Ο πολιτικός ακτιβισμός της χρονιάς ανήκει δικαιωματικά στον Μουταντάρ Αλ Ζαίντι τον Ιρακινό κάμεραμαν που πέταξε τα παπούτσια του στον κάτοικο του Λευκού Οίκου.
Ο κατοικος έσκυψε απέφυγε τα παπούτσια και μετά, «πούλησε» δημοκρατία,απαγορεύοντας το εμπάργκο στο βίντεο,και συνέχισε την συνεντευξη του.
Ο κάτοικος δεν κατάλαβε τίποτα από την προσβολή καθώς γι’αυτόν τα παπούτσια δεν ήταν παρα μόνο ένα αντικείμενο προς εκτοξευση,ενω για τον Μουτανταρ ήταν κάτι πολύ παρα πάνω.Μια ευθεία οξεία προσβολή που στο συμβολικό κόσμο του αραβικού ισλάμ,είναι κοντα στην απόλυτη απόρριψη.
Ετσι λοιπόν αυτό που παραμέλησαν οι Αμερικανοί στο τεχνικό πολιτικό επίπεδο,μια ανάλυση των παρενεργειών της εισβολής τους,συνεχίζεται στο πολιτιστικό ,καθώς δεν θα καταλάβουν ποτέ τι σημαίνει ένα παπούτσι που πετιέται.
Το ιστολόγιο αρέσκεται στο να μεγενθύνει με αμετροέπια ,το απλό καθημερινό,ίσως ευτελές,αλλά σε αυτά βρίσκουμε τον σκληρό πυρήνα της κυρίαρχης ταξης των πραγμάτων.Με αυτή την διάσταση θα σχοληθούμε με το παπουτσι του Μουταντάρ.
Ας ξεκινήσουμε με την απλή παραδοχή.Οι ιδιαίτεροι κώδικες ενός λαού φαίνονται αλλόκοτοι στους άλλους.Η νεοελληνική μούντζα είναι πέντε δάκτυλα για τον οποιοδήποτε κάτοικο του πλανήτη.
Αν βρεθείς σε αραβοισλαμική χώρα μην κάνεις το λάθος να αποκαλέσεις κάποιον crazy ουτε για αστείο.Εσύ νομίζεις ότι τον λές τρελλό με μια περιπεκτική έννοια,αλλά αυτός θα εννοήσει οτι τον λες τρελλό με την έννοια του δαιμονισμένου κατεχόμενου από το πνέυμα του διαβόλου.Μπορώ να καταθέσω αυθεντική μαρτυρία,που ο ταξιτζης κάνει λάθος,ο ευρωπαίος πελάτης τον παρατηρεί “are you crazy” και ο ταξιτζής περιπέφτει σε κατάσταση μανίας ,και με κλάματα αντεπιτείθεται λέγοντας «καλύτερα να με έλεγες κλέφτη».Πήρε μια ώρα διαλόγου για να λυθει η διαφορά,και να κατανοηθεί η εννοιολογική παρανόηση,και μάλιστα στο τέλος ο περήφανος ταξιτζης δεν δέχεται ουτε πληρωμή,καθώς για αυτόν το υπέρτατο αγαθό ήταν να αποσυρθεί ο χαρακτηρισμός που παρέπεμπε σε πιθανή δαιμονοπληξία του αθώου.
Ο αραβοισλαμικός χώρος (που διαφέρει παρα πανω από ότι είναι προφανες από την Περσική, την Ινδικοπακιστανική, και Ινδονησιακή εκδοχή) έχει μια συμβολική καθοριστική σχέση με την καθαριότητα,παραπάνω από τις άλλες μονοθειστικές θρησκείες.
Οι ανθρωπολογικές καταβολές,δεν αναφέρονται μόνο στην ψυχαναλυτικής φύσεως κάθαρση ενώπιον του ιερού,αλλά στην γενέθλια γη του Ισλαμ την «ευδαίμονα αραβία» που είναι ένα πλέγμα οάσεων σε μια αχανή έρημο.
