Παλμοί της ιστορίας στο Ντονιέτσκ

Νέα πρόσφατη εξέλιξη: το σύνολο των περιουσιών 140 Ουκρανών και φιλο-Ουκρανών ολιγαρχών στο κρατίδιο του Ντονιέτσκ κρατικοποιούνται χωρίς αποζημίωση. Δημεύονται εργοστάσια, πλοία και μέσα ενημέρωσης των περισσότερων κεφαλαιοκρατών που είχαν την εξουσία στην περιοχή μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ. Η τοπική κυβέρνηση δημοσίευσε πριν λίγες μέρες τα ονόματά τους και το σχετικό διάταγμα. Οι περιουσίες αυτές με τις λειτουργικές επιχειρήσεις, θα ανήκουν πλέον στο κρατίδιο του Ντονιέτσκ, στα πλαίσια της συνένωσης με την Ρώσικη Ομοσπονδία. Με εξαίρεση ίσως την Βενεζουέλα που συνέβη και συμβαίνει κάτι οικονομικώς παρόμοιο, πρόκειται για την πιο διευρυμένη, βίαιη κρατικοποίηση μεγάλου κεφαλαίου που έχει γίνει στον 21ο αιώνα.

Η κοινωνία του Ντονιέτσκ για 8 χρόνια υποφέρει από τον ουκρανικό ναζισμό με την στρατιωτική κατοχή κομματιών της από το τάγμα Αζόφ και άλλα συναφή “ευαγή ιδρύματα”. Η περιοχή αυτή έγινε στόχος εθνοκάθαρσης από το Ουκρανικό κράτος, που απαγόρευσε τις γλώσσες της (τα ρώσικα και τα ελληνικά μιλιούνται σε ποσοστό πάνω από 90% του ντόπιου πληθυσμού) και νομοθέτησε εθνοτικούς, ρατσιστικούς διαχωρισμούς εις βάρος της. Πρόκειται επίσης για μία κοινωνία με έντονα φιλοσοβιετικές και αντιναζιστικές μνήμες, καθώς υπήρξε βιομηχανικός κόμβος με πληθυσμιακή πλειοψηφία εργατών/τριών επί ΕΣΣΔ, πεδίο πολύνεκρων εκτεταμένων μαχών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και σχετικά μεγάλα ποσοστά του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας όσο ήταν ακόμη νόμιμο πριν το 2014.

Από το πραξικόπημα Μαϊντάν μέχρι σήμερα, έχουν λάβει χώρα πολύ ενδιαφέρουσες εξελίξεις στην περιοχή αυτή:

1. Το Ντονιέτσκ αυτονομείται από την Ουκρανία το 2014, μαζί με το γειτονικό Λουγκάνσκ, μετά από δημοψηφίσματα που οργάνωσε ο ίδιος ο λαός.
2. Σχεδόν για μία δεκαετία, μέρος του πληθυσμού έχει πάρει τα όπλα εθελοντικά, φτιάχνοντας τον δικό του στρατό, στα ιστορικά πρότυπα διοίκησης και συμμετοχής των “Λαϊκών Πολιτοφυλακών”.
3. Η συλλογική στρατιωτική έκφραση του λαού αυτού μάχεται για 8 χρόνια αυτοτελώς και από τον Φλεβάρη μαζί με τον ρώσικο στρατό, ενάντια στο καθεστώς του Κιέβου. Οι συγκρούσεις διεξάγονται εναντίον των ναζιστικών ταγμάτων και του ουκρανικού εθνικιστικού στρατού, που κατέχουν ΝΑΤΟϊκά όπλα, εκπαίδευση και καθοδήγηση.
4. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού του Ντονιέτσκ, υποστηρίζει ενεργά αυτές τις πολιτικές και στρατιωτικές επιλογές, όπως και την ένωσή του με την Ρώσικη Ομοσπονδία (είναι ξεκάθαρα τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων του 2014 και του 2022).

Ο Παγκόσμιος πόλεμος και ο Κεϋνσιανισμός

Στον ιστότοπο “The Cradle”, ο γνωστός οικονομολόγος Μάικλ Χάτσον έδωσε πριν λίγες μέρες μια ακόμα πολύ σημαντική συνέντευξη, από αυτές τις οποίες τα συστημικά μέσα ενημέρωσης επιμένουν να αγνοούν, ως προς τη διαμόρφωση της ευρισκόμενης σε εξέλιξη, εναλλακτικής προς τη δυτική, συγκρότησης μεταξύ Κίνας και Ρωσίας, αναφερόμενος εν πολλοίς σε ζητήματα νομισματικής συνεργασίας, αλλά και οικονομικών πολιτικών.

Πρόκειται για τμήμα ενός πολύ πλουσίου διαλόγου, ο οποίος δυστυχώς δεν αγγίζει καθόλου τη «Δύση» και ο οποίος, χωρίς να έχει φτάσει στο επίπεδο άρθρωσης μιας σοσιαλιστικής στρατηγικής, θέτει επί τάπητος τις διαρκείς αποτυχίες του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, όχι μόνο στο εσωτερικό των κρατών, αλλά ίσως ακόμα σαφέστερα στις μεταξύ τους σχέσεις.

Η όλη δυτική, νεοφιλελεύθερη στρατηγική (αν μπορούμε να πούμε ότι πλέον υπάρχει τέτοια) εδράζεται σε μια θεμελιακή αντινομία: μπορούμε να έχουμε ένα απολύτως χρηματιστικοποιημένο, ληστρικό και ολιγοπωλιακό μοντέλο ανταγωνισμού των κεφαλαίων, αλλά ταυτοχρόνως να πετυχαίνουμε διακρατικές συνεργασίες. Με δεδομένη την ταξικότητα όλων των κρατών και άρα την «επιστράτευσή» τους από τις αντίστοιχες κυρίαρχες μερίδες κεφαλαίου, οποιαδήποτε τέτοια συνεργασία μπορεί να είναι μόνο «συνεργασία». Στην πραγματικότητα, στην καλύτερη περίπτωση έχουμε σχετικώς κανοναρχημένες σχέσεις άγριου ανταγωνισμού σε καιρούς ηρεμίας και κανιβαλισμό εν μέσω κρίσεων, όπως συμβαίνει και σήμερα. Η καλύτερη απόδειξη περί αυτού συνίσταται στο πώς η Ε.Ε. και ακόμα περισσότερο η ευρωζώνη, έχουν αναδειχθεί σε θερμοκήπια καταστροφικών ανταγωνιστικών σχέσεων, όχι μόνο εις βάρος των περιφερειακών τους κρατών και οικονομιών αλλά και των πλέον βιομηχανικών – βλ. Γαλλία και Ιταλία προς όφελος της Γερμανίας και εις βάρος της Γερμανίας υπέρ των ΗΠΑ.

Πολύ ορθώς, μια σειρά διανοητών και ελπίζουμε και ηγετών στο μη δυτικό κόσμο, αντιλαμβάνονται πως η τυχόν μεταφορά του ίδιου μοντέλου στις δικές τους προσπάθειες περιφερειακής συγκρότησης, ακόμα και αν θα έβρισκε μια πρόσκαιρη συγκολλητική ουσία στον αντιαμερικανισμό, δεν θα μακροημέρευε, αλλά αντιθέτως θα προκαλούσε μια νέα σειρά συγκρούσεων στο εσωτερικό της. Το κρίσιμο ερώτημα λοιπόν (εφόσον πράγματι υλοποιείται η στρατηγική της εναλλακτικής συγκρότησης ή της συγκρότησης εναλλακτικού κοσμοσυστήματος) είναι πάνω σε ποια μη νεοφιλελεύθερη βάση μπορεί αυτή να λάβει χώρα, με δεδομένο ότι ζούμε σε ένα παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Εδώ είναι που αρχίζουν τα δύσκολα.

Για παράδειγμα, η νομισματική συνεργασία μέσα από την υιοθέτηση ενός κοινού καλαθιού νομισμάτων και προϊόντων φαντάζει απολύτως λογική και αναγκαία, προκειμένου να ανατραπεί η κυριαρχία του δολαρίου.

Στη Βαλτική πυρπόλησαν το γκάζι…

"Αυτό είναι επίσης μια τρομακτική ευκαιρία. Είναι μια τρομακτική ευκαιρία να τελειώνουμε μια για πάντα με την εξάρτηση απ’ την ρωσική ενέργεια και έτσι να στερήσουμε απ’ τον Putin την οπλοποίηση της ενέργειας σα μέσου να προχωρήσει στα ιμπεριαλιστικά του σχέδια. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και προσφέρει τρομακτικές στρατηγικές ευκαιρίες για τα επόμενα χρόνια… Αλλά εν τω μεταξύ είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε οτιδήποτε πιθανόν μπορούμε για να εξασφαλίσουμε ότι οι συνέπειες από όλο αυτό δεν θα φορτωθούν στους πολίτες των χωρών μας ή, γι’ αυτό το λόγο, στον υπόλοιπο κόσμο".

Antony Blinken, υπ.εξ. των ΕΠΑ, στις 30 Σεπτέμβρη, στη συνέντευξη τύπου μετά την συνάντησή του με την καναδή υπ.εξ. Melanie Joly. Όσοι δεν πιστεύουν στ’ αυτιά τους αλλά μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους (και διαβάζουν αγγλικά), ολόκληρη η συνέντευξη τύπου κατευθείαν απ’ το αμερικανικό υπ.εξ. εδώ. 

________

Αυτό το πιο πάνω λέγεται ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ! 

Και πάντα έτσι λεγόταν!!! Οι κρατικοί υπεύθυνοι της συγκεκριμένης τρομοκρατικής ενέργειας δεν αφήνουν τις πράξεις τους ορφανές!

Επειδή διαπιστώνουμε στο πόπολο μια καλπάζουσα ακηδία, την διαρκώς αυξανόμενη εξαφάνιση της συναίσθησης της σοβαρότητας (ή, σε άλλες περιπτώσεις της γελοιότητας) των περιστάσεων, το σταθερό βούλιαγμα των πρωτοκοσμικών υπηκόων στη σύγχυση και στις απωθήσεις, να φωνάξουμε όσο μπορούμε (ενώ δεν θα έπρεπε να χρειάζεται) ότι: πρόκειται για υποδομές ΑΜΙΓΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΧΡΗΣΗΣ, χωρίς την ελάχιστη στρατιωτική αξία, των οποίων η καταστροφή έχει σκοπό να επιδεινωθεί έως καταστραφεί η καθημερινότητα εκατομμυρίων κρατούμενων με παραπάνω από έναν τρόπους.

