“Κατάπτυστη η αγωγή της Ενωσης Αποστράτων κατά του δημοσιογράφου Ν. Μπογιόπουλου” – Ομόφωνο Ψήφισμα του Συνεδρίου της ΠΟΕΣΥ

Σε ομόφωνο Ψήφισμα καταδίκης της αγωγής της Ενωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) κατά του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου κατέληξε το συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) που συνήλθε το περασμένο Σαββατοκύριακο. Το ψήφισμά του Συνεδρίου καταγγέλλει τις ευθύνες της κυβέρνησης και του υπουργείου Εθνικής Άμυνας που εποπτεύει την ένωση ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και τονίζει ότι ακροδεξιές θέσεις και απόψεις ενισχύονται και ως αποτέλεσμα του αντικομμουνισμού και της θεωρίας των δυο άκρων.

Αναλυτικά στο Ψήφισμα σημειώνεται:

Για τη δίωξη σε βάρος του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου από την Ενωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού

Το 9ο Τακτικό Πανελλαδικό Συνέδριο της ΠΟΕΣΥ καταδικάζει της δίωξη του δημοσιογράφου Νίκου μπογιόπουλου από την Ένωση αποστράτων Αξιωματικών Στρατού.

Η Ενωση με αγωγή της ζητάει την εξάμηνη φυλάκιση του Νίκου Μπογιόπουλου και την καταβολή 70.000 ευρώ για δημοσιεύματα και αναφορές του δημοσιογράφου που αφορούν τις “γιορτές μίσους”, με αφορμή τη λήξη του εμφυλίου πολέμου.

Παρά την απόρριψη προηγούμενης πανομοιότυπης αγωγής που εκδικάστηκε πέρυσι τον Οκτώβριο, η ένωση αποστράτων επανέρχεται και απαιτεί εκ νέου την καταδίκη του δημοσιογράφου.

Κανείς δεν μπορεί να μένει σιωπηλός όταν ένας δημοσιογράφος διώκεται για τη γνώμη του ιδιαίτερα σε συνθήκες που ακροδεξιές θέσεις και απόψεις ενισχύονται και ως αποτέλεσμα του αντικομμουνισμού και της θεωρίας των δυο άκρων.

Στους (Ουκρανούς) συμπατριώτες

Συγγραφέας: Ιβάν Νικιτσούκ, Πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου της κοινωνικής οργάνωσης “Ρώσοι επιστήμονες σοσιαλιστικού προσανατολισμού “, Διδάκτωρ Τεχνικών Επιστημών.

Πράβντα, Ν. 28 (31231) 18-21 Μαρτίου 2022

Είμαι Ουκρανός, γεννήθηκα στη δυτική Ουκρανία, στο χωριό Τρίσκινο της περιοχής Ρίβνε, αλλά μεγάλωσα κοντά στην ηρωική πόλη της Οδησσού. Καθώς γεννήθηκα στη Δυτική Ουκρανία, όπου ζούσαν όλοι οι πρόγονοί μου, γνωρίζω πολύ καλά τι είναι ο Μπαντερισμός. Η οικογένειά μας είχε βιώσει το βάναυσο μίσος των εθνικιστών προς τη σοβιετική κυβέρνηση και όσους την υποστήριζαν. Ο θείος μου, Ρομάν Ιβάνοβιτς Νικιτσούκ, βετεράνος, πρόεδρος του συμβουλίου του χωριού, και η σύζυγός του πυροβολήθηκαν ύπουλα με πολυβόλο ενώ κοιμόταν. Ήρθαν επίσης στο σπίτι μας, απειλώντας τον πατέρα μας επειδή έθαψε τον σκοτωμένο αδελφό του. Στην καλύβα του γείτονά μας, ενός καθηγητή ρωσικής γλώσσας, οι Μπαντερικοί σκότωσαν όλη την οικογένεια, ούτε ένα μωρό στην κούνια του δεν γλίτωσε, το τεμάχισαν με τσεκούρια.

Και τώρα, όταν μιλάω με φίλους και γνωστούς από την Ουκρανία, εξαπατημένους από την Μπαντερική προπαγάνδα, ακούω συχνά υστερικές κραυγές ότι οι Ρώσοι στρατιώτες ήρθαν να τους σκοτώσουν, ότι η Ρωσία θέλει να καταλάβει την Ουκρανία, να την γονατίσει και να την αναγκάσει να παραδοθεί.

Θα ήθελα να πω στο πλαίσιο αυτό ότι η Ρωσία δεν βρίσκεται σε πόλεμο με τον λαό της Ουκρανίας, δεν υπάρχει κανένα σχέδιο αποικιοποίησης της Ουκρανίας ή ταπείνωσης του λαού της. Η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο με τους Μπαντερικούς και τους Ναζί, οι οποίοι αποτελούν κίνδυνο όχι μόνο για τον λαό της Ουκρανίας και της Ρωσίας, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο, καθώς είναι ένα θανατηφόρο εργαλείο στα χέρια των υπερπόντιων αφεντικών τους.

Απευθύνομαι στους Ουκρανούς συμπολίτες μου, πρώτα απ’ όλα σε όσους φοβούνται τη λέξη “παράδοση”.

-Τι γυρεύει το Αζώφ στο Ηράκλειο Κρήτης;

Σύμφωνα με πληροφορίες που ήρθαν υπόψην του μπλογκ λίγες μέρες πριν, κάποιες δεκάδες Ουκρανοί "πρόσφυγες" έφτασαν λίγο καιρό πριν στο Ηράκλειο Κρήτης. Οι "πρόσφυγες" αυτοί είναι όλοι άντρες, μάχιμης ηλικίας και με εξαιρετικά ανεπτυγμένη σωματική διάπλαση, όπως μας ανέφερε το ρεπορτάζ, αλλά αυτό θα το προσπεράσουμε, γιατί πρόκειται έτσι και αλλιώς για αρκετά ψηλό (με τα δικά μας δεδομένα) λαό, αν μιλάμε για Ουκρανούς. Οι εν λόγω "πρόσφυγες" (πάντα σύμφωνα με το ρεπορτάζ) βρήκαν από την πρώτη στιγμή στέγη (πράγμα πολύ δύσκολο ακόμη και για τους ντόπιους στην περιοχή) αλλά και εργασία σε γνωστό ξενοδοχείο στην "χερσόνησο", το όνομα του οποίου βρίσκεται στην διάθεση του μπλογκ. Κάποιοι από αυτούς φαίρεται να έχουν χαρακτηριστικά τατουάζ, ενώ δεν έχουν διστάσει να γράψουν ναζιστικά συνθήματα ακόμη και μέρα-μεσημέρι, ακόμη και σε πολυσύχναστα σχετικά σημεία της πόλης, σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ.

Αν τα παραπάνω ισχύουν (καθώς δεν μπορέσαμε να εξακριβώσουμε τις πληροφορίες μας, πέρα από τεσσερεις φωτογραφίες-αν και τις θεωρούμε κατά βάση μάλλον αξιόπιστες), τότε μπαίνουν κάποια πολύ σοβαρά πολιτικά ερωτήματα, ιδιαιτέρα αν συσχετίσουμε τον χρόνο άφιξης των εν λόγω "προσφύγων" -λίγες μέρες μετά αφότου κατάφεραν να την κοπανήσουν οι τελευταίοι ναζί από το Μαριουπόλ και πριν η πόλη περικυκλωθεί ολοκληρωτικά από τον Ρώσικο στρατό και τις δυνάμεις των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς.

Ο πραγματικός Ζελένσκι: Από διάσημος λαϊκιστής, αντιδημοφιλής πινοσετικός νεοφιλελεύθερος

Η Ουκρανή ακαδημαϊκός Όλγκα Μπέισα περιγράφει την υιοθέτηση ευρέως μισητών νεοφιλελεύθερων πολιτικών και πώς οι πράξεις του τροφοδότησαν τον πόλεμο με τη Ρωσία.