Η έλλειψη νερού,επικαθορίζει μια σειρά από πρακτικές που ακολουθούνται άρρητα μέχρι σήμερα και είναι συνοπτικά.
Μια αυστηρή επιλογή των χεριών.Το δεξί για την τροφή,την χειραψία,την κοινωνική συναλλαγή το αριστερό για τις βρώμικες δουλειές.Στη τελετουργία απόλαυσης του αυθεντικού αραβικού καφέ της ερήμου,που σερβίρεται επιλεκτικά,ο καφές πίνεται αυστηρά μόνο με το δεξί χέρι ,η χρήση του αριστερού είναι προσβολή,και μάλιστα η ακινησία του δεξιού χεριού είναι απόλυτη ένδειξη ικανοποίησης,αλλιως η αιώρηση του φλυτζανιού σημαίνει αίτημα για άλλο καφέ που κοστίζει πολύτιμο νερό στον οικοδεσπότη.
Μια κωδική χρήση των υποδημάτων.Τα παπούτσια είναι εξόρισμού βρώμικα,μολυσμένα από την σκόνη της ερήμου,και η καθαριότητα απαιτεί να μένουν εκτός οικείας,και πολυ περισσότερο εκτός τεμένους.Τα εκατονταδες ζευγάρια που κοιμούνται στραβοχυμένα στις αυλές των τζαμιών,δεν είναι απλώς ακάθαρτα ,είναι φορείς μιάσματος,φορείς μιας βλάσφημίας που απολύτως τίθεται εκτός ιερού χώρου.Οποιος μπει με τα παπούτσια του στον ναό,δεν παραβιάζει κανόνες καθαριότητας,παραβιάζει κανόνες τελετουργίας,πανίσχυρους,απαράβατους.
Για να περιπλέξουμε τα πράγματα ,ας θυμηθούμε το περίφημο πίνακα του Βαν Γκονγκ,με τα παπουτσια της χωρικής,που αποτελούν ακόμα και σήμερα αντικείμενο ανάλυσης και ψυχανάλυσης.Ο Χαιντεγκερ είδε την αλήθεια που αποκαλύπτει η τέχνη ,ο Ντεριντα δυο ψυχαναλυτικούς φαλούς.
Αυτό το απόλυτο συμβολικό αντικείμενο,αυτό που τελικά σηματοδοτεί τον χώρο της μόλυνσης,αυτό εκτοξεύει ο Μουαντάρ.Απαξιώνει τον κάτοικο του White House ως απόρριμα,μίασμα,μόλυσμα,ιό,κλπ.Δεν του στέλνει δύο αντικείμενα βάρους 1200 γρ,μήκους 40 πόντων,χρωματος καφέ,σκονισμένα.Του στέλνει ένα σπαραγμό από τα έγκατα του αραβοισλαμικού κόσμου,με την σφραγίδα τον κώδικα της υπέρτατης απαξίας.
Η βιοπολιτική ασυνενοησία συνεχίζεται.
Ο άξεστος τεξανός,κινείται στον τεχνικό κόσμο της διεκπαιρέωσης ,και αναφέρεται στην φορμαλιστική πλευρά της «δημοκρατίας» του,ενω το αντικείμενο ήρθε από τον κόσμο των ιδεων και της ηθικής του Μουανταρ.
Το Ιερό εναντίον του Πολιτικού.
Ο Μουανταρ σήμερα είναι ο ήρωας του αραβικού κόσμου,και γιατί όχι ένας συμβολικός ανταρτης του πλανήτη.
Το ζήτημα για τον κόσμο που αντιπροσωπεύει ,συμβολικά όμως παίρνει μια άλλη διάσταση.Θα μπορέσει από τον χώρο της ηθικής να μεταφερθει στον χώρο της πολιτικής ,μετασχηματίζοντας και τους δύο;Πριν κάτι χιλίαδες χρόνια μια Αντιγόνη το προσπάθησε,και το πέτυχε,γιατί όχι και ο Μουνταρ.
