Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 3
Robert Seymour Conway, Charles Flamstead Walters, Ed.

3. relicto itaque castris praesidio egressi tanto cum tumultu inuasere fines Romanos, ut ad urbem quoque terrorem pertulerint. [2] necopinata etiam res plus trepidationis fecit, quod nihil minus quam ne uictus ac prope in castris obsessus hostis memor populationis esset timeri poterat; [3] [p. 3004]agrestesque pauidi incidentes portis non populationem nec praedonum paruas manus, sed omnia uano augentes timore exercitus et legiones adesse hostium et infesto agmine ruere ad urbem clamabant. [4] ab his proximi audita incerta eoque uaniora ferre ad alios. cursus clamorque uocantium ad arma haud multum a pauore captae urbis abesse. forte ab Algido Quinctius consul redierat Romam. [5] id remedium timori fuit; tumultuque sedato uictos timeri increpans hostes, praesidia portis imposuit. [6] uocato dein senatu cum ex auctoritate patrum iustitio indicto profectus ad tutandos fines esset Q. Seruilio praefecto urbis relicto, hostem in agris non inuenit. [7] ab altero consule res gesta egregie est; qui, qua uenturum hostem sciebat, grauem praeda eoque impeditiore agmine incedentem adgressus, funestam populationem fecit. [8] pauci hostium euasere ex insidiis, praeda omnis recepta est. sic finem iustitio, quod quadriduum fuit, reditus Quincti consulis in urbem fecit. [9] census deinde actus et conditum ab Quinctio lustrum. censa ciuium capita centum quattuor milia septingenta quattuordecim dicuntur praeter orbos orbasque. [10] in Aequis nihil deinde memorabile actum; in oppida sua se recepere, uri sua popularique passi. consul cum aliquotiens per omnem hostium agrum infesto agmine populabundus isset, cum ingenti laude praedaque Romam rediit.