Συνέντευξη στην Natylie Baldwin

Kωμικός ηθοποιός ο οποίος ανήλθε στο υψηλότερο αξίωμα της χώρας του το 2019, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ήταν πρακτικά άγνωστος στον μέσο Αμερικανό, εκτός ίσως από τη μικρή συμμετοχή του στο θέατρο της πολιτικής δίωξης του Τραμπ. Όμως όταν η Ρωσία επιτέθηκε στην Ουκρανία την 24η Φεβρουαρίου του 2022, ο Ζελένσκι ξαφνικά μεταμορφώθηκε σε διασημότητα πρώτης κατηγορίας για τα μέσα ενημέρωσης των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι καταναλωτές της αμερικανικής ειδησεογραφίας βομβαρδίστηκαν από εικόνες ενός άνδρα, ο οποίος φαινόταν καταβεβλημένος από τα τραγικά γεγονότα, ενδεχομένως ανεπαρκής, όμως τελικά συμπαθητικός. Δεν πήρε πολύ ώστε αυτή η εικόνα να εξελιχθεί στον ντυμένο στα χακί, ακούραστο ήρωα που κυβερνά μια αποφασισμένη μικρή δημοκρατία και αποτρέπει με τα ίδια του τα χέρια τους βάρβαρους της απολυταρχίας από τα ανατολικά.

Όμως πέρα από αυτή την προσεκτικά κατασκευασμένη μιντιακή εικόνα βρίσκεται κάτι πολύ πιο περίπλοκο και λιγότερο κολακευτικό. Ο Ζελένσκι εξελέγη με το 73% των ψήφων με την υπόσχεση της επιδίωξης της ειρήνης, ενώ η υπόλοιπη πλατφόρμα του ήταν ασαφής. Την παραμονή της εισβολής, ωστόσο, το ποσοστό αποδοχής του είχε βουλιάξει στο 31% λόγω της υλοποίησης βαθιά αντιδημοφιλών πολιτικών.

Η Ουκρανή ακαδημαϊκός, Όλγκα Μπέισα, συγγραφέας του βιβλίου «Δημοκρατία, Λαϊκισμός, και Νεοφιλελευθερισμός στην Ουκρανία: Στις Παρυφές του Εικονικού και του Πραγματικού», έχει μελετήσει την άνοδο του Ζελένσκι στην εξουσία και το πώς αυτός έχει ασκήσει την εξουσία από τότε που έγινε πρόεδρος. Στην παρακάτω συνέντευξη, η Μπέισα συζητά την υιοθέτηση του νεοφιλελευθερισμού και αυξανόμενα του απολυταρχισμού από τον Ζελένσκι, τον τρόπο με τον οποίον οι πράξεις του συνέβαλαν στον τωρινό πόλεμο, την αντιπαραγωγική και εγωκεντρική ηγεσία του καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, τις περίπλοκες πολιτισμικές και πολιτικές απόψεις και ταυτότητες των Ουκρανών, τη συνεργασία μεταξύ των νεοφιλελεύθερων και της ακροδεξιάς κατά τη διάρκεια του Μαϊντάν και έπειτα από αυτό, και το ενδεχόμενο μια ρωσική κατάληψη ολόκληρης της περιοχής του Ντονμπάς να είναι λιγότερο δημοφιλής στον τοπικό πληθυσμό από ότι θα ήταν το 2014.

Πείτε μας για τον εαυτό σας. Από πού κατάγεστε και πώς ενδιαφερθήκατε για το τωρινό αντικείμενο μελέτης σας;

Είμαι εθνικά Ουκρανή και έχω γεννηθεί στο Χάρκοβο, μια ουκρανική πόλη στα σύνορα με τη Ρωσία, όπου ο πατέρας μου και άλλοι συγγενείς ζουν ακόμα. Πριν τον τωρινό πόλεμο, το Χάρκοβο ήταν ένα από τα κορυφαία εκπαιδευτικά και επιστημονικά κέντρα της Ουκρανίας. Οι κάτοικοι της πόλης είναι περήφανοι που ζουν στη «διανοητική πρωτεύουσα» της Ουκρανίας. Το 1990, ιδρύθηκε εκεί η πρώτη ελεύθερη από κομματικό έλεγχο τηλεοπτική εταιρεία – σύντομα, μεταδόθηκε το πρώτο της ειδησεογραφικό πρόγραμμα. Μέχρι τότε, είχα ήδη αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο του Χαρκόβου, και μια μέρα, ένας φίλος από το πανεπιστήμιο με προσκάλεσε να εργαστώ ως δημοσιογράφος σε αυτό το πρόγραμμα. Την επόμενη μέρα, χωρίς προηγούμενη εμπειρία, ξεκίνησα το ρεπορτάζ. Μέσα σε δύο μήνες, ήμουν παρουσιάστρια ειδήσεων. Η ταχύτατη εξέλιξη της καριέρας μου δεν αποτελούσε εξαίρεση.

Νέα ανεξέλεγκτα μέσα ενημέρωσης, ο αριθμός των οποίων αυξανόταν με τεράστιο ρυθμό καθημερινά, απαιτούσαν ολοένα και περισσότερους εργαζόμενους. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, αυτοί ήταν νέοι φιλόδοξοι άνθρωποι χωρίς καμία δημοσιογραφική εκπαίδευση ή εμπειρία ζωής. Αυτό που μας ένωσε ήταν η επιθυμία να δυτικοποιηθούμε, μια έλλειψη κατανόησης των κοινωνικών αντιθέσεων, οι οποίες χαρακτηρίζουν τη μετα-σοβιετική μετάβαση, και η κώφωση στις ανησυχίες των εργαζόμενων που αντιτίθονταν στις μεταρρυθμίσεις. Κατά τη δική μας άποψη, οι τελευταίοι ήταν «οπισθοδρομικοί»: δεν κατανοούσαν το νόημα του πολιτισμού.

Το προσωπικό σημειωματάριο ενός εκ των διοικητών του Αζώφ

Το σημειωματάριο ενός από τους ηγέτες μιας ξεχωριστής ειδικής μονάδας του συντάγματος Αζόφ βρέθηκε σε μια από τις στρατιωτικές βάσεις που κατέλαβαν οι μονάδες της Λ.Δ. Ντονέσκ.

Τα ναζιστικά σύμβολα εμφανίζονται σε κάθε σελίδα. Δίπλα στις συντεταγμένες των στόχων σχεδιάζονται ναζιστικά σκίτσα.

Οι πηγές υποθέτουν ότι ανήκε στον ταγματάρχη της Εθνικής Φρουράς της Ουκρανίας, διοικητή του συντάγματος Azov, Denis Prokopenko. Τον Μάρτιο, του απονεμήθηκε ο τίτλος του "Ήρωα της Ουκρανίας". Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με πληροφορίες, πολιορκείται στις εγκαταστάσεις του Azovstal στην πόλη Μαριούπολη.

-Ποιος Σκαμπαρδώνης;

Η προσπάθεια «ξεπλύματος της δράσης του «Αζόφ» κι άλλων «ταγμάτων θανάτου» στην Ουκρανία έχει μετατραπεί σε «εργολαβία».

Τα γεγονότα στην Ουκρανία και η εδώ και δύο μήνες εξελισσόμενη ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στο έδαφός της και σε αυτό του Ντονμπάς αποτέλεσαν, με τον τρόπο τους, έναν ιδιόμορφο «καταλύτη», διαχωρίζοντας με τον πλέον σαφή τρόπο τους υποστηρικτές της μίας ή της άλλης πλευράς της διένεξης (αλλά και τους λεγόμενους «ισαποστάκηδες», οι οποίοι εν προκειμένω λειτουργούν, εκόντες-άκοντες, υπέρ της μίας από τις δύο πλευρές).

Σε ό,τι αφορά, τώρα, τα ΜΜΕ και τη σφαίρα των πληροφοριών γενικά, τα γεγονότα αυτά ανέδειξαν με τον πλέον εμφανή τρόπο τον επικοινωνιακό πόλεμο που διεξάγεται ανάμεσα στη «συλλογική Δύση» και τη Ρωσία πολύ πριν ξεκινήσει η στρατιωτική επιχείρηση της τελευταίας και έβγαλαν στην επιφάνεια ένα σωρό «ιδεολογήματα», αλλά και τεχνικές μαζικής εξαπάτησης και επιβολής της «μίας και μοναδικής αλήθειας» που «πρέπει» να φτάνει στα μάτια και τ’ αυτιά του μέσου πολίτη στις χώρες της Δύσης σχετικά με το τι συμβαίνει στην Ουκρανία και στο Ντονμπάς τα τελευταία οκτώ και πλέον χρόνια και ειδικότερα τους τελευταίους δύο μήνες.

