ΗΠΑ: 251 στρατιωτικές επεμβάσεις από το 1991

Οι αμερικάνοι πεζοναύτες -όλο καμάρι- στο Αφγανιστάν

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν τουλάχιστον 251 στρατιωτικές επεμβάσεις μεταξύ 1991 και 2022. Αυτό σύμφωνα με έκθεση της Υπηρεσίας Ερευνών του Κογκρέσου, ενός αμερικανικού κυβερνητικού θεσμού που συγκεντρώνει πληροφορίες για λογαριασμό του Κογκρέσου.

Η έκθεση τεκμηριώνει άλλες 218 στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ μεταξύ 1798 και 1990. Αυτό σημαίνει συνολικά 469 στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ από το 1798 που έχουν αναγνωριστεί από το Κογκρέσο.

Αυτά τα δεδομένα δημοσιεύθηκαν στις 8 Μαρτίου 2022 από την Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου (CRS), σε ένα έγγραφο με τίτλο «Περιπτώσεις χρήσης των Ενόπλων Δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών στο εξωτερικό, 1798-2022».

Το Ιράκ "εκδημοκρατίζεται"

Ο κατάλογος των χωρών που στοχεύουν ο στρατός των ΗΠΑ περιλαμβάνει τη συντριπτική πλειονότητα των εθνών στη Γη, συμπεριλαμβανομένων σχεδόν κάθε χώρας στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική και το μεγαλύτερο μέρος της αφρικανικής ηπείρου.

Από τις αρχές του 1991 έως τις αρχές του 2004, ο στρατός των ΗΠΑ ξεκίνησε 100 επεμβάσεις, σύμφωνα με την CRS. Ο αριθμός αυτός αυξήθηκε σε 200 στρατιωτικές επεμβάσεις μεταξύ 1991 και 2018.

Η έκθεση δείχνει ότι, από το τέλος του πρώτου Ψυχρού Πολέμου το 1991, τη στιγμή της μονοπολικής ηγεμονίας των ΗΠΑ, ο αριθμός των στρατιωτικών επεμβάσεων της Ουάσιγκτον στο εξωτερικό, αυξήθηκε σημαντικά.

Από τις συνολικά 469 τεκμηριωμένες ξένες στρατιωτικές επεμβάσεις, η Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου σημείωσε ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ κήρυξε επίσημα τον πόλεμο μόνο 11 φορές, σε πέντε μόνο διαφορετικούς πολέμους.

Τα κροκοδείλια δάκρυα των χωρών του ΝΑΤΟ

Της Μαρία Ζαχάροβα

Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο στα μέλη του ΝΑΤΟ που χύνουν, όσο κανείς, κροκοδείλια δάκρυα για τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου.
_____________
Το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια είναι μια περιοχή στη νότια Σερβία, όπου οι Αλβανοί αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, υπήρξε μια έξαρση των αυτονομιστικών αισθημάτων εκεί, την οποία οι γιουγκοσλαβικές/σερβικές αρχές έπρεπε να αντιμετωπίσουν.

Με φόντο τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τον Ιούνιο του 1990, οι Αλβανοί στο περιφερειακό κοινοβούλιο πρότειναν τη διεξαγωγή ψηφοφορίας για την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, παραμένοντας στη Γιουγκοσλαβία. Μετά από αυτό, ο Σέρβος πρόεδρος διέλυσε τη συνέλευση αυτή.

Στις 7 Σεπτεμβρίου 1990, τα αλβανικά μέλη του διαλυμένου κοινοβουλίου ανακήρυξαν κρυφά τη Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου, όπου θα εφαρμοζόταν το γιουγκοσλαβικό δίκαιο στο βαθμό που θα ήταν σύμφωνο με τους νομικούς κανόνες του Κοσσυφοπεδίου. Στις 22 Σεπτεμβρίου 1991, το κοινοβούλιο της "ανεξάρτητης "Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου"" ανακήρυξε την πλήρη ανεξαρτησία και ξεκίνησε δημοψήφισμα στην περιοχή αυτή, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 26-30 Σεπτεμβρίου 1991. Έτσι το έκαναν: το κοινοβούλιο ψήφισε πρώτα την ανεξαρτησία, και στη συνέχεια το 99% των ψηφοφόρων ψήφισαν υπέρ αυτής κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος. Η Δημοκρατία της Αλβανίας αναγνώρισε τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος.

Καθ' όλη τη δεκαετία του 1990, το Κοσσυφοπέδιο επεδίωκε να αναγνωριστεί διεθνώς η ανεξαρτησία του, γεγονός που οδήγησε σε μια ανοιχτή αντιπαράθεση με τους Σέρβους το 1998-1999, τον πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου, που εξαπέλυσαν οι μαχητές του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου, με την υποστήριξη και την ενθάρρυνση της Δύσης, συμπεριλαμβανομένων των μυστικών υπηρεσιών της, με αποτέλεσμα πολλές απώλειες μεταξύ των πολιτών.

Στη Βαλτική πυρπόλησαν το γκάζι…

"Αυτό είναι επίσης μια τρομακτική ευκαιρία. Είναι μια τρομακτική ευκαιρία να τελειώνουμε μια για πάντα με την εξάρτηση απ’ την ρωσική ενέργεια και έτσι να στερήσουμε απ’ τον Putin την οπλοποίηση της ενέργειας σα μέσου να προχωρήσει στα ιμπεριαλιστικά του σχέδια. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και προσφέρει τρομακτικές στρατηγικές ευκαιρίες για τα επόμενα χρόνια… Αλλά εν τω μεταξύ είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε οτιδήποτε πιθανόν μπορούμε για να εξασφαλίσουμε ότι οι συνέπειες από όλο αυτό δεν θα φορτωθούν στους πολίτες των χωρών μας ή, γι’ αυτό το λόγο, στον υπόλοιπο κόσμο".

Antony Blinken, υπ.εξ. των ΕΠΑ, στις 30 Σεπτέμβρη, στη συνέντευξη τύπου μετά την συνάντησή του με την καναδή υπ.εξ. Melanie Joly. Όσοι δεν πιστεύουν στ’ αυτιά τους αλλά μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους (και διαβάζουν αγγλικά), ολόκληρη η συνέντευξη τύπου κατευθείαν απ’ το αμερικανικό υπ.εξ. εδώ. 

________

Αυτό το πιο πάνω λέγεται ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ! 

Και πάντα έτσι λεγόταν!!! Οι κρατικοί υπεύθυνοι της συγκεκριμένης τρομοκρατικής ενέργειας δεν αφήνουν τις πράξεις τους ορφανές!

Επειδή διαπιστώνουμε στο πόπολο μια καλπάζουσα ακηδία, την διαρκώς αυξανόμενη εξαφάνιση της συναίσθησης της σοβαρότητας (ή, σε άλλες περιπτώσεις της γελοιότητας) των περιστάσεων, το σταθερό βούλιαγμα των πρωτοκοσμικών υπηκόων στη σύγχυση και στις απωθήσεις, να φωνάξουμε όσο μπορούμε (ενώ δεν θα έπρεπε να χρειάζεται) ότι: πρόκειται για υποδομές ΑΜΙΓΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΧΡΗΣΗΣ, χωρίς την ελάχιστη στρατιωτική αξία, των οποίων η καταστροφή έχει σκοπό να επιδεινωθεί έως καταστραφεί η καθημερινότητα εκατομμυρίων κρατούμενων με παραπάνω από έναν τρόπους.

