γράφει ο Χρήστος Μιάμης*
Οι εγκληματικές συμπεριφορές που εμπίπτουν στις διατάξεις του κοινού ποινικού δικαίου αναπτύσσονται εντός του πανεπιστημιακού ασύλου, ενώ βρίσκονται στο απυρόβλητο ακριβώς γιατί αποτελούν οργανική πλευρά του καθεστώτος μπορούν να συνοψιστούν ως εξής :
Στην δράση των παρακρατικών συμμοριών που με την ανοχή και την αρωγή του αστικού κράτους, έχουν προσπαθήσει πλείστες των περιπτώσεων να διαλύσουν τις διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος, καθώς αυτές αποτελούν διαχρονική παραφωνία στο τσίρκο της αστικής δημοκρατίας τους.
Στην δράση του ευρωλιγούρικου καθηγητικού κατεστημένου που μασάει τα ευρωπαϊκά προγράμματα ενώ η έρευνα βγαίνει τζάμπα από μεταπτυχιακούς φοιτητές και διδακτορικούς ερευνητές. Εξάλλου, η διαχρονική αισχροκερδής λαγνεία του καθηγητικού κατεστημένου για το ρόλο του κατοικίδιου -με την επίφαση επιστημονικότητας- στα σαλόνια της αστικής πολιτικής, συνιστά το μοναδικό τεκμήριο της ερευνητικής του εγκυρότητας.
Οι εγκληματικές συμπεριφορές που εμπίπτουν στις διατάξεις του κοινού ποινικού δικαίου αναπτύσσονται εντός του πανεπιστημιακού ασύλου, ενώ βρίσκονται στο απυρόβλητο ακριβώς γιατί αποτελούν οργανική πλευρά του καθεστώτος μπορούν να συνοψιστούν ως εξής :
Στην δράση των παρακρατικών συμμοριών που με την ανοχή και την αρωγή του αστικού κράτους, έχουν προσπαθήσει πλείστες των περιπτώσεων να διαλύσουν τις διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος, καθώς αυτές αποτελούν διαχρονική παραφωνία στο τσίρκο της αστικής δημοκρατίας τους.
Στην δράση του ευρωλιγούρικου καθηγητικού κατεστημένου που μασάει τα ευρωπαϊκά προγράμματα ενώ η έρευνα βγαίνει τζάμπα από μεταπτυχιακούς φοιτητές και διδακτορικούς ερευνητές. Εξάλλου, η διαχρονική αισχροκερδής λαγνεία του καθηγητικού κατεστημένου για το ρόλο του κατοικίδιου -με την επίφαση επιστημονικότητας- στα σαλόνια της αστικής πολιτικής, συνιστά το μοναδικό τεκμήριο της ερευνητικής του εγκυρότητας.