Στην Αγγλία του 16ου αιώνα,στο πάρκο St.James που φημίζεται για την μεγάλη αλέα ,με τις δύο πλούσιες δενδροστοιχίες οι έφηβοι παίζουν μια παραλλαγή κρίκετ.
Το παιχνίδι ονομάζεται pall mall.
Το παιχνίδι γίνεται δημοφιλές,αλλά παίζεται κυρίως μόνο όταν υπάρχουν οι μεγάλες πλατείες με τις δενδροστοιχείες.
Από εκεί και πέρα ο μυστηριώδης μηχανισμός της γώσσας,μετονομάζει όλες τις αντίστοιχες αλάνες με το όνομα του παιχνιδιού συντετμημένου ως Mall.
Στην δεκαετία του 60 οι αμερικάνοι φιάχνουν πολυλειτουργικά κέντρα που τα ονομάζουν shopping malls,προσδοκώντας να τα καταστήσουν πιο ελκυτσικά.
Σε εμάς ο όρος mall έφτασε απογυμνωμένος από οποιδήποτε ιστορικό περιεχόμενο,και αφορά μόνο εμπορικά κέντρα.
Στον ελαιώνα,παίζεται ένα τεράστιο παιχνίδι συμφερόντων εντυπώσεων, πολιτικών ,νομικών διαδικασιών με επίδικο την κατασκευή ενός εμπορικού κέντρου και ενός γηπέδου .
Ας δούμε ψύχραιμα τα πράγματα.
Το όλο project θυμίζει Βατοπέδιο.
Ο Σουφλιάς δημοσιεύει ένα διάταγμα,του οποίου η επιμελής αφανής προεργασία κάνει κρα,και η ισχύς του δημιουργεί μια αλυσίδα γεγονότων.
Μετά την δημοσίευση ο Βωβός αγοράζει την ΕΤΜΑ ,παραχωρεί νομότυπα μια έκταση στον Δ.Αθηναίων ο οποίος την ανταλλάσει με την Λ.Αλεξάνδρας. Η ιστορία είναι τυπική περίπτωση,κρατικοδίαιτης πατέντας αλα Greece,όπου το γεγονός που πυροδοτεί τις υπεραξίες είναι το διάταγμα Σουφλιά.Πριν από αυτό ο Βωβός δεν αγοράζει καμία έκταση,και δεν ακολουθεί η σειρά των νομικών πράξεων.
Ερχονται οι πολίτες και ανακαλύπτουν μια τεχνική διόγκωση του δομικού όγκου του εμπορικού κέντρου ,εις βαρος του πρασίνου,και ζητούν να μην κτιστεί ,αλλα να γίνει το γήπεδο.
H υπόθεση παίρνει ένα χαρακτήρα πολεοδομικής ατασθαλίας , εισέρχεται στην νομική ατέρμονη διαδικασία με πρώτο σταθμό τον Μαρτιο του 09.
Ωστόσο μπορούμε να δούμε και την υπόθεση από την εξής άποψη.
Ποια δραστηριότητα μπορεί να πυροδοτήσει καλύτερα την ανάπλαση του ελαιώνα
Τι είναι μια Παε και τι τελικά πουλάει.
Είναι μια τυπική επιχείριση entertainment,με τρομερό ακτύπητο brand name.
H ισχύς της οφείλεται στο ότι το brand name της έχει δημιουργηθεί,με πρσπάθεια σχεδον εκατό ετών ,(για το οποίο έχει πληρώσει πολύ λίγα για να το αποκτήσει) και εμπεριέχει όλα τα ψυχολογικά στοιχεία που κάθε σοβαρός Marketer,αναζητά.
Πολλαπλή συναισθηματική εμπλοκή
Μακρόχρονη πιστότητα
Οικογενειακή και παραδοσιακή λειτουργία
Με ένα τέτοιο brand name ο επιχειρηματίας έχει πολύ λίγα να κάνει.Η ανανέωση του προιόντος –θεάματος του,δεν είναι δα και τεχνολογικά τόσο πρωτότυπη.