Guardian: «Στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ μας παρασύρουν σε πόλεμο με τη Ρωσία»! Ένα συγκλονιστικά προφητικό άρθρο

«Στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ μας παρασύρουν σε πόλεμο με τη Ρωσία», γράφει ο βρετανικός Guardian και αναδημοσιεύει ένα άρθρο που είχε δημοσιευθεί πριν από 8 χρόνια! Το υπέγραφε ο John Pilger και αποδείχτηκε προφητικό!

Έγραφε πριν από 8 χρόνια όσα σήμερα ζούμε…

Τι ανέφερε στο άρθρο:
_____________________
«Ο ρόλος της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία και η υποστήριξή της στους νεοναζί του καθεστώτος έχει τεράστιες επιπτώσεις στον υπόλοιπο κόσμο…

Γιατί ανεχόμαστε την απειλή ενός ακόμη παγκόσμιου πολέμου στο όνομά μας; Γιατί επιτρέπουμε ψέματα που δικαιολογούν αυτόν τον κίνδυνο; Η κλίμακα της κατήχησής μας, έγραψε ο Χάρολντ Πίντερ, είναι μια «λαμπρή, ακόμη και πνευματώδης, εξαιρετικά επιτυχημένη πράξη ύπνωσης», λες και η αλήθεια «δεν συνέβη ποτέ ακόμη κι ενώ συνέβαινε».

Κάθε χρόνο ο Αμερικανός ιστορικός Γουίλιαμ Μπλουμ δημοσιεύει την «ενημερωμένη περίληψη του ιστορικού της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ» που δείχνει ότι, από το 1945, οι ΗΠΑ προσπάθησαν να ανατρέψουν περισσότερες από 50 κυβερνήσεις, πολλές από τις οποίες ήταν δημοκρατικά εκλεγμένες. παρενέβη κατάφωρα στις εκλογές σε 30 χώρες. Βομβάρδισε τον άμαχο πληθυσμό 30 χωρών. Χρησιμοποίησε χημικά και βιολογικά όπλα και αποπειράθηκε να δολοφονήσει ξένους ηγέτες.

Σε πολλές περιπτώσεις η Βρετανία υπήρξε συνεργάτης. Ο βαθμός του ανθρώπινου πόνου, πόσο μάλλον της εγκληματικότητας, είναι ελάχιστα αναγνωρισμένος στη Δύση, παρά την παρουσία των πιο προηγμένων επικοινωνιών στον κόσμο και θεωρητικά της πιο ελεύθερης δημοσιογραφίας. Το ότι τα περισσότερα θύματα της τρομοκρατίας είναι μουσουλμάνοι, είναι ανείπωτο. Αυτός ο ακραίος τζιχαντισμός, που οδήγησε στην 11η Σεπτεμβρίου, καλλιεργήθηκε ως όπλο της αγγλοαμερικανικής πολιτικής (Επιχείρηση Κυκλώνας στο Αφγανιστάν) .

«Η παραφροσύνη του νέου Ψυχρού Πολέμου οδηγεί στον όλεθρο»

Το κατωτέρω άρθρο Αμερικανού γεωπολιτικού αναλυτή, σε επιθεώρηση-βήμα πληροφορημένου και αμερόληπτου ορθολογισμού, εισφέρει -μεταξύ άλλης τροφής για έλλογη σκέψη- την αποκάλυψη ότι η αμερικανική στρατιωτική ηγεσία και η μυστική υπηρεσία της, με διαρροές δικών της σωστών πληροφοριών και διαπιστώσεων από τον Πόλεμο στην Ουκρανία σε δημοφιλή αμερικανικά μέσα ενημέρωσης διαψεύδει την προπαγάνδα της φρίκης και μίσους που εξωθεί σε πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Μετάφραση / εισαγωγή Μιχαήλ Στυλιανού
__________
By Nicolas J.S. Davies, Fair Observer

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φέρει στο προσκήνιο την πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ προς τη Ρωσία, επισημαίνοντας πως οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έχουν επεκτείνει το ΝΑΤΟ μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας, έχουν υποστηρίξει ένα πραξικόπημα και τώρα έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων στην Ουκρανία, έχουν επιβάλει κύματα οικονομικών κυρώσεων και έχουν ξεκινήσει μια εξουθενωτική κούρσα εξοπλισμών τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο απροκάλυπτος στόχος είναι να πιέσουμε, να αποδυναμώσουμε και τελικά να εξαλείψουμε τη Ρωσία, ή μιαν εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας, ως στρατηγικό ανταγωνιστή της αμερικανικής αυτοκρατορικής δύναμης.

Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν χρησιμοποιήσει παρόμοιες μορφές βίας και εξαναγκασμού εναντίον πολλών χωρών. Σε κάθε περίπτωση υπήρξαν καταστροφικές για τους ανθρώπους που επλήγησαν άμεσα, είτε πέτυχαν τους πολιτικούς τους στόχους είτε όχι.

Οι πικροί καρποί της αμερικανικής παρέμβασης

Οι πόλεμοι και οι βίαιες αλλαγές καθεστώτος στο Κοσσυφοπέδιο, το Ιράκ, την Αϊτή και τη Λιβύη έχουν αφήσει τους λαούς βυθισμένους σε ατελείωτη διαφθορά, φτώχεια και χάος. Οι αποτυχημένοι πόλεμοι δι’ αντιπροσώπων στη Σομαλία, τη Συρία και την Υεμένη έχουν δημιουργήσει ατελείωτους πολέμους και ανθρωπιστικές καταστροφές. Οι κυρώσεις των ΗΠΑ κατά της Κούβας, του Ιράν, της Βόρειας Κορέας και της Βενεζουέλας έχουν εξαθλιώσει τους λαούς τους, αλλά δεν κατάφεραν να αλλάξουν τις κυβερνήσεις τους.

Εν τω μεταξύ, τα πραξικοπήματα που υποστηρίχθηκαν από τις ΗΠΑ στη Χιλή, τη Βολιβία και την Ονδούρα έχουν αντιστραφεί αργά ή γρήγορα από λαϊκά κινήματα για την αποκατάσταση της δημοκρατικής, σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Οι Ταλιμπάν κυβερνούν ξανά το Αφγανιστάν μετά από έναν 20ετή πόλεμο για την απέλαση ενός στρατού κατοχής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, μετά τον οποίο οι θλιβεροί ηττημένοι αδιαφορούν τώρα για την λιμοκτονία εκατομμυρίων Αφγανών.