Τα πιο γνωστά «trend» αυτής της μαζικής επικοινωνιακής εκστρατείας είναι: 

• α) Η διαρκώς επαναλαμβανόμενη αναφορά περί «επιτιθέμενης» Ρωσίας και «αμυνόμενης» Ουκρανίας,
• β) Η «δαιμονοποίηση» της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της Ρωσίας μέσα από στοχευμένα δημοσιεύματα περί «παρανοϊκών», «χασάπηδων», «μακελάρηδων» κοκ που διοικούν το Κρεμλίνο, 
• γ) Η κατά το μέγιστο δυνατό τρόπο ανάδειξη της δήθεν «κτηνωδίας» των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων έναντι του άμαχου πληθυσμού στις περιοχές όπου διεξάγονται οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, 
• δ) Η πλήρης αποσιώπηση της ιστορίας της σύγχρονης Ουκρανίας από το χουντικό πραξικόπημα της 22ης Φεβρουαρίου και μετά και ο «ακήρυχτος» εμφύλιος πόλεμος της εξουσίας του Κιέβου με τις δύο αυτοανακηρυγμένες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονμπάς, με τις χιλιάδες νεκρούς αμάχους πολίτες και 
• ε) Το «ξέπλυμα» της δράσης των νεοναζιστικών «ταγμάτων θανάτου» στο Ντονμπάς αλλά και στη «μητροπολιτική» Ουκρανία, όπως και την αποσιώπηση της στενής σχέσης ανάμεσα τα νεοναζί αποβράσματα και την «επίσημη» ουκρανική εξουσία των τελευταίων οκτώ ετών.
  

Ειδικά αυτό το τελευταίο από τα πέντε σημεία που προαναφέρθηκαν, βρίσκεται τον τελευταίο καιρό σε μεγάλη έξαρση και «δημοφιλία» τόσο στα εγχώρια, όσο και στα εκτός Ελλάδας συστημικά ΜΜΕ. Την ιδέα ότι «ναι, μεν, είναι εθνικιστές / φασίστες / νεοναζί, αλλά πολεμούν για την πατρίδα τους» την εξέφρασε, βεβαίως, ευθαρσώς και όχι μία φορά ο ίδιος ο «πρόεδρος» της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Στον οποίο, μάλιστα, η ελληνική Βουλή παραχώρησε πρόσφατα και βήμα για να απευθυνθεί με μαγνητοσκοπημένο μήνυμα και μας έφερε «πεσκέσι» στο βίντεο 2 μαχητές του νεοναζιστικού «Αζόφ», υποτίθεται ελληνικής καταγωγής (για τον έναν από τους δύο, που παρουσιάστηκε με το όνομα «Μιχαήλ» και μάλλον δεν έχει καμία σχέση με τον Ελληνισμό της Ουκρανίας, αναφέρθηκε πως σκοτώθηκε λίγες μέρες μετά στη Μαριούπολη, σε μάχη εναντίον ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων έξω από το εργοστάσιο «Ιλίτς»). Η προσπάθεια ««ξεπλύματος», ωστόσο, της ύπαρξης και της δράσης όχι μόνο του «Αζόφ» (που ως πιο πολυπληθές και έντονο στη δημόσια παρουσία του μέσω των social media έγινε πιο γνωστό), αλλά και του συνόλου των νεοναζιστικών «ταγμάτων θανάτου» («Αϊντάρ», «Ντνιεπρ-1», «Ντονμπάς» κ.ά.) έχει μετατραπεί σε «εργολαβία», πλέον, από τα συστημικά ΜΜΕ και έχουμε φτάσει σε σημείο να διαβάζουμε, πλέον, πραγματικά «τερατουργήματα» γύρω από το θέμα.
______________
Στην αντίληψη του γράφοντος υπέπεσε, λοιπόν, άρθρο δημοσιευμένο στις 25/04 στη γνωστή ειδησεογραφική ιστοσελίδα ιn.gr με την υπογραφή του δημοσιογράφου και λογοτέχνη Γιώργου Σκαμπαρδώνη. Το άρθρο ονομάζεται «Ποιο τάγμα;» και μπορεί κανείς να το βρει εδώ.

Πριν προχωρήσουμε στην αναγκαία (κατά την άποψη του γράφοντος) αποδόμηση των βασικών επιχειρημάτων του εν λόγω εμέσματος, καλό θα ήταν να θυμηθούμε μαζί κάποια πράγματα που έχουν αναφερθεί στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν[...]
Τα περισσότερα νεοναζιστικά «τάγματα θανάτου» τύπου «Αζόφ» δημιουργήθηκαν τυπικά μετά την επικράτηση του πραξικοπήματος του «Μαϊντάν» στις 22/02/2014, με την αγαστή σύμπνοια και συνεργασία των κρατικών λειτουργών της «μετά-Μαϊντάν» ουκρανικής εξουσίας, όπως πχ ο επί 7 συναπτά έτη Υπουργός Εσωτερικών Αρσέν Αβάκοφ, αλλά και τη χρηματοδότηση από Ουκρανούς ολιγάρχες, όπως οι Ίγκορ Κολομόισκι, Ρινάτ Αχμέτοφ, Βίκτορ Πιντσούκ κ.ά.

Ωστόσο, η πολιτική και στελεχική τους βάση βρισκόταν σε ήδη υπαρκτούς σχηματισμούς, όπως η Svoboda (πρώην Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ουκρανίας), ο «Δεξιός Τομέας», ο «Εθνικός Κορμός» κοκ Κάποιοι από αυτούς τους σχηματισμούς λειτουργούσαν και ως πολιτικά κόμματα, συμμετείχαν σε βουλευτικές εκλογές και πριν από το «Μαϊντάν» και εξέλεγαν και βουλευτές. Τα περί «ελάχιστης επιρροής» στην ουκρανική κοινωνία είναι ένα τεράστιο ψέμα, αφού η ιδεολογική και, κυρίως, η πολιτική επιρροή του ουκρανικού εθνικισμού και νεοναζισμού δεν περιορίζεται στις «καθεαυτού» δυνάμεις που εκφράζουν αυτές τις ιδεοληψίες, αλλά στο σύνολο των συστημικών πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Πόσο «λιγότερο ναζιστής» ήταν ο Αλεξάντρ Τουρτσίνοφ, πρώην Πρόεδρος της ουκρανικής Βουλής (Ανώτατης Ράντας), όταν αποφάσιζε να στείλει τον ουκρανικό στρατό να βομβαρδίσει το Λουγκάνσκ και τις άλλες πόλεις και χωριά του Ντονμπάς; Πόσο «λιγότερο ναζιστής» ήταν ο Πετρό Ποροσένκο, όταν έλεγε ότι «τα μικρά Ουκρανόπουλα θα έχουν φαγητό, παιχνίδια και σχολεία για να πηγαίνουν, ενώ τα παιδιά του Ντονμπάς όχι» και προμήνυε για τα τελευταία ένα «μόνιμο μέλλον» μέσα στα πολεμικά καταφύγια; Πόσο «λιγότερο ναζιστής» είναι ο (κατά τα λοιπά «Εβραίος» και «ρωσόφωνος») Βολοντίμιρ Ζελένσκι, όταν αποδέχεται ως «φυσιολογική» την ύπαρξη και τη δράση αυτών που οι πρόγονοί τους δολοφονούσαν μαζικά και χωρίς οίκτο τους δικούς του ομοεθνείς κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής στην Ουκρανία τη δεκαετία του ‘40 του περασμένου αιώνα;

Τέλος, όπως ο γράφων έχει επισημάνει πολλές φορές στο παρελθόν, τα νεοναζιστικά «τάγματα θανάτου» δεν αποτελούν, ουσιαστικά, ξεχωριστές δομές από τις τακτικές ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας, αλλά οργανικό τμήμα τους και, κυρίως, ιδεολογικό «ταγό» τους. Δεν είναι διόλου τυχαίο, πως το σύνθημα του UPA, δηλαδή του αιμοσταγούς στρατού του Στεπάν Μπαντέρα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς ναζί και ευθύνεται για τη δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων Σοβιετικών πολιτών της Ουκρανίας την περίοδο εκείνη, το διαβόητο «Slava Ukraini! Geroyam Slava!»

Το Ντονμπάς θάβει τους νεκρούς του

με το δάχτυλο στη σκανδάλη ενός άδηλου μέλλοντος

Nord Stream προτεκτοράτο ή εγχείρημα απελευθέρωσης;

Ειρήνη στο Ντονμπάς!

