1) Peshat: paragraph 1 about kesef and keilim, paragraph 2 about animals. Interjection of al kol devar pesha is general statement about person lying in court with a claim which would exempt. Paragraph 3 about shoel and sachir.
2) Derash: paragraph 1 about shomer chinam, paragraph 2 about shomer sachar.
3) Ambiguity: Im yimatzei haganav in [6] as either (A) if the actual outside thief be found, or (B) if he be found to be the ganav.
4) Ambiguity: venikrav baal habayit el haelohim in [7] as just coming to court and denying, or an oath as in pasuk [10].
5) Rav: Based on pasuk [10], once the owners accept his oath, he is exempt from swearing, even if witnesses come later.
6) Rabbi Yochanan: Based on pasuk [6] about ganav and pasuk [7-8] about toen taanat ganav, that he pays double, that both have all the laws of ganav, including 4X and 5X. But consider ambiguity of (3)? Ganav vs. HaGanav in [6] includes actual ganav as well.
7) Rabbi Yochanan: Aveida in pasuk [8] refers to falsely claiming theft on a lost article.
8) Rabbi Yochanan, Rami bar Yechezkel: Ki hu zeh in pasuk [8] introduces modeh bemiktzat on falsely claiming theft.
9) R’ Chiya bar Yosef: Eruv parshiyot of parts of [8] to below, pasuk [24]. (Consider how in peshat, it is an interjection about several cases.)
10) Rava: Go through each of three paragraphs. Explicit in p1, link of ki yitan from p1 to p2, conjunctive in p3. Sachir mentioned in p3, [14], pasuk but falls under p1 or p2.
11) R’ Chiya bar Yosef: In pasuk [7], im lo shalach. On peshat level, im means she-, the contents of the oath. Shalach yado literally is that he isn’t stealing it now. But interpret to mean “misappropriation”, either using it beyond scope of his shemirah (hanaah) or that he stole it [took some action earlier with intent to keep it, prior to this oath], or ate it, and only then is there kefel. Rabbi Yochanan disagrees ambiguously (excludes or allows). Rav Sheshet excludes from kefel (im as if, or it is an additional oath to the literal one but not carrying kefel).
Bava Kamma 106a:
אמר רב הונא אמר רב מנה לי בידך והלה אומר אין לך בידי כלום ונשבע ובאו עדים פטור שנאמר ולקח בעליו ולא ישלם כיון שקבלו בעלים שבועה שוב אין משלמין ממון
Yerushalmi Shevuot 7:1
דף לג, א פרק ז הלכה א משנה כל הנשבעין שבתורה נשבעין ולא משלמין...
דף לג, ב פרק ז הלכה א גמרא ממשמע שנאמר שבועת ה' תהיה בין שניהם אין אנו יודעין שאם לא ישבע ישלם מה ת"ל ולקח בעליו ולא ישלם אלא מכיון שקיבלו בעלים שבועה הוא פטור מלשלם.
רבי חגיי בעא קומי רבי יוסי ולמה לי כרבי מאיר אפילו כרבנן. לא א"ר אסי בשם רבי יוחנן דברי רבי מאיר ממשמע לאו אתה שומע הן ולקח בעליו ולא ישלם הא אם לא ישבע ישלם. תני רבי חייה מתנה שומר חנם ושומר שכר להיות כשואל. א"ר חנינה הכל מודין בלשון תורה ממשמע לאו אתה שומע הין מה פליגין בלשון בני אדם.
Bavli Shevuot 7:1
דף מה, א גמרא כל הנשבעין שבתורה נשבעין ולא משלמין מנלן דאמר קרא (שמות כב) ולקח בעליו ולא ישלם מי שעליו לשלם לו שבועה:
The Yerushalmi’s derasha seems parallel to that of Rav, but it used by Yerushalmi to show that it is always the nitba rather than tovea who swears to excuse himself. Consider how the gemara redirects the pasuk of Rav towards this end, using the same language as the Bavli.
