο ανθρώπινη, η πιο γλυκειά και καλωσυνάτη από αυτές που κυκλοφορούν. Εκεινη μπορεί να με φαντάζεται όπως θέλει: μια τεμπέλα και χαζή γυναίκα του νότου, βρωμιάρα, κλέφτρα, ανατσούμπαλη. Θα της πω δυο λογάκια όμως, όχι για να της αλλάξω την εικόνα που έχει για μένα -σκασίλα μου κιόλας για το τί έχει στο νου της ή κι αν έχει καν μυαλό!- αλλά επειδή με κάνει να φαντάζομαι ότι δεν γνωρίζει και πολλά για το λαό που κατοικεί εδώ πέρα, στην Ελλάδα. Επειδή, ίσως λέμε, νομίζει ότι η Ελλάδα είναι ένα ωραίο οικόπεδο, ευάερο, με όμορφες ακρογιαλιές, βουνά και δάση και ποτάμια, που το χαλάνε κάτι αγριάνθρωποι που το κατοικούν και καλό είναι να εξαφανιστούν από το χάρτη, να κατέβουν οι ούννοι, οι γότθοι, οι βησιγότθοι και άλλα ευγενή φύλα, να το αξιοποιήσουν.

Εχουμε και λέμε λοιπόν, αγαπητή κυρία, και ας ακούν και οι άλλοι ευσεβείς κυριοι που συνωστίζονται γύρω σας, όπως ο κ. Σαρκοζύ και μερικοί ακόμα βορειότεροι και ευγενέστεροι. Λέμε λοιπόν, πρώτα πρώτα, πως η Ενωμένη Ευρώπη δεν είναι μονάχα μια νομισματική ένωση αλλά και ένα σύνολο λαών, ασχέτως αν σήμερα παρουσιάζεται σαν ένα τέρας -δημιούργημα από μια παρά φύση συνένωση του γαλλογερμανικού ζεύγους. Πιστεύω ακράδαντα πως αν ζούσαν οι εμπνευστές αυτής της ένωσης, σίγουρα δεν θα άφηναν το πνευματικό τους παιδί να καταντήσει έτσι όπως το αφήσατε να γίνει, στραβό κι ανάλγητο. Γιατί η Ενωμένη Ευρώπη είναι και κακομούτσουνη και σκατόψυχη, τώρα δυστυχώς για μας βέβαια, αλλά θα προκύψει και για σας σε λίγο και αυτό δεν θα είναι ευτύχημα για κανένα.

Το αφήσατε αυτό το τρυφερό πλάσμα να το αναθρέψουν μια ομάδα άσχετων χαρτογιακάδων, μη εκλεγμένων προσώπων, στενόμυαλων, που τους πληρώναμε αδρά όλοι μας -κι εσείς κι εμείς- πολλά χρόνια για να κάνουν τη δουλειά τους κι αυτοί μας έβγαζαν τα μάτια, δούλευαν για την καταστροφή μας. Οπως αν βάζαμε εργάτες να ολοκληρώσουν το χτίσιμο ενός λαμπρού οικοδομήματος κι αυτοί, αντί να χτίζουν σύμφωνα με τα σχέδια, γκρέμιζαν σύμφωνα με τα χαλασμένα μυαλά τους. Εχουμε ένα θεματάκι εδώ πέρα: υπάρχει τρόπος αναμόρφωσης της Ενωμένης Ευρώπης; Αν υπάρχει, πώς μπορεί να ανανήψει το τερατάκι και να ξαναβγεί πανέμορφο, ροδαλό και φρέσκο, στην κοινωνία των λαών;

Ας αναφέρω μερικά από αυτά που στράβωσαν κι εξακολουθούν να στραβώνουν την καλή μας Ε.Ε. -μερικά απο αυτά που γνωρίζω από πρώτο χέρι, που λένε. Εσείς μπορεί να γνωρίζετε περισσότερα.

1. Επίδραση στην αγροτική πολιτική των χωρών μελών, με αποτέλεσμα τοπικές γεωργικές καλλιέργειες να αφανιστούν, όπως π.χ. το στάρι και η σταφίδα σε μας. Τις ελιές με το ζόρι τις γλιτώσαμε, στο παρατσάκ θα δεχόμαστε επιδοτήσεις για καταστροφή των ελαιόδεντρων αλλά ο θεός της Ελλάδας ειναι μεγάλος και μας γλίτωσε. Αντί για στάρι, οι αγρότες φύτεψαν μπαμπάκι και ενώ από τη μια κοντεύουν να στερέψουν τα νερά μας, από την άλλη μάθανε τους αγρότες μας να τεμπελιάζουν τρώγοντας τις επιδοτήσεις σε εποχιακά (λειτουργούν μόνο τις μερες των επιδοτήσεων!) μπουρδέλα. Φταίει μεν ο δράστης, αλλά φταίει κυρίως ο αυτουργός, ειδικά σε περιπτώσεις σαν κι αυτή όπου δράστης είναι ένας άξεστος φουκαράκος και ηθικός αυτουργός ένας ανήθικος μπαμπέσης καλοπληρωμένος χαρτογιακάς. Βάλε το Νονό απέναντι σε ένα μαφιόζο εκτελεστή: ποιος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη; Να καταλαβαινόμαστε, ε;

