maxime vellem, iudices, ut P. Sulla et antea dignitatis
suae splendorem obtinere et1 post calamitatem acceptam
modestiae fructum aliquem percipere potuisset2. sed quoniam
ita tulit casus infestus ut in3 amplissimo honore cum
communi ambitionis invidia tum singulari Autroni odio
everteretur, et in his pristinae fortunae reliquiis miseris et
adflictis tamen haberet quosdam quorum animos ne supplicio
quidem suo satiare posset, quamquam ex huius incommodis
magnam animo molestiam capio, tamen in ceteris malis
facile patior oblatum mihi tempus esse4 in quo boni viri
lenitatem meam misericordiamque, notam quondam omnibus5,
nunc quasi intermissam agnoscerent, improbi ac perditi
cives domiti6 atque victi7 praecipitante re publica vehementem
me fuisse atque fortem, conservata mitem ac misericordem
faterentur.
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes: Recognovit brevique adnotatione critica instruxit Albertus Curtis Clark. Albert Clark. Oxonii. e Typographeo Clarendoniano. 1909. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.