Λένιν, Τρότσκι, Λούξεμπουργκ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ,ΤΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (ολόκληρο pdf)

Λένιν - Ρόζα Λούξεμπουργκ - Λέον Τρότσκι - Για την ατομική τρομοκρατία, τη βία και την επανάσταση (εκδ. Κοροντζή)

Να καλείς σε τέτοια τρομοκρατία, όπως είναι η οργάνωση αποπειρών δολοφονίας, ενάντια σε υπουργούς από μεμονωμένα άτομα, τη στιγμή που οι επαναστάτες δεν έχουν αρκετές δυνάμεις και μέσα για την καθοδήγηση της μάζας που ήδη ξεσηκώνεται, - σημαίνει ότι όχι μόνο διακόπτεις μ' αυτόν τον τρόπο τη δουλειά μέσα στις μάζες, αλλά προκαλείς άμεσα την αποδιοργάνωση της δουλειάς. Αλήθεια, πόσο καταπληκτικά έξυπνο είναι αυτό: να θυσιάσουμε τη ζωή ενός επαναστάτη, για να εκδικηθούμε τον παλιάνθρωπο υπουργό Σιπιάγκιν για ν' αντικατασταθεί από τον παλιάνθρωπο υπουργό Πλεβέ, είναι μια μεγάλη δουλειά. Ενώ να ετοιμάζουμε, λόγου χάρη, τη μάζα για μια ένοπλη διαδήλωση είναι μια μικρή δουλειά. 
(Β. Ι. ΛΕΝΙΝ)

Αν ένας άνθρωπος εξαναγκαστεί από έναν άλλο, παρά τη θέλησή του, να σκοτώνει συστηματικά τους συνανθρώπους του, αυτό είναι πράξη βίας. Μα από τη στιγμή που αυτό θα ονομαστεί «στρατιωτική υπηρεσία», ο καλός πολίτης φαντάζεται ότι αναπνέει τον αέρα της ειρήνης και της νομιμότητας. Με λίγα λόγια ό,τι παρουσιάζεται στα μάτια μας για αστική νομιμότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά η βία της κυρίαρχης τάξης ανυψωμένη εκ των προτέρων σαν υποχρεωτικός κανόνας, το πράγμα αντικαθρεφτίζεται από την ανάποδη στο κεφάλι των αστών νομοθετών, καθώς και στο κεφάλι των οπορτουνιστών σοσιαλιστών: η έννομος τάξη παρουσιάζεται σαν ένα ανεξάρτητο δημιούργημα της δικαιοσύνης και η βία του κράτους σαν μια απλή της συνέπεια, σαν μια κύρωση των νόμων.
(Ρ.ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ)

Πηγή: Π.Βήχος

Ακολουθεί το βιβλίο σε pdf:

Τροτσκισμός ή Λενινισμός; Η λενινιστική θεωρία της οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε μια χώρα

Το παραμύθι:

Η επανάσταση στη Ρωσία έμεινε απομονωμένη από όλες τις άλλες χώρες, όπου η επανάσταση ηττήθηκε (Γερμανία, Αυστρία, Ουγγαρία κτλ). Τότε, μετά και το θάνατο του Λένιν, ο γραφειοκράτης Στάλιν επινόησε την αντεπαναστατική θεωρία για οικοδόμηση του σοσιαλισμού σε μια χώρα, στην απομονωμένη ΕΣΣΔ, η οποία ερχόταν σε αντίθεση με το λενινιστικό διεθνισμό, τον οποίο στην πραγματικότητα υπεράσπισε ο Τρότσκι…

Η πραγματικότητα:

Η δυνατότητα οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε μια χώρα αποτελεί θεμελιώδη θέση του Λενινισμού και προκύπτει από την ανάλυση της φύσης του ιμπεριαλισμού και συγκεκριμένα από το γεγονός ότι η ανισόμετρη ανάπτυξη αποκτά απόλυτη ισχύ. Ο Τρότσκι αντιπαρατέθηκε στο Λένιν για αυτή την άποψη πριν ακόμα μπει στο κόμμα των μπολσεβίκων, παρόλο που μετέπειτα αυτός, όπως και οι οπαδοί του χρεώνουν την ιδέα αυτή στον Στάλιν, ο οποίος την υπερασπίστηκε.

1. Τι λέει ο Λένιν

Οι τροτσκιστές για την τεκμηρίωση των παραπάνω ισχυρισμών χρησιμοποιούν διάφορα αποσπάσματα του Λένιν, στα οποία φαίνεται να μιλάει για αδύνατο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε μια χώρα. Αποσπάσματα όπως το παρακάτω:

“Από διεθνή-ιστορική άποψη, αναμφίβολα δεν θα υπήρχε καμιά ελπίδα για την τελική νίκη της επανάστασής μας αν αυτή έμενε μόνη της, αν δεν εμφανίζονταν επαναστατικά κινήματα σε άλλες χώρες”.