2. Επίδραση στην ανθρωποσύνθεση των χωρών μελών, με αποτέλεσμα το γονάτισμα της Ελλάδας κάτω από το βάρος εκατοντάδων χιλιάδων κυνηγημένων ανθρώπων, που οι πόλεμοι και οι αθλιότητες της Ενωμένης Ευρώπης (εντάξει, ανήκουμε κι εμείς στο ΝΑΤΟ) δημιούργησαν, να εξηγούμαστε. Οταν συμφωνούσατε για τη διεξαγωγή πολέμων στην (κοντινή σε μας) Ασία, έπρεπε να προβλέψετε τι θα γίνουν οι άνθρωποι των χωρών που οδηγούσατε στην εξαθλίωση, έτσι δεν είναι; Δρούσατε όμως σαν κεντροευρωπαίοι, άρα μακριά απο τους τόπους των εγκλημάτων, άρα στα παπάρια σας τι θα γινόταν μετά την καταστροφή π.χ. του Ιράκ. Τώρα, με την Αλγερία και τη Λιβύη σας πονάει λιγουλάκι, όταν διαμαρτυρηθήκατε για τους μετανάστες που σας στέλνει με διαβατήρια ο κ. Μπερλουσκόνι. Σε μας εδώ, στο μικρό μας τόπο που κατοικείται από μια χούφτα ανθρώπους, εμποδίζετε με τους νόμους και τα νομικά σας τερτίπια τη νομιμοποίηση των μεταναστών, των απελπισμένων ανθρώπων που έρχονται κατά κύματα, με αποτέλεσμα να παραμένουν εγκλωβισμένοι στη χώρα μας που καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες, αν όχι να τους ενσωματώσει, τουλάχιστον να τους φιλοξενήσει και να τους θρέψει. Γιατί εμείς είμαστε ανθρωπιστές και τιμούμε τους ξένους μας, κυρία μου, δεν είμαστε κανίβαλοι όπως θα θέλατε ίσως να μας μετατρέψετε.

3. Επίδραση στη βιομηχανία των χωρών μελών, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση ακόμα και αφανισμό των ελάχιστων μεγάλων σχετικά μονάδων. Πάνε περίπατο τα αυτοκίνητα που έφτιαχνε ο Θεοχαράκης στο Βόλο, πάνε και τα κλωστήρια Ναούσης, πάπαλα και η Πειραϊκή Πατραϊκή, πάνε και τόσες άλλες μονάδες, και νά'σου οι άνεργοι και νά'σου τα ταμεία να αδειάζουν, και, και, και, πού να τα θυμάμαι όλα τα κακά που μας βρήκαν. Απο την άλλη πλευρά, νά'σου εισαγωγές αυτοκινήτων, νά'σου εισαγωγές τηλεφωνικών συσκευών, και, και, και, όλοι οι βόρειοι κάναν πάρτυ στην πλάτη μας. Για να δέσω αυτή την καταστροφή με το προηγούμενο νούμερο 2: αν είχαμε βιομηχανίες τώρα θα ανθούσαν με το εργατικό δυναμικό που φτάνει κυνηγημένο στη χώρα μας. Αντί να μαζεύουν φράουλες στα χωράφια, αντί να κάνουν δουλειές του ποδαριού -"μαύρη" εργασία αμειβόμενη με "μαύρα" λεφτά- θα εργαζόντουσαν αξιοπρεπώς σε βιομηχανίες ενισχύοντας τα ασφαλιστικά ταμεία που πνέουν τα λοίσθια.

Υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα που δείχνουν γιατί στράβωσε το καημένο το κορίτσι, η Ενωμένη Ευρώπη ντε, αλλά δεν θέλω να σας κουράσω περισσότερο. Ας λύσουμε αυτά και μετά προχωράμε παρακάτω. Φαντάζομαι πως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία του νότου, σίγουρα θα έχουν παρόμοια προβλήματα με μας εδώ πέρα, καθεμιά χώρα όμως είναι διαφορετική και με διαφορετικό τρόπο χρειάζεται να αντιμετωπιστούν τα προβλήματά της, πράγμα που οι χαρτογιακάδες της Κομισιόν είναι αδύνατο να καταλάβουν. Επειδή είναι καρεκλάτοι τύποι που δεν εκλέγονται και δεν δίνουν λόγο σε κανένα -αν κάνω λάθος, διορθώστε με.

Αν έρθουμε στο σήμερα, βλέπουμε όλα τα στραβά μαζεμένα και λέμε «φταίει η κρίση» και «φταίει το χρέος» και «φταίει το δημοσιονομικό έλλειμμα» και φταίνε ένα σωρό αριθμοί και ποσοστά και μόνο το αγγελούδι μας το κακομαθημένο είναι αθώο κι αγνό σαν περιστεράκι. Η δομή της Ενωμένης Ευρώπης είναι έξω και μακριά από τέτοια κακά πράγματα. Αυτή δεν έχει ιδέα και δεν φταίει για τίποτα, το χρυσούλι μας. Η κρίση το ξεγέλασε, όπως το φίδι την Εύα και η Εύα τον κατακαημένο τον Αδάμ -να πούμε και κάτι θρησκευτικό, μπας και το συλλάβετε καλύτερα το νόημα.

Τελειώνω με προτάσεις, επειδή θέλω ειλικρινά να βοηθήσω την κατάσταση -και σας βέβαια- γιατί συμπάσχω με τους συγγενείς μου γερμανούς εξ αίματος και γονιδίου που έχουν στάσιμο μισθό πάνω από πέντε χρόνια και παραπονιούνται κι αυτοί. Εχω και βέλγους συγγενείς, αλλά αυτοί είναι μαθημένοι κι αντέχουν περισσότερο.

