Ἑλένη
ἥδ᾽ αὖ τάφου τοῦδ᾽ εἰς ἕδρας ἐγὼ πάλιν
στείχω, μαθοῦσα Θεονόης φίλους λόγους,
530ἣ πάντ᾽ ἀληθῶς οἶδε: φησὶ δ᾽ ἐν φάει
πόσιν τὸν ἁμὸν ζῶντα φέγγος εἰσορᾶν,
πορθμοὺς δ᾽ ἀλᾶσθαι μυρίους πεπλωκότα
ἐκεῖσε κἀκεῖσ᾽ οὐδ᾽ ἀγύμναστον πλάνοις,
ἥξειν δ᾽ ὅταν δὴ πημάτων λάβῃ τέλος.
535ἓν δ᾽ οὐκ ἔλεξεν, εἰ μολὼν σωθήσεται.
ἐγὼ δ᾽ ἀπέστην τοῦτ᾽ ἐρωτῆσαι σαφῶς,
ἡσθεῖσ᾽ ἐπεί νιν εἶπέ μοι σεσῳσμένον.
ἐγγὺς δέ νίν που τῆσδ᾽ ἔφασκ᾽ εἶναι χθονός,
ναυαγὸν ἐκπεσόντα σὺν παύροις φίλοις.
540ὤμοι, πόθ᾽ ἥξεις; ὡς ποθεινὸς ἂν μόλοις.
ἔα, τίς οὗτος; οὔ τί που κρυπτεύομαι
Πρωτέως ἀσέπτου παιδὸς ἐκ βουλευμάτων;
οὐχ ὡς δρομαία πῶλος ἢ Βάκχη θεοῦ
τάφῳ ξυνάψω κῶλον; ἄγριος δέ τις
545μορφὴν ὅδ᾽ ἐστίν, ὅς με θηρᾶται λαβεῖν.
Μενελέως
σὲ τὴν ὄρεγμα δεινὸν ἡμιλλημένην
τύμβου 'πὶ κρηπῖδ᾽ ἐμπύρους τ᾽ ὀρθοστάτας,
μεῖνον: τί φεύγεις; ὡς δέμας δείξασα σὸν
ἔκπληξιν ἡμῖν ἀφασίαν τε προστίθης.
Ἑλένη
550ἀδικούμεθ᾽, ὦ γυναῖκες: εἰργόμεσθα γὰρ
τάφου πρὸς ἀνδρὸς τοῦδε, καί μ᾽ ἑλὼν θέλει
δοῦναι τυράννοις ὧν ἐφεύγομεν γάμους.
Μενελέως
οὐ κλῶπές ἐσμεν, οὐχ ὑπηρέται κακῶν.
Ἑλένη
καὶ μὴν στολήν γ᾽ ἄμορφον ἀμφὶ σῶμ᾽ ἔχεις.
Μενελέως
555στῆσον, φόβου μεθεῖσα, λαιψηρὸν πόδα.
Ἑλένη
ἵστημ᾽, ἐπεί γε τοῦδ᾽ ἐφάπτομαι τόπου.
Μενελέως
τίς εἶ; τίν᾽ ὄψιν σήν, γύναι, προσδέρκομαι;
Ἑλένη
σὺ δ᾽ εἶ τίς; αὑτὸς γὰρ σὲ κἄμ᾽ ἔχει λόγος.
Μενελέως
οὐπώποτ᾽ εἶδον προσφερέστερον δέμας.
Ἑλένη
560ὦ θεοί: θεὸς γὰρ καὶ τὸ γιγνώσκειν φίλους.
Μενελέως
Ἑλληνὶς εἶ τις ἢ ἐπιχωρία γυνή;
Ἑλένη
Ἑλληνίς: ἀλλὰ καὶ τὸ σὸν θέλω μαθεῖν.
Μενελέως
Ἑλένῃ σ᾽ ὁμοίαν δὴ μάλιστ᾽ εἶδον, γύναι.
Ἑλένη
ἐγὼ δὲ Μενέλεῴ γε σέ: οὐδ᾽ ἔχω τί φῶ.
Μενελέως
565ἔγνως γὰρ ὀρθῶς ἄνδρα δυστυχέστατον.
