Το δεύτερο πραξικόπημα των ΗΠΑ κατά της παγκοσμιοποίησης

Η προσπάθεια να συγκροητηθεί μια παγκόσμια ηγεμονία είναι σε κρίση.Το αμερικάνικο πραξικόπημα κατά της αυτοκρατορίας απέτυχε.Το αποτέλεσμα ήταν η ενίσχυση άλλων πόλων που αποτρέπουν τους Αμερικάνους να μετακινηθούν σε θέσεις που τους παρείχαν τα πλεονεκτήματα ,που απελάμβαναν μέχρι τώρα,στην διεθνή σκηνή.
“Good Bye Mr.Socialism”A.Negri p.131

Οι ακροάσεις στην Αμερικανική Γεουσία συνεχίζονται, και δυστυχώς δεν είναι προσβάσιμες στο ευρύ τηλεοπτικό κοινό.Οποιος είχε την ευκαιρεία να τις δει από κάποιο διεθνές δύκτιο,είχει την αμερικανική αντίφαση σε όλο της το μεγαλείο.
Ενας αυστηρός θεσμικός έλεγχος στην Γερουσία,αποκαλύπτει εκ των υστέρων ,ότι δεν υπήρχει κανένας ουσιαστικός έλεγχος στα παράγωγα των στεγαστικών δανείων.
Ο Δ.συμβουλος της Moody’s τρεμάμενος και με σαρδαμ,αποκαλύπτει ότι οι αξιολογήσεις του είχαν μεγάλες αβεβαιότητες,γνωστές σε όλους τους ειδικούς αλλά ποτέ δεν πυροδότησαν τον μηχανισμό ουσιαστικής απόρριψης.
Πριν λίγες εβδομάδες ο κυνικός Flud της Lehman χωρίς σαρδαμ,δεν εύρισκε τίποτα το μεμπτό στις πρακτικές της εταιρείας του,αλλά εμμέσως κατηγορούσε τiς αρχές που δεν τον διευκόλυναν,στο πρότυπο της πιο κρατικοπαρεμβατικής πολιτικής.
Ατελείς έλεγχοι, αντιφατικές προσδοκίες ,εκφράζουν την κρίση στις ΗΠΑ.Κατα πάσα πιθανότητα η κρίση θα διογκωθεί και θεσμικά καθώς το αμερικανικό σύστημα δεν δείχνει να έχει κανένος μηχανισμό λογοδοσίας που τουλάχιστον θα απαξίωνε τους υπευθύνους.
Οι κρίσεις που δεν έχουν εξατομικοποιημένους υπόλογους και ευθύνες,είναι ο πυρήνας της παρακμής της ολικής καταβαράρθρωσης.Οι φίλοι μας αμερικάνοι δείχνουν να μην καταλαβαίνουν τι ακριβώς τους περιμένει.
Μετα το Ιρακ,οι Αμερικάνοι προχώρησαν σε ένα ακόμη πραξικόπημα κατά της παγκοσμιοποίησης.
Το πολύπλοκο φαινόμενο μιας δυναμικής εξάπλωσης του εμπορίου,της διασποράς της τεχνολογίας,της ενσωμάτωσης εκατομμυρίων ανθρώπων στον παγκόσμιο «ενεργό» πληθυσμό,δέχεται ένα σοβαρό πλήγμα από αυτούς που η δημόσια πρόσληψη τοποθετεί ως κινητήριο μοχλό του.
Και βέβαια η δημόσια πρόσληψη αρέσκεται πάντα στην μορφή της ευθύγραμμης ιστορίας,και των ετικκετών.
Η ιστορική περίοδος μετά το 89 ,ονομάζεται «νεοφιλελευθερισμός» αλλα οτιδήποτε δεν κατανοούμε ονομάζεται «νεοφιλελεύθερη» πολιτική,ανεξάρτητα αν την τελευταία εικοσαετία, η παγκόσμια οικονομία και πολτική ζωή γνώρισε πρωτοφανείς ρυθμούς ανάπτυξης,επέκταση των δημοκρατικών θεσμών, απονομιμοποίηση του αυταρχισμού .Βέβαια ανα πάσα στιγμή μπορείς να διατυπώσεις τις αντιρρήσεις για την ατέλεια των κατακτήσεων,και άλλωστε αυτές οι αντιρρήσεις γονιμοποιούν το σύστημα,αλλά αυτό απέχει πολύ από την ιδεοληψία Παγκοσμιοποίηση= «νεοφιλελευθερισμός»=ΗΠΑ.
Κι’ομως οι ΗΠΑ κατάφεραν και επέτυχαν ένα (ας ελπίσουμε μη θανατηφόρο) κτύπημα κατά της νέας παγκόσμιας δυναμικής.
Αν κάτι μένει από την ιστορία αυτή είναι η ανάγκη η παγκοσμιοποίηση,να προχωρήσει και να διευθετηθεί.
Βέβαια ο λαικισμός συνεπικουρούμενος με τα υστερικα ΜΜΕ,ήδη δημιουργούν το νέο ιδεολογικό περιβάλλον με τις κλασσικές συνταγές:Τον αντιεπιστημονικό διαχωρισμό «πραγματικής» και «εικονικής» οικονομίας,την υπόρρητη νοσταλγία του μικρόκοσμου των οικονομικών της τοπικής αυτάρκειας,τον ευρύτερο εγκλεισμό.
Κι όμως όλα δείχνουν ότι οι λύσεις βρίσκονται «εξώ» και με τους «άλλους»
Η Ευρώπη να αποκτήσει την πολιτική της ολοκλήρωση ,και ας στεναχωρηθούν οι αφελείς του Ιρλανδικού οχι.
Οι Κινέζοι δεν μπορούν να συνεχίζουν να προστατεύουν τις εξαγωγές τους με την τεχνητή ρύθμιση του νομίσματος τους,και να λογοκρίνουν τους bloggers.
Οι Αμερικάνοι να αποκαστήσουν τους πραγματικούς ελέγχους στα παράγωγα και τέλος πάντων οι δανειζόμενοι ακούνε τους δανειστές τους
Κλπ κλπ κλπ.