Η Ρωσία θα είναι το επόμενο θύμα (ένα κείμενο του 1999)

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε το μακρινό 1999, από την τότε ΓΓ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

Έχει νομίζω μια αξία να ξαναδιαβαστεί με τα μάτια του σήμερα....

____________

Σχολιάζοντας τη στάση Ρωσίας και τις κινητοποιήσεις του ρώσικου λαού, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

"Εμείς, παρά το γεγονός ότι δεν είμαστε με τη ρώσικη ηγεσία, χαιρετίσαμε τη στάση της ρώσικης κυβέρνησης γιατί αντικειμενικά διευκόλυνε να διευρυνθεί το μέτωπο κατά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Μακάρι να το έκαναν και άλλες κυβερνήσεις φιλοκαπιταλιστικές ή καπιταλιστικές, αλλά δεν το έκαναν. Εδώ πραγματικά όμως φαίνεται και μία άλλη πλευρά. Το επόμενο θύμα θα είναι η Ρωσία. Η ρώσικη ηγεσία ξέρει πολύ καλά ότι μέσα από το δρόμο των Βαλκανίων, αλλά και μέσα από το δρόμο της Πολωνίας, της Τσεχίας, της Ουγγαρίας περισφίγγει ο κλοιός τη Ρωσία. 

Γιατί ο ρώσικος λαός, έχει μέσα του, παρά την απογοήτευση και την πικρία, αυτές τις μεγάλες ηρωικές, πατριωτικές, διεθνιστικές παραδόσεις. Δεύτερον, γιατί η Ρωσία έχει πλούτο και θέλουν να τον ελέγξουν, όπως θέλουν να ελέγξουν και τις άλλες Δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ.

Προσοχή, είναι προβοκάτορες!

Δήλωση της Επιτροπής Νεολαίας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ).

Το παραδοσιακό φεστιβάλ της ελληνικής κομμουνιστικής νεολαίας, ΚΝΕ, πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Ελλάδα με μεγάλη επιτυχία. Το πρόγραμμα του φόρουμ ήταν γεμάτο από ενδιαφέρουσες και ενημερωτικές πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις και έλαβε επάξια θετικές κριτικές από τους ξένους επισκέπτες. Ωστόσο, όπως λέει και η ρωσική παροιμία, υπήρξε ένα κουταλάκι πίσσας που χάλασε το βαρέλι με το μέλι.

Μια συγκεκριμένη ομάδα μισής ντουζίνας τουριστών από τη Ρωσία προσπάθησε να αυτοπαρουσιαστεί ως RKSM(b) – Επαναστατική Κομμουνιστική Ένωση Νεολαίας (Μπολσεβίκοι). Στην πραγματικότητα, αυτή η ομάδα αποστατών έχει διαγραφεί από τις τάξεις του ΚΕΚΡ και δεν έχει δικαίωμα να εκπροσωπεί την οργάνωση νεολαίας του κόμματος, την RCSM(b). Αυτοί δεν είναι απλώς αποστάτες, αλλά επιδρομείς που έχουν κλέψει ιστότοπους από το Κόμμα και την Κομσομόλ, έχουν πάρει το δρόμο της σύγκρουσης με το Κόμμα και στην πραγματικότητα βοηθούν το αστικό καθεστώς.

Το Καταστατικό της RKSM(b), το οποίο μπορεί να βρεθεί ακόμη και σήμερα στην κλεμμένη από την Κομσομόλ αποστάτρια πηγή (https://rksmb.org/charter-komsomol/ Το Καταστατικό της RKSM(b) (rksmb.org), λέει: 

“Η RKSM(b) ασπάζεται τις βασικές προγραμματικές θέσεις του Ρωσικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος εντός του ΚΚΣΕ (ΚΕΚΡ-ΚΚΣΕ) – της πιο συνεπούς επαναστατικής κομμουνιστικής οργάνωσης που δραστηριοποιήθηκε στην πρώην ΕΣΣΔ. Το έργο της RKSM(b) θα πρέπει να συμβάλει στην αύξηση των δυνάμεων του ΚΕΚΡ-ΚΚΣΕ και στην ανανέωσή του”.

Η ομάδα έχει πάρει το δρόμο της ανοιχτής σύγκρουσης με το κόμμα, κλείνοντας την πρόσβαση στον επίσημο ιστότοπό του. Έχουν εγκαταλείψει τόσο την κόκκινη σημαία όσο και τα σύμβολα του ΡΟΤ ΦΡΟΝΤ, αφήνοντας όλα αυτά τα διακριτικά μόνο για εξωτερική επίδειξη στα διεθνή φόρουμ, τα οποία θέλουν να αποτελέσουν την κύρια μορφή εργασίας τους.

Guardian: «Στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ μας παρασύρουν σε πόλεμο με τη Ρωσία»! Ένα συγκλονιστικά προφητικό άρθρο

«Στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ μας παρασύρουν σε πόλεμο με τη Ρωσία», γράφει ο βρετανικός Guardian και αναδημοσιεύει ένα άρθρο που είχε δημοσιευθεί πριν από 8 χρόνια! Το υπέγραφε ο John Pilger και αποδείχτηκε προφητικό!

Έγραφε πριν από 8 χρόνια όσα σήμερα ζούμε…

Τι ανέφερε στο άρθρο:
_____________________
«Ο ρόλος της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία και η υποστήριξή της στους νεοναζί του καθεστώτος έχει τεράστιες επιπτώσεις στον υπόλοιπο κόσμο…

Γιατί ανεχόμαστε την απειλή ενός ακόμη παγκόσμιου πολέμου στο όνομά μας; Γιατί επιτρέπουμε ψέματα που δικαιολογούν αυτόν τον κίνδυνο; Η κλίμακα της κατήχησής μας, έγραψε ο Χάρολντ Πίντερ, είναι μια «λαμπρή, ακόμη και πνευματώδης, εξαιρετικά επιτυχημένη πράξη ύπνωσης», λες και η αλήθεια «δεν συνέβη ποτέ ακόμη κι ενώ συνέβαινε».

Κάθε χρόνο ο Αμερικανός ιστορικός Γουίλιαμ Μπλουμ δημοσιεύει την «ενημερωμένη περίληψη του ιστορικού της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ» που δείχνει ότι, από το 1945, οι ΗΠΑ προσπάθησαν να ανατρέψουν περισσότερες από 50 κυβερνήσεις, πολλές από τις οποίες ήταν δημοκρατικά εκλεγμένες. παρενέβη κατάφωρα στις εκλογές σε 30 χώρες. Βομβάρδισε τον άμαχο πληθυσμό 30 χωρών. Χρησιμοποίησε χημικά και βιολογικά όπλα και αποπειράθηκε να δολοφονήσει ξένους ηγέτες.

Σε πολλές περιπτώσεις η Βρετανία υπήρξε συνεργάτης. Ο βαθμός του ανθρώπινου πόνου, πόσο μάλλον της εγκληματικότητας, είναι ελάχιστα αναγνωρισμένος στη Δύση, παρά την παρουσία των πιο προηγμένων επικοινωνιών στον κόσμο και θεωρητικά της πιο ελεύθερης δημοσιογραφίας. Το ότι τα περισσότερα θύματα της τρομοκρατίας είναι μουσουλμάνοι, είναι ανείπωτο. Αυτός ο ακραίος τζιχαντισμός, που οδήγησε στην 11η Σεπτεμβρίου, καλλιεργήθηκε ως όπλο της αγγλοαμερικανικής πολιτικής (Επιχείρηση Κυκλώνας στο Αφγανιστάν) .

-Ποιος φοβάται την Τζόρτζια Μελόνι; Όχι πάντως οι αγορές

Ο θρίαμβος της δεξιάς συμμαχίας και προσωπικά της Τζόρτζια Μελόνι, ηγέτιδας ενός μεταφασιστικού κόμματος, στις ιταλικές εκλογές έχει προκαλέσει ισχυρές πολιτικές δονήσεις ανά την Ευρώπη. Άλλοι προσπαθούν να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί οι Ιταλοί στράφηκαν στην ακροδεξιά και άλλοι πιστεύουν πως η Μελόνι επικράτησε ακριβώς επειδή οι Ιταλοί αδιαφορούν για την ιδεολογική ετικέτα που φέρει. Η εξέλιξη σε κάθε περίπτωση λέει πολλά για τον αντίκτυπο των αλλεπάλληλων κρίσεων που έχει βιώσει η γηραιά ήπειρος τις τελευταίες δεκαετίες και το πόσο βαραίνει στην ψήφο το ενεργειακό σοκ του σήμερα. Τις ανησυχίες και την ταραχή αυτή όμως δεν τις μοιράζονται οι αγορές. Και θα εξηγήσουμε το γιατί.

Σήμερα το Χρηματιστήριο του Μιλάνου υποδέχθηκε με τη νίκη Μελόνι με ικανοποίηση. Ο FTSE MIB ενισχύεται περίπου 1% στις 12:00 ώρα Ελλάδος την ώρα που οι βασικοί δείκτες σε Φραγκφούρτη, Παρίσι και Λονδίνο καταγράφουν οριακή μόνο άνοδο και ο πανευρωπαϊκός Stoxx 600 υποχωρεί ελαφρώς. H άνετη πλειοψηφία του συναπισμού Μελόνι - Σαλβίνι - Μπερλουσκόνι σε Βουλή και Γερουσία «υπόσχεται» μία σταθερή κυβέρνηση και αυτό είναι στο οποίο εστιάζουν οι επενδυτές.

Στην αγορά ομολόγων η απόδοση του ιταλικού 10ετους σήμερα ανεβαίνει στο 4,4%. Πολύ κοντά στα επίπεδα αυτά όμως ήταν και την περασμένη εβδομάδα, με τις πιέσεις να αποδίδονται περισσότερο στις επιθετικές αυξήσεις επιτοκίων που αναμένουμε από την ΕΚΤ και σε μικρότερο βαθμό από τις πολιτικές εξελίξεις.