Οι προτάσεις συνοψίζονται σε μια και μόνη: Φροντίστε να συνεννοηθείτε να βάλετε τους υπαλλήλους της Κομισιόν να δουλέψουν για το καλό της Ενωμένης Ευρώπης, αντί να κυνηγάτε τους λαούς του νότου. Αν η Ευρώπη είναι πράγματι Ενωμένη, είναι δυνατό να πάσχει ένα μέλος; Είναι δυνατό να πλουτίζει ένα μέλος σε βάρος ενός άλλου; Για σκεφτείτε το αυτό, με γερμανικούς όρους παρακαλώ. Μπορείτε να αφήσετε π.χ. ένα γερμανικό κρατίδιο να εξαθλιωθεί, ενώ το διπλανό του ευημερεί; Γιατί το ζητάτε από μας; Αν, λέμε τώρα, πλουτίσουμε εμείς μεθαύριο, θα μπορούμε να αγοράσουμε π.χ. την Εσση ή τη Βεστφαλία-Ρηνανία; Γιατί θέλετε να μας βγάλετε στο σφυρί;

Επιπλέον, οι καρεκλάτοι της Κομισιόν σκέφτονται με αριθμούς και ποσοστά, δεν πάει παραπέρα το μυαλό τους, έτσι είναι μαθημένοι. Το πρόβλημα είναι πως και οι ηγέτες των χωρών μελών εγκλώβισαν τη σκέψη τους σε αριθμούς και ποσοστά και το παίζουν μαθητευόμενοι οικονομολόγοι, χωρίς να λαβαίνουν υπόψη το αυτονόητο: ότι η Ενωμένη Ευρώπη δεν είναι κάτι τι απρόσωπο, είναι μια πατρίδα κι αυτή, έχει κατοίκους που δεν είναι σκέτα νούμερα και ποσοστά. Ας πούμε, για να το εννοήσετε καλύτερα, σεις είστε η Ανγκελα Μέρκελ ή το 1/82.282.988 της Γερμανίας; Με τον ίδιο τρόπο σκεφτείτε το μισθό σας, το αυτοκίνητό σας, τους φίλους και συγγενείς σας, τα κατοικίδια που έχει ο γείτονάς σας, κλπ. Στην περίπτωση αυτή σας τρώω λάχανο, γιατί είμαι το 1/11.262.539 της Ελλάδας! Απορώ μεν που οι πολιτικοί μας δεν σκέφτηκαν να θέσουν αυτά ή παρόμοια ζητήματα εκεί στα μεγάλα τραπέζια όπου συναντιέστε, αλλά μπορώ να καταλάβω ότι τους πιάνετε εξ απροόπτου, που λένε. Οταν στη συζήτηση ηγεμονεύει ο παραλογισμός, δυσκολεύεται κανείς να πάει τη συζήτηση προς τα εκεί που βρίσκεται η λογική. Πολιτικοί είναι οι άνθρωποι, δεν είναι ο Σωκράτης!

Αυτά και τέλος κι αν σκεφτώ κάτι ακόμα θα κάνω Update!
____________________________
Υ.Γ. Δεν αναφέρω κατοχικά δάνεια, πολεμικές αποζημιώσεις, μίζες, υποβρύχια, αεροπλάνα, οπλικά συστήματα και πλουτοπαραγωγικές πηγές, μέταλλα, ορυκτά, φυσικά αέρια, πετρέλαια, κλπ, για να μη σας στενοχωρήσω περισσότερο.

Ποιοί, πώς και γιατί παγίδευσαν τον Strauss Kahn

http://youtu.be/feU9bpFuDIA

Απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης:

Δημ/φος: Σήμερα, φιλοξενούμε τον Δρ. Πολ Κρεγκ Ρόμπερτς για την υπόθεση Στρωςς Καν. Τα γκάλοπ στη Γαλλία δείχνουν το 60% να πιστεύει ότι είναι στημένη. Ο Στρωςς Καν θα κατέβαινε ως αρχηγός του σοσιαλιστικού κόμματος κόντρα στο Σαρκοζύ, που είναι εγκάθετος του αγγλοαμερικανικού τραπεζικού κατεστημένου. Οχι πως ο Στρωςς Καν, μέλος της λέσχης Μπίλντενμπεργκ, είναι "καλό παιδί", αλλά είναι ύποπτο πώς ο Αλ Γκορ κι όλοι αυτοί γλιτώνουν ακόμα και με φόνο... ο Μπιλ Κλίντον, η Χουανίτα Μπρόντερικ, όλοι τους, αλλά μετά, ως δια μαγείας, συμβαίνει αυτό. Είναι ύποπτο.

Ο Πολ Κρεγκ Ρόμπερτς έγραψε ένα άρθρο. Η παγίδευση του Στρωςς Καν, το αμερικανικό αστυνομικό κράτος, καλά κρατεί. Θα καλύψουμε πρώτα αυτό και μετά θα μας πει τη γνώμη του για το ψέμμα με το Μπιν Λάντεν. Πριν μερικές εβδομάδες, το ανέλυσε και με τον Πολ Γουάτσον.

Δημ/φος: Δόκτωρ Πολ Κρεγκ Ρόμπερτς, ευχαριστώ που ήρθατε σήμερα. Σχετικά με τον Στρωςς Καν φαίνεστε πεπεισμένος ότι έπαιξαν βρώμικα.

Δρ Π.Κ.Ρόμπερτς: Είμαι, γιατί από την αρχή, αντί να κάνει η αστυνομία αυτό που έπρεπε και να του φερθεί με το τεκμήριο της αθωότητας, τον κατέδειξαν αμέσως ως ένοχο. Από την πρώτη ανακοίνωση προσπάθησαν να τον βγάλουν ένοχο και συνεχίζουν έτσι. Οταν το βλέπουμε αυτό, είναι σαφής ένδειξη ότι προτίθενται να τον καταδικάσουν. Είναι πολλά τα στραβά σε αυτή την ιστορία. Ενα από τα εκπληκτικά είναι ο τρόπος που τον βρήκαν. Στο αεροδρόμιο κατάλαβε ότι ξέχασε το κινητό του και τηλεφώνησε στο ξενοδοχείο. Τους είπε πως βρίσκεται στο αεροδρόμιο Κέννεντυ, ότι άφησε εκεί το κινητό του και τους ζήτησε να το βρουν. Αυτό δεν συνάδει με την εικόνα που έδωσε η αστυνομία, για ένα βιαστή που έφυγε βιαστικά από τον τόπο όπου διέπραξε το αδίκημα για να εγκαταλείψει τη χώρα. Αυτός είναι επίσης ένας λόγος που η δικαστής αρνήθηκε να τον αφήσει ελεύθερο με εγγύηση: επειδή έφευγε με αεροπλάνο και πρόλαβαν και τον έπιασαν. Δεν τον έπιασαν όμως, τηλεφώνησε και είπε πού βρίσκεται. Δεν υπάρχει λογική να φύγεις βιαστικά από ένα τόπο εγκλήματος και μετά να τηλεφωνείς εκεί για να τους πεις πού βρίσκεσαι.