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, από τα ξημερώματα της Πέμπτης 17 Φεβρουαρίου, ο ουκρανικός στρατός βομβαρδίζει χωριά της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ. Υπό την αίρεση των εξελίξεων, το Περιοδικό δημοσιεύει το παρόν άρθρο – που περιλαμβάνει πληροφορίες μέχρι και το πρωί της Πέμπτης 17 Φεβρουαρίου – θεωρώντας ότι, ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί, τα βασικά πολιτικά δεδομένα που πραγματεύεται, υπερβαίνουν την άμεση συγκυρία, ενώ, ταυτόχρονα, συμβάλλουν στην όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη ερμηνεία της. Το Ντονμπας φλέγεται. Αλλά όχι από τον «συνήθη ύποπτο» της Δύσης. Και το διακύβευμα της εξέγερσης, τελεί υπό την αίρεση της ύπαρξής της.

***

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, στο νεκροταφείο Κισελιόβσκι της πόλης Περβομάισκ, στην Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ, στο εξεγερμένο Ντονμπάς, έλαβε χώρα μία τελετή επαναταφής των λειψάνων 28 άμαχων θυμάτων της επίθεσης που εξαπέλυσε ο ουκρανικός στρατός και τα φασιστοτάγματα εναντίον της πόλης, στις 22 Ιουλίου του 2014.

Συνολικά, τα λείψανα περίπου 60 ανθρώπων ανασύρθηκαν από μια πρόχειρη ομαδική ταφή στα περίχωρα του Περβομάισκ, ενώ ακόμη 30 σοροί ενταφιάστηκαν εκ νέου στα τέλη του περασμένου Αυγούστου.

Τα λείψανα κάθε ανθρώπου θάφτηκαν σε ξεχωριστό τάφο με τον αντίστοιχο αύξοντα αριθμό, αφού δεν έχει καταστεί ακόμη δυνατή η ταυτοποίησή τους, ούτε καν το φύλο και η ηλικία τους, ενώ άγνωστος παραμένει και ο συνολικός αριθμός τους. Είναι χαρακτηριστικό ως προς αυτό, ότι κάθε μέρα αποκαλύπτονται μέχρι και 15 πτώματα, σε βάθος από 30 έως 50 εκατοστά.

Αυτόπτες μάρτυρες της κτηνώδους επίθεσης, λένε ότι περίπου 50 ακόμη πτώματα ενδέχεται να παραμένουν στον ομαδικό τάφο. Ο κόσμος έθαβε τους νεκρούς του βιαστικά και πρόχειρα, σε ρηχούς λάκκους και χαντάκια κοντά στο νεκροταφείο, με τις βόμβες να πέφτουν γύρω του. Τα πτώματα βρέθηκαν τυλιγμένα με ρούχα, μέσα σε κούτες, ακόμη και τυλιγμένα με αφίσες.

Μια ύστατη προσπάθεια αξιοπρεπούς αποχαιρετισμού μέσα στην κόλαση του πολέμου.

Ε, όχι, δε θα μας φιμώσουν!

Αγωγή Ενωσης Αποστράτων κατά Ν. Μπογιόπουλου

Οπως έκανε γνωστό ο ίδιος ο Νίκος Μπογιόπουλος από τον Ημεροδρόμο, η Ενωση Αποστράτων Αξιματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) κατέθεσε εναντίον του αγωγή για συκοφαντική δυσφήμηση. Του ζητούν 70.000 ευρώ για «ηθική βλάβη» και ζητούν τη φυλάκισή του για 6 μήνες «ως μέσον εκτελέσεως της απόφασης που θα εκδοθεί». Δηλαδή, αν δεν τους σκάσει τα φράγκα, να πάει έξι μήνες φυλακή.

Του είχαν στείλει εξώδικο, στο οποίο ο Ν. Μπογιόπουλος απάντησε την 1η Απρίλη. Του ζητούσαν να ανακαλέσει όσα είχε πει σε βάρος τους στη ραδιοφωνική του εκπομπή στον Real FM στις 5 Μάρτη του 2021. Και φυσικά, ο Μπογιόπουλος δεν ανακάλεσε. Τι να ανακαλέσει;  

Τα όσα είπε για τις γιορτές μίσους που οργανώνουν αυτοί οι κύριοι κάθε χρόνο στο Γράμμο, για να γιορτάσουν τη «συντριβή των κομμουνιστοσυμμοριτών»; Εκεί που μαζεύονται όλα τα φασισταριά της χώρας και όπου τα τελευταία χρόνια κυριαρχούσαν οι δολοφόνοι νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής, με τους οποίους μάλιστα η ΕΑΑΣ συναντιόταν (ακόμα και ένα χρόνο μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα και συμφωνούσαν για «κοινούς αγώνες» και «κοινά προγράμματα»).

Αν ο Μπογιόπουλος ανακαλούσε αυτά που είπε (και αυτά που έγραψε), θα έπρεπε να μην ξαναπιάσει πληκτρολόγιο ή μικρόφωνο για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Αλίμονο αν μια απειλή, απ’ όπου κι αν προέρχεται (και δυο φορές αλίμονο αν η απειλή είναι φασιστική) μπορούσε να βουλώνει στόματα.

Σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη υπόθεση, τα γράφει αναλυτικότατα ο Ημεροδρόμος και δε χρειάζεται να τα επαναλάβουμε. Εδώ, όμως, εγείρεται ένα ευρύτερο ζήτημα, επί του οποίου οφείλουμε να τοποθετηθούμε.

Η αγωγή των απόστρατων τυπικά στρέφεται κατά του Ν. Μπογιόπουλου, επί της ουσίας όμως μας αφορά όλους και όλες. Οσους και όσες δημοσιολογούμε, αναλύοντας την πραγματικότητα και εκφράζοντας τις απόψεις μας επ’ αυτής, ανάλογα με τις ιδεολογικές, πολιτικές, κοινωνικές, πολιτιστικές μας αφετηρίες.

Η πιο Μεγάλη Μέρα (άρθρο του πρέσβη της Ρωσίας στην Ελλάδα, Αντρέι Μασλόβ)

Αρθρο του Αντρέι Μασλόβ, Πρέσβη της Ρωσίας στην Ελλάδα, που δημοσιεύτηκε στην ΕΦΣΥΝ για τα 80 χρόνια από την επίθεση της φασιστικής Γερμανίας κατά της ΕΣΣΔ Η 22η Ιουνίου του 1941 είναι μία από τις τραγικότερες ημερομηνίες στην ιστορία της Ρωσίας. Την ημέρα αυτή η χιτλερική Γερμανία έσπασε το Σύμφωνο μη Επίθεσης και χωρίς κήρυξη πολέμου επιτέθηκε στη Σοβιετική Ένωση.

80 χρόνια πριν η χώρα μας δέχτηκε χτύπημα τεράστιας πολεμικής μηχανής. Τη στιγμή της εισβολής στην ΕΣΣΔ το Τρίτο Ράιχ είχε τον ισχυρότερο στον κόσμο στρατό ξηράς, πλήρως κινητοποιημένο, με εμπειρία δύο ετών στις συνεχόμενες μάχες. Ως αποτέλεσμα της εκστρατείας 1939-1940 η Ευρώπη βρέθηκε στα χέρια του Χίτλερ. Κάποιες χώρες παραδόθηκαν στον εχθρό χωρίς αντίσταση, άλλες συγκρούστηκαν μαζί του, αλλά δεν άντεξαν στον «κεραυνοβόλο πόλεμο» και έτσι στη διάθεση του Χίτλερ βρέθηκαν κολοσσιαίοι βιομηχανικοί και ανθρώπινοι πόροι των ηττημένων χωρών. Μαζί με τους Γερμανούς το σοβιετικό έδαφος καταπάτησαν τα στρατεύματα των πολυάριθμων συμμάχων και δορυφόρων τους.

Το Σχέδιο Μπαρμπαρόσα προέβλεπε τη συντριβή της Σοβιετικής Ένωσης ήδη το 1941 χάρη στο αιφνιδιασμό, στο αστραπιαίο και συντριπτικό πρώτο χτύπημα, στην εξαρχής υπεροχή σε εξοπλισμούς και ανθρώπινο δυναμικό. Όμως, ο μαζικός ηρωισμός των σοβιετικών πολιτών στο μέτωπο και στο μετόπισθεν ματαίωσε τα σχέδια του Χίτλερ.

Με τα συνθήματα των δωσίλογων η φανέλα της εθνικής Ουκρανίας στο Euro2020

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ουκρανίας πυροδότησε οργή στο Διαδίκτυο μετά την αποκάλυψη του συνθήματος που αναγράφεται στην φανέλα της για το Euro 2020, που δεν είναι άλλο από την κραυγή των δωσίλογων – Ναζί συνεργατών των “SS” κατά τον Β’ΠΠ που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη δολοφονία Εβραίων και Πολωνών κατά τη διάρκεια του Πολέμου.

