SAİT FAİK’İN KİŞİLİĞİ VE SON GÜNLERİÖZDEMIR ASAF
Milliyet Sanat / sayı :323
Beyoğlu, Anadolu Pasajı’nda Anadolu Birahanesi’ nde akşam üzerleri saat beş sularında üç-beş arkadaş buluşma alışkanlığı oluşmquştu aramızda. Tiyatrocusu matine suare arası olduğu için, dublaja gidenlerin o saatlerde işleri bittiğinden, sinema izleyicileri filmden çıktıkları için, akşamın saat beşi herkesin işine denk düşüyordu. O yılların, o günlerin sık-sık kullandığım deyimimle o rüzgârlı yılların yaşam düzeyi, bizleri Beyoğlu yörelerinde kümelendirdiği günlerdi. Şöyle birkaç isim çok şeyler anılandırır sanıyorum: Çiçek Pasajı, Degüstasyon, Elit, Hıristaki, Nektar, Orman, Lâmba, Nisuaz, Lebon, Tokatlıyan, Baylan, La Bohem, Rejans, Fişer, Bacı ve daha başka birkaç yerden sonra, Anadolu Birahanesi ...
7 Mayıs 1954 Cuma akşamı olacak; "yarın adaya gideceğim" demişti Sait Faik, Anadolu Birahanesi’nde. Ben 8 Mayıs Cumartesi gene akşam üzeri Beyoğlu’na çıkıyordum. Nerede olduğunu unuttum ama bir sinemadan çıkmış olduğunu iyice hatırlıyorum, Oktay Akbal’ı gördüm bir yerde. "Sait adaya gitti bugün" dedim, Oktay: "yok yahu, ben biraz önce onu gördüm, bir sinemadan çıkmıştı" dedi. Ben o kadar güvenle direttim ki, hayır yanılıyorsun falan-filan gibilerden. Oktay da direndi.
Nitekim Anadolu Birahanesi’ne geldi. İçinden gelmemiş adaya gitmek. Bu zamanlarda adaya gitmekten hep kaçamaklar yapıyordu. Bana anlattı da:
-Gece boğulacak gibi oluyorum iç sıkıntısından. Dört yanım deniz, kendimi karşıya (Suadiye, Caddebostan’a) atasım geliyor. Eskiden hiç duymazdım adada böylesine bir sıkıntı.
Barba derdik, biralarımızı getirirdi, tıpış-tıpış, karışlık adımlarla yürürdü, yaşı doksanın üstündeydi. Sait takılırdı ona:
- Barba, bu halin ne, tirit olmuşsun, beş damadın var, beşi de yüksek mühendis, beşi de zengin, sen burada ne oyalanıyorsun , her birinde birer-ikişer gün kalarak turlasan, yan gelip rahat eder yorulmazsın.