Οπως όλες οι επιχειρήσεις entertainment ,βασίζεται σε διαδοχικές επιλογές πρωταγωνιστών (αθλητων) μέσω του συστήματος δοκιμής λάθους μέχρι να δημιουργηθεί ο σωστός πυρήνας.Η ανανέωση του ποδοσφαιρικού θεάματος,οι βαθμολογικές επιτυχίες ,δεν εμπεριέχει καινοτομία per se, αντιθέτως σε γραμμική σχέση με τις άμεσες επενδύσεις σε ανθρώπινο κεφάλαιο.Πολλά βάζεις πολλά παίρνεις.
Η ποδοσφαιρική δηλαδή επιχείρηση είναι ,χαμηλής προστιθέμενης αξίας,εσωστρεφής,χωρίς σοβαρές απαιτήσεις καινοτομίας,δεν προσφέρει σοβαρές θέσεις εργασίας
Ο Σύριζα επιλέγει την επιχείριση με το ισχυρώτερο brand name ,το αποδεχεται ως κοινωνικό αγαθό,αποδέχεται άκριτα τον ιδεολογικό της ρόλο,και κάνει μια ημιτελή επιλογή.
Αντιθέτως δεν ισχύουν τα ίδια για ένα εμπορικό κέντρο.Δεν χρειάζεται και μεγάλη ανάλυση,για να δεις πως ενα εμπορικό κέντρο ποτέ δεν έχει μια προδεδομένη επιτυχία.Υπάρχουν εμπορικά κέντρα στην Αττική που στέφθηκαν με μεγαλοπρεπή αποτυχία.
Εκ φύσεως δίνει πολλαπλές ευκαιρίες καινοτομιών,νέου τύπου εμπορικά concept κλπ.Οσο για τις θέσεις εργασίας δεν υπάρχει διαφορά.Ενα εμπορικό κέντρο προσφέρει πολλάπλάσιες θέσεις από ένα γήπεδο ,και μάλιστα στην συγκεκριμμένη περίπτωση προσφέρει νέες θέσεις εργασίας.
Υπάρχει το επιχείρημα της επίπτωσης σε παραπλήσιες αγορές.Πάντα όμως οι περιφερειακές αγορές έχουν δυνατότητες αναπροσαρμογών προς προιόντα που δεν είναι εύκολα στα εμπορικά κέντρα.Η αίσθηση ότι μια κοινωνία θα έχει αενάως τις ίδιες μικρές εμπορικές επιχειρήσεις ως μουσιακό είδος δεν αντέχει σε κριτική.
Η κοινή προσληψη βέβαια λειτουργεί με τους νόμους της αδράνειας.
Και η αδράνεια προσφέρει μερικές οφθαλμαπάτες
Η πρώτη είναι οτι ένα στάδιο χωμένο σε ένα τεράστιο χώρο πρασίνου είναι κοινωνικά πιο λειτουργικό.
Οι χώροι πρασίνου όταν είναι απομονωμένοι από τις λοιπές κοινωνικές δράσεις είναι άδειοι.Τα ελάχιστα πάρκα πρασίνου στην Αθήνα,παρά την λαικιστική θρηνωδία παραμένουν άδεια.Το Οακα είναι έρημο,απροσπελαστο,ερημικό .Τα ίδια ισχύουν και για το Ελληνικό.
Η άλλη οφθαλμαπατη είναι ότι ο επαγγελματικός πρωταθλητισμός είναι στον αντίποδα ενός ακριτου καταναλωτισμού.
Πρόκειται για την απόλυτη ιδεολογική αντιστροφή,στην οποία περιπέφτουμε έυκολα
Ο επαγγελματικός αθλητισμός δημιουργεί το πιο άκριτο καταναλωτή,το πιο πειθήνιο αντικείμενο χειρισμού,ένα Βωβό.Οι λαικές και πρωτογεννείς αντιδράσεις ή αυθεντικές διαδικασίες συμμετοχής γίνονται εκτός ή παρά τις επαγγελματικές εταιρείες.Κάτι ξέρουμε και από ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.
Και μέ όρους μαρξιστικής κριτικής να ορίσουμε,ξέρουμε ότι το κύκλωμα του «κεφαλαίου» (νοούμενο στην μαρξιστική αφηρημένη έννοια,οχι νοούμενο στην εμπειρική μορφή του χρηματικου αποθέματος) κλείνει όταν ο καταναλωτής εργαζόμενος κινούμενος εντός της αυταπάτης,γίνεται υποκείμενο και επιλέγει τα καπιταλιστικά προιόντα.Στην περίπτωση των επαγγελματικών αθλημάτων ο καταναλωτής επιλέγει τον εκούσιο αυτοχειριασμό του ως υποκείμενο των επιλογών,δεν κινείται εντός της «καπιταλιστικής αυταπάτης» των επιλογών κινείται εντός του μετακαπιταλιστικού εγκλεισμού.του συνδρομητή-οπαδού.
