29

Öğlene kadar kirli saçlarım ve pijamalarımla evle uğraşıp, korkunç sesimle uydurmasyon çocuk şarkıları söyleyip, Demir'i o köşeden bu köşeye taşıyarak kendime yeni sırt kamburları edindim.

 Sonra 5 dakikada duş alıp, 3 dakikada saçımı kurutup, 45 saniyelik makyajla biraz insana(hala doğum günü kızına değil) benzedim. Balonları Demir'e kaptırdım, gülleri zar zor kurtardım.

 Doğum günü yemeği denen 1 saat sürdü ve yarısında Demir'e yoğurt yedirmekle uğraştığım için soğuyan yemeğimin yarısını yiyemedim. Yine caanım sevgilime bir kuru teşekkürü ise ancak gece söylemeyi akıl edebildim. 

Bu bir ah vah çok yoruldum(ki gerçekten çok yoruldum:)) yazısı değil. 

Bu parlak fotoğraflarla seni kandırmak istemem yazısı sevgili okur. 

29 oldum evet.

 Ama inan şu an haftasonu sabahı yatakta fazladan geçireceğim yarım saat bütün doğum günü atraksiyonlarını döver.

Mutlu yıllar bana, afacan oğluma, biricik sevgilime!

benim canım.

 Bunca yıllık insanlık tarihinde, hamilelik yaşayan ve bir şekilde giyinmeyi başarabilmiş bütün kadın nüfusunun önünde saygıyla eğiliyorum. 

Henüz 5. ayın sonuna yeni gelmişken giyecek tek şey sanki, ne hale gelirsem geleyim bana kollarını açan bu sevimsiz ama dünyanın en vefalı kıyafeti olan taytlar. Zaman zaman ergenliğimdeki o topuktan geçirmeli ve önünde boydan boya dikişi olan taytların yaşattığı buhranı depreştirse de, minimum bir 5 ay daha bir şekilde saygımı yitirmemeye kararlıyım bu saran sarmalayan sevecen dostlara. 

Şaka bir yana, içine girebildiğim son eski boyfriend yeni skinny jeanimin de artık içine giremediğime göre, ya taytlara burun kıvırmayı bırakacağım ya da o ettiğim büyük lafları yutup gidip kendime o beli lastikli hamile pantolonlarından bir tane alacağım.

Bu arada evet, ponpon kulaklı bereler filan tombulluğuma biraz sevimlilik katsın diye, tam olarak o kadar çaresizim:)

Parka:Pull&Bear, Tunik:Mango, Gömlek&Çizme:Mudo, Bere:C&A