Σε σημερινά τους σημειώματα, οι αναλυτές των Capital Economics και Unicredit επισημαίνουν ότι δεν θα πρέπει να περιμένουμε ισχυρό αντίκτυπο από τη νίκη της ακροδεξιάς στα ιταλικά ομόλογα - τουλάχιστον όχι άμεσα.

«Η αγορά καθησυχάστηκε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας από τους προσεχτικούς τόνους της Τζόρτζια Μελόνι στη δημοσιονομική πολιτική και το γεγονός ότι έριξε τους τόνους στις σχέσεις της με την Ε.Ε. Επιπλέον τα πρόσωπα που προορίζονται για τις κορυφαίες θέσεις του οικονομικού επιτελείου θεωρούνται έμπειρα και με πραγματιστικές θέσεις» σημειώνει η CE.

Mahsa Amini και Zainab Essam Al Khazali: δύο νεκρές γυναίκες, ένα πολιτικό παιχνίδι

της Hafsa Kara-Mustapha*

Είχα την τύχη να επισκεφθώ το Ιράν μερικές φορές και να βρεθώ σε μερικά από τα πιο εμβληματικά μέρη του, από την πρωτεύουσα Τεχεράνη μέχρι το ιστορικό Ισφαχάν και την ιερή πόλη Μασχάντ. Εκτός από την ομορφιά του περιβάλλοντος, τα μαγευτικά τζαμιά ή τη θρυλική φιλοξενία των ανθρώπων του, αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, ως γυναίκα, ήταν το πόσο ασφαλής ένιωθα.

Ίσως η πιο αξιοσημείωτη ανάμνηση από τα ταξίδια μου σε αυτό το ανατολικό έθνος ήταν το γεγονός ότι οι ντόπιοι πήγαιναν στα πάρκα τη νύχτα, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών που ήταν μόνες τους ή με τα μικρά παιδιά τους. Από όλα τα πολλά πράγματα που είδα στο Ιράν, και είδα πάρα πολλά, η παρατεταμένη εικόνα των γυναικών που έκαναν τζόκινγκ ή κάθονταν μόνες τους σε ένα παγκάκι αργά το βράδυ ήταν η πιο εντυπωσιακή.

Αυτό, άλλωστε, είναι κάτι που δεν θα τολμούσα να κάνω σε καμία δυτική πρωτεύουσα και αποδείχτηκε ακόμη πιο εκπληκτικό, δεδομένου του καταιγισμού αρνητικών δημοσιευμάτων που μας τροφοδοτούν συνεχώς για τη χώρα αυτή και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι γυναίκες πολίτες της, ιδίως.

Τις τελευταίες ημέρες, αναταραχές αναφέρθηκαν στα βορειοδυτικά της χώρας μετά την κατάρρευση μιας νεαρής γυναίκας, της Mahsa Amini, η οποία κλήθηκε σε ένα διοικητικό γραφείο, κατέρρευσε στην αίθουσα αναμονής και κατά συνέπεια διαπιστώθηκε ο θάνατός της στο νοσοκομείο.
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έπεσαν πάνω στην ιστορία αυτή και τη μετέδωσαν ως άλλη μια περίπτωση θεσμικού μισογυνισμού από την κυβέρνηση της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Αναφέρθηκε ότι συνελήφθη επειδή δεν φορούσε κατάλληλα τη μαντίλα της.

Αυτό είναι ίσως το πιο εκπληκτικό στοιχείο αυτής της θλιβερής υπόθεσης. Στο Ιράν, παρατήρησα πολλές νεαρές γυναίκες με μόνο ένα χαλαρό πέπλο στο κεφάλι τους και τα μαλλιά τους πολύ καθαρά ορατά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν ήταν τόσο πολύ μαντήλι που φορούσαν, αλλά σχεδόν μια κορδέλα, σχεδιασμένη μόνο για να συμμορφώνεται με τους κανόνες που ισχύουν στη χώρα.

Όταν, ως περίεργη δημοσιογράφος, ρώτησα για το χιτζάμπ τους, οι περισσότερες μου είπαν ότι οι κανόνες είχαν χαλαρώσει σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Και όμως, η ιστορία αυτής της γυναίκας αποτελεί πλέον παγκόσμιο φαινόμενο. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν φουντώσει από τις λεπτομέρειες αυτής της υπόθεσης και οι εκκλήσεις για υποστήριξη των ταραχών που λαμβάνουν χώρα τώρα στο Ιράν γίνονται trend σε πλατφόρμες όπως το Twitter.

Αγώνας για την “ελευθερία”

με τα σύμβολά του ...Σάχη!

Η ιστορία έχει βέβαια το χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτού που λατρεύουν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης όταν αναφέρονται σε κράτη που δεν ακολουθούν τη δυτική γραμμή. Η νεκρή ήταν μια γυναίκα, από την κουρδική εθνοτική ομάδα του Ιράν, η ενδυμασία της είχε θεωρηθεί "ακατάλληλη" από τις αρχές.
Εν ολίγοις, όλα τα απαιτούμενα συστατικά για να προκαλέσουν τους δυτικούς φιλελεύθερους και να πάρουν τους συνήθεις ύποπτους των ΜΚΟ μαζί τους για να ξεκινήσουν μια δυσφημιστική εκστρατεία για τον πετρελαιοπαραγωγό γίγαντα της Μέσης Ανατολής.

Παρά την άμεση έναρξη έρευνας για τα αίτια του θανάτου της και την επίσκεψη ανώτερου αξιωματούχου στην οικογένειά της για να εκφράσει τα συλλυπητήριά του, το ατυχές αυτό περιστατικό αξιοποιείται για να κερδίσει ζωτικούς πόντους εναντίον του Ιράν, σε μια εποχή που οι δυτικές χώρες αναζητούν απεγνωσμένα φυσικό αέριο εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία.

Πρόκειται για μια καλοκουρδισμένη τακτική που χρησιμοποιούν τα κράτη-παρίες για να προκαλέσουν αναταραχές σε χώρες πλούσιες σε πόρους, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι τα πολύτιμα αγαθά τους θα πωληθούν τελικά σε συμφέρουσα τιμή και με όρους που ωφελούν τον αγοραστή εις βάρος του πωλητή.

Το Ιράκ, η Λιβύη, η πλούσια σε χρυσό Σομαλία...

-Γιατί η δυτική αριστερά λατρεύει τις ψυχολογικές επιχειρήσεις της CIA;

Σε προηγούμενο κείμενό μας είχαμε γράψει ότι η δυτική αριστερά είναι περισσότερο δυτική και λιγότερο αριστερά. Δυστυχώς, αυτή η αποφθεγματική διατύπωση επιβεβαιώνεται όλο περισσότερο, μέρα με τη μέρα.

Το κακό είχε ξεκινήσει από πολύ καιρό πριν. Στην πραγματικότητα, και χωρίς να θέλουμε να υπεισέλθουμε σε μια ιστορική ανάλυση, από την ίδια την ιδεολογική γέννηση του επιστημονικού, σοσιαλισμού- κομμουνισμού υπήρχαν ψήγματα του πώς ορισμένες πτυχές θα μπορούσαν να εξελιχθούν. Ήταν μια σειρά επαναστάσεων, κομμάτων και προσώπων που πήραν μια δυτική και μόνο δυνάμει οικουμενική, στην αφετηρία της, ιδεολογία και τη μετέτρεψαν σε όντως οικουμενική, μπολιάζοντάς την και μετασχηματίζοντάς την καταλλήλως. Ο εθνικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό αποτέλεσε σε αυτό το πλαίσιο ένα καίριο σημείο αντιπαράθεσης, όπως εξακολουθεί να συμβαίνει ακόμα.

Αυτή η τόσο πλούσια και φυσικά γεμάτη αντιφάσεις προσέγγιση στο ζήτημα του σοσιαλισμού, η εθνική, εξ ου και οικουμενική, συνάντησε την αντίθεση των εκπροσώπων του ενός δρόμου προς τον σοσιαλισμό πρώτα και του κανενός δρόμου προς τον σοσιαλισμό μετά το ’90. Στην πραγματικότητα, στη βάση μιας στρεβλής, οικονομίστικης ανάγνωσης και ερμηνείας του μαρξισμού, προσπάθησαν να ανακαλύψουν έναν homo-economicus, μια φαντασιωτική και τελικώς ανύπαρκτη εκδοχή ανθρώπου. Όποτε αυτή η εκδοχή διαψεύδεται, όπως συνέβη τόσο εν μέσω Ψυχρού Πολέμου, όσο και μετά, η αντιπάθεια έως και το μίσος για οτιδήποτε ξεφεύγει από τη συντηρητική, ιδεαλιστική τους κατασκευή, διοχετεύεται στο γνωστό αριστερόμετρο ή αλλιώς σε μια υποκειμενιστική κατασκευή: είναι αρκούντως αριστερός αυτός που επιδιώκει τη συμπαράστασή μας;

Στους (Ουκρανούς) συμπατριώτες

Συγγραφέας: Ιβάν Νικιτσούκ, Πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου της κοινωνικής οργάνωσης “Ρώσοι επιστήμονες σοσιαλιστικού προσανατολισμού “, Διδάκτωρ Τεχνικών Επιστημών.

Πράβντα, Ν. 28 (31231) 18-21 Μαρτίου 2022

Είμαι Ουκρανός, γεννήθηκα στη δυτική Ουκρανία, στο χωριό Τρίσκινο της περιοχής Ρίβνε, αλλά μεγάλωσα κοντά στην ηρωική πόλη της Οδησσού. Καθώς γεννήθηκα στη Δυτική Ουκρανία, όπου ζούσαν όλοι οι πρόγονοί μου, γνωρίζω πολύ καλά τι είναι ο Μπαντερισμός. Η οικογένειά μας είχε βιώσει το βάναυσο μίσος των εθνικιστών προς τη σοβιετική κυβέρνηση και όσους την υποστήριζαν. Ο θείος μου, Ρομάν Ιβάνοβιτς Νικιτσούκ, βετεράνος, πρόεδρος του συμβουλίου του χωριού, και η σύζυγός του πυροβολήθηκαν ύπουλα με πολυβόλο ενώ κοιμόταν. Ήρθαν επίσης στο σπίτι μας, απειλώντας τον πατέρα μας επειδή έθαψε τον σκοτωμένο αδελφό του. Στην καλύβα του γείτονά μας, ενός καθηγητή ρωσικής γλώσσας, οι Μπαντερικοί σκότωσαν όλη την οικογένεια, ούτε ένα μωρό στην κούνια του δεν γλίτωσε, το τεμάχισαν με τσεκούρια.

