δελφῖνες
ὁ Περίανδρος, οἶμαι, ἔχαιρεν αὐτῷ καὶ
πολλάκις μετεπέμπετο αὐτὸν ἐπὶ τῇ τέχνῃ, ὁ δὲ πλουτήσας
παρὰ τοῦ τυράννου ἐπεθύμησε πλεύσας οἴκαδε ἐς
[309]
τὴν Μήθυμναν ἐπιδείξασθαι τὸν πλοῦτον, καὶ ἐπιβὰς
πορθμείου τινὸς κακούργων ἀνδρῶν ὡς ἔδειξε πολὺν
ἄγων χρυσόν τε καὶ ἄργυρον, ἐπεὶ κατὰ μέσον τὸ Αἰγαῖον
ἐγένοντο, ἐπιβουλεύουσιν αὐτῷ οἱ ναῦται: ὁ δὲ — ἠκροώμην
γὰρ ἅπαντα παρανέων τῷ σκάφει — ἐπεὶ ταῦτα
ὑμῖν δέδοκται, ἔφη, ἀλλὰ τὴν σκευὴν ἀναλαβόντα με καὶ
ᾄσαντα θρῆνόν τινα ἐπ᾽ ἐμαυτῷ ἑκόντα ἐάσατε ῥῖψαι
ἐμαυτόν. ἐπέτρεψαν οἱ ναῦται καὶ ἀνέλαβε τὴν σκευὴν
καὶ ᾖσε πάνυ λιγυρόν, καὶ ἔπεσεν ἐς τὴν θάλατταν ὡς
[p. 127]
αὐτίκα πάντως ἀποθανούμενος: ἐγὼ δὲ ὑπολαβὼν καὶ
ἀναθέμενος αὐτὸν ἐξενηξάμην ἔχων ἐς Ταίναρον.
Ποσειδῶν
ἐπαινῶ σε τῆς φιλομουσίας: ἄξιον γὰρ τὸν
μισθὸν ἀποδέδωκας αὐτῷ ἀκροάσεως.