Γιατί αρέσει ο Negri στην Μεταρρυθμιστική και Φιλελευθερη Αριστερά

To παράδοξο με την σκέψη της Αριστεράς στον σύχρονο κόσμο είναι ότι η ριζοσπαστικότητα της ,είναι ακριβώς ομόλογη με την ριζοσπαστικότητα του συστήματος το οποίο κριτικάρει.

Οπως μας είπε και ο Ζιζεκ στην Αθήνα,ο καπιταλισμός είναι "το επαναστατικό σύστημα" με την έννοια ,δομικά συνθέτει και ανασυνθέτει σχέσεις.

Βέβαια στα καθ΄ημάς ο ασφυκτικός κρατικοδίαιτος καπιταλισμός ,έχει δημιουργήσει το δικό του πλαίσιο ανατροπής του ,που αναγκαστικά παίρνει την μορφή μιας "κρατικής αριστεράς" με τα χαρακτηριστικά που βλέπουμε όλοι.

Η Αριστερά με μεγάλη άνεση προβάλει την μεταρρυθμιστική της ατζέντα ,ως υπεράσπιση του κρατικού έναντι του ίδιωτικού,κλίνοντας το μάτι στις πιο ευαίσθητες χορδές του "Εθνικού Ακροατηρίου" .

Δυστυχώς τα πράγματα περιπλέκονται ,καθώς προς επιβεβαίωση της Αμερικανικής προελέυσεως της σχολής της Δημόσιας Επιλογής, η κοινωνιολογική ανάλυση των κομμάτων της Αριστεράς ,μας αποκαλύπτει μια "υπερφόρτωση" του πολιτικού δυναμικού από τον χώρο του Κράτους και των ευρύτερων επιχειρήσεων του.

Αποτέλεσμα ,τα δυσδιάκριτα όρια μεταξύ στενού συνδικαλιστικού αιτήματος και ευρύτερης πολιτικής στρατηγικής.

Η ιδεολογική ηγεμονία του σχήματος "κράτος= νησίδα σοσιαλισμού σε ένα ωκεανό καπιταλισμού" είναι ατράνταχτη.

Ετσι η υπολειπη κοινωνία αποκτά τον χαρακτήρα "τουριστικού αξιοθέατου" την οποίο άλλωτε πολύ πετυχημένα (Αλαβάνος) άλλωτε λιγώτερο (Προ Αλαβάνου Σύριζα) υποστηρίζει η αριστερά.

Η δομική απόσταση της Αριστεράς απο το "καπιταλιστικό γίγνεσθαι" αναγκαστικά την ωθεί σε μια λαικιστική πολιτική ,με την οποία όμως δύσκολα θα τα βγάλει πέρα απέναντι στους Μαστερς Αυτιά,Καμπουράκη κλπ.Ακόμα δυσκολώτερα θα αναμετρηθεί με την ανύπαρκτη "ανοσία" του κράτους πρόνοιας ,σε δυνάμεις μικρομεσαίου βεληνεκούς που το οικειοποιούνται ανεξέλεγκτα.Η υπεράσπιση του "ποσοτικού κράτους" πρόνοιας αντί της επινόησης λειτουργιών πρόνοιας είναι προφανώς αδιέξοδη.