Κατακαημένε Ντομινίκ, τί σού 'μελλε να πάθεις...

Με δυο λόγια, ο διασυρμός του Ντομινίκ Στρωςς Καν, που υπέβαλλε κιόλας την παραίτησή του, είναι η μπόμπα που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ στην Ευρώπη με παράπλευρη απώλεια την καθυπόταξη του ΔΝΤ, πιθανότατα με τη συναίνεση της Γαλλίας του Σαρκό -ή τούμπαλιν- και εξηγώ:
Εχοντας στο νου τις φιγούρες των ηγετών που κατέρρευσαν μέσα σε μια νύχτα, που λένε, ταπεινώθηκαν, εξευτελίστηκαν και είχαν κι ένα θάνατο αποτρόπαιο, φτάνουμε στη φάση Ντομινίκ Στρωςς Καν. Στο προχτές, δηλαδή. Αυτή είναι μια περίπτωση πιο σύνθετη, γιατί παίζουν πολλά και διάφορα, μια και τον βλέπουμε να πρωταγωνιστεί στο ρόλο του "κακού", το ρόλο που του χάρισαν να παίξει οι "καλοί", κι ανησυχώ. Επειδή όσο τα σενάρια γυριζόντουσαν σε χώρες μακρινές δεν καταλάβαινα και πολύ τι ακριβώς γινόταν, ανησυχούσα βέβαια, αλλά δεν πήγαινε ο νους μου ότι μπορεί να πλησιάσουν τόσο επικίνδυνα. Θεωρούσα την Ευρώπη ασπίδα αδιαπέραστη, βλέπεις. Ακόμα κι ο Μιλόσεβιτς φαινόταν μακρινός. Ελα όμως που η καρδιά της Ευρώπης, η Γαλλία, θίγεται άμεσα! Γιατί, μη πει κανείς ότι όλο αυτό το πατιρντί έγινε επειδή ο Κυριάκος ήθελε να γαμήσει νέγρα(!!), όπως τραγούδαγε ένας ταξιτζής (La Camisa Negra) πριν μερικά χρόνια.

Επιμένω ότι κάποια άλλη εξήγηση έχουν όλα αυτά και καλό θα ήταν να μας έλεγε ο δικός μας πρωθυπουργός τί έγινε στις ΗΠΑ και τί του ψιθύρισε ο πρόεδρος στ' αυτί. Επειδή τον έκοψα σαν λιγουλάκι μουδιασμένο στις εικόνες της επιστροφής του.

Εγώ δεν είμαι ένοχος - no comments

Εγώ δεν είμαι ένοχος Στράτος Διονυσίου



http://youtu.be/Muzl2wWPsOk
__________________________
προγραμματισμένη ανάρτηση, στο θέμα μας

ΕΙΜΑΙ ΑΘΩΟΣ - no comments

ΕΙΜΑΙ ΑΘΩΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ



http://youtu.be/5quw2DgbPcI
__________________________
προγραμματισμένη ανάρτηση, στο θέμα μας

Αυτό θα πει Διαφάνεια: Δια-φά-νει-α λέμε!

http://youtu.be/vIsvVZl16VA

Μετά απο αυτό, επιβεβαιώνονται οι υποψίες μου ότι αυτοί που κερδοσκοπούν σε βάρος μας είναι οι ίδιοι οι δικοί "μας" πολιτικοί. Οποιος μπορεί, ας με διαψεύσει -με πειστικά επιχειρήματα.

Η Μεσόγειος φλέγεται στον πυρετό του πετρελαίου

Πώς έλεγαν παλιά για τον πυρετό του χρυσού; Κάπως έτσι. Το περιμέναμε εδώ και αρκετές δεκαετίες, από τότε που κέρδισε (ή τον άφησαν να κερδίσει) την εξουσία ο Γκαντάφι. Απλώς περίμεναν το πλήρωμα του χρόνου (το αμετάφραστο timing) για να δράσουν οι Μεγάλες Πλανητικές Δυνάμεις, οι αχόρταγες για φτηνά ενεργειακά αποθέματα. Τον είχαν στο μούσκιο, που λένε, και απλώς περίμεναν. Αργά αλλά σταθερά, χάλαγαν την εικόνα του. Τι παράφρονα τον είπαν, τι αλαζόνα, τι εκκεντρικό, τι γερασμένο με χαμένα τα λογικά... Ολα αυτά τα επίθετα όμως ήταν χωρίς αποτέλεσμα, δεν έβρισκαν στόχο στους λαούς του κόσμου, αντίθετα μεγάλωναν τη γοητεία που ασκούσε, ως ο τελευταίος των πραγματικά μεγάλων προσωπικοτήτων του περασμένου αιώνα. Βρήκαν λοιπόν την αχίλλειο πτέρνα στην πολυφυλετική σύνθεση του ίδιου του λιβυκού λαού, καλλιέργησαν τις αντιθέσεις ποτίζοντας με μίσος και ανταγωνισμό, και περίμεναν να ανάψει το φυτίλι.