Ο κατοικος έσκυψε απέφυγε τα παπούτσια και μετά, «πούλησε» δημοκρατία,απαγορεύοντας το εμπάργκο στο βίντεο,και συνέχισε την συνεντευξη του.
Ο κάτοικος δεν κατάλαβε τίποτα από την προσβολή καθώς γι’αυτόν τα παπούτσια δεν ήταν παρα μόνο ένα αντικείμενο προς εκτοξευση,ενω για τον Μουτανταρ ήταν κάτι πολύ παρα πάνω.Μια ευθεία οξεία προσβολή που στο συμβολικό κόσμο του αραβικού ισλάμ,είναι κοντα στην απόλυτη απόρριψη.
Ετσι λοιπόν αυτό που παραμέλησαν οι Αμερικανοί στο τεχνικό πολιτικό επίπεδο,μια ανάλυση των παρενεργειών της εισβολής τους,συνεχίζεται στο πολιτιστικό ,καθώς δεν θα καταλάβουν ποτέ τι σημαίνει ένα παπούτσι που πετιέται.
Το ιστολόγιο αρέσκεται στο να μεγενθύνει με αμετροέπια ,το απλό καθημερινό,ίσως ευτελές,αλλά σε αυτά βρίσκουμε τον σκληρό πυρήνα της κυρίαρχης ταξης των πραγμάτων.Με αυτή την διάσταση θα σχοληθούμε με το παπουτσι του Μουταντάρ.
Ας ξεκινήσουμε με την απλή παραδοχή.Οι ιδιαίτεροι κώδικες ενός λαού φαίνονται αλλόκοτοι στους άλλους.Η νεοελληνική μούντζα είναι πέντε δάκτυλα για τον οποιοδήποτε κάτοικο του πλανήτη.
Αν βρεθείς σε αραβοισλαμική χώρα μην κάνεις το λάθος να αποκαλέσεις κάποιον crazy ουτε για αστείο.Εσύ νομίζεις ότι τον λές τρελλό με μια περιπεκτική έννοια,αλλά αυτός θα εννοήσει οτι τον λες τρελλό με την έννοια του δαιμονισμένου κατεχόμενου από το πνέυμα του διαβόλου.Μπορώ να καταθέσω αυθεντική μαρτυρία,που ο ταξιτζης κάνει λάθος,ο ευρωπαίος πελάτης τον παρατηρεί “are you crazy” και ο ταξιτζής περιπέφτει σε κατάσταση μανίας ,και με κλάματα αντεπιτείθεται λέγοντας «καλύτερα να με έλεγες κλέφτη».Πήρε μια ώρα διαλόγου για να λυθει η διαφορά,και να κατανοηθεί η εννοιολογική παρανόηση,και μάλιστα στο τέλος ο περήφανος ταξιτζης δεν δέχεται ουτε πληρωμή,καθώς για αυτόν το υπέρτατο αγαθό ήταν να αποσυρθεί ο χαρακτηρισμός που παρέπεμπε σε πιθανή δαιμονοπληξία του αθώου.
Ο αραβοισλαμικός χώρος (που διαφέρει παρα πανω από ότι είναι προφανες από την Περσική, την Ινδικοπακιστανική, και Ινδονησιακή εκδοχή) έχει μια συμβολική καθοριστική σχέση με την καθαριότητα,παραπάνω από τις άλλες μονοθειστικές θρησκείες.
Οι ανθρωπολογικές καταβολές,δεν αναφέρονται μόνο στην ψυχαναλυτικής φύσεως κάθαρση ενώπιον του ιερού,αλλά στην γενέθλια γη του Ισλαμ την «ευδαίμονα αραβία» που είναι ένα πλέγμα οάσεων σε μια αχανή έρημο.