Με λίγα λόγια το πραγματικό Mall (όπως εξηγήσαμε και κυριολεκτικά ιστορικά) είναι ο ΠΑΟ,και το γήπεδο της υποτιθέμενης απόλαυσης ο Βωβός.
Ο Παο θέλει καινούργιους άβουλους καταναλωτές μονοδιάστατων συναισθηματων ,ενώ ο Βωβός θα προσφέρει την καταναλωτική αυταπάτη ως ποικιλία προιόντων, συναισθηματικών εμπλοκών,ποικιλία αλλα το κυριώτερο θα μας δώσει το δικαίωμα άρνησης του.
Είναι φανερό η Αριστερά στην περίπτωση του Ελαιώνα,κάνει μια επιλογή μεταξύ δύο μορφων κρατικοεξαρτημένης επιχειρηματικότητας.Χωρίς πολύ περίσκεψη και με μεγάλες δόσεις λαικισμού πολώνει την πρόσληψη ανάμεσα στο «κακό» εμπορικό κέρδος και τον «καλό» αθλητισμό.
.
Ποια είναι η λύση
-Να αφήσει ο Βωβός τις πολεοδομικές εξυπναδες και να κτίσει ενα εμπορικό κέντρο,εντός των προ του διατάγματος Σουφλιά προδιαγραφών.Αν θέλει τις business να πάρει και τα ρίσκα
-Να αφήσουν τις εξυπάνδες οι πολυμετοχικοί ,και να αγοράσουν γη όπου βρουν και να κτίσουν γήπεδο.Αλλιώς να κάτσουν στα αυγά τους,με δημιουργική αρχιτεκτονική η Αλεξάνδρας γίνεται δηπεδάκι boutique μούρλια,με υπόγεια γκαραζ,και λοιπές χρήσεις.
-Να απεμπλακει ο Συριζα από τα χαζοδιλήμματα Βωβός ή Βωβοί
Το παιχνίδι ονομάζεται pall mall.
Το παιχνίδι γίνεται δημοφιλές,αλλά παίζεται κυρίως μόνο όταν υπάρχουν οι μεγάλες πλατείες με τις δενδροστοιχείες.
Από εκεί και πέρα ο μυστηριώδης μηχανισμός της γώσσας,μετονομάζει όλες τις αντίστοιχες αλάνες με το όνομα του παιχνιδιού συντετμημένου ως Mall.
Στην δεκαετία του 60 οι αμερικάνοι φιάχνουν πολυλειτουργικά κέντρα που τα ονομάζουν shopping malls,προσδοκώντας να τα καταστήσουν πιο ελκυτσικά.
Σε εμάς ο όρος mall έφτασε απογυμνωμένος από οποιδήποτε ιστορικό περιεχόμενο,και αφορά μόνο εμπορικά κέντρα.
Στον ελαιώνα,παίζεται ένα τεράστιο παιχνίδι συμφερόντων εντυπώσεων, πολιτικών ,νομικών διαδικασιών με επίδικο την κατασκευή ενός εμπορικού κέντρου και ενός γηπέδου .
Ας δούμε ψύχραιμα τα πράγματα.
Το όλο project θυμίζει Βατοπέδιο.
Ο Σουφλιάς δημοσιεύει ένα διάταγμα,του οποίου η επιμελής αφανής προεργασία κάνει κρα,και η ισχύς του δημιουργεί μια αλυσίδα γεγονότων.
Μετά την δημοσίευση ο Βωβός αγοράζει την ΕΤΜΑ ,παραχωρεί νομότυπα μια έκταση στον Δ.Αθηναίων ο οποίος την ανταλλάσει με την Λ.Αλεξάνδρας. Η ιστορία είναι τυπική περίπτωση,κρατικοδίαιτης πατέντας αλα Greece,όπου το γεγονός που πυροδοτεί τις υπεραξίες είναι το διάταγμα Σουφλιά.Πριν από αυτό ο Βωβός δεν αγοράζει καμία έκταση,και δεν ακολουθεί η σειρά των νομικών πράξεων.