Και τώρα, όταν μιλάω με φίλους και γνωστούς από την Ουκρανία, εξαπατημένους από την Μπαντερική προπαγάνδα, ακούω συχνά υστερικές κραυγές ότι οι Ρώσοι στρατιώτες ήρθαν να τους σκοτώσουν, ότι η Ρωσία θέλει να καταλάβει την Ουκρανία, να την γονατίσει και να την αναγκάσει να παραδοθεί.

Θα ήθελα να πω στο πλαίσιο αυτό ότι η Ρωσία δεν βρίσκεται σε πόλεμο με τον λαό της Ουκρανίας, δεν υπάρχει κανένα σχέδιο αποικιοποίησης της Ουκρανίας ή ταπείνωσης του λαού της. Η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο με τους Μπαντερικούς και τους Ναζί, οι οποίοι αποτελούν κίνδυνο όχι μόνο για τον λαό της Ουκρανίας και της Ρωσίας, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο, καθώς είναι ένα θανατηφόρο εργαλείο στα χέρια των υπερπόντιων αφεντικών τους.

Απευθύνομαι στους Ουκρανούς συμπολίτες μου, πρώτα απ’ όλα σε όσους φοβούνται τη λέξη “παράδοση”.

Ρωσικό δημοσίευμα: Γιατί η Ελλάδα θα πληρώσει από τις πρώτες για τη ρωσοφοβία

Το ρώσικο άρθρο

«Γιατί η Ελλάδα θα πληρώσει για τη ρωσοφοβία από τις πρώτες», είναι ο τίτλος του άρθρου στη ρωσική ιστοσελίδα «Ρεπόρτερ» (topcor.ru) που υπογράφει ο Κονσταντίν Κότλιν, αρθρογράφος στρατιωτικών-πολιτικών αναλύσεων.

Ελλάδα πρόκειται να μεταφέρει στην Ουκρανία «απίστευτη ποσότητα» όπλων και πυρομαχικών. Αυτό αναφέρουν κορυφαία ελληνικά ειδησεογραφικά μέσα ενημέρωσης τις τελευταίες ημέρες, σημειώνει ο ρώσος συντάκτης Κονσταντίν Κότλιν, σε άρθρο του στη ρωσική ιστοσελίδα topcor.ru).
Οι αποστολές όπλων

Και συνεχίζει (ακολουθεί το άρθρο του):
______________
«Σύμφωνα με τα μέσα αυτά, περισσότερα από εκατόν είκοσι τεθωρακισμένα οχήματα πεζικού BMP-1, εξήντα φορητά αντιαεροπορικά συστήματα πυραύλων FIM-92 Stinger και είκοσι χιλιάδες τυφέκια AK-47 Kalashnikov, μαζί με φυσίγγια, σχεδιάζονται να παραδοθούν από την ελληνική δημοκρατία.

Στις αρχές Μαρτίου, η Ελλάδα έστειλε ήδη δύο στρατιωτικά μεταφορικά C-130 στην Πολωνία, μεταφέροντας, σύμφωνα με δημοσιεύματα των ΜΜΕ, αρκετές χιλιάδες καλάσνικοφ, καθώς και εκτοξευτές χειροβομβίδων που προορίζονται για την Ουκρανία.

Την ίδια στιγμή, ο έλληνας υπουργός Αμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος ανακοίνωσε μόλις στα μέσα Απριλίου ότι δεν σχεδιάζονταν νέες προμήθειες όπλων στο καθεστώς του Κιέβου.

«Ο στρατιωτικός εξοπλισμός που έχουμε ήδη στείλει στην Ουκρανία ελήφθη από αποθήκες. Δεν τίθεται θέμα αποστολής ακόμη περισσότερων», ανέφερε ο Παναγιωτόπουλος στο ευρωπαϊκό δίκτυο μέσων ενημέρωσης Euractiv.

Ωστόσο, όπως δείχνει η πρακτική, ο επικεφαλής του ελληνικού υπουργείου Αμυνας, δεν επρόκειτο να κρατήσει τον λόγο του.

Αρνητική στάση οι Ελληνες

Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι γενικά οι Ελληνες έχουν έντονα αρνητική στάση απέναντι στην προμήθεια όπλων στην Ουκρανία.

Σύμφωνα με κοινωνιολογική έρευνα του ελληνικού τηλεοπτικού καναλιού MEGA TV, το 66% του ελληνικού πληθυσμού, η συντριπτική πλειοψηφία, είναι αντίθετο με τη μεταφορά όπλων στο Κίεβο.

Αυτή είναι η πολιτική θέση του ελληνικού λαού, που πρέπει να ληφθεί υπόψη από μια δημοκρατική κυβέρνηση.

Ωστόσο, οι σύγχρονοι πολιτικοί στην Αθήνα δεν ενδιαφέρονται πραγματικά.

Το καθεστώς της ιστορικής πατρίδας της δημοκρατίας για την ελληνική ηγεσία σε αυτή την περίπτωση αποδείχθηκε μια κενή φράση.

Να πιστεύει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι μπορεί να μην ξέρει ποιες διαθέσεις κυριαρχούν στην κοινωνία του, τουλάχιστον είναι αφελές.

Οχι, είναι πιο πιθανό να υπάρξει πλήρης αδιαφορία για τις απόψεις των δικών του ανθρώπων για χάρη των συμφερόντων των επιμελητών στο εξωτερικό.

Αν και θα άξιζε να ακούσουμε τους απλούς Ελληνες. Αλλωστε, η στάση τους απέναντι στη Ρωσία έχει αρκετές πραγματικές ιστορικές προϋποθέσεις.

[...]

Οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας γίνονται όλο και χειρότερες τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος είναι εδαφικές διαφορές σχετικά με την υφαλοκρηπίδα και τα όρια κατά μήκος των οποίων βρίσκεται η αποκλειστική οικονομική ζώνη.

Η κατάσταση επιδεινώνεται από το γεγονός ότι στις αμφισβητούμενες περιοχές βρίσκονται μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου, τα οποία, δεδομένης της εξελισσόμενης ενεργειακής κρίσης, χρειάζονται επειγόντως από όλους.

Είναι σαφές ότι μέχρι να αξιοποιηθούν, η κρίση μπορεί να τελειώσει, αλλά αυτό δεν μειώνει τη σκληρότητα του αγώνα για ενεργειακούς πόρους και τα πράγματα αργά αλλά σταθερά οδεύουν προς τον πόλεμο.

ΚΕΚΡ: Για την ταξική αντίληψη του αγώνα κατά του φασισμού και τα λάθη του «αριστερισμού» των Ελλήνων συντρόφων

Αναδημοσιεύεται, χωρίς το μπλογκ να ταυτίζεται 100% με τις απόψεις που παρουσιάζονται από ΚΕΚΡ. Ένας από τους λόγους, είναι πως το ΚΕΚΡ λόγω της θέσης του εντός την Ρώσσικης ομοσπονδίας, έχει την υποχρέωση να αναδείξει πρώτα και κύρια τα "στραβά" της δικής του κυβέρνησης, πράγμα που λόγω της δικής μου θέσης σε μια χώρα του ΝΑΤΟ, δεν συμβαίνει καθόλου (να θέσω δηλαδή σαν στόχο πρώτης προτεραιότητας την δική τους κυβέρνηση αντί της δικής μου). Ο fadomduck λοιπόν, δεν σκοπεύει να συμμετέχει στον σχολιασμό, και σίγουρα όχι απαντώντας σε ερωτήματα που απευθύνονται στο ΚΕΚΡ. Ως εκ τούτου τα σχετικά σχόλια που θα απευθύνονται σε εμένα, όπως και αυτά που είναι εκτός του θέματος της ανάρτησης, θα απορρίπτονται χωρίς άλλη προειδοποίηση. 

Ο καθένας μπορεί φυσικά να καταθέσει την άποψη του για το θέμα του άρθρου, εντός των κανόνων σχολιασμού του μπλογκ.

 ___________

Σχολιασμός του άρθρου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ «Για τη στάση του ΚΕΚΡ στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανίας», εκ μέρους του Διεθνούς Τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΕΚΡ

Στις 29 Απριλίου 2022, η εφημερίδα «Ριζοσπάστης», το κεντρικό όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, δημοσίευσε ένα άρθρο του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ «Για τη στάση του ΚΕΚΡ στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία».

Το άρθρο αξιολογεί τις ενέργειες του ΚΕΚΡ σε σχέση με την ειδική επιχείρηση που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία, εκφράζει ακραία ενόχληση για τη διαφωνία μας με τη θέση του ΚΚΕ και δηλώνει ότι η προσέγγιση του ΚΕΚΡ είναι εκλεκτικιστική και ότι διολισθαίνει σε σοβαρά θεωρητικά και πολιτικά λάθη, «υιοθετώντας» ακόμη και αστικές θεωρίες.
____________________
Λέμε ευθέως ότι διαφωνούμε κατηγορηματικά με τέτοιες εκτιμήσεις, θεωρώντας τις αντιεπιστημονικές, αλλά διαφωνούμε ακόμη περισσότερο με τη μέθοδο συζήτησης από το κόμμα με το οποίο έχουμε μακροχρόνιες φιλικές σχέσεις. Κατόπιν αιτήματος του Διεθνούς Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ της 28. 04. 2022, συζητήσαμε συγκεκριμένα την κατάσταση στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου και απαντήσαμε στα ερωτήματα που τέθηκαν. Ωστόσο, αποδείχθηκε ότι κανείς δεν περίμενε ιδιαίτερα τα επιχειρήματά μας, και ήδη στις 29. 04. 2022, το προαναφερθέν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης».

Καθώς τα κύρια επιχειρήματά μας έχουν ήδη επαληθευτεί και παραδοθεί στους συντρόφους μας στην ΚΕ του ΚΚΕ, τα παραδίδουμε στο Solidnet για δημοσίευση, προσπαθώντας να ακολουθήσουμε τη δομή του άρθρου του «Ριζοσπάστη» για τον καλύτερο προσανατολισμό των Ελλήνων αναγνωστών.