Αλλά οι κίνδυνοι και οι συνέπειες του Ψυχρού Πολέμου των ΗΠΑ στη Ρωσία είναι διαφορετικής τάξεως. Ο σκοπός κάθε πολέμου είναι να νικήσεις τον εχθρό σου. Αλλά πώς μπορείτε να νικάτε έναν εχθρό που ρητά δεσμεύεται να αντιδράσει στην προοπτική της υπαρξιακής ήττας του καταστρέφοντας ολόκληρο τον κόσμο;

Αμοιβαία εξασφαλισμένη καταστροφή

Αυτό είναι στην πραγματικότητα μέρος του στρατιωτικού δόγματος των ΗΠΑ και της Ρωσίας οι οποίες μαζί κατέχουν άνω του 90% των παγκόσμιων πυρηνικών όπλων. Αν κάποιος από αυτούς αντιμετωπίσει υπαρξιακή ήττα, είναι έτοιμοι να καταστρέψουν τον ανθρώπινο πολιτισμό σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα που θα σκοτώσει Αμερικανούς, Ρώσους και ουδέτερους.

Τον Ιούνιο του 2020, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε διάταγμα στο οποίο αναφέρει:

Σαγκάη

Ήταν τότε, στα μέσα του 2021, που η ασταμάτητη μηχανή πείστηκε ότι το Πεκίνο, μαζί με όλες τις υπόλοιπες πολιτικο-στρατιωτικές ετοιμασίες του, προετοιμάζεται ΚΑΙ για ενδεχόμενο τακτικού βιολογικού πολέμου απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον – διαβλέποντας σωστά τις «τάσεις» της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής σε σχέση με την όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Κι αυτό δεν μας φάνηκε καθόλου παράξενο απ’ την μεριά του κινεζικού καθεστώτος: αν μια «υπερδύναμη» είναι επίφοβη στην ακμή της, είναι δυο και τρεις φορές πιο επίφοβη στην παρακμή της, ειδικά όταν έχει ξεμείνει από μέσα που δεν είναι άμεσα φονικά (όπως οι «οικονομικές κυρώσεις»…)

Τι κάνει, λοιπόν, το κινεζικό καθεστώς στην Σαγκάη (πιθανότατα και στην ίδια την πρωτεύουσα); Υποστηρίζουμε ότι αναβαθμίζει τις ασκήσεις αντιμετώπισης βιολογικού πολέμου, μεταφέροντας και δοκιμάζοντας τις τακτικές του από κλίμακες των 10 ή των 15 εκατομυρίων υπηκόων (όπως ήταν ως τις αρχές του 2022) σε κλίμακες των 25 εκατομυρίων.

Η ποσοτική διαφορά είναι και ποιοτική – ας μην το παραβλέπει κανείς! Η επιμελητειακή υποστήριξη κυλιόμενων (από αστική ζώνη σε αστική ζώνη) αποκλεισμών / ελέγχων / λεπτομερών καταγραφών / επιτήρησης σε συνθήκες μεγα-πόλεων όπως είναι η Σαγκάη ή το Πεκίνο, είναι εξαιρετικά σύνθετη και δύσκολη. Τα λάθη, οι ελλείψεις, οι παραλείψεις σε όλο και μεγαλύτερη κλίμακα μπορούν να προκαλέσουν εύλογες κοινωνικές αντιδράσεις – και το κινεζικό καθεστώς δεν παρέλειψε και να τις δείξει, και να αναγνωρίσει τις αιτίες τους!

Πράγματι, ήταν στη αγγλόφωνη έκδοση των καθεστωτικών global times του Πεκίνου, όπου μπορούσε κάποιος να διαβάσει τα προβλήματα που αναγνώρισε το καθεστώς στην «εκστρατεία της Σαγκάης»: πρώτον, ελλείψεις στη συστηματική τροφοδοσία των αποκλεισμένων∙ δεύτερον αδυναμίες στην επικοινωνία και στη φροντίδα μοναχικών ηλικιωμένων κατοίκων, που ήταν οι (διακηρυγμένα) πλέον ευάλωτες κοινωνικές φιγούρες.

Από την άλλη μεριά, πάλι σε τέτοια άρθρα μπορούσε (όποιος ενδιαφερόταν) να βρει τον βασικό πυρήνα των μέτρων, που είναι οφθαλμοφανώς δυσανάλογα με την ασήμαντη απειλή του τσαχπίνη Ο και των υπο-παραλλαγών του, είναι κομβικά όμως αν πρόκειται για ασκήσεις αντιμετώπισης βιολογικού πολέμου. Ποιος είναι αυτός ο πυρήνας; 

Τα «4 έγκαιρα»:

Συμμαχίες και συμφέροντα

Του Αλέξη Παπαχελά*

Ξεκινάμε µε δύο βασικές παραδοχές. Η Ελλάδα δεν είναι μια τυπική βορειο- ή κεντρο-ευρωπαϊκή χώρα. Δεν το λέμε ούτε για κακό ούτε για καλό. Απλά δεν είναι. Το γιατί δεν έχει μεγάλη σημασία και, εν πάση περιπτώσει, είναι ζήτημα που πρέπει να λύσουν οι ιστορικοί, διότι δεν προέκυψε χθες… Οι εταίροι και σύμμαχοι δεν το καταλαβαίνουν και αυτό είναι πρόβλημα, διότι (α) δυσκολεύονται να ερμηνεύσουν τις αντιδράσεις μας και (β) έχουν ανεδαφικές προσδοκίες. Το πώς αντιδρούμε, το με τι θυμώνουμε, το πώς βλέπουμε τη Δύση ή τη Ρωσία τούς παραξενεύουν. Μπερδεύονται για το αν είμαστε μια «ανατολική χώρα που ανήκει στη Δύση», όπως σχολίασε πρόσφατα ένας Κινέζος φίλος, η «μια δυτική χώρα κοντά στην Ανατολή».

Η δεύτερη παραδοχή έχει να κάνει με το τι είναι σημαντικό για εμάς. Οι χώρες που έχουν ανοικτά και ζωτικά προβλήματα στη γειτονιά τους αντιμετωπίζουν τις συμμαχίες τους μέσα από την ανάγκη της επιβίωσης. Να το πούμε διαφορετικά, αλλιώς βλέπει το Ισραήλ τις συμμαχίες του και αλλιώς η Ολλανδία. Για το Ισραήλ θεμιτό είναι ό,τι ενισχύει τα συμφέροντά του και το προστατεύει απέναντι στις απειλές που έχει απέναντί του.

Έκθεση της Rand Corporation προέβλεπε το 2019 αμερικανικές προκλήσεις κατά της Ρωσίας και αντίποινα του Κρεμλίνου στην Ουκρανία

Σύμφωνα με μια έκθεση της Rand Corporation του 2019 με τίτλο «Υπερέκταση και εξάντληση της Ρωσίας”» ο στόχος των ΗΠΑ είναι να υπονομεύσουν τη Ρωσία όπως έκαναν και με την Σοβιετική Ένωση στον ψυχρό πόλεμο. Αντί να «προσπαθήσουμε να παραμείνουμε μπροστά»ή να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε τις ΗΠΑ στο εσωτερικό ή στις διεθνείς σχέσεις, η έμφαση δίνεται στις προσπάθειες και τις ενέργειες για να υπονομεύσουμε την καθορισμένη αντίπαλο Ρωσία.

Η Ραντ είναι μια οιονεί αμερικανική κυβερνητική δεξαμενή σκέψης που λαμβάνει τα τρία τέταρτα της χρηματοδότησής της από τον αμερικανικό στρατό.