Το σκοτεινό μυστικό είναι η υποκρισία που μας δέρνει

Το σκοτεινό μυστικό της Ευρώπης

The Economist

Aν οι ιστορικοί του μέλλοντος που θα καταγράψουν τα όσα συνέβησαν στην οικονομική κρίση του 2009-10 λάβουν στα σοβαρά τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών, τότε θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι «οι κακοί» της υπόθεσης, δεν ήταν οι ψευδόμενοι για τα στατιστικά τους στοιχεία Ελληνες, ούτε οι αλλοπρόσαλλοι Γερμανοί, αλλά οι αγορές. Η Ελλάδα υπέστη «ψυχολογική τρομοκρατία» από τις αγορές, δήλωσε ο πρωθυπουργός της, Γιώργος Παπανδρέου. «Εβγαλαν χρήματα, ποντάροντας στη δυστυχία των λαών», υπερθεμάτισε ο Ευρωπαίος επίτροπος για την κοινή αγορά, Μισέλ Μπαρνιέ. Η κρίση οφείλεται «στις αγέλες των λύκων» (σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών της Σουηδίας, Αντερς Μποργκ), τα κυνικά επενδυτικά κεφάλαια, τους υπερφίαλους οίκους αξιολόγησης, το νεοσυντηρητικό καπιταλισμό (σύμφωνα με τον Ισπανό πρωθυπουργό Χοσέ Λουί Θαπατέρο) και τον ύποπτο ρόλο του αγγλοσαξονικού Τύπου (και πάλι ο κ. Θαπατέρο).

Βέβαια, δεν δαιμονοποιούν όλοι οι Ευρωπαίοι την οικονομία της αγοράς. Οι πρώην κομμουνιστικές χώρες, οι οποίες μόλις πρόσφατα απαλλάχθηκαν από την κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, είναι λιγότερο εχθρικές. Το ίδιο ισχύει και για τους Γερμανούς, με τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις τους (Mittelstand) και τις συναινετικές σχέσεις ανάμεσα σε εργαζόμενους και εργοδότες. Στα υπόλοιπα κράτη της Ε. Ε., όμως, η απέχθεια για την αγορά δεν περιορίζεται μόνο στην καταδίκη των ριψοκίνδυνων χρηματοπιστωτικών προϊόντων και τα παχυλά μπόνους (απόψεις που βλέπει κανείς να διατυπώνονται και στη Βρετανία και τις ΗΠΑ). Ενα εντυπωσιακό 29% των Ισπανών και των Ιταλών, αλλά και το 43% των Γάλλων, απάντησε σε παγκόσμια δημοσκόπηση που διεξήχθη τον περασμένο Οκτώβριο ότι «ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς πάσχει από καταστροφικές αδυναμίες». Μόλις 13% των Αμερικανών μοιράζονταν την ίδια άποψη.

Η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση καταδίκης της ελεύθερης οικονομίας, μαζί με τα καλά και τα κακά που τη συνοδεύουν, είναι η Γαλλία. Ο πρόεδρος της χώρας, Νικολά Σαρκοζί, δήλωσε ότι «ο laissez-faire καπιταλισμός είναι νεκρός». Η Γαλλία είναι σχεδόν η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που επιβάλλει φόρο πολυτελείας σε όλα τα σημαντικά περιουσιακά στοιχεία. Στη φιλοσοφία και τη λογοτεχνία, από τον Μολιέρο μέχρι τον Μπαλζάκ και τον Σαρτρ, οι Γάλλοι καταδικάζουν τη διαφθορά του χρήματος και γελοιοποιούν τη συμπεριφορά των νεόπλουτων (nouveau riche). Τα σημερινά αφεντικά σατιρίζονται, ενίοτε προπηλακίζονται και παρουσιάζονται πάντα σχεδόν ως γελοιωδώς μανιώδεις καπνιστές πούρων. Οι κομμουνιστές, οι τροτσκιστές και το νέο Αντι-Καπιταλιστικό Κόμμα, δεν αντιμετωπίζονται ως γραφικές φυσιογνωμίες, αλλά ως σοβαροί συνομιλητές στα τοκ-σόου της γαλλικής τηλεόρασης.

Γιατί συμβαίνουν αυτά στη Γαλλία; Μπορεί να ευθύνεται η επίδραση της Καθολικής θρησκείας με τις ενοχές που δημιουργεί, ή η συνεχιζόμενη επιρροή του μαρξισμού (τα βιβλία των οικονομικών στα πανεπιστήμια ακόμη διδάσκουν την έννοια της ταξικής πάλης). Ενδεχομένως να ασκεί γοητεία το ρομαντικό όραμα της επανάστασης, ή η πίστη -ή τουλάχιστον ο μύθος- της ισότητας. Ανεξάρτητα από τις όποιες αιτίες, γεγονός παραμένει ότι η καχυποψία απέναντι στον πλούτο είναι ο βασικός λόγος που σήμερα απολογείται ο κ. Σαρκοζί για τις σχέσεις του κόμματός του με την Λιλιάν Μπετανκούρ, πλουσιότερη γυναίκα της Γαλλίας και κληρονόμο της αυτοκρατορίας καλλυντικών L'Oreal. Τα ίδια αντανακλαστικά ίσως και να αποτρέψουν τον πλέον ικανό εκπρόσωπο των σοσιαλιστών και νυν διευθυντή του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, από το να διεκδικήσει την προεδρία της Γαλλίας, στις επόμενος εκλογές: η εικόνα του έχει τρωθεί λόγω του μεγάλου μισθού που παίρνει και τις σχέσεις που διατηρεί με οικονομικά συμφέροντα στην Ουάσιγκτον. «Σε άλλες χώρες, η υλική ευμάρεια, η προσωπική επιτυχία, οι αυτοδημιούργητοι επιχειρηματίες αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού», υπογραμμίζει ο πολιτικός σχολιαστής Αλέν Ντουαμέλ. «Οχι όμως στη Γαλλία. Εδώ ο πλούτος θεωρείται συνώνυμο του κακού και τα χρήματα ο διάβολος». Ισως όμως ήλθε η ώρα να πούμε στους Γάλλους και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους που απεχθάνονται την αγορά, ένα σκοτεινό μυστικό.