Η πολυπλοκότητα των κοινωνικών μορφών και των στρατηγικών διαφυγής και ανόδου που εμφανίζονται στην Ελληνική κοινωνία, μένουν εκτός περισκοπίου αριστεράς ,η οποία προφανώς μπορεί κα "καθαρίσει από το πρώτο ημίχρονο" με τα θέματα ανεργίας των νέων ,χαμηλών συντάξεων κλπ,αλλά θα ζοριστεί να αντιμετωπίσει τα πιο σύνθετα πχ συναινετική εισφοροδιαφυγή,παραπαιδεία,φοροδιαφυγή ,ανάπτυξη όπου προφανώς ανακαλύπτει ότι η "σοσιαλιστική νησίδα" δεν είναι και τόσο σοσιαλιστική,ο δε άγνωστος "ωκεανός" μας αποκαλύπτει τα δικά του πολυνησιακά συμπλέγματα.

Για εμάς τους Αριστερούς πολίτες τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη,αν προσπαθήσουμε να αναμετρθούμε με την θεωρητική πλευράς του "project" μας.

Η φιλελευθερη ακαδημαική κοινότητα,έχει κατακτήσει ευτυχώς και χάρις στους αγώνες γενεών, το δικαίωμα να μεταβληθεί η δικιά της ατζέντα σε ακαδημαική "πειθαρχεία" αφήνοντας σε μας τους υπόλειπους να παρακολουθούμε τις πολιτικές αντιμαχίες να έχουν μεταβληθεί σε ακαδημαικές.

Ο Deleuze τα "ριζ'ωματα" του ,είναι must στην θεωρία ωργανώσεων,η LTV του Marx βρίσκεται και στα πιο απλά εγχειρίδια πολιτικής οικονομίας,εκατοντάδες διδακτορικά για την κλασσική ατζέντα της Αριστεράς κλπ.Τα εθελοντικά περιοδικά θεωρίας είναι μικρά προπλάσματα μεγαλοπρεπών ακαδημαικών σταδιοδρομιών.

Ο Negri λοιπόν δίνει μια ενδιφέρουσα οπτική για τα ζητήματα μας

Κατ'άρχάς

-Μας προσφέρει μια επιθετική ανάγνωση του παγκόσμιου γίγνεσθαι ως μιας διαδικασίας που ενσωματώνει με ένα στρεβλο και ατελή τρόπο τις εμμενείς επιθυμίες των ανθρώπων.Με την έννοια αυτή η κοινωνική αλλαγή πρέπει να ωθήσει το σύστημα στις ονομαστικές του σταθερές παρά να αναζητήσει την αναδίπλωση.

-Αναγνωρίζει την απομείωση του εθνικού κράτους ,ως αναπόφευκτη διαδικασία διπλής όψεως,η οποία εμπεριέχει 'εμμενώς" το πρόπλασμα μιας επαναστατικής λύσης

-Αναδεικνύει την παράνομης μετανάστευσης ως αυτόνομης επαναστατικής διαδικασίας,που ανατρέπει τις σταθερές του εθνικού κράτους ,αλλα και κάθε σταθερού πολυκρατικού σχηματισμού.

-Διερευνά με ριζικό τρόπο τα ζητήματα της νέας άυλης οικονομίας,οχι τόσο από την οικονομική της πλευρά ,όσο αναλύοντας τις επιπτώσεις στους τρόπους που διαμορφώνεται η "υποκειμενικότητα".

-Ολα αυτά γίνονται με ένα χειμαρώδη "μεταμοντέρνο" τρόπο,εν είδει πνευματικού puzzle,οπου τα πάντα είναι αυτόνομα αλλά και συνδεδεμένα.Οι πηγές του ανατρέχουν σε ένα τεράστιο υλικό από όλες της διανοητικές περιοχές, σε ένα σαφές υπόστρωμα Deleuze και Spinoza.Το εμβόλιμο κεδάλαιο του για την εικονομαχία και την σημασία της στο Βυζάντιο,είναι ενδεικτικό του εύρους των πηγών του.

-Τα πολιτικά του προτάγματα είναι απλά:Κατοχυρωμένη και αδιαμφισβήτη νομική υπόσταση του "παγκόσμιου πολίτη" σε κάθε άνθρωπο αυτής της γης.Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους

-Η βιογραφία του Negri ταυτόχρονα παραπέμπει στον αντίποδα της σύχρονης υβριδιακής μορφής του Αριστερού Ακαδημαικού,που ισορροπεί ανάμεσα στην ακαδημαική ρουτίνα,και την αυτονόητη ακαδημαική ελευθεριότητα,την οποία σηματοδοτεί ιδιοτελως ως "προοδευτικότητα" .

