Συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση:
Ανάλογες προσπάθειες με αυτήν της Ζανόν στην Αργεντινή έχουν γίνει έως και αρκετά πρόσφατα (2-3 χρόνια πριν) και σε κάποιες φάμπρικες στην Β.Ελλάδα, η οποία τείνει να δημιουργήσει παράδοση σε τέτοιου είδους ενέργειες. Ολες είχαν περίπου πανομοιότυπη κατάληξη.
Λειτουργία μέχρι να τελειώσουν οι πρώτες ύλες-αδυναμία εξεύρεσης κεφαλαίων για αγορά νέων, εμπάργκο στις αγορές του ήδη έτοιμου στοκ από τις άλλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, μέχρι οι τιμές του να πέσουν σε κάτω του κόστους επίπεδα. Τελικά οι εργάτες βρέθηκαν απλά να δουλεύουν για λίγο καιρό ακόμη χωρίς στην ουσία να πληρώνονται, και οι προσπάθειες αυτές έληξαν με τον πιο άδοξο τρόπο.* Τα πράγματα ως εδώ είναι απολύτως λογικά, αφού για την εύρυθμη λειτουργία μιας οποιασδηποτε παραγωγικής μονάδας σε καπιταλιστικό περιβάλλον απαιτούνται δύο βασικά πράγματα που καμμία «εργατική κολλεκτίβα» δεν δύναται, από την ίδια την φύση της, να έχει: «πίστη»( με τον οικονομικό όρο) και κεφάλαιο.