Λίγα λόγια για τη σχέση μεταξύ του ΚΕΚΡ και του ΚΚΕ

Το Πολιτικό Συμβούλιο της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματός μας εξέτασε και συζήτησε προσεκτικά την επιστολή της 28ης Απριλίου 2022 του Διεθνούς Τμήματος του ΚΕ ΚΚΕ σχετικά με τις σοβαρές διαφορές στις θέσεις μας σε μια σειρά από ζητήματα, κυρίως την εκτίμηση της κατάστασης σε σχέση με τη στρατιωτική δράση στην Ουκρανία και το Ντονμπάς.

Πιστεύουμε και εμείς ότι έχει έρθει η ώρα να ξεκαθαρίσουμε τις σχέσεις μας, οι οποίες έχουν μακρά ιστορία και σε μεγάλο βαθμό είναι γόνιμου και συντροφικού χαρακτήρα.

Θυμόμαστε και εκτιμούμε καλά το γεγονός ότι το ΚΚΕ ήταν ένα από τα πρώτα ξένα κομμουνιστικά κόμματα που συνήψαν διμερείς σχέσεις με το ΚΕΚΡ. Τα κόμματά μας αντιμετώπιζαν πάντοτε τον μαρξισμό ως επιστήμη με τον ίδιο τρόπο και οι θέσεις μας σχετικά με την ανάλυση των αιτιών της ήττας του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ ήταν σχεδόν ταυτόσημες. Στη διεθνή συνάντηση στο Λένινγκραντ το 1997 με αφορμή την 80ή επέτειο της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, μαζί με άλλα 30 κόμματα υπογράψαμε τη διακήρυξη «Οκτώβρης-80». Μπορούμε να πούμε ότι κάναμε θεωρητική εργασία από κοινού. Έτσι, κατόπιν αιτήματος των Ελλήνων συντρόφων μας, επιλέγαμε την κατάλληλη βιβλιογραφία σχετικά με τις οικονομικές συζητήσεις στην ΕΣΣΔ και οι ειδικοί μας μοιράζονταν τις γνώσεις τους. Μια ομάδα επιστημόνων, πολιτικών οικονομολόγων και φιλοσόφων (η αν. καθηγήτρια Γιαμπρόβα, οι καθηγητές Ποπόφ, Ελμέγιεφ και Βόλοβιτς), πήγαν στην Ελλάδα για να προσφέρουν διαλέξεις και να συμμετάσχουν σε επιστημονικές συζητήσεις. Θυμόμαστε επίσης με ευγνωμοσύνη την οργάνωση σπουδών στην Ελλάδα μιας ομάδας ακτιβιστών μας στο συνδικαλιστικό κίνημα. Το Κόμμα μας υποστήριξε αμέσως την πρωτοβουλία του ΚΚΕ για τη διοργάνωση τακτικών Διεθνών Συναντήσεων Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων το 1998 και συμμετείχε σε όλες αυτές τις συναντήσεις ως μέλος της Ομάδας Εργασίας Solidnet. Τα κόμματά μας από κοινού έθεσαν τα θεμέλια για το περιοδικό «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (ΔΚΕ) και τη δημιουργία της «Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας» (ΕΚΠ).

Το ΚΕΚΡ είδε αυτές τις μορφές αλληλεπίδρασης ως συγκεκριμένα βήματα προς τη δημιουργία ενός κομμουνιστικού πόλου στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, το οποίο, κατά την εκτίμησή μας, είχε την ισχυρότερη οπορτουνιστική προδιάθεση από την εποχή του Γκορμπατσόφ. Όπως γνωρίζετε, το Κόμμα μας συνέβαλε στην υπέρβαση αυτής της παρέκκλισης, διοργάνωσε διεθνή συνέδρια ορθόδοξων κομμάτων: «100 χρόνια Οκτώβρης» στο Λένινγκραντ, «100 χρόνια Κομιντέρν» και «140 χρόνια Στάλιν» στη Μόσχα, «70 χρόνια Νίκης» στο Ντονμπάς, στα οποία συμμετείχε το ΚΚΕ.

Δυστυχώς, παρά τη μακρόχρονη αυτή συντροφικότητα μεταξύ των κομμάτων μας, έχουμε πράγματι πρόσφατα αντιμετωπίσει σοβαρές αποκλίσεις απόψεων.

Πώς συνέβη αυτό; Και εμείς ανησυχούμε ειλικρινά για το γεγονός αυτό και αναλύουμε την προηγούμενη ιστορία. Νομίζουμε ότι πρέπει να πούμε ευθέως ότι ορισμένες αποκλίσεις προέκυψαν πολύ νωρίτερα από τη στρατιωτική δράση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στην Ουκρανία. Νωρίτερα, υπήρχαν διαφορές στο θέμα της επιστημονικής κατανόησης του φασισμού και της αξιολόγησης των εκδηλώσεων του φασισμού στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ (δηλαδή της ανάληψης πρωτοβουλίας για την συγκρότηση και υποστήριξη τρομοκρατικών μορφών κυριαρχίας του κεφαλαίου στη χώρα «θύμα») και των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ σήμερα - «εξαγώγιμος φασισμός». Σημαντικές διαφορές προέκυψαν και στην αξιολόγηση της Κομιντέρν.

Αλλά ακόμη πιο σημαντικό, κατά την άποψή μας, είναι το γεγονός ότι η απόκλιση στο όραμα των κομμάτων μας για τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνεται ο κομμουνιστικός πόλος έχει σταδιακά συσσωρευτεί. Αναγνωρίζουμε βεβαίως την αξία του ΚΚΕ για την έναρξη και την ίδρυση της ΔΕΕ και στη συνέχεια του ΕΚΙ, αλλά πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτές οι οργανωτικές μορφές δεν αναπτύχθηκαν ποτέ ως έγκυρες μορφές συλλογικής πάλης ενάντια στον οπορτουνισμό και τον αναθεωρητισμό. Περιορίστηκαν στην ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των κομμάτων, αλλά δεν βρήκαν συνέχεια στην πρακτική κοινή εργασία - δεν παρείχαν ούτε την πιο στοιχειώδη κοινή συντονισμένη δράση των κομμάτων του πόλου προς τα έξω, για παράδειγμα σε φόρουμ όπως οι γενικές συναντήσεις Solidnet. Για να διασφαλίσει τη φαινομενική ενότητα και προς αποφυγή της διάσπασης του συστήματος Solidnet, το ΚΚΕ συγκρατούσε συνεχώς τις προσπάθειες οργάνωσης ενός κοινού μετώπου ενάντια στον οπορτουνισμό της Ευρωαριστεράς και άλλων δεξιών κομμάτων, παρόλο που το ίδιο μιλούσε ως επί το πλείστον σωστά, από επαναστατικές μαρξιστικές θέσεις, για ζητήματα θεωρίας και τρέχουσας πολιτικής.

Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε ότι, από τη μεριά μας, από τις πρώτες συναντήσεις, οι σύντροφοι ηγέτες του ΚΚΕ έχουν γίνει κάπως υπερόπτες, όπως λένε στη Ρωσία, κάπως χάλκινοι, έχουν αρχίσει να παρουσιάζουν τις απόψεις τους ως την απόλυτη αλήθεια ή ακόμη και ως διδαχές, και η ΔΚΕ και το ΕΚΠ έχουν μετατραπεί σε φορείς υποστήριξης της γραμμής του ΚΚΕ.

-Τι γυρεύει το Αζώφ στο Ηράκλειο Κρήτης;

Σύμφωνα με πληροφορίες που ήρθαν υπόψην του μπλογκ λίγες μέρες πριν, κάποιες δεκάδες Ουκρανοί "πρόσφυγες" έφτασαν λίγο καιρό πριν στο Ηράκλειο Κρήτης. Οι "πρόσφυγες" αυτοί είναι όλοι άντρες, μάχιμης ηλικίας και με εξαιρετικά ανεπτυγμένη σωματική διάπλαση, όπως μας ανέφερε το ρεπορτάζ, αλλά αυτό θα το προσπεράσουμε, γιατί πρόκειται έτσι και αλλιώς για αρκετά ψηλό (με τα δικά μας δεδομένα) λαό, αν μιλάμε για Ουκρανούς. Οι εν λόγω "πρόσφυγες" (πάντα σύμφωνα με το ρεπορτάζ) βρήκαν από την πρώτη στιγμή στέγη (πράγμα πολύ δύσκολο ακόμη και για τους ντόπιους στην περιοχή) αλλά και εργασία σε γνωστό ξενοδοχείο στην "χερσόνησο", το όνομα του οποίου βρίσκεται στην διάθεση του μπλογκ. Κάποιοι από αυτούς φαίρεται να έχουν χαρακτηριστικά τατουάζ, ενώ δεν έχουν διστάσει να γράψουν ναζιστικά συνθήματα ακόμη και μέρα-μεσημέρι, ακόμη και σε πολυσύχναστα σχετικά σημεία της πόλης, σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ.

Αν τα παραπάνω ισχύουν (καθώς δεν μπορέσαμε να εξακριβώσουμε τις πληροφορίες μας, πέρα από τεσσερεις φωτογραφίες-αν και τις θεωρούμε κατά βάση μάλλον αξιόπιστες), τότε μπαίνουν κάποια πολύ σοβαρά πολιτικά ερωτήματα, ιδιαιτέρα αν συσχετίσουμε τον χρόνο άφιξης των εν λόγω "προσφύγων" -λίγες μέρες μετά αφότου κατάφεραν να την κοπανήσουν οι τελευταίοι ναζί από το Μαριουπόλ και πριν η πόλη περικυκλωθεί ολοκληρωτικά από τον Ρώσικο στρατό και τις δυνάμεις των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς.

Κάποιες επικαιροποιημένες σκέψεις σχετικά με τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας

Έχει μια αξία νομίζω να ξανακοιτάξουμε το πόλεμο μεταξύ ΝΑΤΟ και Γιουγκοσλαβίας κάτω από το φως των "νέων επικαιροποιημένων αναλύσεων" που έχουν πετάξει στην μπάντα ("μια για πάντα" κιόλας;) τα ..."οπορτουνιστικά βαρίδια του παρελθόντος”.