Παρ’ όλα αυτά υπάρχει σειρά άλλων τοποθετήσεων του Λένιν, όπου φαίνεται να υποστηρίζει ακριβώς τα αντίθετα, και οι οποίες είτε αποσιωπούνται είτε παρερμηνεύονται. Για παράδειγμα στο άρθρο του «Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης»:

“Ως ξεχωριστό σύνθημα, εντούτοις, το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών του Κόσμου θα ήταν μετά βίας σωστό, πρώτον, επειδή συγχωνεύεται με τον σοσιαλισμό’ δεύτερον, επειδή μπορεί να ερμηνευθεί λανθασμένα και να σημαίνει ότι η νίκη του σοσιαλισμού σε μια μόνη χώρα είναι αδύνατη, και μπορεί επίσης να δημιουργήσει εσφαλμένες αντιλήψεις ως προς τις σχέσεις μιας τέτοιας χώρας με τις άλλες.”

Επίσης:

Τροτσκισμός ή Λενινισμός; Η λενινιστική θεωρία της οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε μια χώρα

Β.Ι.Λένιν

Κυριακή σήμερα, και λίγο πιο χαλαρά τα πράγματα, οπότε για όσους τσιγκουνευτήκατε το δίευρω προκειμένου να κάνετε πλάκα ψηφίζοντας λευκό στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ, είπαμε να σας κάνουμε παρέα με λίγη θεωρία...

Το παραμύθι:

Η επανάσταση στη Ρωσία έμεινε απομονωμένη από όλες τις άλλες χώρες, όπου η επανάσταση ηττήθηκε (Γερμανία, Αυστρία, Ουγγαρία κτλ). Τότε, μετά και το θάνατο του Λένιν, ο γραφειοκράτης Στάλιν επινόησε την αντεπαναστατική θεωρία για οικοδόμηση του σοσιαλισμού σε μια χώρα, στην απομονωμένη ΕΣΣΔ, η οποία ερχόταν σε αντίθεση με το λενινιστικό διεθνισμό, τον οποίο στην πραγματικότητα υπεράσπισε ο Τρότσκι…

Η πραγματικότητα:

Η δυνατότητα οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε μια χώρα αποτελεί θεμελιώδη θέση του Λενινισμού και προκύπτει από την ανάλυση της φύσης του ιμπεριαλισμού και συγκεκριμένα από το γεγονός ότι η ανισόμετρη ανάπτυξη αποκτά απόλυτη ισχύ. Ο Τρότσκι αντιπαρατέθηκε στο Λένιν για αυτή την άποψη πριν ακόμα μπει στο κόμμα των μπολσεβίκων, παρόλο που μετέπειτα αυτός, όπως και οι οπαδοί του χρεώνουν την ιδέα αυτή στον Στάλιν, ο οποίος την υπερασπίστηκε.

Μύθοι και πραγματικότητα #1 Για την «πολιτική διαθήκη» του Λένιν #3

Συνέχεια από προηγούμενο:

Στάλιν-Λένιν

Το μόνο λογικό συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει κάποιος είναι το εξής:

Ο Λένιν επιχειρεί να «συνετίσει» τον Στάλιν σε σχέση με τους τρόπους του τελευταίου, χωρίς όμως να αμφισβητεί

στην πραγματικότητα, την θέση του σαν ΓΓ, πράγμα που προκύπτει από τις κρίσεις του για τους άλλους δυνάμει υποψήφιους για αυτήν την θέση. Εχει αρκετά σοβαρούς λόγους για κάτι τέτοιο:

Ο πρώτος είναι προσωπικός: Είναι πρόσφατο το επεισόδιο ανάμεσα στον Στάλιν και την γυναίκα του Λένιν, Κρούπσκαγια*, όπου ο ΓΓ την έχει «καταχεριάσει» πολύ άσχημα για την παραβίαση των όρων της νοσηλείας του Λένιν. Παρότι πολιτικά κανένα ζήτημα δεν υφίσταται από αυτό (και ο Λένιν το γνωρίζει καλύτερα από όλους), είναι ανθρώπινο να το θεωρήσει σαν προσωπική προσβολή που δεν θα μπορούσε να μείνει αναπάντητη.

Έχει όμως και έναν πολύ σημαντικότερο κατ’εμέ, πολιτικό προβληματισμό:

Φοβάται μία μελλοντική διάσπαση του Κόμματος! (και όχι, από ότι απόδειξε η ιστορία, άδικα).