Ερχονται οι πολίτες και ανακαλύπτουν μια τεχνική διόγκωση του δομικού όγκου του εμπορικού κέντρου ,εις βαρος του πρασίνου,και ζητούν να μην κτιστεί ,αλλα να γίνει το γήπεδο.
H υπόθεση παίρνει ένα χαρακτήρα πολεοδομικής ατασθαλίας , εισέρχεται στην νομική ατέρμονη διαδικασία με πρώτο σταθμό τον Μαρτιο του 09.
Ωστόσο μπορούμε να δούμε και την υπόθεση από την εξής άποψη.
Ποια δραστηριότητα μπορεί να πυροδοτήσει καλύτερα την ανάπλαση του ελαιώνα
Τι είναι μια Παε και τι τελικά πουλάει.
Είναι μια τυπική επιχείριση entertainment,με τρομερό ακτύπητο brand name.
H ισχύς της οφείλεται στο ότι το brand name της έχει δημιουργηθεί,με πρσπάθεια σχεδον εκατό ετών ,(για το οποίο έχει πληρώσει πολύ λίγα για να το αποκτήσει) και εμπεριέχει όλα τα ψυχολογικά στοιχεία που κάθε σοβαρός Marketer,αναζητά.
Πολλαπλή συναισθηματική εμπλοκή
Μακρόχρονη πιστότητα
Οικογενειακή και παραδοσιακή λειτουργία
Με ένα τέτοιο brand name ο επιχειρηματίας έχει πολύ λίγα να κάνει.Η ανανέωση του προιόντος –θεάματος του,δεν είναι δα και τεχνολογικά τόσο πρωτότυπη.
Οπως όλες οι επιχειρήσεις entertainment ,βασίζεται σε διαδοχικές επιλογές πρωταγωνιστών (αθλητων) μέσω του συστήματος δοκιμής λάθους μέχρι να δημιουργηθεί ο σωστός πυρήνας.Η ανανέωση του ποδοσφαιρικού θεάματος,οι βαθμολογικές επιτυχίες ,δεν εμπεριέχει καινοτομία per se, αντιθέτως σε γραμμική σχέση με τις άμεσες επενδύσεις σε ανθρώπινο κεφάλαιο.Πολλά βάζεις πολλά παίρνεις.
Η ποδοσφαιρική δηλαδή επιχείρηση είναι ,χαμηλής προστιθέμενης αξίας,εσωστρεφής,χωρίς σοβαρές απαιτήσεις καινοτομίας,δεν προσφέρει σοβαρές θέσεις εργασίας
Ο Σύριζα επιλέγει την επιχείριση με το ισχυρώτερο brand name ,το αποδεχεται ως κοινωνικό αγαθό,αποδέχεται άκριτα τον ιδεολογικό της ρόλο,και κάνει μια ημιτελή επιλογή.
Αντιθέτως δεν ισχύουν τα ίδια για ένα εμπορικό κέντρο.Δεν χρειάζεται και μεγάλη ανάλυση,για να δεις πως ενα εμπορικό κέντρο ποτέ δεν έχει μια προδεδομένη επιτυχία.Υπάρχουν εμπορικά κέντρα στην Αττική που στέφθηκαν με μεγαλοπρεπή αποτυχία.
Εκ φύσεως δίνει πολλαπλές ευκαιρίες καινοτομιών,νέου τύπου εμπορικά concept κλπ.Οσο για τις θέσεις εργασίας δεν υπάρχει διαφορά.Ενα εμπορικό κέντρο προσφέρει πολλάπλάσιες θέσεις από ένα γήπεδο ,και μάλιστα στην συγκεκριμμένη περίπτωση προσφέρει νέες θέσεις εργασίας.
Υπάρχει το επιχείρημα της επίπτωσης σε παραπλήσιες αγορές.Πάντα όμως οι περιφερειακές αγορές έχουν δυνατότητες αναπροσαρμογών προς προιόντα που δεν είναι εύκολα στα εμπορικά κέντρα.Η αίσθηση ότι μια κοινωνία θα έχει αενάως τις ίδιες μικρές εμπορικές επιχειρήσεις ως μουσιακό είδος δεν αντέχει σε κριτική.
