ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / MAHZUN DURMAK

Sevdiğim insanlara
Kızabilirdim,
Eğer sevmek bana
Mahzun durmayı
Öğretmeseydi.


(Eylül 1937 / Varlık, 1.1 1.1937)

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / MONTÖR SABRİ

Montör Sabri ile
Daima geceleyin
Ve daima sokakta
Ve daima sarhoş konuşuyoruz.

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / ŞEHİR HARİCİNDE

Çatlamak üzre olan tomurcuklar
Güzel günler vadetmededir.
Ve bir kadın, şehir haricinde;
Otların üstünde,
Güneşin altında,
Yüzükoyun uzanmış;

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / VEDA

Yolum asfalt,
Yolum toprak,
Yolum meydan,
Yolum gökyüzü
Ve ben neler düşünüyorum!..

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / GÜN DOĞUYOR

Dili çözülüyor gecelerin.
Gölgeler kaçışıyor derine.
Alıp sihrini bilmecelerin:
Gün doğuyor şehrin uzerine.

Korkarak şeklalıyor bacalar,
Gün doğuyor şehrin üzerine.
Bakıyorlar günün gözlerine
Gözleri uykulu atmacalar.

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / OARİSTYS

(In Memoriam)

Ey hatırası içimde yemin kadar büyük,
Ey bahçesinin hoş günlere açık kapısı.
Hâlâ rüyalarına giren ilk göz ağrısı,
Çocuk alınlarda duyulan sıcak öpücük.

Ey sevgi dalımda ilk çiçek açan tomurcuk,
Kanımın akışını yenileştiren damar,
Gül rengi ışıkları sevda dolu akşamlar
İçime yeni bir fecir gibi dolan çocuk.

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / EBABİL

Alıp içinde sesler uçuşan bu akşamdan
Hafızamı bir deniz kıyısına çeken yol,
Aydınlık rüyaların peşine düşen gondol,
Mavi bir denizde yüzer gibi yanan şamdan.

Tuşların üstünde karanlığın heyulası
Ve birden kalbe çırpınışlar veren hatıra,
Çekmede beni saadet dolu dünyalara
Mine parmaklarında sadalaşan hülyası.

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / DÜŞÜNCELERİMİN BAŞUCUNDA

Hasretimin yıllardan beri bel bağladığı...
İşte odur düşüncelerimin başucunda.
O, göğsünün taşkın hareketi avucunda
Gözlerinde rüyalarm gülüp ağladığı.

Kendi bahçesidir onu içinden gördüğüm.
Yollar yine hergünkü gibi yaz uykusunda
Ve yaban çiçeklerinin buruk kokusunda
Her ikindi günlük rüyasını gören mürdüm.

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / ELDORADO

(Ondördüncü yaşın ilk güzel gecesine ithaf)


Ufkunda mavi bulutların uçuştuğu dağ,
Büyülü göklerinde sesler duyduğum Aden.
Avucumda dört kollu nehrin verdiği maden,
Üstümde yemişleri alnıma değen Tûba.

Müthiş dünyasiyle uykuma ilk girdiği yer...
Gülümsüyor mavi bir ay ışığında kamış.
Göllerin şekil dolu derinliğine dalmış
Vuslatın havasını çevreleyen iğdeler.

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / BUĞDAY

Düzüldü uçsuz bucaksız alay,
Çıngıraklar çalar kapılarda.
Düzüldü uçsuz bucaksız alay,
Bak, son hasad başladı rüzgârda

Okundan ayrılmak üzere yay,
Kuyuların ağzı genişledi.
Okundan ayrılmak üzere yay,
Korku ta kemiğime işledi.

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / AVE MARIA

Rüzgâr tersine esiyor... Niçin?
Eski günler geri mi gelecek?
Kımıldıyor kozasında böcek
Bildiği hayata doğmak için.

N eden içimize doldu vehim?
Ah ümit .. Ümit, yollar boyunca.
Düşünmez miydi akşam olunca
Hacer'in kollarında İbrahim.

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / KURT

Ah!.. artık benim de benzim sarı,
Damar kanımı dolaştırmıyor.
Hiçbir kıyıya ulaştırmıyor
Beni Şehrazat’ın masalları.

Anlamıyorum dilinden artık
Geceyi saran güzelliğin
İçim kör bir kuyu gibi derin
Ve sonsuz rüyasında yalnızlık.

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / ZEVAL

Örtüldü hafızanın örtüsü
Tasalarımı bittiği yerde
Yükseliyor perde perde
“Geri gelen saadet türküsü”

Devri tamam oldu pervanenin
Gökten bir beklediğim kalmadı.
Tükendi artık içimde tadı
Yıldızlı küreler düşünmenin.

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / ODAMDA

Ben miyim bu şeylerin sahibi?
Kafamda bir çocuk var meraksız.
İç âlemim oyuncaktan farksız.
Odam, içime bir ayna gibi.

Bir ışık oyunu var tavanda
Gölgeler seslerle birleşiyor
Ve bir karga beynimi deşiyor
Azaplar kemirdiğim bu anda.

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / SON TÜRKÜ

Kaybolmak üzre suya düşen bilezik
Bak bütün kırışıklar silindi sudan.
Son saatimde mi uyandım uykudan,
Neden boş geçen yıllardan içim ezik?

Durdu beni ölüme götüren kervan.
Eski bir şarkı söyleniyor rüzgarda.
Duydum ki sevmeyi bilen dudaklarda
Benim ilahilerim hala okunan.

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / EHRAM

Ey aşılmaz dağların ardında,
Ulaşılmaz beldelerden uzak,
Hasretin dallarını tutan sak,
Mavi, sonsuz bir takın altında!

Ey gülüşü sabahlardan güzel,
Dünyası düşüncelerden geniş!
Ey göğsünde ilâhî geriniş,
Rüyalarıma hükmeden güzel!

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / DAR KAPI

N edir bu geceyle gelen bersam?
Duyuyorum serzenişlerini.
Karanlıkta ağzının yerini
Arıyor deli gibi hâfızam.

«Yanıyor unutulmuş buhurdan
Yine gecenin içinde sessiz»
Hatıralarla kabaran deniz,
Doluyor ruhun oluklarından.

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / AÇSAM RÜZGÂRA

Ne hoş, ey güzel Tanrım, ne hoş
Maviliklerde sefer etmek.
Bir sahilden çözülüp gitmek
Düşünceler gibi başı boş.

Açsam rüzgâra yelkenimi;
Dolaşsam ben de deniz, deniz
Ve bir sabah vakti, kimsesiz
Bir limanda bulsam kendimi.

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / MASAL

Çocuk gönlüm kaygılardan âzâde
Yüzlerde nur, ekinlerde bereket;
At üstünde mor kâküllü şehzade;
Unutmaya başladığım memleket,

ORHAN VELİ KANIK tüm şiirleri / UYKU

Üzerinde beni uyutan minder
Yavaş yavaş girer ılık bir suya,
Hind'e doğru yelken açar gemiler,
Bir uyku alemine doğar dünya.