Η αλήθεια είναι ότι οι χώρες τους είναι καπιταλιστικές και ενώ οι πολιτικές ηγεσίες καταφέρονται εναντίον των κερδών και του πλούτου, οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις αναζητούν νέες αγορές και συγκεντρώνουν τεράστια κέρδη. Η ισπανική εταιρεία Inditex ντύνει με ρούχα Zara τους κατοίκους 76 κρατών. Η βελγική Anheuser-Busch InBev, η οποία παρασκευάζει την μπίρα Budweiser, είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός αλκοολούχων ποτών στον κόσμο. Στον δείκτη Fortune 500, θα βρει κανείς περισσότερες γαλλικές, παρά γερμανικές εταιρείες. Μια γαλλική εταιρεία, εξάλλου, η Sodexo, έχει αναλάβει το «κέτερινγκ» των Αμερικανών πεζοναυτών. Εχουν άραγε σημασία όλα αυτά; Μέχρι ενός σημείου, είναι ανεκτό και αναμενόμενο να μη συμβαδίζει η πολιτική ρητορική με τις πρακτικές των εταιρειών.

Παρά τα όσα λένε, οι Γάλλοι δεν έχουν πρόβλημα να γεμίζουν τα καλάθια τους με αμερικανικά και κινεζικά αγαθά, που βρίσκουν στα τεράστια σούπερ μάρκετ των προαστίων. Ο λόγος που έχουν σημασία όλα αυτά όμως είναι ότι οι γαλλικές ιδέες έχουν μεγάλη επιρροή σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είτε πρόκειται για «οικονομική διακυβέρνηση» είτε για την πορεία της Ευρωζώνης, είτε για θέματα φορολογίας, γεγονός παραμένει ότι η Γαλλία συμπαρασύρει ολόκληρη την ήπειρο προς τα αριστερά. Στις Βρυξέλλες ανησυχούν ότι όταν οι Γάλλοι παραπονιούνται για τον «αθέμιτο ανταγωνισμό», αυτό θα έχει επιπτώσεις και στη λειτουργία της ενιαίας αγοράς. Με δεδομένο ότι η Ε.Ε. υποφέρει λόγω της υψηλής ανεργίας, της ασθενικής ανάπτυξης και της λιτότητας, ο προστατευτισμός θα επιδεινώσει την κατάσταση. Στην καλύτερη περίπτωση, η υπερβολική παρέμβαση στις αγορές θα καταδικάσει την Ευρώπη σε αργή παρακμή. Στη χειρότερη, θα υπονομεύσει την ευμάρεια, πάνω στην οποία βασίζεται το κοινωνικό της κράτος.
____________________________
from: http://www.realpolitics.gr/?p=27133
ΣΗΜ.1. Επιτέλους ενα συμπερασμα: Το σκοτεινό μυστικό είναι η υποκρισία που μας δέρνει! Θέλουμε και την πίττα σωστή και το σκύλο χορτάτο. Μια ζωή έζησα χωρίς να καταναλώσω είδη πολυτελείας, αν και δεν έλλειψαν οι ευκαιρίες και οι παραινέσεις απο γνωστούς και φίλους. Προτιμώ Ελληνικά προϊόντα -άντε και γαλλικά κρασια!- φτιαγμένα στον τόπο μου/τους.
ΣΗΜ.2. Πρόταση: να ψωνίζουμε προϊόντα που παράγονται ή/και κατασκευαζονται στη χώρα μας ή/και σε άλλες ευρωπαϊκες χώρες. Να δηλώσουμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στα παραγόμενα ή/και κατασκευαζόμενα σε χώρες με φτηνά μεροκάματα απο ευρωπαϊκες εταιρείες. ΟΧΙ σε προϊόντα "μαϊμού".
ΣΗΜ.3. Πιθανότατα, αν ακολουθησουμε αυτη την πορεία αποκλεισμού των ευρωπαϊκων επιχειρησεων που έκοψαν ροδα μυρωμενα εγκαταλείποντας την Ε.Ε. για λόγους άκρατου πλουτισμού, να ερθουν οι (αυθεντικες) κινεζικες εταιρειες να ανοιξουν παραμαγαζα/επιχειρησεις στην Ευρωπη, αλλά με ευρωπαϊκά μεροκάματα, για να στηρίξουν την ανάπτυξη τους. Απιθανο; Μπα, όχι και τόσο...

Η Ελλάδα έχει τη ΠΡΩΤΗ Ευρωπαϊκή κυβέρνηση!

Ας το δούμε θετικά το πράγμα.

Ελπιζω η Ελλαδα να αποτελεσει τη "μαγιά" για τη κυβερνητικη/πολιτικη Ενωση της Ευρωπης. Νομίζω πως είναι απολύτως εφικτό, ιδίως τωρα που, με τη κηδεμονια μας απο τους λεφταδες του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, εχουμε αποκτήσει ουσιαστικά τη ΠΡΩΤΗ Ευρωπαϊκή κυβέρνηση!

Μολις ορθοποδησουμε, δεν θα πρεπει να ξεχασουμε να αλλαξουμε μερικα πραγματακια στην ΕΕ προς όφελος των λαών και των πoλιτισμών...

Η συμπαρασταση απο τους λαους της ΕΕ (οχι απο τα κοινοβουλια, απο το κοσμο) με κανει να αισιοδοξω ότι, πράγματι, μπορει να αλλαξει κατι και να πάμε όλοι μαζί μπροστά όχι μόνο με κοινό νόμισμα αλλά, κυρίως, με κοινό σεβασμό προς τις ανθρώπινες Αξίες.

Γιώργο, Κουράγιο!

Στη Βουλή μιλούν οι βουλευτές των κομμάτων.
Διακρίνω ότι πέφτουν οι προαποφασισμένες "γραμμές" μπροστά στον κίνδυνο.
Μέχρι χτες, τα κόμματα μιλούσαν ως εξής:

το Πασοκ για την Ελλάδα

η ΝΔ για το Πασοκ

το ΚΚΕ για τη πλουτοκρατία

το ΛΑΟΣ για το ΚΚΕ

ο ΣΥΡΙΖΑ για την Ολυμπιαδα

Σήμερα, ευτυχώς, κάτι φαίνεται να αλλάζει και διατηρώ ελπίδες να ξεφύγουμε το σκόπελο. Αυτό είναι το ζητούμενο τώρα: Να ξεφύγουμε. Μετά, να μην αφεθούμε και ξεχάσουμε να διεκδικήσουμε να αλλάξουν πολλά πράγματα και στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Η Ενωμένη Ευρώπη ανήκει σε όλους τους λαούς της και όχι μόνο στη Γερμανία!