Το κίτρινο και μπλε μπλουζάκι, που παρουσιάστηκε στο κοινό την Κυριακή, φέρει την ένδειξη «δόξα στην Ουκρανία» και «δόξα στους ήρωες». Παρότι τα συνθήματα έχουν μακρά ιστορία, που χρονολογείται από τα γραπτά του εθνικού ποιητή της χώρας, Τάρα Σεβτσένκο, το 1800, έκτοτε έχουν αποκτήσει διαφορετική σημασία. Και οι δύο φράσεις χρησιμοποιήθηκαν από μέλη της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN) και του Ουκρανικού Στρατού Ανταρτών (UPA), παραστρατιωτικών ομάδων που οι ιστορικοί λένε ότι πολέμησαν μαζί με τους Ναζί και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις γενοκτονίες του πολέμου.

Η ακροδεξιά OUN, με επικεφαλής τον Stepan Bandera, θεωρείται ότι ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από τις αιματηρές σφαγές έως 100.000 Πολωνών από το 1943-45. Μαζί με το UPA, συμμετείχε στη δολοφονία περισσότερων από ένα εκατομμυρίων Εβραίων σε ολόκληρη τη χώρα, που είδε την πιο βάναυση καταστροφή του πληθυσμού της στα χέρια των φασιστικών στρατευμάτων.

Γράφοντας στο Twitter, ο Eduard Dolinsky, γενικός διευθυντής της ουκρανικής εβραϊκής επιτροπής, έκανε την σύνδεση μεταξύ των συνθημάτων και των δραστηριοτήτων του OUN-UPA, που υποστήριξε ότι “είναι η οργάνωση πολέμου Ουκρανών εθνικιστών που συμμετείχαν έντονα στο Ολοκαύτωμα και σκότωσαν 100.000 Πολωνούς στην εθνοκάθαρση.”

Από το 2014 που ξέσπασαν τα γεγονότα στην Ουκρανία με την στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ (Euromaidan), ομάδες, ιστορικά συνδεδεμένες με τους νεοναζί και την ακροδεξιά, έχουν δει την αποκατάσταση της φήμης τους από τους κύριους πολιτικούς στην Ουκρανία, που αναγνωρίζονται σαν “μαχητές για την ελευθερία της χώρας”.

"Το ΚΚΕ ως ψυχολογικό σύμπλεγμα"*

👉Παρατήρηση 1η: -Υπάρχει κάτι πιο γελοίο από τον γελοίο; Υπάρχει. Ο γελοίος που με εξυπνακισμούς πάει να παραστήσει τον ξύπνιο.
👉Παρατήρηση 2η: Το εργατικό λαϊκό κίνημα δεν βρίσκεται και στα καλύτερά του. Αυτή η «ήττα», όμως, όσο κι αν φαίνεται οξύμωρο, έχει και κάτι το θετικό. Έχει αποθρασύνει τους σμπίρους του συστήματος.

Οι τελευταίοι λόγω της αμορφωσιάς τους περί την γεωμετρία της Ιστορίας και θεωρώντας αμετάβλητους τους συσχετισμούς υπέρ της τάξης της οποίας αποτελούν τους οργανικούς διασκεδαστές της, δεν νιώθουν την ανάγκη των προσχημάτων. Έτσι μας παρέχουν αφειδώς τα διαπιστευτήρια και της χυδαιότητας και της μαυρίλας τους.

Ας έρθουμε, τώρα, στο θέμα μας.

Από τα παλιότερα φιλοσοφικά ερωτήματα είναι και τούτο: Αξίζει τον κόπο να ασχολείσαι με έναν τενεκέ;

Η απάντηση συνήθως είναι «όχι». Ωστόσο κάποιες φορές χρειάζεται να κάνεις την εξαίρεση ώστε να επιβεβαιώνεται ο κανόνας.

Σήμερα, λοιπόν, θα ασχοληθούμε με έναν τενεκέ που ζει το δράμα να μην ξέρει πόσο τενεκές είναι, γεγονός που τον καθιστά «χρήσιμο». «Χρήσιμος» διότι προσφέρει αφειδώς όλες τις αποδείξεις για την ποιότητα όλων των τενεκέδων του είδους του. Αλλά – και κυρίως – γιατί αποκαλύπτει όλη την «σοβαρότητα» και την «δημοκρατικότητα» εκείνων που χρησιμοποιούν τέτοιους τενεκέδες άλλοτε για να κάνουν «υψηλή πολιτική», άλλοτε για να «ενημερώνουν» την κοινή γνώμη, άλλοτε για να παριστάνουν την «σοβαρή διανόηση» κι άλλοτε όλα μαζί.

Ο τενεκές μας λέγεται Τάκης Θεοδωρόπουλος (για τον περί ου ο λόγος μπορείτε να ρίξετε μια ματιά και ΕΔΩ) και αρθρογραφεί στην εφημερίδα του συγκροτήματος Αλαφούζου, την «Καθημερινή». Παρακαλούμε μπείτε στον κόπο να διαβάσετε το πόνημά του.

Ο σιωνισμός είναι ναζισμός

Στις 3 του Ιούνη, η Κομισιόν εξέδωσε ανακοίνωση για να μας ενημερώσει ότι «στη διάρκεια της πανδημίας αυξήθηκε το αντισημιτικό περιεχόμενο στο διαδίκτυο». Επικαλείται μελέτη με τίτλο "Η άνοδος του αντισημιτισμού στο διαδίκτυο κατά τη διάρκεια της πανδημίας", την οποία εκπόνησε το Institute for Strategic Dialogue (ISD) και στην οποία αναλύεται διαδικτυακό περιεχόμενο στα γαλλικά και τα γερμανικά.

Δεν έχουμε δει τη μελέτη (είναι στα γαλλικά και στα γερμανικά), όμως και μόνο η συσχέτιση της πανδημίας με την έξαρση του αντισημιτισμού μάς βάζει σε υποψίες. Κι αυτό συμβαίνει γιατί ξέρουμε ότι με τον όρο «αντισημιτισμός» περιβάλλουν κάθε πολιτική στην εγκληματική, ρατσιστική, γενοκτονική πολιτική του Ισραήλ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού.

Διαβάζουμε, για παράδειγμα, στην ανακοίνωση της Κομισιόν ότι «η μελέτη διαπίστωσε επίσης διάδοση του περιεχομένου “γκρίζας ζώνης’’, το οποίο ενδεχομένως δεν παραβαίνει τον νόμο για τη ρητορική μίσους ή την άρνηση του Ολοκαυτώματος στη Γαλλία και τη Γερμανία, αλλά παρ’ όλα αυτά, μπορεί να είναι επιβλαβές». Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι αυτή η «γκρίζα ζώνη» δεν είναι παρά αναφορές στα εγκλήματα του σιωνισμού, που είναι ο ναζισμός της εποχής μας, με τις θεωρίες του για τον «περιούσιο λαό» και την «κατωτερότητα» των Αράβων.

Εδώ και πολλά χρόνια, το Ισραήλ και τα ανά τον κόσμο σιωνιστικά λόμπι ξοδεύουν χρήμα και κάνουν συστηματική δουλειά, εργαλειοποιώντας το Ολοκαύτωμα των εβραίων από τους ναζί. Οποιος καταγγέλλει τα εγκλήματα των σιωνιστών στην Παλαιστίνη είναι «αντισημίτης» και «αρνητής του Ολοκαυτώματος». Ακολουθώντας αυτήν την τακτική, όμως, δε θα δυσκολευτούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι οι χειρότεροι αντισημίτες είναι οι σιωνιστές ηγέτες και ο αφιονισμένος όχλος που τους ακολουθεί.

Αντίθετα, οι πιο συνεπείς πολέμιοι του αντισημιτισμού είναι αυτοί που καταγγέλλουν τα εγκλήματα του σιωνισμού και υποστηρίζουν το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην αυτοδιάθεση.

Roman Protasevich: με τη γίδα στην πλάτη...

Μιας και έχει γίνει ντόρος με τον Λευκορώσο αντιφρονούντα "ακτιβιστή" και "δημοσιογράφο", Roman Protasevich, σκέφτηκα με τη σειρά μου να προσθέσω δύο - τρία πραγματάκια σε σχέση με το παρελθόν του.

Ήδη από το 2011 είναι ενεργό μέλος του λεγόμενου "Μετώπου Νεολαίας" ("Малады Фронт"). Μια οργάνωσης νεολαίας που αυτοπροσδιορίζεται ως ενταγμένη στην "Ευρωπαϊκή Χριστιανοδημοκρατία" και μάλιστα είναι μέλος της "Νεολαίας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος". Με άλλα λόγια είναι αδελφή οργάνωση, για παράδειγμα, της ΟΝΝΕΔ.