Η έκθεση απαριθμεί τα αντιρωσικά μέτρα που χωρίζονται στους ακόλουθους τομείς: οικονομικά, γεωπολιτικά, ιδεολογικά/ενημερωτικά και στρατιωτικά. Αξιολογούνται ανάλογα με τους αντιληπτούς κινδύνους, τα οφέλη και την «πιθανότητα επιτυχίας».

Η έκθεση σημειώνει ότι η Ρωσία έχει “βαθιά ριζωμένη” ανησυχία για τις δυτικές παρεμβάσεις και τις πιθανή στρατιωτική επίθεση. Αυτές οι ανησυχίες θεωρούνται ευάλωτη θέση προς εκμετάλλευση. Δεν υπάρχει καμία αναφορά στην αιτία των ρωσικών ανησυχιών: έχουν υποστεί πολλές εισβολές και είχαν 27 εκατομμύρια θανάτους στον Β ‘ παγκόσμιο πόλεμο.

Σημασία της Ουκρανίας

Η Ουκρανία είναι σημαντική για τη Ρωσία. Οι δύο χώρες μοιράζονται πολύ κοινή κληρονομιά και μακρά κοινά σύνορα. Ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης, ο Νικίτα Χρουστσόφ, ήταν Ουκρανός. Κατά τη διάρκεια του Β Π.Π, η Ουκρανία ήταν μία από τις οδούς εισβολής του Χίτλερ και υπήρχε ένας μικρός αλλά ενεργός αριθμός Ουκρανών συνεργατών με τη ναζιστική Γερμανία. Η απόσταση από την πρωτεύουσα της Ουκρανίας, Κίεβο, στη Μόσχα είναι μικρότερη από 500 μίλια.

Για τους ίδιους λόγους γεωγραφίας και ιστορίας, η Ουκρανία αποτελεί σημαντική συνιστώσα μιας προσπάθειας ΗΠΑ/ΝΑΤΟ να υπονομεύσουν τη Ρωσία. Η νυν υφυπουργός Πολιτικών Υποθέσεων, Βικτόρια Νούλαντ, δήλωσε ότι πάνω από 20 χρόνια οι ΗΠΑ επένδυσαν 5 δισεκατομμύρια δολάρια στο έργο για να μετατρέψουν την Ουκρανία. Το αποκορύφωμα ήταν ένα βίαιο πραξικόπημα τον Φεβρουάριο του 2014. Από το 2015, οι ΗΠΑ εκπαιδεύουν υπερεθνικιστικές και νεοναζιστικές πολιτοφυλακές. Αυτό έχει τεκμηριωθεί σε άρθρα όπως:

• “Η Αμερικανική Βουλή παραδέχεται τον ναζιστικό ρόλο στην Ουκρανία” (Robert Parry, 2015), 
• “Οι ΗΠΑ οπλίζουν και βοηθούν τους νεοναζί στην Ουκρανία, ενώ η Βουλή συζητά την απαγόρευση”. (Max Blumenthal, 2018),  
• «Οι Νεοναζί και η ακροδεξιά βρίσκονται σε πορεία στην Ουκρανία» (Lev Golinken το 2019) και 
• «Η CIA μπορεί να αναπαράγει ναζιστικό τρόμο στην Ουκρανία» (Branko Marcetic Jan. 2022).
  

Η Ραντ πρότεινε προκλήσεις

Πριν από το 2018, οι ΗΠΑ παρείχαν μόνο «αμυντικά» στρατιωτικά όπλα στην Ουκρανία. Η έκθεση Rand αξιολογεί ότι η παροχή θανατηφόρας (επιθετικής) στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία θα έχει υψηλό κίνδυνο αλλά και υψηλό όφελος. Κατά συνέπεια, τα θανατηφόρα όπλα των ΗΠΑ εκτινάχθηκαν από σχεδόν μηδέν σε 250 εκατομμύρια δολάρια το 2019, σε 303 εκατομμύρια δολάρια το 2020, σε 350 εκατομμύρια δολάρια το 2021. Η συνολική στρατιωτική βοήθεια είναι πολύ υψηλότερη. Πριν από μερικές εβδομάδες, το “The Hill” ανέφερε, «Οι ΗΠΑ έχουν συνεισφέρει περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο δολάρια για να βοηθήσουν το στρατό της Ουκρανίας τον τελευταίο χρόνο»

Η έκθεση Rand απαριθμεί πολλές τεχνικές και “μέτρα” για να προκαλέσει και να απειλήσει τη Ρωσία. Μερικά από τα βήματα περιλαμβάνουν:

• Επανατοποθέτηση βομβαρδιστικών εντός εύκολου εύρους βολής βασικών ρωσικών στρατηγικών στόχων
• Ανάπτυξη πρόσθετων τακτικών πυρηνικών όπλων σε τοποθεσίες στην Ευρώπη και την Ασία
• Αύξηση της στάσης και της παρουσίας της ναυτικής δύναμης των ΗΠΑ και των συμμάχων στις περιοχές λειτουργίας της Ρωσίας (Μαύρη Θάλασσα)
• Διεξαγωγή πολεμικών ασκήσεων του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας
• Απόσυρση από τη συνθήκη για τις ενδιάμεσες πυρηνικές δυνάμεις (INF)
  

Αυτές και πολλές άλλες προκλήσεις που πρότεινε η Rand έχουν, στην πραγματικότητα, εφαρμοστεί. Για παράδειγμα, το ΝΑΤΟ διεξήγαγε μαζικές πολεμικές ασκήσεις με τίτλο “Defender 2021″ ακριβώς πάνω από τα σύνορα της Ρωσίας. Το ΝΑΤΟ έχει αρχίσει να «περιπολεί» τη Μαύρη Θάλασσα και να επιδίδεται σε προκλητικές εισβολές στα ύδατα της Κριμαίας. Οι ΗΠΑ αποσύρθηκαν από τη Συνθήκη INF.

Συμφωνίες του Μινσκ: Όλοι τις στηρίζουν, ποτέ δεν εφαρμόζονται – Ποιος είναι ο μεγάλος ψεύτης;

Το παράδοξο με τις Συμφωνίες του Μινσκ και οι εύθραυστες ισορροπίες στην Ανατολική Ευρώπη.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα όλοι ζητούν την εφαρμογή των Συμφωνιών του Μινσκ για την επίλυση της ουκρανικής κρίσης. Από τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάιντεν έως τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν, από τον Ουκρανό Πρόεδρο Ζελένσκι έως τους Ευρωπαίους ηγέτες και φυσικά την ίδια την Ελλάδα, ως κράτος-μέλος της ΕΕ.
Την προσήλωση της Αθήνας στις Συμφωνίες του Μινσκ κατέστησε σαφή ο Έλληνας ΥΠΕΞ, Νίκος Δένδιας, κατά τη συνάντησή του με τον Ρώσο ομόλογο του, Σεργκέι Λαβρόφ.

Αφού όλοι όμως τάσσονται υπέρ των Συμφωνιών του Μινσκ, για ποιο λόγο δεν εφαρμόζονται; Ποιος είναι ο μεγάλος ψεύτης;

Την απάντηση δίνει στο Sputnik o Γιώργος Φίλης, Διδάκτωρ Γεωπολιτικής, Καθηγητής Ευρωπαϊκών Θεμάτων, Αναλυτής Διεθνών Ζητημάτων και καθηγητής γεωστρατηγικής στη Σχολή Εθνικής Αμύνης (ΣΕΘΑ).