17/4/1919 - επέτειος θέσπισης οκταώρου στη Γαλλία

Σαν σήμερα αποφασίστηκε η οκτάωρη ημερήσια εργασία των βιομηχανικών εργατών στη Γαλλία. Πριν μερικά χρόνια, στην ίδια χώρα, εγέρθηκαν αιτήματα μείωσης του οκταώρου. Σήμερα, άραγε, βρισκόμαστε μπροστά στη κατάργηση της εργασιακής αυτής κατάκτησης;

Max Keiser on the Greek Crisis (with Greek subtitles)

http://www.youtube.com/watch?v=AbH1JsOTInk

Μεταφραση/υποτιτλοι: omadeon

AL Jazeera: Στη συζήτησή μας, καλεσμένοι είναι ο κ. Γιώργος Υφαντής, πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών, απο Αθηνα επίσης, ο κ. Τζόν Σφακιανάκης, οικονομολόγος-επικεφαλής, γενικός διευθυντής της Τράπεζας Saudi Franzi, κι απο το Παρίσι θα μας μιλήσει ο οικονομικός αναλυτής κ. Max Keiser. Ευχαριστώ όλους σας που ήρθατε!

AL Jazeera: - κ. Υφαντή, προφανέστατα, χιλιάδες έλληνες θύμωσαν! Πόσοι είναι άραγε; Πόσο μαζική θεωρείτε την αντίθεση του ελληνικού λαού στα νέα μέτρα;

Υφαντης: - Εεε.. εχμ.. είναι δύσκολο να το προσδιορίσουμε αριθμητικά... Νομίζω όμως ότι η πλειονότητα των ελλήνων έχουν αντιληφθεί ότι η κατάσταση είναι σοβαρή, τραγική.. και όλα αυτά τα χρόνια ζούσαμε σπαταλώντας περισσότερα από τα έσοδά μας και τώρα... (μπλα μπλα μπλα) Πρέπει να μπει τάξη στο σπίτι μας!

AL Jazeera: - Λέτε, δηλαδή, ότι οι διαδηλώσεις δεν αντιπροσωπεύουν τη πλειονότητα; Ομως, χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους! Είναι δίκαιο; Πολλοί έλληνες λένε «Γιατί να υποφέρουμε εμείς, αν δεν είμαστε εμείς η αιτία της Κρίσης;»

Υφαντης: - Ε, αυτό είναι η εύκολη λύση! Ενας τρόπος σκέψης που μας απαλλάσσει από τις δικές μας ευθύνες για όσα συνέβαιναν. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εμείς οι έλληνες ποτέ δεν πληρώναμε τους φόρους μας σωστά.. Κάναμε πρωταθλητισμό φοροδιαφυγής, ζητούσαμε τα πάντα από το κράτος, δαιμονοποιούσαμε τον ιδιωτικό τομέα και την ιδιωτική πρωτοβουλία, οπότε, πραγματικά, δεν νομίζω ότι μερικές χιλιάδες που διαδηλώνουν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα για μια σωστή ερμηνεία της καταστασης (μπλα μπλα μπλα)

AL Jazeera: - κ. Σφακιανάκη, εσείς θεωρείτε αυτές τις διαμαρτυρίες αντιπροσωπευτικές για την οργή του ελληνικού λαού; ..επειδή υποχρεώνεται ο λαός να "σφίξει το ζωνάρι" λόγω του χρέους;

Σφακιανάκης: - Καταρχήν, ευχαριστώ κι εγώ για την πρόσκληση. Θά'λεγα ότι οι διαδηλώσεις δεν ήταν αντιπροσωπευτικές, και θα συμφωνήσω με τον προηγούμενο καλεσμένο σας!

AL Jazeera: - Max Keiser, οι άλλοι δυο κύριοι είπαν για το ελληνικό πρόβλημα πως «Δεν υπάρχει άλλη λύση!»* Εσυ τι λες;

Max Keiser: - Λοιπόν, ας αφήσουμε τα... ούζα, κι ας πιασουμε τα δεδομένα: Το ποσοστό του Χρέους στο ΑΕΠ* -που σακατεύει την Ελλάδα- ήταν ίδιο, ως ποσοστό, το έτος 2.000! Γιατί λοιπόν δεν είχε αποκαλυφθεί; Διότι η Goldman Sachs, σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση, απέκρυψε πάρα πολλά δισ. χρέους! Ιδού το πρόβλημα: Η συνεργία τραπεζιτών (της Goldman Sachs και της Wall Street) με την ελληνική κυβέρνηση, για χάλκευση Δεδομένων! Για να διορθώσει το πρόβλημα, η ελληνική κυβέρνηση έστειλε πρακτορες και έβαλε πρώην τραπεζίτη της Goldman Sachs ως... επικεφαλής στην έρευνα! Δηλαδή, πάσχουν από το "σύνδρομο της Στοκχόλμης"! Πιάστηκαν όμηροι διεφθαρμένων τραπεζιτών της Wall Street και κατηγορούν τον εαυτό τους και αυτομαστιγώνονται για τη διαφθορά άλλων -της Wall Street! Ε, αυτή η κατάσταση είναι εντελώς γελοία! Δυο έλληνες αναλυτές μας είπαν ότι "χρειάζονται κι άλλοι φόροι", ή "να μειωθεί η διαφθορά", αλλά η Goldman Sachs που έδωσε τέτοιες συμβουλές, πλήρωσε πέρυσι λιγότερο από 1% φόρο! Δηλαδή, για να πάρουν δωράκια τα golden boys της Goldman Sachs ζητάτε από τον ελληνικό λαό να πληρώσει κι άλλους φόρους; Αποζημιώνεται απο τη Goldman Sachs ο λαός σας ή μήπως έχει μετοχές της; Αυτό είναι παράλογο! Γιατί ξεπουλάτε τους συμπατριώτες σας; Είναι ψέμμα το «δεν υπάρχει άλλη λύση»! Λύση μπορεί να είναι και η εξέγερση! Γιατί δεν πετάτε έξω τη κυβέρνησή σας; Αφού είναι εντελώς διεφθαρμένη!!!