Η κοινή προσληψη βέβαια λειτουργεί με τους νόμους της αδράνειας.
Και η αδράνεια προσφέρει μερικές οφθαλμαπάτες
Η πρώτη είναι οτι ένα στάδιο χωμένο σε ένα τεράστιο χώρο πρασίνου είναι κοινωνικά πιο λειτουργικό.
Οι χώροι πρασίνου όταν είναι απομονωμένοι από τις λοιπές κοινωνικές δράσεις είναι άδειοι.Τα ελάχιστα πάρκα πρασίνου στην Αθήνα,παρά την λαικιστική θρηνωδία παραμένουν άδεια.Το Οακα είναι έρημο,απροσπελαστο,ερημικό .Τα ίδια ισχύουν και για το Ελληνικό.
Η άλλη οφθαλμαπατη είναι ότι ο επαγγελματικός πρωταθλητισμός είναι στον αντίποδα ενός ακριτου καταναλωτισμού.
Πρόκειται για την απόλυτη ιδεολογική αντιστροφή,στην οποία περιπέφτουμε έυκολα
Ο επαγγελματικός αθλητισμός δημιουργεί το πιο άκριτο καταναλωτή,το πιο πειθήνιο αντικείμενο χειρισμού,ένα Βωβό.Οι λαικές και πρωτογεννείς αντιδράσεις ή αυθεντικές διαδικασίες συμμετοχής γίνονται εκτός ή παρά τις επαγγελματικές εταιρείες.Κάτι ξέρουμε και από ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.
Και μέ όρους μαρξιστικής κριτικής να ορίσουμε,ξέρουμε ότι το κύκλωμα του «κεφαλαίου» (νοούμενο στην μαρξιστική αφηρημένη έννοια,οχι νοούμενο στην εμπειρική μορφή του χρηματικου αποθέματος) κλείνει όταν ο καταναλωτής εργαζόμενος κινούμενος εντός της αυταπάτης,γίνεται υποκείμενο και επιλέγει τα καπιταλιστικά προιόντα.Στην περίπτωση των επαγγελματικών αθλημάτων ο καταναλωτής επιλέγει τον εκούσιο αυτοχειριασμό του ως υποκείμενο των επιλογών,δεν κινείται εντός της «καπιταλιστικής αυταπάτης» των επιλογών κινείται εντός του μετακαπιταλιστικού εγκλεισμού.του συνδρομητή-οπαδού.
Με λίγα λόγια το πραγματικό Mall (όπως εξηγήσαμε και κυριολεκτικά ιστορικά) είναι ο ΠΑΟ,και το γήπεδο της υποτιθέμενης απόλαυσης ο Βωβός.
Ο Παο θέλει καινούργιους άβουλους καταναλωτές μονοδιάστατων συναισθηματων ,ενώ ο Βωβός θα προσφέρει την καταναλωτική αυταπάτη ως ποικιλία προιόντων, συναισθηματικών εμπλοκών,ποικιλία αλλα το κυριώτερο θα μας δώσει το δικαίωμα άρνησης του.
Είναι φανερό η Αριστερά στην περίπτωση του Ελαιώνα,κάνει μια επιλογή μεταξύ δύο μορφων κρατικοεξαρτημένης επιχειρηματικότητας.Χωρίς πολύ περίσκεψη και με μεγάλες δόσεις λαικισμού πολώνει την πρόσληψη ανάμεσα στο «κακό» εμπορικό κέρδος και τον «καλό» αθλητισμό.
.
Ποια είναι η λύση
-Να αφήσει ο Βωβός τις πολεοδομικές εξυπναδες και να κτίσει ενα εμπορικό κέντρο,εντός των προ του διατάγματος Σουφλιά προδιαγραφών.Αν θέλει τις business να πάρει και τα ρίσκα
-Να αφήσουν τις εξυπάνδες οι πολυμετοχικοί ,και να αγοράσουν γη όπου βρουν και να κτίσουν γήπεδο.Αλλιώς να κάτσουν στα αυγά τους,με δημιουργική αρχιτεκτονική η Αλεξάνδρας γίνεται δηπεδάκι boutique μούρλια,με υπόγεια γκαραζ,και λοιπές χρήσεις.
-Να απεμπλακει ο Συριζα από τα χαζοδιλήμματα Βωβός ή Βωβοί
Posts