1)Η φύση του πολέμου εκείνου 

Ήταν ένας πόλεμος ιμπεριαλιστικός (και από τις δύο πλευρές) που στόχο είχε το ξαναμοίρασμα των αγορών και την εκμετάλλευση των φυσικών πλουτοπαραγωγικών πηγών* του Κοσσόβου. Ως τέτοιος, ήταν άδικος και από τις δύο πλευρές, πολύ δε περισσότερο που η ιμπεριαλιστική Γιουγκοσλαβία** δεν ήταν μόνη της, αλλά είχε και την άμεση στρατιωτική βοήθεια της ιμπεριαλιστικής Ρωσσίας.***

(μπερδέψαμε τους ιμπεριαλισμούς μας)

Βάση των παραπάνω, μπορούμε πλέον να κρίνουμε και στην στάση των τάσεων της τότε ελληνικής αριστεράς απέναντι στον πόλεμο αυτό.

2)Η κριτική θα γίνει κατά τάση

Αυτό γιατί για κάποια από τα κομματίδια εκείνης της εποχής μπορεί να τα θυμάμαι και λάθος (υπήρχαν π.χ. 2 ΟΚΔΕ με διαφορετική μεταξύ τους στάση), αφού δεν ήταν ακόμη και η εποχή της γενικής πρόσβασης και καταγραφής στο ίντερνετ.
___________________________

α)Στάση πρώτη (υπερπαναστατική)

Εκφράστηκε (ως συνήθως) από την ΟΑΚΚΕ, που προκειμένου να μην πέσει στη παγίδα των “ίσων αποστάσεων”, πήρε ευθέως θέση εναντίων του Γιουγκοσλάβικου ιμπεριαλισμού και του Ρώσσικου “σοσιαλφασισμού”, υποστηρίζοντας με περίσσιο επαναστατικό θάρρος (και ενάντια στο τότε ρεύμα εντός του ελληνικου λαού) πως το ΝΑΤΟ διεξάγει έναν δίκαιο πόλεμο. 

(περίπου αυτά θα έλεγε σήμερα ο Ελισαίος Βαγενάς -υποθέτω πάντα-ίσως να κάνω και λάθος, αν μου πει πως όχι, θα έχω όλη την καλή διάθεση να τον πιστέψω- αν δεν ήταν υποχρεωμένος να κρατάει και κάποια προσχήματα)

β)Στάση δεύτερη (συνεπής-επαναστατική)

Εκφράστηκε κυρίως από το ΣΕΚ (νομίζω λέγονταν ΟΣΕ ακόμη τότε;-μπορεί να κάνω και λάθος...) με το μεγαλειώδες σύνθημα -και επίσης κόντρα στο -σφόδρα εκείνη την εποχή, αντιαμερικάνικο- ρεύμα, “ούτε με το ΝΑΤΟ-ούτε με τον Μιλόσεβιτς!”  Τότε βέβαια τους λέγαμε ΝΑΤΟϊκούς πράκτορες τους ανθρώπους, αλλά υπό το φως των νέων αναλύσεων, γενναία οφείλουμε να εκλιπαρήσουμε για την συγχώρεση τους.

Ο πραγματικός Ζελένσκι: Από διάσημος λαϊκιστής, αντιδημοφιλής πινοσετικός νεοφιλελεύθερος

Η Ουκρανή ακαδημαϊκός Όλγκα Μπέισα περιγράφει την υιοθέτηση ευρέως μισητών νεοφιλελεύθερων πολιτικών και πώς οι πράξεις του τροφοδότησαν τον πόλεμο με τη Ρωσία.

Συνέντευξη στην Natylie Baldwin

Kωμικός ηθοποιός ο οποίος ανήλθε στο υψηλότερο αξίωμα της χώρας του το 2019, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ήταν πρακτικά άγνωστος στον μέσο Αμερικανό, εκτός ίσως από τη μικρή συμμετοχή του στο θέατρο της πολιτικής δίωξης του Τραμπ. Όμως όταν η Ρωσία επιτέθηκε στην Ουκρανία την 24η Φεβρουαρίου του 2022, ο Ζελένσκι ξαφνικά μεταμορφώθηκε σε διασημότητα πρώτης κατηγορίας για τα μέσα ενημέρωσης των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι καταναλωτές της αμερικανικής ειδησεογραφίας βομβαρδίστηκαν από εικόνες ενός άνδρα, ο οποίος φαινόταν καταβεβλημένος από τα τραγικά γεγονότα, ενδεχομένως ανεπαρκής, όμως τελικά συμπαθητικός. Δεν πήρε πολύ ώστε αυτή η εικόνα να εξελιχθεί στον ντυμένο στα χακί, ακούραστο ήρωα που κυβερνά μια αποφασισμένη μικρή δημοκρατία και αποτρέπει με τα ίδια του τα χέρια τους βάρβαρους της απολυταρχίας από τα ανατολικά.

Όμως πέρα από αυτή την προσεκτικά κατασκευασμένη μιντιακή εικόνα βρίσκεται κάτι πολύ πιο περίπλοκο και λιγότερο κολακευτικό. Ο Ζελένσκι εξελέγη με το 73% των ψήφων με την υπόσχεση της επιδίωξης της ειρήνης, ενώ η υπόλοιπη πλατφόρμα του ήταν ασαφής. Την παραμονή της εισβολής, ωστόσο, το ποσοστό αποδοχής του είχε βουλιάξει στο 31% λόγω της υλοποίησης βαθιά αντιδημοφιλών πολιτικών.

Η Ουκρανή ακαδημαϊκός, Όλγκα Μπέισα, συγγραφέας του βιβλίου «Δημοκρατία, Λαϊκισμός, και Νεοφιλελευθερισμός στην Ουκρανία: Στις Παρυφές του Εικονικού και του Πραγματικού», έχει μελετήσει την άνοδο του Ζελένσκι στην εξουσία και το πώς αυτός έχει ασκήσει την εξουσία από τότε που έγινε πρόεδρος. Στην παρακάτω συνέντευξη, η Μπέισα συζητά την υιοθέτηση του νεοφιλελευθερισμού και αυξανόμενα του απολυταρχισμού από τον Ζελένσκι, τον τρόπο με τον οποίον οι πράξεις του συνέβαλαν στον τωρινό πόλεμο, την αντιπαραγωγική και εγωκεντρική ηγεσία του καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, τις περίπλοκες πολιτισμικές και πολιτικές απόψεις και ταυτότητες των Ουκρανών, τη συνεργασία μεταξύ των νεοφιλελεύθερων και της ακροδεξιάς κατά τη διάρκεια του Μαϊντάν και έπειτα από αυτό, και το ενδεχόμενο μια ρωσική κατάληψη ολόκληρης της περιοχής του Ντονμπάς να είναι λιγότερο δημοφιλής στον τοπικό πληθυσμό από ότι θα ήταν το 2014.

Πείτε μας για τον εαυτό σας. Από πού κατάγεστε και πώς ενδιαφερθήκατε για το τωρινό αντικείμενο μελέτης σας;

Είμαι εθνικά Ουκρανή και έχω γεννηθεί στο Χάρκοβο, μια ουκρανική πόλη στα σύνορα με τη Ρωσία, όπου ο πατέρας μου και άλλοι συγγενείς ζουν ακόμα. Πριν τον τωρινό πόλεμο, το Χάρκοβο ήταν ένα από τα κορυφαία εκπαιδευτικά και επιστημονικά κέντρα της Ουκρανίας. Οι κάτοικοι της πόλης είναι περήφανοι που ζουν στη «διανοητική πρωτεύουσα» της Ουκρανίας. Το 1990, ιδρύθηκε εκεί η πρώτη ελεύθερη από κομματικό έλεγχο τηλεοπτική εταιρεία – σύντομα, μεταδόθηκε το πρώτο της ειδησεογραφικό πρόγραμμα. Μέχρι τότε, είχα ήδη αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο του Χαρκόβου, και μια μέρα, ένας φίλος από το πανεπιστήμιο με προσκάλεσε να εργαστώ ως δημοσιογράφος σε αυτό το πρόγραμμα. Την επόμενη μέρα, χωρίς προηγούμενη εμπειρία, ξεκίνησα το ρεπορτάζ. Μέσα σε δύο μήνες, ήμουν παρουσιάστρια ειδήσεων. Η ταχύτατη εξέλιξη της καριέρας μου δεν αποτελούσε εξαίρεση.

Νέα ανεξέλεγκτα μέσα ενημέρωσης, ο αριθμός των οποίων αυξανόταν με τεράστιο ρυθμό καθημερινά, απαιτούσαν ολοένα και περισσότερους εργαζόμενους. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, αυτοί ήταν νέοι φιλόδοξοι άνθρωποι χωρίς καμία δημοσιογραφική εκπαίδευση ή εμπειρία ζωής. Αυτό που μας ένωσε ήταν η επιθυμία να δυτικοποιηθούμε, μια έλλειψη κατανόησης των κοινωνικών αντιθέσεων, οι οποίες χαρακτηρίζουν τη μετα-σοβιετική μετάβαση, και η κώφωση στις ανησυχίες των εργαζόμενων που αντιτίθονταν στις μεταρρυθμίσεις. Κατά τη δική μας άποψη, οι τελευταίοι ήταν «οπισθοδρομικοί»: δεν κατανοούσαν το νόημα του πολιτισμού.

«Η παραφροσύνη του νέου Ψυχρού Πολέμου οδηγεί στον όλεθρο»

Το κατωτέρω άρθρο Αμερικανού γεωπολιτικού αναλυτή, σε επιθεώρηση-βήμα πληροφορημένου και αμερόληπτου ορθολογισμού, εισφέρει -μεταξύ άλλης τροφής για έλλογη σκέψη- την αποκάλυψη ότι η αμερικανική στρατιωτική ηγεσία και η μυστική υπηρεσία της, με διαρροές δικών της σωστών πληροφοριών και διαπιστώσεων από τον Πόλεμο στην Ουκρανία σε δημοφιλή αμερικανικά μέσα ενημέρωσης διαψεύδει την προπαγάνδα της φρίκης και μίσους που εξωθεί σε πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Μετάφραση / εισαγωγή Μιχαήλ Στυλιανού
__________
By Nicolas J.S. Davies, Fair Observer

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φέρει στο προσκήνιο την πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ προς τη Ρωσία, επισημαίνοντας πως οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έχουν επεκτείνει το ΝΑΤΟ μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας, έχουν υποστηρίξει ένα πραξικόπημα και τώρα έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων στην Ουκρανία, έχουν επιβάλει κύματα οικονομικών κυρώσεων και έχουν ξεκινήσει μια εξουθενωτική κούρσα εξοπλισμών τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο απροκάλυπτος στόχος είναι να πιέσουμε, να αποδυναμώσουμε και τελικά να εξαλείψουμε τη Ρωσία, ή μιαν εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας, ως στρατηγικό ανταγωνιστή της αμερικανικής αυτοκρατορικής δύναμης.

Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν χρησιμοποιήσει παρόμοιες μορφές βίας και εξαναγκασμού εναντίον πολλών χωρών. Σε κάθε περίπτωση υπήρξαν καταστροφικές για τους ανθρώπους που επλήγησαν άμεσα, είτε πέτυχαν τους πολιτικούς τους στόχους είτε όχι.

Οι πικροί καρποί της αμερικανικής παρέμβασης

Οι πόλεμοι και οι βίαιες αλλαγές καθεστώτος στο Κοσσυφοπέδιο, το Ιράκ, την Αϊτή και τη Λιβύη έχουν αφήσει τους λαούς βυθισμένους σε ατελείωτη διαφθορά, φτώχεια και χάος. Οι αποτυχημένοι πόλεμοι δι’ αντιπροσώπων στη Σομαλία, τη Συρία και την Υεμένη έχουν δημιουργήσει ατελείωτους πολέμους και ανθρωπιστικές καταστροφές. Οι κυρώσεις των ΗΠΑ κατά της Κούβας, του Ιράν, της Βόρειας Κορέας και της Βενεζουέλας έχουν εξαθλιώσει τους λαούς τους, αλλά δεν κατάφεραν να αλλάξουν τις κυβερνήσεις τους.

Εν τω μεταξύ, τα πραξικοπήματα που υποστηρίχθηκαν από τις ΗΠΑ στη Χιλή, τη Βολιβία και την Ονδούρα έχουν αντιστραφεί αργά ή γρήγορα από λαϊκά κινήματα για την αποκατάσταση της δημοκρατικής, σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Οι Ταλιμπάν κυβερνούν ξανά το Αφγανιστάν μετά από έναν 20ετή πόλεμο για την απέλαση ενός στρατού κατοχής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, μετά τον οποίο οι θλιβεροί ηττημένοι αδιαφορούν τώρα για την λιμοκτονία εκατομμυρίων Αφγανών.

Αλλά οι κίνδυνοι και οι συνέπειες του Ψυχρού Πολέμου των ΗΠΑ στη Ρωσία είναι διαφορετικής τάξεως. Ο σκοπός κάθε πολέμου είναι να νικήσεις τον εχθρό σου. Αλλά πώς μπορείτε να νικάτε έναν εχθρό που ρητά δεσμεύεται να αντιδράσει στην προοπτική της υπαρξιακής ήττας του καταστρέφοντας ολόκληρο τον κόσμο;

Αμοιβαία εξασφαλισμένη καταστροφή

Αυτό είναι στην πραγματικότητα μέρος του στρατιωτικού δόγματος των ΗΠΑ και της Ρωσίας οι οποίες μαζί κατέχουν άνω του 90% των παγκόσμιων πυρηνικών όπλων. Αν κάποιος από αυτούς αντιμετωπίσει υπαρξιακή ήττα, είναι έτοιμοι να καταστρέψουν τον ανθρώπινο πολιτισμό σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα που θα σκοτώσει Αμερικανούς, Ρώσους και ουδέτερους.

Τον Ιούνιο του 2020, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε διάταγμα στο οποίο αναφέρει:

Το προσωπικό σημειωματάριο ενός εκ των διοικητών του Αζώφ

Το σημειωματάριο ενός από τους ηγέτες μιας ξεχωριστής ειδικής μονάδας του συντάγματος Αζόφ βρέθηκε σε μια από τις στρατιωτικές βάσεις που κατέλαβαν οι μονάδες της Λ.Δ. Ντονέσκ.

Τα ναζιστικά σύμβολα εμφανίζονται σε κάθε σελίδα. Δίπλα στις συντεταγμένες των στόχων σχεδιάζονται ναζιστικά σκίτσα.

Οι πηγές υποθέτουν ότι ανήκε στον ταγματάρχη της Εθνικής Φρουράς της Ουκρανίας, διοικητή του συντάγματος Azov, Denis Prokopenko. Τον Μάρτιο, του απονεμήθηκε ο τίτλος του "Ήρωα της Ουκρανίας". Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με πληροφορίες, πολιορκείται στις εγκαταστάσεις του Azovstal στην πόλη Μαριούπολη.

Σαγκάη

Ήταν τότε, στα μέσα του 2021, που η ασταμάτητη μηχανή πείστηκε ότι το Πεκίνο, μαζί με όλες τις υπόλοιπες πολιτικο-στρατιωτικές ετοιμασίες του, προετοιμάζεται ΚΑΙ για ενδεχόμενο τακτικού βιολογικού πολέμου απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον – διαβλέποντας σωστά τις «τάσεις» της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής σε σχέση με την όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Κι αυτό δεν μας φάνηκε καθόλου παράξενο απ’ την μεριά του κινεζικού καθεστώτος: αν μια «υπερδύναμη» είναι επίφοβη στην ακμή της, είναι δυο και τρεις φορές πιο επίφοβη στην παρακμή της, ειδικά όταν έχει ξεμείνει από μέσα που δεν είναι άμεσα φονικά (όπως οι «οικονομικές κυρώσεις»…)

Τι κάνει, λοιπόν, το κινεζικό καθεστώς στην Σαγκάη (πιθανότατα και στην ίδια την πρωτεύουσα); Υποστηρίζουμε ότι αναβαθμίζει τις ασκήσεις αντιμετώπισης βιολογικού πολέμου, μεταφέροντας και δοκιμάζοντας τις τακτικές του από κλίμακες των 10 ή των 15 εκατομυρίων υπηκόων (όπως ήταν ως τις αρχές του 2022) σε κλίμακες των 25 εκατομυρίων.

Η ποσοτική διαφορά είναι και ποιοτική – ας μην το παραβλέπει κανείς! Η επιμελητειακή υποστήριξη κυλιόμενων (από αστική ζώνη σε αστική ζώνη) αποκλεισμών / ελέγχων / λεπτομερών καταγραφών / επιτήρησης σε συνθήκες μεγα-πόλεων όπως είναι η Σαγκάη ή το Πεκίνο, είναι εξαιρετικά σύνθετη και δύσκολη. Τα λάθη, οι ελλείψεις, οι παραλείψεις σε όλο και μεγαλύτερη κλίμακα μπορούν να προκαλέσουν εύλογες κοινωνικές αντιδράσεις – και το κινεζικό καθεστώς δεν παρέλειψε και να τις δείξει, και να αναγνωρίσει τις αιτίες τους!

Πράγματι, ήταν στη αγγλόφωνη έκδοση των καθεστωτικών global times του Πεκίνου, όπου μπορούσε κάποιος να διαβάσει τα προβλήματα που αναγνώρισε το καθεστώς στην «εκστρατεία της Σαγκάης»: πρώτον, ελλείψεις στη συστηματική τροφοδοσία των αποκλεισμένων∙ δεύτερον αδυναμίες στην επικοινωνία και στη φροντίδα μοναχικών ηλικιωμένων κατοίκων, που ήταν οι (διακηρυγμένα) πλέον ευάλωτες κοινωνικές φιγούρες.

Από την άλλη μεριά, πάλι σε τέτοια άρθρα μπορούσε (όποιος ενδιαφερόταν) να βρει τον βασικό πυρήνα των μέτρων, που είναι οφθαλμοφανώς δυσανάλογα με την ασήμαντη απειλή του τσαχπίνη Ο και των υπο-παραλλαγών του, είναι κομβικά όμως αν πρόκειται για ασκήσεις αντιμετώπισης βιολογικού πολέμου. Ποιος είναι αυτός ο πυρήνας; 

Τα «4 έγκαιρα»:

-Προς μια συλλογική αυτοκτονία της Ευρώπης;

Γερμανικές φωνές σωφροσύνης

Professeur Heinrich Wohlmeyer Reseau International

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Οι Υποτελείς πρέπει να τολμήσουν να σκεφτούν!

Στο τεύχος 6 του Ορίζοντες και των Συζητήσεων στις 22 Φεβρουαρίου 2022, ο Eberhard Hamer ανέλυσε την κάτω πλευρά της ουκρανικής σύγκρουσης και εξέφρασε την ελπίδα ότι η Ρωσία δεν θα πέσει στην «παγίδα ΗΠΑ-Ουκρανίας» Στις 24 Φεβρουαρίου 2022, η παγίδα έκλεισε.

Η Ρωσία, προσωποποιημένη από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, δυστυχώς δεν έχει δει άλλη διέξοδο μετά από χρόνια συστηματικών προκλήσεων και ταπεινωτικές διαψεύσεις δοσμένων υποσχέσεων. Ο συνεχιζόμενος επανεξοπλισμός και ενσωμάτωση των συνταγμάτων Αζόφ – δολοφονίας τα ων Ρώσων, η αναγγελία της κατάκτησης της Κριμαίας και του Ντονμπάς, η μαζικοποίηση των στρατευμάτων στη γραμμή κατάπαυσης του πυρός με το Ντονμπάς, η ζήτηση για πυρηνικά όπλα, η κρυφή δραστηριότητα μας και στρατιωτικών συμβούλων του ΝΑΤΟ, η ύπαρξη εργαστηρίων βιολογικών όπλων κ.λπ., δεν άφησαν πλέον την επιλογή από την άποψη του ρωσικού στρατού. Δεν ήθελαν να είναι εντελώς περικυκλωμένοι και ανυπεράσπιστοι. Και ήλπιζαν σε ένα blitzkrieg καθώς και σε μια υποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών και των μαριονετών τους στην Ουκρανία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σε αντίθεση με τους ΠΟΛΈΜΟΥΣ του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών, οι Ρώσοι δεν κατέστρεψαν κρίσιμες υποδομές (ηλεκτρικό ρεύμα, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές και νερό) όπου ήταν στρατηγικά κρίσιμες.

