Πολυμήστωρ
οἴμοι, γυναικός, ὡς ἔοιχ᾽, ἡσσώμενος
δούλης ὑφέξω τοῖς κακίοσιν δίκην.
Ἀγαμέμνων
οὔκουν δικαίως, εἴπερ εἰργάσω κακά;
Πολυμήστωρ
1255οἴμοι τέκνων τῶνδ᾽ ὀμμάτων τ᾽ ἐμῶν, τάλας.
Ἑκάβη
ἀλγεῖς: τί δ᾽; ἦ 'μὲ παιδὸς οὐκ ἀλγεῖν δοκεῖς;
Πολυμήστωρ
χαίρεις ὑβρίζουσ᾽ εἰς ἔμ᾽, ὦ πανοῦργε σύ;
Ἑκάβη
οὐ γάρ με χαίρειν χρή σε τιμωρουμένην;
Πολυμήστωρ
ἀλλ᾽ οὐ τάχ᾽, ἡνίκ᾽ ἄν σε ποντία νοτὶς —
Ἑκάβη
1260μῶν ναυστολήσῃ γῆς ὅρους Ἑλληνίδος;
Πολυμήστωρ
κρύψῃ μὲν οὖν πεσοῦσαν ἐκ καρχησίων.
Ἑκάβη
πρὸς τοῦ βιαίων τυγχάνουσαν ἁλμάτων;
Πολυμήστωρ
αὐτὴ πρὸς ἱστὸν ναὸς ἀμβήσῃ ποδί.
Ἑκάβη
ὑποπτέροις νώτοισιν ἢ ποίῳ τρόπῳ;
Πολυμήστωρ
1265κύων γενήσῃ πύρσ᾽ ἔχουσα δέργματα.
Ἑκάβη
πῶς δ᾽ οἶσθα μορφῆς τῆς ἐμῆς μετάστασιν;
Πολυμήστωρ
ὁ Θρῃξὶ μάντις εἶπε Διόνυσος τάδε.
Ἑκάβη
σοὶ δ᾽ οὐκ ἔχρησεν οὐδὲν ὧν ἔχεις κακῶν;
Πολυμήστωρ
οὐ γάρ ποτ᾽ ἂν σύ μ᾽ εἷλες ὧδε σὺν δόλῳ.
Ἑκάβη
1270θανοῦσα δ᾽ ἢ ζῶσ᾽ ἐνθάδ᾽ ἐκπλήσω βίον;
Πολυμήστωρ
θανοῦσα: τύμβῳ δ᾽ ὄνομα σῷ κεκλήσεται —
Ἑκάβη
μορφῆς ἐπῳδόν, ἢ τί, τῆς ἐμῆς ἐρεῖς;
Πολυμήστωρ
κυνὸς ταλαίνης σῆμα, ναυτίλοις τέκμαρ.
Ἑκάβη
οὐδὲν μέλει μοι σοῦ γέ μοι δόντος δίκην.
Πολυμήστωρ
1275καὶ σήν γ᾽ ἀνάγκη παῖδα Κασάνδραν θανεῖν.
Ἑκάβη
ἀπέπτυσ᾽: αὐτῷ ταῦτα σοὶ δίδωμ᾽ ἔχειν.
Πολυμήστωρ
κτενεῖ νιν ἡ τοῦδ᾽ ἄλοχος, οἰκουρὸς πικρά.
Ἑκάβη
μήπω μανείη Τυνδαρὶς τοσόνδε παῖς.
Πολυμήστωρ
καὐτόν γε τοῦτον, πέλεκυν ἐξάρασ᾽ ἄνω.
Ἀγαμέμνων
1280οὗτος σύ, μαίνῃ καὶ κακῶν ἐρᾷς τυχεῖν;
Πολυμήστωρ
κτεῖν᾽, ὡς ἐν Ἄργει φόνια λουτρά σ᾽ ἀμμένει.
Ἀγαμέμνων
οὐχ ἕλξετ᾽ αὐτόν, δμῶες, ἐκποδὼν βίᾳ;
Πολυμήστωρ
ἐγκλῄετ᾽: εἴρηται γάρ.
Ἀγαμέμνων
οὐχ ὅσον τάχος
1285νήσων ἐρήμων αὐτὸν ἐκβαλεῖτέ που,
ἐπείπερ οὕτω καὶ λίαν θρασυστομεῖ;
Ἑκάβη, σὺ δ᾽, ὦ τάλαινα, διπτύχους νεκροὺς
στείχουσα θάπτε: δεσποτῶν δ᾽ ὑμᾶς χρεὼν
σκηναῖς πελάζειν, Τρῳάδες: καὶ γὰρ πνοὰς
1290πρὸς οἶκον ἤδη τάσδε πομπίμους ὁρῶ.
εὖ δ᾽ ἐς πάτραν πλεύσαιμεν, εὖ δὲ τἀν δόμοις
ἔχοντ᾽ ἴδοιμεν τῶνδ᾽ ἀφειμένοι πόνων.