Ωστόσο, το "Μέτωπο Νεολαίας" φέρει ρητορικής και ιδεολογικού προφίλ που που θυμίζει περισσότερο το Ουγγρικό "Fidesz" του Ορμπάν, παρά ένα τυπικό Ευρωπαϊκό Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα.
Ένα μείγμα μετριοπαθούς φιλοευρωπαϊσμού με έντονα στοιχεία εθνοκεντρισμού και ξενοφοβισμού απέναντι στο οτιδήποτε δεν είναι ... Λευκορώσικο. Είναι υπέρμαχοι της απαγόρευσης χρήσης της Ρωσικής γλώσσας και υποστηρίζουν ότι η Σοβιετική περίοδος της χώρας δεν ήταν τίποτα περισσότερο παρά μια μορφή κατοχής...

Ποιός είναι ο Ρόμαν Προτάσεβιτς

Το προφίλ του ακροδεξιού Λευκορώσου «ακτιβιστή» που απήχθη από την κυβέρνηση Λουκασένκο ● Η συμμετοχή του σε νεοναζιστικά μπλοκ και οι «σημαντικές» επαφές του στις ΗΠΑ.

Eνεργό μέλος της εθνικιστικής οργάνωσης «Pahonia», μιας πολιτοφυλακής της Λευκορωσίας που έχει προχωρήσει σε δράσεις μαζί με το νεοναζιστικό τάγμα Αζόφ στον εμφύλιο πόλεμο της Ουκρανίας ήταν ο 26χρονος μπλόγκερ Ρόμαν Προτάσεβιτς, που συνελήφθη στο Μινσκ από το καθεστώς Λουκασένκο. Την Κυριακή ο Προτάσεβιτς επέστρεφε στη Λιθουανία, τόπο "αυτοεξορίας" του, από την Ελλάδα, όπου παραβρέθηκε προκειμένου να καλύψει τη συμμετοχή στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών της "ηγέτιδας της λευκορωσικής αντιπολίτευσης", Svetlana Tikhanovskaya. Μετά την αποχώρησή της, φαίνεται πως ο ίδιος παρέμεινε στη χώρα μας για... "διακοπές".

Για την Ε.Ε. είναι ένας "δημοσιογράφος-ακτιβιστής" που απήχθη από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Για την κυβέρνηση Λουκασένσκο θεωρείται τρομοκράτης, ενώ διώκεται από το φθινόπωρο του 2020 για «εκκλήσεις σε ενέργειες που έπληξαν την εθνική ασφάλεια». Το παρελθόν του όμως είναι αρκετά πιο σκοτεινό από αυτό που τα περισσότερα δυτικά μέσα ενημέρωσης μέχρι στιγμής παρουσιάζουν.

Ο Ρομάν Προτάσεβιτς στο Μαϊντάν το 2014 με το κομμένο κεφάλι του Λένιν

Ο Προτάσεβιτς γεννήθηκε στις 5 Μαΐου 1995 στο Μινσκ. Εκδιώχθηκε από ένα σχολείο για συμμετοχή σε διαδήλωση διαμαρτυρίας το 2011 και αργότερα αποβλήθηκε από το δημοσιογραφικό πρόγραμμα του Κρατικού Πανεπιστημίου του Μινσκ.

Малады Фронт

Το 2012, τέθηκε υπό κράτηση ως διαχειριστής "ομάδων αντιπολίτευσης" στα κοινωνικά δίκτυα. Ηταν τότε μέλος του Μετώπου Νεολαίας, μιας ακροδεξιάς φιλοΕΕ οργάνωσης που οργάνωνε κινητοποιήσεις στον δρόμο κατά του Λουκασένκο, ενώ αγωνιζόταν και για την επέκταση της χρήσης της λευκορωσικής γλώσσας (έναντι των Ρωσικών).

ΚΟΛΟΜΒΙΑ: Κλιμακώνεται η καταστολή - Δολοφονήθηκε ο Χεσούς Σάντριτς

Νέες απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα οργανώνει το εργατικό - λαϊκό κίνημα στην Κολομβία, συνεχίζοντας για τρίτη βδομάδα τις αγωνιστικές διαμαρτυρίες ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης του Ιβάν Ντούκε.

Η κυβέρνηση, που εμφανίζεται τάχα να θέλει «διάλογο», σε χτεσινή συνάντηση αντιπροσωπείας της με την Εθνική Επιτροπή Απεργίας, απέρριψε το κεντρικό αίτημα να σταματήσουν η δολοφονική κρατική καταστολή και η ποινικοποίηση της κοινωνικής διαμαρτυρίας, ως προϋπόθεση για να αρχίσει η διαπραγμάτευση.

Η κυβερνητική απάντηση ήταν περισσότερη καταστολή, αυτήν τη φορά στην πόλη Γιούμπο στη νοτιοδυτική επαρχία του Βάγιε ντελ Κάουκα, όπου δολοφονήθηκαν άλλοι δύο διαδηλωτές και τραυματίστηκαν δεκάδες. Οι νέες δολοφονίες συνέβησαν όταν γινόταν η συνάντηση και ενώ ο πρόεδρος Ντούκε εξέδιδε διαταγή για παραπέρα ανάπτυξη των δολοφονικών ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας (ESMAD) και του στρατού για την «αποκατάσταση της εύρυθμης λειτουργίας των πόλεων», χαρακτηρίζοντας προκλητικά τους διαδηλωτές υπεύθυνους για τη μη τροφοδοσία με απαραίτητα αγαθά.

Έτσι, οι δολοφονημένοι από την αστυνομία και τον στρατό υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τους 50, πάνω από 1.650 είναι οι τραυματίες (37 έχουν χάσει το μάτι τους), περισσότεροι από 1.100 είναι οι συλληφθέντες, ενώ οι εξαφανισμένοι διαδηλωτές ξεπερνάνε τους 520.

Η Εθνική Επιτροπή Απεργίας, που συσπειρώνει εκατοντάδες εργατικές συνδικαλιστικές, αγροτικές, νεολαιίστικες και ιθαγένικες οργανώσεις, μετά τη συνάντηση με την κυβερνητική αντιπροσωπεία έβγαλε ανακοίνωση - καταδίκη για τη νέα επίδειξη αστυνομικής βίας στο Γιούμπο. Ταυτόχρονα, ανανεώνοντας το κάλεσμα για σήμερα με απεργίες και διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, καταγγέλλει την τακτική της κυβέρνησης που προκαλεί λέγοντας ότι «όσα ζητούν οι διαδηλωτές είναι σε διαβούλευση» και ότι εφαρμόζει τον νόμο και το Σύνταγμα.

Τα βασικά αιτήματα των διαδηλώσεων έχουν τεθεί ήδη από τις μεγάλες κινητοποιήσεις του 2019 και αφορούν μέτρα προστασίας του εισοδήματος των λαϊκών στρωμάτων -που χτυπήθηκε ακόμα περισσότερο από την κρίση και την αντιλαϊκή διαχείριση της πανδημίας-, μέτρα για δημόσια, δωρεάν και ποιοτική Υγεία και Παιδεία, εφαρμογή της «ειρηνευτικής συμφωνίας» του 2016 με το αντάρτικο των FARC, την οποία παραβιάζει η κυβέρνηση και έως τώρα από στρατό και παραστρατιωτικούς έχουν δολοφονηθεί πάνω από 1.000 λαϊκοί αγωνιστές.

Σιωνισμός κ ευρωπαϊκή ακροδεξιά

Όρμπαν-Νεντανιάχου, Βουδαπέστη 2/7/2017

Το παρακάτω κείμενο είναι αρκετά παλιό. Αναφέρεται σε γεγονότα και καταστάσεις του 2005.

Πιστεύω πως αυτό είναι που του δίνει και μια μεγαλύτερη αξία σε μια εποχή που προσπαθούν να μας κάψουν τα μυαλά, με το μπέρδεμα εννοιών και λέξεων. 

Ο φιλοσιωνισμός της ακροδεξιάς λοιπόν δεν είναι κάτι νέο που θα πρέπει να εκπλήσει. Είναι μια καταγεγραμμένη τάση, και εδώ τουλάχιστον μια 15τία. (στην πραγματικότητα αρκετά πιο πριν)

Όπως γράφεται κ στον επίλογο του κειμένου:

"Η μετατόπιση των εχθρών της Δύσης σε μουσουλμανικές χώρες της Μέσης Ανατολής και της Ασίας αναδεικνύει το Ισραήλ σε προνομιακό σύμμαχο" και κατά συνέπεια έχουμε στον ακροδεξιό φασιστικό λόγο "την αντικατάσταση του αντισημιτισμού με ένα αντιαραβικό και αντιαφρικανικό ρατσισμό"...

