Atque ea non oculis divum pater amplius aequis
sustinuit, natique pios miseratus amores
Iunonem1 ardenti trepidam gravis increpat ira:
'ut nova nunc tacito se2 pectore gaudia tollunt:
5haeret inops solisque furit Tirynthius oris,
at comite immemores Minyae facilesque relicto
alta tenent. sic Iuno ducem fovet anxia curis
Aesonium, sic arma viro3 sociosque ministrat.
iam quibus incertam bellis Scythicaeque paventem
10gentis opes, quanta trepidam formidine cernam.
tum precibus, turn me lacrimis et supplice dextra
adtemptare veto; rerum mihi firma potestas.
i, Furias Veneremque move; dabit impia poenas
virgo, nec Aeetae gemitus patiemur inultos.'
15dixit et arcano redolentem nectare rorem,
quem penes alta quies liquidique potentia somni,
detulit inque vagi libavit tempora nati.
ille graves oculos et Hylan resonantia semper
ora ferens, ut nulla deum superare potestas,
20procumbit. tandem fessis pax4 reddita silvis,
fluminaque et vacuis auditae montibus aurae.
[p. 82]
Ecce puer summa se tollere visus ab unda
frondibus in croceis et iniquae munere Nymphae
stansque super carum talis caput edere voces:
25'quid, pater, in vanos absumis5 tempora questus?
hoc nemus ac6 fatis mihi iam domus improba quo me
Nympha rapit saevae monitu lunonis, in amnes.7
nunc Iovis accessus et iam mihi limina8 caeli
conciliat iungitque toros9 et fontis honores.
30o dolor, o dulces quas gessimus ante pharetrae.10
iam socii laetis rapuerunt vincula ventis,
hortator postquam furiis et voce nefanda
impulit Oenides. verum cum gente domoque
ista luet saevaeque aderunt tua numina matri.
35surge age et in duris haut umquam defice; caelo
mox aderis teque astra ferent; tu semper amoris
sis memor et cari comitis ne abscedat imago.'
talibus orantem dictis visuque fruentem11
ille ultro petit et vacuis amplexibus instat
40languentisque movet frustra conamina dextrae:
corpus hebet somno refugaque eluditur umbra.
tum lacrimis, turn voce sequi, turn rumpere questus,
cum sopor et vano spes maesta resolvitur actu.
fluctus ab undisoni ceu forte crepidine saxi
45cum rapit halcyonis miserae fetumque laremque,
it super aegra parens queriturque12 tumentibus undis
certa sequi, quocumque ferant, audetque pavetque,
icta fatiscit aquis done domus haustaque fluctu est;
illa dolens vocem dedit et se sustulit alis:
50haut aliter somni maestus labor. exilit amens13
effusisque genas lacrimis rigat. 'ibimus' inquit,
[p. 83]
'solus et hos montes desertaque lustra tenebis,14
care puer, nec res ultra mirabere nostras.'
haec fatus relegitque vias et15 vallibus exit
55incertus, quid Iuno ferat, quas apparet iras.
nec minus et socios cernit procul aequore ferri
praecipites tacitumque pudet potuisse relinqui.
