Sezonowo od A do M i aksamitny krem z kalafiora z cheddarem i kurkami

Przez ogród przetoczyły się tego lata wszystkie możliwe plagi.
Nagie ślimaki, mrówki, mszyce, ćma bukszpanowa,
chmary szpaków i dziwne chrząszcze gustujące w jarmużu.
Zginęły rzodkiewki, rukola, wszystkie kwiaty cukinii...

Trochę mi żal, ale już się nie złoszczę.

Cieszę się z tego, co przetrwało.
Czekam na to, co dopiero wzrasta.I jeszcze bardziej doceniam pracę ludzi,

dzięki którym mogę jeść zdrowe warzywa.

Sezonowo i bez chemii. 

 Krem kalafiorowy z cheddarem i kurkami

 1 duży kalafior 

 3 ziemniaki

 oliwa

 masło

1 cebula

3 gałązki tymianku

2 ząbki czosnku

1 litr bulionu warzywnego

1/4 szklanki śmietanki

100 g cheddara 

pieprz

sól

do podania

kurki

szczypiorek

cheddar

masło

pieprz

sól

W garnku rozgrzać po łyżce masła i oliwy,

dodać posiekaną cebulę, gałązki tymianku i szczyptę soli.

Smażyć kilka minut, aż cebula się zeszkli. 

Następnie dodać posiekany czosnek i smażyć kolejną minutę.

Dodać pokrojone w kostkę ziemniaki i podzielony na różyczki kalafior.

Wlać bulion, zagotować, przykryć i gotować na małym ogniu około 15 minut

lub do momentu, aż warzywa będą miękkie.

Zupę zdjąć z ognia i zmiksować na gładki krem.

W celu uzyskania bardziej aksamitnej konsystencji,

można krem przetrzeć przez sito.

Jeżeli zupa jest zbyt gęsta, dodać więcej bulionu.

Krem ponownie podgrzać, dodać śmietankę i tarty ser.

Dokładnie wymieszać i doprawić pieprzem oraz solą.

Przed podaniem podsmażyć kurki na maśle ze szczyptą pieprzu i soli.

Zupę podawać gorącą ze smażonymi na maśle kurkami, 

posiekanym szczypiorkiem i pokruszonym cheddarem.

Na sklepowych półkach leży przez cały rok

i przy owocowo warzywnej obfitości 

o tej porze roku może wydawać się mało kuszący.

Mnie jednak kalafior najlepiej smakuje latem.

Dlatego wybrałam go na sezonowe spotkanie z Amber.

 

Sezonowo od A do M i młody szpinak w arabskim anturażu.

Latem mogłabym żyć tylko w wieczorach.

Lub w porankach, które nie zdążyły nabrzmieć żarem.

Na skraju burzy, która daje wytchnienie zmysłom.

Albo w dniach pełnych deszczu.

W cieniu gęstej korony olbrzymiego drzewa.

Pod niekończącym się szarym obłokiem.

W małej chatce w środku lasu, z drewnianym tarasem, 

na którym siedziałabym i czytała bez końca.

Bose stopy.

Bukiet polnych kwiatów.

Stos książek czekających na swoją kolej. 

Kot zwinięty w kłębek.

Szelest drzew i śpiew ptaków. 

Talerz pełen letnich smaków i wspomnień.
Lato idealne!

Szpinak z ciecierzycą, kuminem i harissą

200 g młodego szpinaku

350 g ugotowanej ciecierzycy

1 cebula

2 ząbki czosnku

1 łyżeczka mielonego kuminu

1/2 -1 łyżeczka harissy

200 ml bulionu warzywnego

oliwa

płatki chili

pieprz

sól

Cebulę pokroić w drobną kostkę, czosnek rozetrzeć z solą. 

W dużym garnku rozgrzać oliwę i zeszklić na niej cebulę.

Dodać czosnek, kumin, harissę i szczyptę soli, smażyć 2 minuty.

Dodać ciecierzycę, wlać bulion i gotować około 10 minut

lub do momentu, aż większość płynu odparuje.

Następnie partiami dodawać szpinak.

Gotować mieszając do momentu, aż cały szpinak zwiędnie.

Doprawić do smaku pieprzem, solą i płatkami chili.

Amber wybrała młody szpinak

na nasze Sezonowe spotkanie,

a ja z rozkoszą go zjadłam,

zastanawiając się, jak podaje się go 

za Kuchennymi Drzwiami.