«Επί της ουσίας ο Ουκρανός Πρόεδρος μπλοκάρει τη συμφωνία επειδή πιστεύει ότι η διαδικασία του Μινσκ ομοσπονδιοποιεί επί της ουσίας την Ουκρανία και κρατά όμηρο το Κίεβο μέσω των Ρωσόφωνων αυτονομιστών. Ο Ζελένσκι θεωρεί ότι αν οι αποσχισθείσες-ημιαυτόνομες ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας αποκτήσουν αυτονομία και επί της ουσίας δικαίωμα βέτο σε αποφάσεις, τότε η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ».

Κατά συνέπεια ο αναλυτής θεωρεί ότι δεν θα εφαρμοστούν οι συμφωνίες του Μινσκ υπό αυτές τις συνθήκες, δημιουργώντας μια δύσκολη εξίσωση.

Κεραυνός AUKUS ή Αφγανιστάν Νο2;*

Η ανακοίνωση της δημιουργίας της AUKUS ή αλλιώς της στρατηγικής συνεργασίας Αυστραλίας, Ηνωμένου Βασιλείου και Ηνωμένων Πολιτειών, από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάϊντεν, στην αρχή της εβδομάδας που φεύγει έπεσε σαν κεραυνός στην διεθνή ειδησεογραφία αλλά και στις διεθνείς σχέσεις. Έπρεπε όμως; Και αν όχι τι σημαίνει η καινούργια στρατηγική συμμαχία;

Ο στρατηγικός αναπροσανατολισμός των ΗΠΑ που είχε ξεκινήσει από τον πρόεδρο Ομπάμα με προοδευτικό πρόσημο και συνεχίστηκε με εθνικιστικό παραλήρημα από τον πρόεδρο Τραμπ, φαίνεται ότι παίρνει σάρκα και οστά από ένα πρόεδρο που δυσφημίστηκε και συνεχίζει να δυσφημίζεται σαν δειλός και προδότης από το εγχώριο κατεστημένο των ΗΠΑ. Ωστόσο η πολιτική είναι η ίδια: οι ΗΠΑ αποσύρονται από μέτωπα που οι αντίπαλοι είναι γέννημα θρέμμα της εποχής Μπους / Κλίντον, παιδιά της CIA, όπως οι Ταλιμπάν και το Ισλαμικό Κράτος, και επικεντρώνονται στο κύριο μέτωπο που είναι η αντιμετώπιση της ανερχόμενης Κίνας.

Το πρόβλημα Κίνα όμως είναι παράγωγο της εποχής της Παγκοσμιοποίησης, της ανεξέλεγκτης δηλαδή ροής των κεφαλαίων εκεί που οσμίζονται ότι υπάρχει κέρδος. Η Κίνα πρώτα έγινε το διεθνές εργοστάσιο χάρις την ασύγκριτη φτήνια του πειθαρχημένου εργατικού δυναμικού της, την τεράστια εσωτερική αγορά και την πολιτική των ελευθέρων ζωνών εμπορίου που δημιούργησε ο Τενγκσιάο Πινγκ, στα παράλια της Κίνας. Ζώνες στις οποίες δεν ισχύει καμία από τις κατακτήσεις του Κινέζικου Προλεταριάτου. Ζώνες ασυδοσίας και άγριας εκμετάλλευσης από το διεθνές κεφάλαιο πάνω στα εκατομμύρια των αγροτών που τα τραβάει σαν τις μύγες σ αυτές η προοπτική ενός γρήγορου πλουτισμού. Οι μόνοι που πλούτισαν βέβαια ήταν οι Κινέζοι γραφειοκράτες / καπιταλιστές και φυσικά τα διεθνή μονοπώλια.

Η γρήγορη όμως ανάπτυξη του καπιταλισμού στην Κίνα, χάρις στα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, έφερε και την αυτοπεποίθηση της νέας ανερχόμενης δύναμης του Καπιταλισμού. Στο σημείο αυτό άρχισαν να λειτουργούν τα αμυντικά αντανακλαστικά δυνάμεων που πρωτοστάτησαν στην Παγκοσμιοποίηση, όπως οι ΗΠΑ του Ρόναλντ Ρήγκαν και η Μεγάλη Βρετανία της Μάργκαρετ Θάτσερ. Οι δυνάμεις που εξαπέλυσαν τα παγκόσμια κέντρα του καπιταλισμού κινδυνεύουν να ξεφύγουν από τον έλεγχό τους και να δημιουργήσουν καινούργιους ανταγωνιστές στην διεθνή κυριαρχία.

Τα αποσπάσματα θανάτου της CIA στο Αφγανιστάν (vid-eng)

 Το παρακάτω βίντεο είναι σε πολύ εύκολα αγγλικά, μπορεί να τα καταλάβει κάποιος και με στοιχειώδεις γνώσεις της γλώσσας. Αξίζει τον κόπο, μια και δεν έχω τον χρόνο για να το υποτιτλίσω εγώ στα ελληνικά:

Αφγανιστάν: Με την ουρά στα σκέλια...

Καμπούλ: εικόνες Σαϊγκόν 1975...

Το απόλυτο χάος επικρατεί στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, την Καμπούλ, μετά την επέλαση των Ταλιμπάν - Αμερικανοί στρατιώτες που φρουρούν το διεθνές αεροδρόμιο άνοιξαν πυρ στον αέρα

Το απόλυτο χάος επικρατεί στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, την Καμπούλ μετά την επέλαση των Ταλιμπάν και την διαφυγή του Αφγανού Προέδρου Ασράφ Γάνι. Χιλιάδες Αφγανοί και ξένοι υπήκοοι έχουν συγκεντρωθεί στο αεροδρόμιο της πόλης προκειμένου να φύγουν από τη χώρα.

Σύμφωνα με διεθνή ΜΜΕ Αμερικάνοι στρατιώτες οι οποίοι φρουρούν το αεροδρόμιο πυροβόλησαν στον αέρα σήμερα το πρωί για να απωθήσουν χιλιάδες Αφγανούς που είχαν μπει στον διάδρομο απογειώσεων και προσγειώσεων στην απεγνωσμένη προσπάθειά τους να εγκαταλείψουν τη χώρα μετά την κατάληψη της εξουσίας από το κίνημα των Ταλιμπάν, δήλωσε αυτόπτης μάρτυρας. «Έχω τρομοκρατηθεί. Πυροβόλησαν στον αέρα. Είδα ένα νεαρό κορίτσι να συνθλίβεται και να πεθαίνει» καθώς ποδοπατήθηκε από το πλήθος, είπε ο αυτόπτης μάρτυρας αυτός στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Αμερικάνοι στρατιώτες έχουν στήσει «περίμετρο ασφαλείας» στο διεθνές αεροδρόμιο της Καμπούλ, όπου μετέβη και ανασυντάσσεται το προσωπικό της αμερικανικής πρεσβείας καθώς ετοιμάζεται να αναχωρήσει από το Αφγανιστάν μετά την κατάληψη σχεδόν ολόκληρης της πρωτεύουσας της χώρας από τους Ταλιμπάν, ανακοίνωσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. «Μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι πλέον τερματίστηκε η εκκένωση με απόλυτη ασφάλεια του προσωπικού της πρεσβείας» των ΗΠΑ στην Καμπούλ, ανέφερε σε ανακοίνωση που δημοσιοποίησε ο εκπρόσωπος του αμερικανικού ΥΠΕΞ, ο Νεντ Πράις. «Όλο το προσωπικό της πρεσβείας βρίσκεται στο διεθνές αεροδρόμιο Χαμίντ Καρζάι, γύρω από το οποίο έστησε περίμετρο ασφαλείας ο αμερικανικός στρατός», πρόσθεσε ο ίδιος.