AL Jazeera: - Max Keiser, ξέρουμε ότι δεν θα γίνει εξαγορά του χρέους από άλλες κυβερνήσεις της Ε.Ε. (π.χ. Γαλλία, Γερμανία) μήπως πρέπει να πάει η Ελλάδα στο ΔΝΤ* ή θα ήταν χειρότερα έτσι;

Max Keiser: - Σιγά μη πηδήξει από το τηγάνι στη... φωτιά! Αφού, το ΔΝΤ είναι.. η ίδια η Goldman Sachs! Το ΔΝΤ, η Goldman Sachs, η Wall Street, η Διεθνής Τράπεζα, όλοι είναι ίδια κλίκα! Ολοι αυτοί έχουν στενή συνεργασία, που φάνηκε στην αρχή της Κρίσης, πριν δυο χρόνια. Οπως είπε κι ο Γουώρεν Μπάφετ "Οταν φεύγει η παλίρροια, τότε βλέπεις ποιος δεν φορά μαγιό"! Τώρα, όσον αφορά τη Κρίση Χρέους, στερεί τις δανειοληπτικές δυνατότητες εταιρειών -ή χωρών, όπως η Ελλάδα. Αλλά το ίδιο είναι και η Ισπανία και οι άλλες χώρες των "PIIGS" και η Ισλανδία, η οποία στις 6 Μαρτίου ψήφισε να μη πληρώσει το χρέος της -οι οικονομικοί τρομοκράτες της Wall Street είχαν κάνει παρόμοια ζημιά στην Ισλανδία. Οσον αφορά Γαλλία και Γερμανία όμως... Η Γερμανία σε εξαγωγές είναι η δεύτερη διεθνώς! Αρα, δεν νοιάζεται για "πτώση του ευρώ", άρα, χρησιμοποιεί την Ελλάδα σαν... εξιλαστήριο θύμα της! Λέει «Ορίστε το κακό παιδί η Ελλάδα, που έβαλε το ευρώ σε μπελάδες» ή «πρέπει να συνετίσουμε την Ελλάδα», αλλά οι ίδιοι ωφελούνται αφάνταστα... αφού είναι εξαγωγικές χώρες, ενώ η Ελλάδα δεν είναι...

AL Jazeera: - Το θέμα είναι όμως.. Πώς να δικαιολογήσουν οι άλλες χώρες στους δικούς τους λαούς να πληρώσουν αυτοί την Ελλάδα;

Max Keiser: - Ε, μπορεί να μη κανουν τίποτα, διότι ξέρουν ότι οι κερδοσκόποι έβαλαν στόχο το ευρώ! Με λίγα λόγια, τα αρνητικά στοιχήματα κατά του ευρώ εχουν φτάσει σε ιστορικό ζενίθ! Πάρα πολλά δισεκατομμύρια έχουν παιχτεί σαν στοίχημα υπέρ της πτώσης του ευρώ. Μεγάλος κερδισμένος θα βγει η Γερμανία, που είναι μια τεράστια αγορά εξαγωγών. Ετσι, βασικά, χρησιμοποιούν την Ελλάδα. Οι φτωχοί έλληνες χάνουν δουλειές και υφίστανται "μέτρα λιτότητας". Τα μέτρα όμως, δεν έχουν καμμιά σχέση με ριζικές μεταρρυθμίσεις της οικονομίας! Οι έλληνες είναι λουκάνικα που ρίχνονται στο τραπεζικό εργοστάσιο της Wall Street! Πρέπει να απαγορεύσετε κάθε μορφή μπίζνες της Goldman Sachs στην Ελλάδα! Εσείς οι έλληνες πρέπει να διώξετε όλες τις εταιρείες της Wall Street από τη χώρα σας! Αν δεν απαλλαγείτε από τους Οικονομικούς Τρομοκράτες στη χώρα σας, θα χάνετε δουλειές, η ανεργία σας θα ανεβαίνει και το βιοτικό σας επίπεδο συνεχώς θα πέφτει! Διότι γίνατε αιχμάλωτοι οικονομικών τρομοκρατών. Δεν τό'χετε καταλάβει; Διώξτε τους! Εκτός.. αν σας αρέσει κιόλας! Μπορεί να γουστάρετε να σας βασανίζουν τρομοκράτες! Μπορεί νά'ναι το.. βίτσιο σας -μερικοί άνθρωποι είναι σαδομαζοχιστές! Αν όμως δεν είστε, τότε.. απαλλαγείτε από Οικονομικούς Τρομοκράτες στη χώρα σας!
__________________________
ΣΗΜ.1. ΑΕΠ = Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν
ΣΗΜ.2. ΔΝΤ = Διεθνες Νομισματικό Ταμείο
*Σημ.τ.μετ. «Δεν υπάρχει άλλη λύση» = «There is no Alternative» = «T.I.N.A.» Ο όρος «T.I.N.A.» (ιστορικη φράση και της Margaret Thatcher) αναφέρεται στο μονόδρομο της Απόλυτα Ασύδοτης Αγοράς (Α..Α.=προτεινόμενος όρος) που συνοψίζει τη λογική του νεο-φιλελευθερισμού.

------------------
other videos from the Max Keisers TV's channel:
http://www.youtube.com/watch?v=4A_1AB81KLo, etc.