Τίποτε δεν είναι τυχαίο...

Y.Γ.

Αν βαριέστε να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο που μιλάει για τόσο παλιές καταστάσεις, ρίξτε μια ματιά στα (πολύ πιο σύγχρονα) λινκάκια στο τέλος του. Είναι κατατοπιστικότατα...
____________
Ξεχάστε όσα ξέρατε για την ευρωπαϊκή ακροδεξιά. Ενας μετά τον άλλον οι πολιτικοί της εκπρόσωποι σπεύδουν να δηλώσουν εμπράκτως τα φιλοϊσραηλινά τους αισθήματα. Ο αντισημιτισμός δεν είναι πλέον της μόδας. Πρόκειται άραγε για δομική μεταστροφή ή για συγκυριακό φαινόμενο;
Η επέτειος μνήμης του Ολοκαυτώματος έγινε αφορμή για να ξανάρθει στην επικαιρότητα το ζήτημα του αντισημιτισμού (και) στη χώρα μας. Εσπευσαν βέβαια όλοι να βγάλουν την ουρά τους απέξω και να «τιμήσουν το Ολοκαύτωμα», ήσυχοι που έχουν οριστικά θάψει το αντισημιτικό παρελθόν των κακών ναζιστών. Αφιερώματα σε έντυπα και τηλεοράσεις για τη φρίκη της «τελικής λύσης» και προβολή όσων βοήθησαν τους διωκόμενους Εβραίους.

Η Ayelet Shaked με τον Matteo Salvini. Ιερουσαλήμ 12/12/2018

Στα τέλη του 2004, όταν είχε δημοσιευτεί η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ η οποία κατέγραφε κρούσματα αντισημιτισμού και στην Ελλάδα, ξεσηκώθηκε και πάλι η γνωστή γκρίνια: γιατί μας κατηγορούν, αφού δεν υπάρχει αντισημιτισμός στην Ελλάδα; Από τις ποικίλες αντιδράσεις εκείνη που προκάλεσε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν του Γιώργου Καρατζαφέρη. Σε δελτίο Τύπου ο αρχηγός του ΛΑΟΣ κάλεσε του Στέιτ Ντιπάρτμεντ «να παύσει επιτέλους να συγχέει τον Σιωνισμό με τον Σημιτισμό» (σ.σ. προφανώς εννοεί τον αντισιωνισμό με τον αντισημιτισμό) και πρόβαλε ένα σοβαρό επιχείρημα εναντίον όσων μιλούν για τις αντισημιτικές θέσεις του κόμματός του: «Μόλις πριν ένα μήνα ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός συμμετείχε διά του Αναπληρωτή Προέδρου, Πρέσβη κ. Γ. Γεωργίου, στις εορταστικές εκδηλώσεις Χανουκά των Εβραίων της Ελλάδος, την αντίστοιχη εορτή των Φώτων για τη δική τους θρησκεία, κατηγορούμενος απ' τους ακροδεξιούς για την ενέργεια αυτή».

Ο Λαάρχης έχει δίκιο. Το κόμμα του ήταν το μόνο που εκπροσωπήθηκε στην εβραϊκή γιορτή των Φώτων που πραγματοποιήθηκε πρώτη φορά σε ανοιχτό δημόσιο χώρο, στην πλατεία του Παλαιού Ψυχικού, χωρίς ιδιαίτερες επισημότητες.

«Οι νέοι ναζί είναι χίπστερ»

Ο Κρίστιαν Σβόκοφ του «Je Suis Karl» μιλά στο Flix

Το «Je Suis Karl» διαδραματίζεται στο σύγχρονο Βερολίνο, αλλά κι όχι μόνο. Ξεκινά από τις βάρκες στη Λέσβο, με έναν Σύριο μετανάστη που γνωρίζεται με ένα ζευγάρι ακτιβιστών Γερμανών και του προσφέρουν λύση για τη Δύση και την γεμάτη ελπίδες Ευρώπη. Συνεχίζει τη δράση του στη γερμανική μητρόπολη, που το ζευγάρι υποδέχεται από τις σπουδές της στο Παρίσι την 20χρονη Μάξι, την κόρη τους. Ηρθε για διακοπές στους γονείς και τα 5χρονα δίδυμα αδέλφια της. Μόνο που μια βομβιστική επίθεση στο κτίριο τους σκοτώνει όλους: εκτός από την Μάξι και τον (στα μάτια της) αδύναμο, άβουλο, δειλό πατέρα της. Οταν την πλησιάζει ο Καρλ, ένας όμορφος νεαρός που της προτείνει να τον ακολουθήσει σε καλοκαιρινές διακοπές στην Πράγα, «σε κατασκήνωση νέων που ενδυναμώνονται και ονειρεύονται μια άλλη Ευρώπη», η Μάξι χωρίς να το καταλάβει γίνεται μέλος μιας ναζιστικής νεολαίας. Μιας νεολαίας που μιλάει για μία «βιασμένη» Ευρώπη από τον ισλαμισμό και τους μετανάστες που δεν τη σεβάστηκαν. «Μια Ευρώπη που θα ξυπνήσει ασφαλής, δυνατή, με σεβασμό στα νιάτα τους, τα όνειρά τους, την αριστεία, τη διαφορετικότητα...»

Παρακολουθώντας την ταινία (η οποία έχει ένα δυνατό, τολμηρό, μοντέρνο θέμα, αλλά δεν καταφέρνει κι ένα παρόμοιων χαρισμάτων σινεμά) αυτή η λέξη μένει να κρέμεται, να εκρεμμεί, ενώ η σκηνή έχει αλλάξει, η δράση έχει προχωρήσει.  

«Διαφορετικότητα;» Μιλούν οι νέοι φασίστες για σεβασμό στη διαφορετικότητα;

Ηταν και η πρώτη ερώτηση που κάναμε στον Κρίστιαν Σβόκοφ, σκηνοθέτη 3 ακόμα ταινιών αλλά και τηλεοπτικών σειρών (μάλιστα έχει υπογράψει και 2 επεισόδια του τρίτου κύκλου του «The Crown»), o οποίος μοιάζει να αγωνιά ιδιαίτερα για την οπισθοδρόμηση της χώρας του στο φασισμό: και η προηγούμενη ταινία του, «Germany: History X», ασχολείται με τις ναζιστικές νεολαίες, αλλά, και η επόμενη φέρει τον τίτλο «Μόναχο '38».

Γελούσαμε. Τους λέγαμε καραγκιόζηδες. Λάθος μας. 

«Οκτώ χρόνια πριν, όταν ξεκίνησα την έρευνα για την προηγούμενη ταινία μου, το "Germany: History X", πολλά δείγματα στην πολιτική ατμόσφαιρα έμοιαζαν με φιξιόν εφιάλτη.

Ο Αλεξέι Ναβάλνι και οι Ρώσοι Ναζί (gr subs)

Ας ξαναδούμε τα στάδια της πολιτικής πορείας του Αλεξέι Ναβάλνι συνολικά. 

Για τους δυτικούς "φιλελεύθερους", ο Ναβάλνι έχει γίνει σύμβολο του "αγώνα για τα δικαιώματα και τη δημοκρατία" στη Ρωσία και τον κόσμο σήμερα. 

Ας ξεκινήσουμε όμως από τότε που ήταν ένας από τους διοργανωτές νεοναζιστικών πορειών. Θα συνεχίσουμε με τις πολιτικές εκστρατείες του κατά των μεταναστών, τα ξενοφοβικά μηνύματα και την στήριξη του βίαιου αντιμεταναστευτικού κινήματος στην Ρωσία, μεταξύ των πιο άγριων στον κόσμο, που ευθύνεται για εκατοντάδες δολοφονίες με ρατσιστικά κίνητρα.

• Πηγή βίντεο: Voxkomm International​
• Η μετάφραση από τα ρώσικα στα αγγλικά έγινε από τους Dmitri Kovalevich και Greg Butfield.
• Ελληνικός υποτιτλισμός: Παναγιώτης Παπαδομανωλάκης(GuernicaEU)

Ακολοθουθεί το βίντεο:

Απρόκλητη έμπρακτη εξύβριση κατ’ άρθρο 361Α ΠΚ

Το παρακάτω είναι αντιγραφή ενός συγκεκριμένου νόμου, από το σάιτ δικηγορικού γραφείου.