Οι Ταλιμπάν μέσα στο προεδρικό μέγαρο

Τον έλεγχο του Προεδρικού Μεγάρου στο Αφγανιστάν, πήραν οι Ταλιμπάν, όπως δήλωσαν δύο ανώτεροι διοικητές τους, που βρίσκονται πλέον στην Καμπούλ. Από εχτές (15/08) το βράδυ κυκλοφόρησαν στα social media εικόνες και βίντεο με την αναφορά ότι πρόκειται για τις πρώτες εικόνες που δείχνουν τους Ταλιμπάν εντός του προεδρικού μεγάρου, στην Καμπούλ.

Αλληλεγγύη στην Κούβα: Έχουμε δουλειά να κάνουμε...

Του Nino Pagliccia*

Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα πρόσφατα στην Κούβα και αφορούσαν διαμαρτυρίες μικρών ομάδων Κουβανών, κυρίως νέων καλλιτεχνών, σε αρκετές πόλεις δεν έχουν καμία σχέση με την Κούβα. Αυτά τα γεγονότα είναι τα ασθενικά εγκεφαλικά κύματα μια άρχουσας τάξης των ΗΠΑ που είναι επιρρεπής στη βία και έχει εμμονή με τα εφιαλτικά όνειρά της για εξουσία, έλεγχο και εκμετάλλευση ως απάντηση στο παράλογο ακόρεστο σύνδρομο καπιταλιστικής συσσώρευσής τους. Η πολιτική τρομοκρατική δύναμή τους έχει οικοδομηθεί επί σειρά ετών μέσω πολεμικών στρατιωτικών και συγκαλυμμένων παρεμβάσεων, άπληστης λεηλασίας πόρων και μέσω της επιβολής μιας εγκληματικής οικονομικής δύναμης παγκοσμίως.

Μεταξύ άλλων χωρών, η Κούβα ξεχωρίζει για την αντίσταση και τη νίκη της απέναντι στην τρομοκρατική εξουσία της Ουάσιγκτον κατά τη διάρκεια του 60ετούς μονομερούς παράνομου οικονομικού και χρηματοοικονομικού αποκλεισμού που αποσκοπεί στην πρόκληση μιας φιλοαμερικανικής πολιτικής αλλαγής. Η Κούβα είναι ο απρόθυμος αποδέκτης της οργής των ΗΠΑ που προκλήθηκε από τις δικές της απογοητευτικές αποτυχίες να επιβάλει ξανά την αμερικανική κυριαρχία και ηγεμονία σε αυτό το επαναστατικό σοσιαλιστικό έθνος. Αλλά η ετοιμοθάνατη αμερικανική αυτοκρατορία εξακολουθεί να προσπαθεί να ανατρέψει μια αδιάσπαστη Κουβανική Επανάσταση που χτίστηκε από φιλειρηνικούς και έντονα επαναστατικούς ανθρώπους που απορρίπτουν τον παράλογο πόλεμο των ΗΠΑ.

Ωστόσο, είναι σημαντικό να παράσχουμε το ευρύτερο πλαίσιο αυτών των γεγονότων.

Γνωρίζουμε ότι πρόκειται για αντεπαναστατική δράση με στόχο την καταστροφή της Κουβανικής Επανάστασης, την εγκατάσταση ενός νεοφιλελεύθερου καθεστώτος που θα ακολουθήσει την αυτοκρατορική δικτατορία των ΗΠΑ και την αποτελεσματική επιστροφή της Κούβας σε αυτό που ήταν πριν από το 1959. Αλλά πώς έγινε εφικτή με τέτοια δημοσιότητα;

Έγχρωμη "επανάσταση"

Ο πρώτος λόγος έγκειται στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ επικαιροποιούν την πολεμική στρατηγική τους από την ήττα τους στον πόλεμο του Βιετνάμ. Η αλλαγή έγινε από μια προσέγγιση με φανερές μπότες στο έδαφος για να δημιουργηθούν αντεπαναστάσεις (που εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται σε ορισμένες περιπτώσεις), στις συγκεκαλυμμένες αποστολές δια αντιπροσώπων που επιτρέπουν τη δειλή άρνηση της συμμετοχής. Οι ΗΠΑ τελειοποίησαν την τελευταία προσέγγιση όχι μόνο με τη χρήση και τη χειραγώγηση της ψυχολογικής διάθεσης του στόχου τους, αλλά και χάρη στις τεχνολογικές προόδους.

Η γενική ονομασία αυτής της απομακρυσμένης προσέγγισης στις γεωπολιτικές αναλύσεις είναι «έγχρωμη επανάσταση».

Η έγχρωμη επανάσταση είναι ένα μοντέλο αποσταθεροποίησης του κράτους.

Η Ρωσία, η Λ.Δ.Κίνας και το Ιράν προειδοποιούν τις ΗΠΑ να μην παρεμβαίνουν στην Κούβα

Η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν προειδοποίησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι δεν πρέπει να παρέμβουν στην Κούβα, μετά το ξέσπασμα διαδηλώσεων στις οποίες ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν έχει εκφράσει την υποστήριξή του.

Καθώς ο Κουβανός υπουργός Εξωτερικών Μπρούνο Ροντρίγκεζ τάχθηκε κατά της «αυξημένης επιθετικότητας της κυβέρνησης των ΗΠΑ» κατά τη διάρκεια μακρoσκελούς σχολίου που παραδόθηκε στον Τύπο την Τρίτη. Το μήνυμά του υποστηρίχθηκε από τρεις δυνάμεις που επικρίνουν βαθιά την εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον προς την Αβάνα και πολλά άλλα μέρη του κόσμου.

Στη Μόσχα, ο Ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριάμπκοφ συναντήθηκε με τον Κουβανό πρεσβευτή Χούλιο Γκαρμέντια Πένια για συζήτηση νωρίτερα την Τρίτη, στην οποία «η Ρωσική πλευρά εξέφρασε αλληλεγγύη προς την κυβέρνηση και το λαό της Κούβας, και υποσχέθηκε καθολική στήριξη στις προσπάθειες για την ταχύτερη εξομάλυνση της κατάστασης», σύμφωνα με το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας.

«Οι δύο πλευρές εξέφρασαν βεβαιότητα ότι η κατάσταση θα επανέλθει σύντομα σε φυσιολογικά επίπεδα και τόνισαν το απαράδεκτο των ξένων παρεμβάσεων και άλλων καταστρεπτικών ενεργειών για την αποσταθεροποίηση της Κούβας».