Η έλλειψη νερού,επικαθορίζει μια σειρά από πρακτικές που ακολουθούνται άρρητα μέχρι σήμερα και είναι συνοπτικά.
Μια αυστηρή επιλογή των χεριών.Το δεξί για την τροφή,την χειραψία,την κοινωνική συναλλαγή το αριστερό για τις βρώμικες δουλειές.Στη τελετουργία απόλαυσης του αυθεντικού αραβικού καφέ της ερήμου,που σερβίρεται επιλεκτικά,ο καφές πίνεται αυστηρά μόνο με το δεξί χέρι ,η χρήση του αριστερού είναι προσβολή,και μάλιστα η ακινησία του δεξιού χεριού είναι απόλυτη ένδειξη ικανοποίησης,αλλιως η αιώρηση του φλυτζανιού σημαίνει αίτημα για άλλο καφέ που κοστίζει πολύτιμο νερό στον οικοδεσπότη.
Μια κωδική χρήση των υποδημάτων.Τα παπούτσια είναι εξόρισμού βρώμικα,μολυσμένα από την σκόνη της ερήμου,και η καθαριότητα απαιτεί να μένουν εκτός οικείας,και πολυ περισσότερο εκτός τεμένους.Τα εκατονταδες ζευγάρια που κοιμούνται στραβοχυμένα στις αυλές των τζαμιών,δεν είναι απλώς ακάθαρτα ,είναι φορείς μιάσματος,φορείς μιας βλάσφημίας που απολύτως τίθεται εκτός ιερού χώρου.Οποιος μπει με τα παπούτσια του στον ναό,δεν παραβιάζει κανόνες καθαριότητας,παραβιάζει κανόνες τελετουργίας,πανίσχυρους,απαράβατους.
Για να περιπλέξουμε τα πράγματα ,ας θυμηθούμε το περίφημο πίνακα του Βαν Γκονγκ,με τα παπουτσια της χωρικής,που αποτελούν ακόμα και σήμερα αντικείμενο ανάλυσης και ψυχανάλυσης.Ο Χαιντεγκερ είδε την αλήθεια που αποκαλύπτει η τέχνη ,ο Ντεριντα δυο ψυχαναλυτικούς φαλούς.
Αυτό το απόλυτο συμβολικό αντικείμενο,αυτό που τελικά σηματοδοτεί τον χώρο της μόλυνσης,αυτό εκτοξεύει ο Μουαντάρ.Απαξιώνει τον κάτοικο του White House ως απόρριμα,μίασμα,μόλυσμα,ιό,κλπ.Δεν του στέλνει δύο αντικείμενα βάρους 1200 γρ,μήκους 40 πόντων,χρωματος καφέ,σκονισμένα.Του στέλνει ένα σπαραγμό από τα έγκατα του αραβοισλαμικού κόσμου,με την σφραγίδα τον κώδικα της υπέρτατης απαξίας.
Η βιοπολιτική ασυνενοησία συνεχίζεται.
Ο άξεστος τεξανός,κινείται στον τεχνικό κόσμο της διεκπαιρέωσης ,και αναφέρεται στην φορμαλιστική πλευρά της «δημοκρατίας» του,ενω το αντικείμενο ήρθε από τον κόσμο των ιδεων και της ηθικής του Μουανταρ.
Το Ιερό εναντίον του Πολιτικού.
Ο Μουανταρ σήμερα είναι ο ήρωας του αραβικού κόσμου,και γιατί όχι ένας συμβολικός ανταρτης του πλανήτη.
Το ζήτημα για τον κόσμο που αντιπροσωπεύει ,συμβολικά όμως παίρνει μια άλλη διάσταση.Θα μπορέσει από τον χώρο της ηθικής να μεταφερθει στον χώρο της πολιτικής ,μετασχηματίζοντας και τους δύο;Πριν κάτι χιλίαδες χρόνια μια Αντιγόνη το προσπάθησε,και το πέτυχε,γιατί όχι και ο Μουνταρ.
Posts