Τους συσχετισμούς ανάμεσα στο μεταξύ πταίσματος και πλημελήματος αδίκημα που επικυρήχτηκε (!!) για 100.000 € (!!!!!!!!!!!!!) και την κάψα του υπουργού καταστολής να μην παραβιαστούν τα "δικαιώματα" καταδικασμένου εγκληματία για διέυθηνση "εγκληματικής"-ναζιστικής οργάνωσης, τα αφήνουμε στους αναγνώστες. 

Του ίδιου υπουργού καταστολής παρεπιπτόντος, που κανενα ζήτημα δεν είχε να "ανακρίνεται" με χρήση φαρμακευτικών κοκτέιλ στην εντατική ο πολυτραυματίας Σάβας Ξηρός...

Μικρή υπενθύμηση:

Ο εν λόγω υπουργός, δεν θυμάμαι τώρα πως ακριβώς λέγεται, Χρυσαυγίδης ή Χρυσοχοΐδης, ή κάτι τέτοιο, καμμία "επικύρηξη δεν έβγαλε για τον ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟ ΓΙΑ ΔΙΕΥΘΗΝΣΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ Παππά, και τον άφησε (ή άφησε τους υφισταμενους του να τον "αφήσουν") να διαφύγει...

-τον δολοφόνο (τουλάχιστον σαν ηθική αυτουργία, αφού άνηκε στην ηγετική ομάδα δολοφονικής συμμορίας) νεοναζιστή Παππά, επαναλβανόμαστε για να καταλάβουμε για τι ακριβώς μιλάμε...

Πιθανόν (αν βρω όρεξη και χρόνο) να επανέλθω για το πως ακριβώς, δεν μας πουλάνε τρέλλα-αλλά μας φτύνουν στα μούτρα, οι ταγοί της αστικής εξουσίας, παρατώντας ακόμη και τα προσχήματα (που τους στένευαν σαν κορσές) και ήταν υποχρεωμένοι να κρατάνε μέχρι και πριν κάποια χρόνια...

_______________

Κατά το άρθρο 361 Α` ΠΚ, το οποίο προστέθηκε με το άρθρο 19 του ν. 1419/1984 “με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών τιμωρείται η έμπρακτη εξύβριση (άρθρο 361 παρ. 1) αν έγινε χωρίς πρόκληση από τον παθόντα”. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι ο νομοθέτης, 

προκειμένου να προστατεύσει το κοινωνικό σύνολο από αιφνίδιες και άκρως μη συμβατές συμπεριφορές εκδηλούμενες αυθαίρετα και κατά τρόπο σοβαρώς επικριτικό, με συνέπεια να μεταβάλλεται απροσδόκητα η μεταξύ των προσώπων σχέση, με άμεση επιδίωξη την πάταξη της ατομικής σκληρής εκδ€ήλωσης έναντι ορισμένων προσώπων, έχει εισαγάγει στον Ποινικό Κώδικα διάταξη, αφορώσα την απειλή ποινής στην περίπτωση εξυβρίσεως δι’ έργου απευθυνόμενης κατά του παθόντος και άνευ προκλήσεως αυτού. Η έλλειψη πρόκλησης εκ μέρους του παθόντος συνιστά όρο του αδικήματος, αντικειμενικώς κρινόμενη και η οποία συνδυάζεται με το περιεχόμενο της έργω εξυβρίσεως, η οποία συνιστά έμπρακτη υλική ενέργεια, στρεφομένη εναντίον του προσώπου, του οποίου η τιμή και η υπόληψη προσβάλλεται με τρόπο εντόνως και καταδήλως καταφρονητικό. Διαφαίνεται μία εξειδιασμένη επιθετικότητα εκ μέρους του υπαιτίου η οποία στοχεύει να πλήξει το ανυποψίαστο θύμα, αφού ευρίσκεται προ απροόπτου και μη αναμενόμενης βιαίας επιθέσεως, απτομένης του σώματός του, χωρίς δυνατότητα αντιδράσεως, συνεπεία της ταχείας ενεργείας και της εσκεμμένης προσβλητικής ενέργειας του δράστη.

28η Οκτωβρίου: Ο μύθος γύρω από το "ΟΧΙ" του Μεταξά

Η 28η Οκτωβρίου είναι η επέτειος που ο ελληνικός λαός όρθωσε το ανάστημά του ενάντια στον ιταλικό φασισμό. Το Όχι δεν ήταν του δικτάτορα, αλλά του ελληνικού λαού. 

Τι πραγματικά είπε ο Μεταξάς.

Ξημερώματα 28ης Οκτώβρη του 1940.Ο Ιταλός πρέσβης στην Ελλάδα Εμανουέλε Γκράτσι ξυπνά τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά για να του επιδώσει το τελεσίγραφο του Μουσολίνι.

Η φασιστική κυβέρνηση της Ιταλίας επικαλούμενη το γεγονός ότι βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Αγγλία, ζητά από την ελληνική κυβέρνηση να επιτρέψει στις ιταλικές ένοπλες δυνάμεις να καταλάβουν ορισμένα στρατηγικά σημεία επί του ελληνικού εδάφους.

Ο Γκράτσι ενημέρωσε τον Μεταξά πως πρέπει να καθοριστεί η στάση της Ελλάδας σε τρεις ώρες. Η διορία θα έληγε στις 6 το πρωί. Η απάντηση του δικτάτορα ήταν αρνητική. Ο ιταλικός στρατός επιτέθηκε πριν ακόμα λήξει η τρίωρη προθεσμία που όριζε το τελεσίγραφο, στις 5.30 π.μ. σε ολόκληρο το μέτωπο, από το Ιόνιο έως τη λίμνη Πρέσπα.

Ο Μεταξάς δεν είχε καμία άλλη επιλογή από την άρνηση. «Alors, c' est la querre (ώστε έχουμε Πόλεμο)» ήταν η απάντησή του. Κι όταν οδήγησε τον συνομιλητή του στην εξώπορτα, τον αποχαιρέτησε λέγοντας: «Vous etes les plus forts (Είστε οι πιο ισχυροί)».

Στάση απόλυτα συνεπής με τα προστάγματα και τους πολύχρονους δεσμούς που είχε διαχρονικά η ελληνική αστική τάξη με τη βρετανική πολιτική.

Η στάση του να αρνηθεί τη συμμόρφωση προς τις ιταλικές απαιτήσεις, για την επίσημη ιστοριογραφία αποτελεί ‘’πράξη αντίστασης ή ηρωισμού’’, στο πλαίσιο της οποίας δεκαετίες ολόκληρες επιχειρείται να εξαγνιστεί το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ή τουλάχιστον οι επικεφαλής εκείνης της δικτατορίας.

Το πραγματικό περιεχόμενο στο «ΟΧΙ» του Μεταξά

Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, από τους κορυφαίους πολιτικούς και διανοούμενους του 20ου αιώνα, έγραφε τη δεκαετία του '60 στις γνωστές συνθήκες της μετεμφυλιακής περιόδου: 

‘’Πρέπει να είμεθα, χωρίς άλλο, ευγνώμονες εις τον Ιωάννη Μεταξά, διότι είπε, ολομόναχος εις το σκοτάδι της νυκτός, το μέγα "ΟΧΙ". Λέγουν όσοι αντικρίζουν με εμπάθεια και αυτά τα ανάγλυφα γεγονότα της ιστορίας, ότι το "όχι" δεν το είπεν ο Μεταξάς αλλά ο Ελληνικός Λαός. Ναι, το είπεν ο Ελληνικός Λαός, αλλά αφού το είχε πει ο Μεταξάς’’.

Ασφαλώς πρόκειται για ‘’παιδαριώδη’’ επιχειρηματολογία που ανατρέπεται και μόνο από την απλή διαπίστωση ότι το ΟΧΙ δεν ήταν μια πράξη στιγμιαία, αλλά ο λαϊκός ξεσηκωμός που έφερε το Αλβανικό Έπος (σ.σ. και την εθνική αντίσταση φυσικά). Επιπλέον, το ‘’ΟΧΙ’’ ήταν οι διαθέσεις της ελληνικής κοινωνίας εναντίον κάθε ξένης επιβουλής, διαθέσεις τις οποίες ο Μεταξάς - όπως ο ίδιος έχει παραδεχτεί - γνώριζε πολύ καλά και υποχρεώθηκε να μην τις αγνοήσει την κρίσιμη ώρα.