-Ποιος Σκαμπαρδώνης;

Η προσπάθεια «ξεπλύματος της δράσης του «Αζόφ» κι άλλων «ταγμάτων θανάτου» στην Ουκρανία έχει μετατραπεί σε «εργολαβία».

Τα γεγονότα στην Ουκρανία και η εδώ και δύο μήνες εξελισσόμενη ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στο έδαφός της και σε αυτό του Ντονμπάς αποτέλεσαν, με τον τρόπο τους, έναν ιδιόμορφο «καταλύτη», διαχωρίζοντας με τον πλέον σαφή τρόπο τους υποστηρικτές της μίας ή της άλλης πλευράς της διένεξης (αλλά και τους λεγόμενους «ισαποστάκηδες», οι οποίοι εν προκειμένω λειτουργούν, εκόντες-άκοντες, υπέρ της μίας από τις δύο πλευρές).

Σε ό,τι αφορά, τώρα, τα ΜΜΕ και τη σφαίρα των πληροφοριών γενικά, τα γεγονότα αυτά ανέδειξαν με τον πλέον εμφανή τρόπο τον επικοινωνιακό πόλεμο που διεξάγεται ανάμεσα στη «συλλογική Δύση» και τη Ρωσία πολύ πριν ξεκινήσει η στρατιωτική επιχείρηση της τελευταίας και έβγαλαν στην επιφάνεια ένα σωρό «ιδεολογήματα», αλλά και τεχνικές μαζικής εξαπάτησης και επιβολής της «μίας και μοναδικής αλήθειας» που «πρέπει» να φτάνει στα μάτια και τ’ αυτιά του μέσου πολίτη στις χώρες της Δύσης σχετικά με το τι συμβαίνει στην Ουκρανία και στο Ντονμπάς τα τελευταία οκτώ και πλέον χρόνια και ειδικότερα τους τελευταίους δύο μήνες.

Τα πιο γνωστά «trend» αυτής της μαζικής επικοινωνιακής εκστρατείας είναι: 

• α) Η διαρκώς επαναλαμβανόμενη αναφορά περί «επιτιθέμενης» Ρωσίας και «αμυνόμενης» Ουκρανίας,
• β) Η «δαιμονοποίηση» της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της Ρωσίας μέσα από στοχευμένα δημοσιεύματα περί «παρανοϊκών», «χασάπηδων», «μακελάρηδων» κοκ που διοικούν το Κρεμλίνο, 
• γ) Η κατά το μέγιστο δυνατό τρόπο ανάδειξη της δήθεν «κτηνωδίας» των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων έναντι του άμαχου πληθυσμού στις περιοχές όπου διεξάγονται οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, 
• δ) Η πλήρης αποσιώπηση της ιστορίας της σύγχρονης Ουκρανίας από το χουντικό πραξικόπημα της 22ης Φεβρουαρίου και μετά και ο «ακήρυχτος» εμφύλιος πόλεμος της εξουσίας του Κιέβου με τις δύο αυτοανακηρυγμένες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονμπάς, με τις χιλιάδες νεκρούς αμάχους πολίτες και 
• ε) Το «ξέπλυμα» της δράσης των νεοναζιστικών «ταγμάτων θανάτου» στο Ντονμπάς αλλά και στη «μητροπολιτική» Ουκρανία, όπως και την αποσιώπηση της στενής σχέσης ανάμεσα τα νεοναζί αποβράσματα και την «επίσημη» ουκρανική εξουσία των τελευταίων οκτώ ετών.
  

Ειδικά αυτό το τελευταίο από τα πέντε σημεία που προαναφέρθηκαν, βρίσκεται τον τελευταίο καιρό σε μεγάλη έξαρση και «δημοφιλία» τόσο στα εγχώρια, όσο και στα εκτός Ελλάδας συστημικά ΜΜΕ. Την ιδέα ότι «ναι, μεν, είναι εθνικιστές / φασίστες / νεοναζί, αλλά πολεμούν για την πατρίδα τους» την εξέφρασε, βεβαίως, ευθαρσώς και όχι μία φορά ο ίδιος ο «πρόεδρος» της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Στον οποίο, μάλιστα, η ελληνική Βουλή παραχώρησε πρόσφατα και βήμα για να απευθυνθεί με μαγνητοσκοπημένο μήνυμα και μας έφερε «πεσκέσι» στο βίντεο 2 μαχητές του νεοναζιστικού «Αζόφ», υποτίθεται ελληνικής καταγωγής (για τον έναν από τους δύο, που παρουσιάστηκε με το όνομα «Μιχαήλ» και μάλλον δεν έχει καμία σχέση με τον Ελληνισμό της Ουκρανίας, αναφέρθηκε πως σκοτώθηκε λίγες μέρες μετά στη Μαριούπολη, σε μάχη εναντίον ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων έξω από το εργοστάσιο «Ιλίτς»). Η προσπάθεια ««ξεπλύματος», ωστόσο, της ύπαρξης και της δράσης όχι μόνο του «Αζόφ» (που ως πιο πολυπληθές και έντονο στη δημόσια παρουσία του μέσω των social media έγινε πιο γνωστό), αλλά και του συνόλου των νεοναζιστικών «ταγμάτων θανάτου» («Αϊντάρ», «Ντνιεπρ-1», «Ντονμπάς» κ.ά.) έχει μετατραπεί σε «εργολαβία», πλέον, από τα συστημικά ΜΜΕ και έχουμε φτάσει σε σημείο να διαβάζουμε, πλέον, πραγματικά «τερατουργήματα» γύρω από το θέμα.
______________
Στην αντίληψη του γράφοντος υπέπεσε, λοιπόν, άρθρο δημοσιευμένο στις 25/04 στη γνωστή ειδησεογραφική ιστοσελίδα ιn.gr με την υπογραφή του δημοσιογράφου και λογοτέχνη Γιώργου Σκαμπαρδώνη. Το άρθρο ονομάζεται «Ποιο τάγμα;» και μπορεί κανείς να το βρει εδώ.

Πριν προχωρήσουμε στην αναγκαία (κατά την άποψη του γράφοντος) αποδόμηση των βασικών επιχειρημάτων του εν λόγω εμέσματος, καλό θα ήταν να θυμηθούμε μαζί κάποια πράγματα που έχουν αναφερθεί στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν[...]
Τα περισσότερα νεοναζιστικά «τάγματα θανάτου» τύπου «Αζόφ» δημιουργήθηκαν τυπικά μετά την επικράτηση του πραξικοπήματος του «Μαϊντάν» στις 22/02/2014, με την αγαστή σύμπνοια και συνεργασία των κρατικών λειτουργών της «μετά-Μαϊντάν» ουκρανικής εξουσίας, όπως πχ ο επί 7 συναπτά έτη Υπουργός Εσωτερικών Αρσέν Αβάκοφ, αλλά και τη χρηματοδότηση από Ουκρανούς ολιγάρχες, όπως οι Ίγκορ Κολομόισκι, Ρινάτ Αχμέτοφ, Βίκτορ Πιντσούκ κ.ά.

Ωστόσο, η πολιτική και στελεχική τους βάση βρισκόταν σε ήδη υπαρκτούς σχηματισμούς, όπως η Svoboda (πρώην Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ουκρανίας), ο «Δεξιός Τομέας», ο «Εθνικός Κορμός» κοκ Κάποιοι από αυτούς τους σχηματισμούς λειτουργούσαν και ως πολιτικά κόμματα, συμμετείχαν σε βουλευτικές εκλογές και πριν από το «Μαϊντάν» και εξέλεγαν και βουλευτές. Τα περί «ελάχιστης επιρροής» στην ουκρανική κοινωνία είναι ένα τεράστιο ψέμα, αφού η ιδεολογική και, κυρίως, η πολιτική επιρροή του ουκρανικού εθνικισμού και νεοναζισμού δεν περιορίζεται στις «καθεαυτού» δυνάμεις που εκφράζουν αυτές τις ιδεοληψίες, αλλά στο σύνολο των συστημικών πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Πόσο «λιγότερο ναζιστής» ήταν ο Αλεξάντρ Τουρτσίνοφ, πρώην Πρόεδρος της ουκρανικής Βουλής (Ανώτατης Ράντας), όταν αποφάσιζε να στείλει τον ουκρανικό στρατό να βομβαρδίσει το Λουγκάνσκ και τις άλλες πόλεις και χωριά του Ντονμπάς; Πόσο «λιγότερο ναζιστής» ήταν ο Πετρό Ποροσένκο, όταν έλεγε ότι «τα μικρά Ουκρανόπουλα θα έχουν φαγητό, παιχνίδια και σχολεία για να πηγαίνουν, ενώ τα παιδιά του Ντονμπάς όχι» και προμήνυε για τα τελευταία ένα «μόνιμο μέλλον» μέσα στα πολεμικά καταφύγια; Πόσο «λιγότερο ναζιστής» είναι ο (κατά τα λοιπά «Εβραίος» και «ρωσόφωνος») Βολοντίμιρ Ζελένσκι, όταν αποδέχεται ως «φυσιολογική» την ύπαρξη και τη δράση αυτών που οι πρόγονοί τους δολοφονούσαν μαζικά και χωρίς οίκτο τους δικούς του ομοεθνείς κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής στην Ουκρανία τη δεκαετία του ‘40 του περασμένου αιώνα;

Τέλος, όπως ο γράφων έχει επισημάνει πολλές φορές στο παρελθόν, τα νεοναζιστικά «τάγματα θανάτου» δεν αποτελούν, ουσιαστικά, ξεχωριστές δομές από τις τακτικές ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας, αλλά οργανικό τμήμα τους και, κυρίως, ιδεολογικό «ταγό» τους. Δεν είναι διόλου τυχαίο, πως το σύνθημα του UPA, δηλαδή του αιμοσταγούς στρατού του Στεπάν Μπαντέρα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς ναζί και ευθύνεται για τη δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων Σοβιετικών πολιτών της Ουκρανίας την περίοδο εκείνη, το διαβόητο «Slava Ukraini! Geroyam Slava!»