Torserat illa gravi iamdudum lumina vultu
vix animos dextramque tenens, quin ipsa loquentis
iret in ora deae: tanta pudor aestuat ira
295verba cavens; horror molles invaserat annos.
iamque toro trepidas1 infelix obruit aures
nec quo ferre fugam nec quo se vertere2 posset
prensa3 videt; rupta condi tellure premique
iamdudum cupit ac diras4 evadere voces.
[p. 169]
300Illa sequi iubet et portis exspectat5 in ipsis.
saevus Echionia ceu Penthea Bacchus in aula
deserit infectis per roscida cornua vittis,
cum tenet ille deum pudibundaque6 tegmina matris
tympanaque et mollem subito miser accipit hastam:
305haud aliter deserta pavet perque omnia circum
fert7 oculos tectisque negat procedere virgo.
contra saevus amor, contra periturus Iason
urget et auditae crescunt in pectore8 voces.
heu quid agat? videt externo se prodere patrem
310dura viro, famam scelerum iamque ipsa suorum
prospicit et9 questu superos questuque fatigat
Tartara; pulsat humum manibusque immurmurat uncis
noctis eram Ditemque ciens, succurrere tandem
morte velint ipsumque simul demittere10 leto,
315quem propter furit; absentem saevissima poscit
nunc Pelian,11 tanta iuvenem qui perderet ira;
saepe suas misero promittere destinat artes
denegat12 atque una potius decernit in hora
ac neque tam13 turpi cessuram semper amori
320proclamat neque opem ignoto viresque daturam,
atque toro proiecta manet, cum visa vocari
rursus et impulso sonuerunt cardine postes.14
Ergo ubi nescio quo penitus se numine vinci15
sentit et abscisum16 quidquid pudor ante monebat,
325tum thalami penetrale petit, quae maxima norat
auxilia Haemoniae quaerens pro rege carinae.
utque procul magicis spirantia tecta venenis
[p. 170]
et saevae patuere fores oblataque17 contra
omnia, qtae ponto, quae manibus emit imis
330et quae sanguineo lunae18 destrinxit ab ore,
'tunc sequeris' ait 'quidquam aut patiere pudendum,
cum tibi tot mortes19 scelerisque brevissima tanti
effugia?' haec dicens, qua non velocior ulla
pestis erat20 toto nequiquam lumine21 lustrat
335cunctaturque super morituraque colligit iras.
o nimium iucunda dies, quam cara sub ipsa
morte magis: stetit et22 sese mirata furentem est.
'occidis heu; primo potes hoc durare sub aevo?
nec tu lucis' ait 'nec videris ulla iuventae
340gaudia,23 non dulces fratris pubescere malas?
hunc24 quoque, quicumque est, crudelis, Iasona nescis
morte perire tua, qui te25 nunc invocat unam,
qui rogat26 et nostro quem prima in litore vidi?
cur tibi fallaces placuit coniungere dextras
345tunc, pater, atque27 istis iuvenem non perdere monstris
protinus? ipsa etiam, fateor, tunc ipsa volebam.
testor cara28 tuas, Circe Titania, voces,
te ducente sequor,29 tua me, grandaeva, fatigant
consilia et monitis cedo30 minor.' haec ubi fata,
350rursus ad Haemonii iuvenis curamque metumque
[p. 171]
vertitur, hunc solum propter seu31 vivere gaudens
sive mori, quodcumque velit. maiora precatur
carmina, maiores Hecaten immittere vires
nunc sibi, nec notis32 stabat contenta venenis.
355cingitur inde sinus et, qua sibi fida magis vis
nulla, Prometheae florem de sanguine fibrae
Cauaseum promit33 nutritaque gramina poenis,
quae sacer ille nives inter tristesque pruinas
durat alitque34 cruor, cum viscere vultur adeso
360tollitur e scopulis et rostro inrorat aperto.
idem nec longi languesct finibus aevi
immortale virens, idem stat fulmina contra
sanguis35 et in mediiis florescunt ignibus herbae.
prima Hecate Stygiis36 duratam fontibus harpen
365intulit et validas scopulis effodit aristas;
mox famulae monstrata seges, quae lampade Phoebes
sub decima iuga feta metit saevitque per omnes
relliquias saniemque dei; gemit inritus ille
Colchidos ora tuens; totos37 tunc contrahit artus
370†monte†38 dolor cunctaeque tremunt sub falce catenae.