Η Μόσχα ήταν ο κορυφαίος υποστηρικτής της Αβάνας κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής Ένωσης και οι σχέσεις Κούβας-Ρωσίας παραμένουν ισχυρές σήμερα, μεταξύ άλλων μέσω της αμοιβαίας υποστήριξης της "σοσιαλιστικής" (σ.σ. τα εισαγωγικά δικά μας) κυβέρνησης της Βενεζουέλας, η οποία, όπως και η Κούβα, υπόκειται σε αμερικανικές κυρώσεις.

Η CIA εξέδωσε αναμνηστικό νόμισμα για την 60η επέτειο της αποτυχίας της στον "κόλπο των χοίρων"

Ό, τι και αν είχε στο μυαλό της η CIA όταν εξέδιδε ένα νόμισμα στην μνήμη μιας από τις χειρότερες καταστροφές στην ιστορία της, την αποτυχημένη «Σταυροφορία για την Ελεύθερη Κούβα» του 1961, έδωσε στους χρήστες του Twitter την ευκαιρία να χλεύασουν ανελέητα την αμερικάνικη υπηρεσία κατασκοπείας με μιμίδια του Φιντέλ Κάστρο και πολλά άλλα.  

«Αυτό το ασημένιο νόμισμα τιμά την αναμενόμενη (αλλά ουδέποτε πραγματοποιημένη) νίκη του Bay of Pigs, εμφανίζει το περίγραμμα της Κούβας με έναν εισβολέα να προχωρά μπροστά από ένα πεσμένο μέλος του στρατού του Castro στο προσκήνιο», ανέφερε η αμερικάνικη υπηρεσία στο Twitter την Τρίτη, με μια φωτογραφία του αντικειμένου.

This silver coin commemorating an anticipated (but never realized) Bay of Pigs victory features an outline of Cuba with a rebel invader advancing past a fallen member of Castro's military in the foreground.#HISTINT #Museum

— CIA (@CIA) May 25, 2021

Τα αστεία έγραψαν πρακτικά οι ίδιοι, με έναν χρήστη να σχολιάζει ότι το "αναμενόμενη (αλλά ουδέποτε πραγματοποιημένη) νίκη" είναι ένας ενδιαφέρων τρόπος για να πούμε «χάσαμε». Περισσότερα από ένα σχόλια ονόμασαν το νόμισμα έκδοση της CIA σαν ένα «αναμνηστικό συμμετοχής», αναφερόμενα στο βραβείο παρηγοριάς που δίνεται σε σχολικούς αθλητικούς διαγωνισμούς στις ΗΠΑ. 

ΚΚΕ: Για την αναγκαστική προσγείωση αεροσκάφους στο Μινσκ

Φωτό: "κεντροδεξιός ακτιβιστής"

Το σχέδιο των ΗΠΑ και της ΕΕ να παρέμβουν ωμά στα εσωτερικά της Λευκορωσίας δεν μπορεί να κρυφτεί απ’ την απαράδεκτη ενέργεια της αναγκαστικής προσγείωσης του αεροσκάφους της Ryanair στο Μινσκ. Πάει πολύ αυτές οι δυνάμεις να παριστάνουν τους “ευαίσθητους” για τη συγκεκριμένη εξέλιξη, όταν είναι οι ίδιοι που έχουν διαμορφώσει ένα ολόκληρο θεσμικό πλαίσιο που, στο όνομα της “καταπολέμησης της τρομοκρατίας”, προβλέπει τέτοιες πρακτικές, τις οποίες έχουν χρησιμοποιήσει επανειλημμένα στο παρελθόν, ενώ τώρα για τα δικά τους συμφέροντα ακολουθούν την υποκριτική τακτική “δύο μέτρα και δύο σταθμά”.

Φωτό: "δεξιός ακτιβιστής"

Για τα σχέδιά τους αξιοποιούν τη γνωστή “καραμέλα” των “ανθρωπίνων δικαιωμάτων” που και στο παρελθόν αποτέλεσε το πρόσχημα για δεκάδες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους. Δεν διστάζουν μάλιστα, όπως έκαναν και στην περίπτωση της Ουκρανίας, να στηρίζουν ακόμα και νεοναζιστικές οργανώσεις που βαφτίζουν “ακτιβιστές”, ενώ πρόσφατα αποκαλύφθηκαν σχέδια πραξικοπήματος στη Λευκορωσία, με την εμπλοκή στρατιωτικών δυνάμεων που έφταναν μέχρι και τη δολοφονία του εκλεγμένου προέδρου, θυμίζοντας επεμβάσεις σε χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Ουκρανία...

-Τι έγινε, λοιπόν, στο ουκρανικό πεδίο μάχης; Ενώ όλα ήταν έτοιμα για μια καλή προβοκάτσια κατά της Μόσχας, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν! Πώς έγινε αυτό; Οι διεθνείς δημαγωγοί απλά σημειώνουν την «αποκλιμάκωση», χωρίς πολλές πολλές εξηγήσεις.

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που, ο καθένας απ’ την μεριά του, έπαιξαν τον ρόλο τους. Ο ένας λέγεται «σύμμαχοι» που η Ουάσιγκτον θα ήθελε να έχει στην ουκρανική προβοκάτσια. Ένας βασικός απ’ αυτούς είναι η Άγκυρα, σε σχέση με την οποία οι ανάγκες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού μάλλον παρά η οποιαδήποτε συνεκτική λογική επιβάλλουν μια στάση «μαστιγίου και καρώτου». Υποτίθεται ότι το τουρκικό καθεστώς έχει καλές σχέσεις με το ουκρανικό και, επιπλέον, από καιρού σε καιρό θυμάται ότι είναι «προστάσης» των τατάρων της Κριμέας… Ε, λοιπόν, σ’ όλο αυτό το διάστημα της «κρίσης», όχι μόνο ο Erdogan «συμβούλεψε» τον κωμικό Zelesky να μην τραβάει το σκοινί («η ειρήνη πάνω απ’ όλα!») αλλά επιπλέον, ενώ η κριμαϊκή χερσόνησος ήταν βασικός στόχος της προβοκάτσιας, δεν είπε ούτε μισή κουβέντα για τους τάταρους που (υποτίθεται) υποφέρουν εκεί! Προσεκτική και δηλωτική σιωπή, γεμάτη νόημα…

Ένας άλλος παράγοντας που αποσιωπάται είναι ο ουκρανικός στρατός. Είναι ίσως ο σημαντικότερος. Η συμμετοχή του στην προβοκάτσια (έτσι ώστε, κάποια στιγμή, να αναγκαστεί η Μόσχα να εισβάλει είτε στο Donbass είτε και αλλού στην ουκρανική επικράτεια) ήταν / είναι κρίσιμης σημασίας – και ο Zelesky είναι το αφεντικό του, έτσι δεν είναι;

-Ποιος ξέρει; Το λογικό είναι ότι οι ουκρανοί αρχικαραβανάδες δεν πρέπει να έχουν καούρα να αντιμετωπίσουν τους ρώσους και να συντριβούν.

Προσοχή, (γινόμαστε) στόχος!*

Οι εξελίξεις στην Ουκρανία, η συγκέντρωση τεράστιων στρατιωτικών δυνάμεων από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία και η απάντηση της τελευταίας «με το δάχτυλο στη σκανδάλη», δείχνουν για μια ακόμα φορά πόσο επικίνδυνη για το λαό είναι η εμπλοκή της χώρας μας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, για λογαριασμό της αστικής τάξης, με ευθύνη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, συνολικά των κομμάτων του «ευρωατλαντικού τόξου».

