Hanna Kowalewska "Okna z widokiem na Weronę"

Jeśli myślicie, że znacie już wszystkie sekrety Zawrocia - mylicie się. W siódmym tomie obyczajowej serii Hanny Kowalewskiej, Okna z widokiem na Weronę, wyjdą na jaw kolejne tajemnice. I być może sprawi to, że na niektórych bohaterów spojrzycie nieco inaczej niż do tej pory.

Hanna Kowalewska "Zanim odfrunę" [RECENZJA]

seria Jantarnia, tom 2

Młodzi wierzą w siłę miłości. Biegną za nią jak gończe psy. Wszystko stawiają na jedną kartę, nawet czasami nie wiedzą na jaką. Potem odwracają ją i z przerażeniem spostrzegają, że to dziewiątka pik czy równie gówniana blotka[1].

Hanna Kowalewska "Tam, gdzie nie sięga już cień" [RECENZJA]

Seria Jantarnia, tom 1

- Tak... niewiele w tym moim życiu rewelacji. (...) Ty co innego. Żyjesz w mieście. Tam wiele się może zdarzyć. 

- Może, ale nie musi.

- Przynajmniej można mieć nadzieję. A tu zawsze to samo, narodziny, nudne życie i prowincjonalna śmierć.

- Śmierć jest wszędzie taka sama.

- Tak myślisz? - Pola znowu się zadumała.

- Tak, tak myślę. Wszędzie jest beznadziejnie samotna. I absurdalna[1].

Hanna Kowalewska "Cztery rzęsy nietoperza" "Zmasowany atak wrednych wiedźm"

Hanna Kowalewska
Cztery rzęsy nietoperza
Wyd. Literackie
2016
624 strony

Byłam pewna, że już nie wrócę do Zawrocia. Na okładce Przelotu bocianów Hanny Kowalewskiej, ostatniego tomu cyklu o tym malowniczym zakątku, wspomniano, że to już koniec. Finito. Schluss. The end.

Wyobraźcie sobie więc moją radość, gdy wśród zapowiedzi wydawniczych na czerwiec znalazłam Cztery rzęsy nietoperza opatrzone informacją, że jest to kontynuacja bestsellerowego cyklu o Zawrociu!

Dziki taniec radości, nerwowe oczekiwanie na listonosza i jest! Pomacałam, powąchałam, sfotografowałam, odłożyłam, ale tylko na moment. Ta książka nie mogła długo czekać, choć sama na siebie kazała prawie pięć lat!

[Piszę po polsku #1]* Hanna Kowalewska *

źr. zysk.com.pl

Hanna Kowalewska, prozatorka i poetka, ma na swoim koncie także dramaty, słuchowiska i scenariusze filmowe. Jest absolwentką filologii polskiej oraz studium scenariuszowego. 

Zadebiutowała powieścią "Tego lata, w Zawrociu", otwierającą cykl "Zawrocie", którego bohaterka odziedziczywszy posiadłość po babce, rozpoczyna wędrówkę w przeszłość, poznając tajemnice swojej rodziny, a przy okazji dokonując zmian we własnym życiu. W 1998 roku debiut Kowalewskiej został nagrodzony w konkursie na powieść polską zorganizowany przez wydawnictwo Zysk i S-ka. Sukcesem okazała się też powieść "Julita i huśtawki", którą "Magazyn Literacki - Książki" w 2003 roku uznał za książkę roku.

Hanna Kowalewska "Przelot bocianów" Pożegnanie z Zawrociem

Hanna Kowalewska
Przelot bocianów
Wyd. Zysk i S-ka
2011
382 strony

Spędzacie ze sobą mnóstwo chwil. Razem śmiejecie się i płaczecie. Tak wiele was łączy, wspólnych przeżyć, emocji. Masz świadomość tego, że nic nie trwa wiecznie, że któregoś dnia przyjdzie wam się rozstać. Jak tylko możesz, opóźniasz pożegnanie. Im rzadziej się widujecie, tym później ono nastąpi. Nie potrafisz jednak z tych spotkań zrezygnować, nie możesz też przeciągać ich w nieskończoność. Musisz pogodzić się z tym, co nieuchronne. Tak, nawet najdłuższy cykl literacki kiedyś się się skończy, a ty pewnego wieczoru odwrócisz ostatnią kartkę zamykającego go tomu.

Hanna Kowalewska "Inna wersja życia" Tajemnica czarno-białych fotografii

Hanna Kowalewska
Inna wersja życia
Wyd. Zysk i S-ka
2010
400 stron

Zawrocie przyciąga niczym magnes. Ledwie skończę jeden tom, a mam już ochotę na następny. Po Masce Arlekina szybko sięgnęłam po kolejną część cyklu Hanny Kowalewskiej. Opatuliwszy się ciepło kocem, zaczęłam Inną wersję życia.

Hanna Kowalewska "Maska Arlekina" Anioł z jednym skrzydłem

Hanna Kowalewska
Maska Arlekina
Wyd. Zysk i S-ka
2006
300 stron

Gdybyś wtedy nie wyjechała na ten pieprzony obóz, to wszystko potoczyłoby się inaczej.[1]

Są ludzie, którzy nie potrafią żyć sami. Do takich należał Filip, mąż Matyldy.Malinowskiej-
Just. Był wszechstronnie utalentowany, potrafił niemal wszystko, ale tego jednego nie, nie umiał obyć się bez drugiego człowieka.[2] Matylda wyjechała na dwa tygodnie. Filip, nazywany przez znajomych Świrem, najpierw szukał towarzystwa kolegów, w końcu jednak wylądował u swojej dawnej kochanki, Olgi. Malinowska nigdy tak naprawdę nie odkryła, co zdarzyło się tamtej nocy sprzed ponad dziesięciu laty, gdy Świr wyszedł przez okno na czwartym piętrze akademika[3]. 

Hanna Kowalewska "Góra śpiących węży" Rodzinne tajemnice

Hanna Kowalewska
Góra śpiących węży
Wyd. Zysk i S-ka
2006
454 strony

Magia prozy Hanny Kowalewskiej wciąż unosi się w moim pokoju. Tym razem za sprawą kontynuacji powieści Tego lata w Zawrociu, czyli Góry śpiących węży. Znowu zajrzymy do starych kątów, odkryjemy kolejne tajemnice. Znów będzie pięknie, ciekawie, choć nieprzyjemnych tematów nie zabraknie.

Hanna Kowalewska "Tego lata w Zawrociu" Literacka uczta w Zawrociu

Hanna Kowalewska
Tego lata w Zawrociu
Wyd. Zysk i S-ka
1998
224 strony

Zdobywszy wreszcie wszystkie pięć tomów cyklu Zawrocie Hanny Kowalewskiej, postanowiłam powrócić do części pierwszej, którą zachwycałam się kilka lat temu. W minioną sobotę ponownie znalazłam się w uroczym zakątku na wsi. Tego lata w Zawrociu towarzyszyło mi w weekendowe popołudnia sprawiając, że zapomniałam o paskudnej aurze, zmęczeniu wyjątkowo dłużącym się tygodniem i wszystkimi innymi nieprzyjemnościami.

Zawrocie to miejsce magiczne. Wystarczy otworzyć książkę, przeczytać kilka zdań, by znaleźć się wraz z Matyldą w świeżo odziedziczonej przez nią posesji. I wierzcie mi, stamtąd nie chce się wracać.