Μύθοι και πραγματικότητα #1 Για την «πολιτική διαθήκη» του Λένιν #2

...Συνέχεια από προηγούμενο

Αφού αρχίσαμε ανάποδα, με την πραγματικότητα, ας δούμε λίγο τι λέει και ο μύθος:

Ο μύθος λοιπόν μας λέει πως:

"τον Στάλιν για ΓΓ της ΚΕ δεν τον ήθελε ούτε ο Λένιν,

Και πως ο «κουτοπόνηρος Γεωργιανός» κατάφερε με τις ίντριγκες του, να επιβληθεί στους «διανοούμενους του κόμματος"

Αν λοιπόν ο Λένιν δεν ήθελε τον Στάλιν για ΓΓ (εδώ μπαίνει και το ερώτημα , γιατί να τον προωθούσε με το κύρος του σε αυτήν την θέση, όσο και στην ΚΕ του κόμματος πιο πριν...*, αλλά πάνω σε αυτό δεν προβληματίζεται κανείς), τότε ποιόν ακριβώς ήθελε;

Οι Χρουτσωφικοί ρεβιζιονιστές εδώ κρατούν σιγή ιχθύος, οι δε Τροτσκιστές υπονοούν (ποιόν άλλον;) τον ....Τρότσκι!

Ο Λένιν όμως σε αυτήν την επιστολή κάνει την κρίση του για όλους τους πιθανούς διεκδικητές της θέσης. Ας δούμε τι λέει για τον καθένα, και την πολιτική σοβαρότητα αυτών των αιτιάσεων:

1) Μπουχάριν : "δεν είναι μόνο ο πιο άξιος και πιο σημαντικός θεωρητικός του κόμματος, αλλά μπορεί δίκαια να θεωρείται το αγαπημένο παιδί όλου του κόμματος", "μολοντούτο, οι θεωρητικές του απόψεις του με πολύ μεγάλη επιφύλαξη μπορούν να χαρακτηριστούν ως εντελώς μαρξιστικές, γιατί έχουν κάτι το σχολαστικό (ποτέ δε μελέτησε και νομίζω πως ποτέ δεν κατάλαβε πλήρως τη διαλεκτική)".

2) Πιατακόφ : "διακρίνεται για τη δύναμη της θέλησής του και για την ικανότητά του, αποκλίνει όμως πάρα πολύ προς τη διοικητική πλευρά των πραγμάτων, ώστε να μην μπορεί κανείς να τον εμπιστευτεί σ' ένα σοβαρό πολιτικό ζήτημα".

Στάλιν,Ρίκωφ,Κάμενεφ,Ζηνόβιεφ

3) Τρότσκι : "όπως αποδείχτηκε στην πάλη του ενάντια στην Κεντρική Επιτροπή στο ζήτημα του Λαϊκού Επιτροπάτου Συγκοινωνιών, διακρίνεται όχι μόνο για τις εξαιρετικές του ικανότητες - σίγουρα, είναι το πιο ικανό μέλος της σημερινής ΚΕ - αλλά και για την πολύ μεγάλη του αυτοπεποίθηση και για τη διάθεση να ελκύεται πάρα πολύ από την καθαρά διοικητική πλευρά των υποθέσεων".

Μύθοι και πραγματικότητα #1 Για την «πολιτική διαθήκη» του Λένιν

Καλοκαιράκι, και με την ευκαιρία, είπαμε να πιάσουμε μερικά ιστορικά ζητήματα, για τα οποία πάρα πολλοί μιλάνε κατά καιρούς, ευνοώντας βολικούς κάθε φορά μύθους.

Μύθους που με το πέρασμα του χρόνου έφτασαν να έχουν πάρει πάρει την θέση μιας αλήθειας η οποία, δεν αποδέχεται και καμίας μάλιστα αμφισβήτησης.

Ο Στάλιν δίπλα στον νεκρό Λένιν

Τι είναι λοιπόν αυτή η περίφημη «πολιτική διαθήκη» του Λένιν;

Αρχικά να πούμε πως ούτε «πολιτική» (αφού αναφέρεται σε οργανωτικά και όχι πολιτικά ζητήματα), ούτε και «διαθήκη» είναι, μια και από τον καιρό που συντάχθηκε ο Λένιν είχε και άλλες παρεμβάσεις στο κόμμα.

Η «διαθήκη» λοιπόν, αποτελείται από δύο κείμενα, ένα χρονολογούμενο από το Δεκέμβρη του 1922 και ένα υστερόγραφο γραμμένο τον Γενάρη του 1923. Αυτό το ντοκουμέντο λοιπόν υπαγορεύτηκε λίγο μετά τη δεύτερη προσβολή της αρρώστιας του Λένιν που επέφερε το θάνατό του ένα χρόνο αργότερα (στις 21 του Γενάρη 1924).