Η περίπτωση της Μαύρης Θάλασσας και των Βαλκανίων, που όπως επανειλημμένα έχει δηλώσει ο Αμερικανός πρέσβης, είναι ένας από τους τρεις «κύκλους» (μαζί με Νοτιοανατολική Μεσόγειο και Βόρεια Αφρική) όπου η χώρα αναλαμβάνει να προωθήσει βήμα - βήμα τα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, είναι ενδεικτική. Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Με «πρόσκληση» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ΝΑΤΟική αρμάδα εγκαταστάθηκε μόνιμα στον «δίαυλο» του Αιγαίου από τη Μαύρη Θάλασσα προς τη Μεσόγειο, τάχα για το Προσφυγικό, στην πραγματικότητα όμως για τον έλεγχο διέλευσης των ρωσικών πλοίων.

Στην αμέσως επόμενη φάση αυτού του σχεδιασμού, το ΝΑΤΟ αναπτύσσει τις δυνάμεις του ακόμα πιο συχνά στη Μ. Θάλασσα και προσπαθεί να επιβάλει μόνιμη ναυτική παρουσία, παρακάμπτοντας και τους περιορισμούς της Συνθήκης του Μοντρέ, με τις ελληνικές κυβερνήσεις να «καμαρώνουν» ότι τα ελληνικά πλοία είναι τα μοναδικά που αυξάνουν σταθερά τις μέρες παραμονής σε ΝΑΤΟικές αποστολές στη Μ. Θάλασσα.

Ουκρανία: Ο Ζελένσκι, ο πόλεμος και η παγίδα της προπαγάνδας

Πριν από λίγο καιρό, όχι περισσότερο από έξι μήνες, κανένας εμπειρογνώμονας δεν θα έκανε λόγο για τον κίνδυνο της ενίσχυσης της στρατιωτικής δράσης της Ουκρανίας στο Donbass.

Σήμερα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Κίεβο θα προκαλέσει πόλεμο. Η μόνη διαφορά είναι αν θα συμβεί ήδη την άνοιξη ή αργότερα και αν το Donbass μπορεί να θεωρηθεί το μόνο μέρος πιθανής πρόκλησης ή εάν η Κριμαία, η Υπερδνειστερία, καθώς και τα ρωσο-ουκρανικά σύνορα στις περιοχές Kharkov, Sumy και Chernigov πρέπει επίσης να θεωρηθούν ως πιθανοί στόχοι.

Τι συνέβη με την αλλαγή των αξιολογήσεων της προοπτικής της ουκρανικής κρίσης να μπει σε μια θερμή φάση;

Πρώτον, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η πρόκληση σύγκρουσης με τη Ρωσία ή / και την Κίνα έχει ήδη αποφασιστεί από τις ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι εντός τριών έως πέντε ετών (δηλαδή μέχρι το τέλος της τρέχουσας κυβέρνησης του Προέδρου των ΗΠΑ) η Αμερική θα έχει χάσει κάθε ελπίδα επιτυχίας σε περίπτωση άμεσης στρατιωτικής σύγκρουσης με το Πεκίνο ή τη Μόσχα (για να μην αναφέρουμε την πιθανότητα αλληλεπίδρασης τους). Κατά τη γνώμη των εμπειρογνωμόνων τους, οι ΗΠΑ έχουν ήδη χάσει τον χρηματοοικονομικό ανταγωνισμό. Η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι τα τελευταία πέντε χρόνια η Ουάσιγκτον δεν προσπάθησε καν να τηρήσει τους κανόνες στον χρηματοπιστωτικό και οικονομικό τομέα, αναγκάζοντας τους συμμάχους της να εμπλακούν σε οικονομικές συγκρούσεις με τη Μόσχα και το Πεκίνο. Έχοντας χάσει το πλεονέκτημα (αν και υπό όρους) της βίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες στερούνται το τελευταίο πεδίο αντιπαράθεσης, μετά το οποίο η ήττα τους πηγαίνει από μια κατάσταση υψηλής πιθανότητας σε μια κατάσταση αναπόφευκτου.

«...Δικαιολογημένα η Κίνα αντεπιτίθεται στις κηλίδες της Δύσης»

Οι περιοδείες των Κινέζων υπουργών Αμυνας και Εξωτερικών επιβεβαιώνουν την επίδραση των ανταγωνισμών και στη «γειτονιά» μας

Την περασμένη Πέμπτη, η αγγλόφωνη κινεζική εφημερίδα «Γκλόμπαλ Τάιμς» (απηχεί τη γραμμή της κινεζικής ηγεσίας), σχολιάζοντας τις κυρώσεις που επέβαλαν ΗΠΑ - ΕΕ - Βρετανία και σύμμαχοί τους σε βάρος της Κίνας, με πρόσχημα τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και την κατάσταση στην κινεζική επαρχία Σιντζιάνγκ, επισήμανε: «Το σωστό και το λάθος σε αυτόν τον κόσμο δεν καθορίζεται από τις ελίτ της Δύσης. Αν και είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν τη νοοτροπία τους,θα αντιληφθούν αυτήν την ανάγκη με το δύσκολο τρόπο, από τις δηλώσεις και τις ενέργειες της Κίνας».

Η ανάλυση με τίτλο «Δικαιολογημένα η Κίνα αντεπιτίθεται στις κηλίδες της Δύσης», στην πραγματικότητα αποδίδει το γεγονός ότι παράλληλα με τις εντεινόμενες προσπάθειες των ΗΠΑ να ενισχύσουν τη θέση τους και τις συμμαχίες τους για να αποκτήσουν προβάδισμα στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό με την Κίνα, το Πεκίνο επιταχύνει ταυτόχρονα τις δικές του αντίστοιχες ενέργειες με την ίδια ακριβώς στόχευση απέναντι στις ΗΠΑ.

Η επιτάχυνση αυτή, η όξυνση της κόντρας, της «δράσης» και της «αντίδρασης» και από τις δύο πλευρές, δεν είναι θέμα «υποκειμενικής» προσέγγισης της μιας ή της άλλης ηγεσίας. Είναι αποτέλεσμα της ίδιας της εξέλιξης του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και του βασικού καινούργιου στοιχείου: Του γεγονότος δηλαδή ότι σήμερα ενισχύεται αντικειμενικά η δυνατότητα της Κίνας να απειλήσει την αμερικανική πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, όχι πλέον ως μια διαφαινόμενη τάση μεταβολής, αλλά πολύ πιο «απτά»:«Σύντομα η Κίνα θα είναι η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο», δήλωνε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ μόλις την προηγούμενη βδομάδα...

Η εντεινόμενη ενδοϊμπεριαλιστική κόντρα διαπερνά όλες τις περιοχές του πλανήτη, ενώ τη βδομάδα που πέρασε οι πολυήμερες και στοχευμένες περιοδείες που πραγματοποίησαν οι υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας της Κίνας, στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, στην Τουρκία και τη Μέση Ανατολή, επιβεβαίωσαν πόσο άμεσα επιδρούν και στην ευρύτερη και τη στενότερη «γειτονιά» μας.