Οπως είπαμε είμαστε πολίτες με το δικαίωμα να συνθέτουμε ατελώς ίσως αυτό που αντιλαμβανόμαστε,χωρίς να μπορούμε να τα αναλύσουμε επαρκώς

Τα παρακάτω links περιέχουν μερικές πυκνές αξιολογήσεις του έργου του Negri

http://www.theseis.com/76-/theseis/t79/t79f/autokratoria.htm (Α.Γαβριηλιδης)

http://www.lrb.co.uk/v23/n19/bull01_.html (Μ.Bull)

http://thrymmata.blogspot.com/2007/03/blog-post.html (M.Μπουντουρίδης)

Pierre-Joseph Proudhon (1809-1865).Μήπως χρειάζεται να τον ξαναδούμε??

Ο Proudhon αποτελεί γαι τους περισσότερους μια γραφική μορφή που συνοδεύει με τσιτάτα και φωτογραφίες τις ομάδες των αναρχικών.

To LLS στην διαδρομή του να ψηλαφήσει μια ενεργητική ανασύνθεση αριστεράς και φιλελευθερισμού (μακρυά από το κλισε του τρίτου δρόμου και της κρατικιστικής σοσιαλδημοκρατίας) συναντά από παντού ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για το Proudhon

Γιατί άραγε?

Ας αρχίσουμε με ένα πραγματικό περιστατικό

Οι "σύντροφοι" της Gauche Liberale (Φιλεύθερη Αριστερά -ομάδα που δρα στο εσωτερικό της Alternative Liberale στην Γαλλία) που δρούν ένα LLS πλαίσιο,μου ανέφεραν ότι σε πρόσφατη διαδήλωση,βρέθηκαν δίπλα δίπλα με τους αναρχικούς,και ενώ όλοι ανέμεναν μια σύγκρουση σε λίγη ώρα έγιναν όλοι ένα μεγάλο "πηγάδι" διαπληκτιζόμενοι για τον Proudhon.

Αναρχικοί και θιασώτες της αγοράς και του μικρού κράτους,αναζητούν τις ρίζες τους στον ίδιο διανοούμενο.

Είναι γνωστό οτι ο P ,είχε μια διανοητική διαδρομή με εξέλιξη (όπως και ο Marx)

Στα ύστερα του έργα όμως επεξεργάζεται μια εκλεπτισμένη θεωρεία ενός σοσιαλισμού των μικρο ιδιοκτητών ,αλλά και μια οικονομική δραστηριότητα για την ίδρυση μιας τράπεζας λαικής βάσης!!!

Η σημασία του,και η αξία να εντριφήσουμε στο έργο του έγκειται στα θεμελιώδη ερωτήματα του.

-Πως είναι δυνατόν να οργανώσουμε μια οικονομία ,που σεβόμενη τα πολιτικά δικαιώματα και τον θετικό ρόλο των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων ,θα παράξει και θα διανείμει δίκαια τον μεγαλύτερο πλούτο?
-Πως αυτός ο μετασχηματισμός δεν θα γίνει στο όνομα μιας αφηρημένης (ελκυστικής βέβαια) ιδέας ενός επερχόμενου μηχανικά μετασχηματισμού που περιέγραψε ο Marx?

Τα ερωτήματα είναι τόσο καίρια,αλλά και αναπάντητα

Κάποιοι διανοούμενοι τα ψηλαφούν

Κάνε κλικ στον τίτλο και θα διαβάσεις ένα σχετικά νέο άρθρο (2006) που με αφορμή μια βιβλιοκριτική ,ανασύρει διερευνά και αποκαλύπτει πλευρές του έργου του Proudhon

Καλή ανάγνωση φίλοι μου

Μια εντυπωσιακή Left Liberal Synthesis προσέγγιση για το φαινόμενο "Κινα"

Ο Cui Zhiyuan είναι Κινέζος καθηγητής Νομικής και Κοινωνιολογίας που έχει διδάξει σε ένα πλήθος υψηλού επιπέδου ακαδημαικών ιδρυμάτων παγκοσμίως.
Αυτή την εποχή είναι επισκέπτης καθηγητής στο Harward

Στην δημοσίευση που ακολουθεί προσπαθεί να προωθήσει να επινοήσει μια πολιτική κατεύθυνση πολιτικού και οικονομικού φιλευθερισμού στην Κίνα,που όμως να "πατάει" στο υφιστάμενο έδαφος μιας "σοσιαλιστικής" παραδοχής.

