Michael Dumas, Όνειρο της Μέρας.
Λάδι σε καμβά.
Κοιτούσε έξω από το ανοιχτό παράθυρο τα πουλιά που πετούσαν. Αν το τοπίο ήταν πίνακας ζωγραφικός, θα γνώριζε πως τα πουλιά είναι η ζωή του, η κίνησή του, η ψυχή του πίνακα...
Ακόμη μούδιαζε πότε πότε από στεναχώριες προηγούμενων ημερών, ακόμη καρδιοχτυπούσε άξαφνα για εκείνες που προέβλεπε πως θα ’ρθουν...
Είχε μάθει να οικονομεί τις δυνάμεις της, που άλλωστε ολοένα λιγόστευαν. Η οικονομία στα πράγματα, στις κινήσεις, ακόμα και στα συναισθήματα είναι ίδιον των γερόντων.
Έδιωχνε την περίσκεψη για όσα θα έρχονταν, απολαμβάνοντας το πολύτιμο τώρα.
«Τα περισσότερα προβλήματα», σκεφτόταν, «ή λύνονται μόνα τους, ή απλώς ξεχνιούνται, ή τελικά δεν είναι τόσο τρομερά, μαθαίνεις να ζεις μαζί τους».
Δυσκολότερα από το φόβο για το μέλλον δάμαζε τις πικρίες από το παρελθόν.
Σήμερα, μέρα γιορτής, αποφάσισε κάτι ν’ αλλάξει. Ξημερώθηκε με καλή διάθεση και αφέθηκε να κοιτάζει τον ουρανό. Τα σύννεφα και τα πουλιά περνούσαν δίχως ν’ αφήνουν σημάδι. Μόνο τα αεροπλάνα άφηναν το χνάρι τους για λίγο. Κατόπιν έσβηνε κι αυτό.
Αποθαύμαζε τους ρυθμούς της φύσης.
Τι ωραία να μην αφήνουν σημάδια τα χρόνια και οι πίκρες που περνούν...
Για τα χρόνια δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Τα άλατα στις αρθώσεις, οι αντοχές που μίκραιναν, οι κινήσεις που θα ήθελε να είναι ελεύθερες μα απαιτούσαν προσπάθεια, όλα διέψευδαν τις καλύτερες προθέσεις.
Φαντάστηκε ένα απώτερο, απώτατο ίσως ακόμη μέλλον, όπου η μνήμη δεν θα λειτουργούσε, και όλα θα έπαιρναν άλλες διαστάσεις.
«Αυτό είναι», αποθαύμασε... «Η λήθη είναι δώρο, είναι αμεριμνησία, είναι ελευθερία».
Πριν οδηγηθεί στον καταναγκασμό της λήθης αποφάσισε να σβήσει πολλά βαρίδια από τη μνήμη. Η μνήμη όφειλε να είναι πολύ οικονομική και πολύ αυστηρά επιλεκτική.
Ήδη είχε ξεχάσει τι έγινε χτες, τη σφοδρότατη εκείνη σύγκρουση. Ήδη ο πόνος έσβηνε. Ήδη τα μέλη της ελευθερώθηκαν. Ήδη ήθελε να χορέψει.
Χόρεψε με τις λέξεις σε τούτο το χαρτί, και ήταν το ίδιο...
Η συγγνώμη γίνεται τόσο εύκολη με τα χρόνια, όσο τη θεωρείς πολύτιμη.
Η συγγνώμη είναι ελευθερία... Μια ελευθερία που μοιάζει με τη νιότη.
