Głupio
tak zaczynać od banału, ale nic mądrzejszego na początek nie przychodzi
mi do głowy, więc żeby się nie zniechęcić mozolnym wyszukiwaniem
idealnego pierwszego zdania poddam się temu, co mi przysłowiowa ślina na język
przynosi. Mam nadzieję, że potem już jakoś poleci.
No to najpierw ten banał ... ciężko się wraca do blogowania po dłuższej przerwie.
Systematyczność, mimo, że niosła ryzyko przynudzania w kółko o tym samym, pozwalała mi zachować lekkość składania kilku sensownych (mam nadzieję) zdań w jakąś strawną dla czytających całość. Coraz dłuższe przerwy pomiędzy kolejnymi wpisami powodowały, że "ból tworzenia" stawał się coraz bardziej dotkliwy. A potem pojawiło się słowo, którego nie lubię najbardziej, słowo MUSZĘ.
Muszę coś napisać, bo blog zarasta kurzem. Muszę napisać, bo sama zapomnę o tym wszystkim, co się u mnie i ze mną dzieje, co czytam, co oglądam. Gdzie potem to sprawdzę, jeśli nie na stronach własnego bloga? Wreszcie, muszę napisać, bo zapomną o mnie Ci ostatni, którzy jeszcze
czasem zaglądają do Poukładanego Świata a jakiś chiński spryciarz
wykorzysta moją nieaktywność i nagle wchodząc na własny blog znajdę tam
jakieś obce teksty. Niestety, słowo to zadziałało na mnie jak zwykle, czyli odrzucało od pisania jeszcze bardziej.
Wykorzystując jednak dopadającą mnie z każdym początkiem roku potrzebę sprzątania i układania postanowiłam zacząć od porządków na blogu. Sporo się zmieniło w blogosferze od czasu, gdy siedem lat temu rozpoczynałam swoje w niej bytowanie. Obserwowane miejsca, skrupulatnie dopisywane do zakładki "Ulubione" zaczęły być ulubionymi tylko z nazwy, bo do wielu przestałam zaglądać. Blogi osobiste (albo wyglądające na takie) stały się z czasem tubami reklamowymi przeróżnych marek. Wpisy, z pozoru prywatne kończyła długa lista sponsorów. Gdy u trzeciej z kolei blogerki zobaczyłam zamieszczony "z potrzeby serca" wpis o jakże fantastycznym myciu okien, przypadkiem tylko wspomaganym przez ten sam sprzęt do tegoż mycia uznałam, że czas na moje, zupełnie niesponsorowane porządki. Usunęłam z bocznego paska wszystkie blogi, które przeszły tę metamorfozę.
Potem wymyśliłam, że osobno zgrupuję te, które są mi szczególnie bliskie, głównie przez to, że z ich Autorkami miałam szczęście i wielką przyjemność spotkać się również w świecie realnym. Czasem tylko mailując, czy telefonując, czasem spotykając się na kawie, albo, jak z Hanią U. na koncercie Roda Stewarda. Zaglądanie na ich blogi jest jak kontynuowanie przerwanej rozmowy, jak odwiedziny w domu, w którym czuję się jak u siebie. Niestety, część z dziewczyn przestała już blogować, niektóre od kilku lat nie dają znaku, ale wciąż są w moim sercu i wciąż liczę, że kiedyś się odezwą.
Tak jak Hannah z Belgowa, której niestety jakiś troll przejął blog.Można czytać jej wpisy, gdy ktoś ją podlinkował, ale nie można zapisać na nowo. Gdy przeniosłam jej blog do nowej zakładki i NIESTETY usunęłam z poprzedniej, to pod przeniesionym linkiem znalazłam już całkiem inny blog :(((
Hanku, jeśli tu jeszcze zaglądasz ściskam Cię bardzo mocno!!!!
To ostatnie zaważyło, że postanowiłam pilnować się, by od czasu do czasu napisać tutaj kilka słów, żeby Poukładany Świat był nadal moim światem a nie ofiarą "chińskich znaczków".
Noworoczne sprzątanie nie ograniczy się tylko do bloga. Przynajmniej taki mam plan, żeby przenieść je również na życie. Odnoszę wrażenie, że wszystko, co robiłam w ostatnim zwłaszcza roku pchało mnie w niewłaściwym kierunku. Dzień po dniu, zdarzenie po zdarzeniu, decyzja za decyzją stawałam się osobą, której nie lubię. A skoro nawet ja siebie nie lubię ...
Dlatego czas na zmiany, o których, mam nadzieję Wam kiedyś napiszę. Bo one już się dzieją. Małe kroczki, które mają przywrócić do życia "dziewczynkę, którą kiedyś byłam ".
Obrazki, którymi okraszam ten wpis, to efekt jednej z tych zmian.
Tymczasem pozdrawiam Was ciepło. Dobrego tygodnia!
.