Νομίζω ότι συμβατικά αναφέρεται σε ένα "Μανιφέστο για ένα Σοσιαλισμό των Μικροιδιοκτητών"" (A Petty Bourgeoisie Manifesto ) αλλά η ορολογία είναι απολύτως δευτερεύουσα,ενώ το κύριο είναι να διερευνήσει και να οραματιστεί μια γόνιμη σύνθεση Σοσιαλφιλελευθερισμού.

Για το φιλόδοξο αυτό νοητικό άλμα δεν διστάζει να ακουμπήσεις σε θέσεις και αποσπάσματα των Broudhon, J S Mill, Ρ.Unger, James Joyce, Keyns, Braudel.

Μια εκρητκτική διανοητική σύνθεση ,για τους φίλους του LLS

http://www.bm.ust.hk/~ced/iea/CuiCao.doc

We are not alone in this universe

Η προσφατη συνάντηση στο Παρίσι για την διερεύνηση των τάσεων αλλά και την οριοθέτηση ένος Αριστερού Φιλελευθερισμού ,μεταξύ του Left Liberal Synthesis & Guache Liberale εμφανίστηκε στο ιστολογιο της Gauche Liberale .

Προς μεγάλη ευχαρίστηση η ανάρτηση ,προκαλεί ζωηρή συζήτηση για την ορολογία,το εύρος και το νόημα του Αριστερού Φιλελευθερισμού στην Ευρώπη

Οι διεθνείς σχέσεις του Blog ,προκαλούν ιδελογικές αναταράξεις!!!!!!!!


http://www.gaucheliberale.org/post/2008/04/04/We-are-not-alone-in-the-universe#comments

Καθιστική θρηνωδία vs Διακινδυνευμένη επινόηση

Ο Β.Μουλόπουλος από το Βήμα,και ο Γ.Βούλγαρης από τα Νέα μας προσφέρουν τις δύο αντιθετικές στάσεις και ρεύματα σκέψης που διατρέχουν εγκάρσια όλη την Ελληνική κοινωνία.

Ο πρώτος με αφοριστική ηθική "καθαρότητα" έβγαλε το συμπέρασμα του.
Δεν υπάρχουν παρά δύο πόλοι:Η "φυσική" αγορά και η αντίσταση σ'αυτή .'Ολα τά άλλα είναι αυταπάτες.Ο κόσμος νοούμενος ως κόντρα πλακέ,διαλέγεις την καλή πλευρά και ησυχάζεις μία και και καλή.Αλλωστε το είπε και ο Λαφονταίν από την Γερμανία.

Ο δεύτερος προσπαθεί να τσαλαβουτήσει στον χώρο της επινόησης των πρακτικών μεταρυθμίσεων ,να μας μεταφέρει εμπειρίες από την Δανία .Βέβαια που να ξεβολεφτούμε τώρα να δοκιμάσουμε κάτι παρόμοιο εδώ.Δεν έχουμε τα λεφτά.

Ο πρώτος μας προτείνει να κλειστούμε στην ασφάλεια των δύο πόλων,ο δεύερος στο χαός των πολλαπλών επιλογών.

Και οι δύο εδώ:

Μουλόπουλος
http://assets.in.gr/newspapers/resources/TOVIMA_20080405_P040.axd?qs=GvvRemAZXJBNys3V217oPveH6JNGM/aq1hV3UXMmqtOvtn0xDpBcnmg6RLrpZEbgoEJRee/htBBXsR6TMqPaHySqcPzN1GMzXNOHgsQqQbU=

Βούλγαρης
http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20080405&nid=8082424&sn=&spid=1363

Gauche Liberale ,Left Liberal Synthesis ,meet and exchange ideas

Alain and John meet in Paris
"Cafe Zimmer" was the warm place ,to host the first meeting between left liberals from Greece and France
Inevidably time was not enough to grasp all the issues arisen
Shortly:
-The current situation of new libeal (Not Neoliberal) movements in both countries,which resemble a lot on the high degree of Goverment and State control
-The traces of liberal movements back in the 19th century and the role of Bastiat
-The condradicting relations with mainsrteam left in both countries
-Other left liberal movements in Europe and USA
-The left liberalism ,understood as the effective left answer to contemporary problems
-Pure and left liberalism,status and prospects
Next meeting hopefully in Athens,whereas Alain could lecture in Liberal Alliance office in Athens
Merci
Alain Au revoir