Patasana | Ahmet Ümit

Bir kitap bloguna katkım olabilirse ne mutlu bana, o kadar okuduk bari işe yarasın diyorum ve konuk yazar olarak ilk yazıma başlıyorum:)

“Ben zalimler çağında yaşayan bir alçaktım… Tanrıların korkak haline getirdiği bir alçak. Alçakların en acınacak halde olanı, en tiksinti vereni. Yüreğini dalkavukluk, aklını düşmanlıkla besleyen sinsi bir saray yazmanı…” Belki de kitabın en merak uyandırıcı cümleleri bunlar… Yüzlerce yıl önce, Patasana’ nın kaleminden çıkmış. Önce bi kısaca konuya değinelim.

Kitap, birbirine bağlı 2 bölüme ayrılmış, bir bölümü günümüzde, Gaziantep’te geçiyor. Karakterlerimiz arkeolog ve kazı yapmak için Gaziantep’e gidiyorlar, kazı başlar başlamaz türlü olaylar, cinayetler peşlerini bırakmıyor, tabi bu arada kazı devam ediyor, çıkanlar ise Patasana’nın tabletleri oluyor. Diğer bölümde ise, 2700 yıl önce yaşayan Patasana adlı Hititli bir saray yazmanının gizlice, resmi olmayarak yazdığı tabletleri okuyoruz. Tabletler çok heyecan verici, Patasana çocukluktan itibaren yaşadıklarını, büyük aşkını, yaşadıkları tarihe olan kinini, öfkesini anlatan olayları yazıyor ve Patasana’nın yaşadıklarıyla Gaziantep’te olan arkeologların yaşadıkları garip bir şekilde kesişiyor.Böyle bir roman yazmak kolay olmasa gerek, çok sıkı bir araştırma yapılmış tarih konusunda, ayrıca gündelik yaşama dair gerekli gereksiz ayrıntılar da var kaldı ki çoğu okuyucuyu daraltmamak için. Eski uygarlıklar bu kitabı okuduktan sonra çok daha fazla ilgi çekici. İçeriği zengin.

Yalnız şöyle de bir durum söz konusu, polisiye sevenler bilir, eğer ki, bir yerde “katil kim” oyunu oynanacaksa, okuyucunun ya da izleyicinin aklında muhakkak bir fikri olmalıdır. Okuduğu roman daha da ilginçleşir, okuyucu kitaba daha da sadık kalır. Kitabın bu konuda sıkça duyduğum ya da okuduğum bir eleştirisi var, katilin kim olduğu, ya da neden olduğu çok fazla heyecan vermiyor, biraz yavan kalıyor. Ama sonunu bi kenara bırakırsak, hikaye her şekilde iyi bağlanıyor. Zevkle ve heyecanla okunacak güzel bir kitap. Hatta Gaziantep kısmı biraz klişe bile gelse, sırf Patasana’ nın tabletleri için bile okunabilir.

Sayfa Sayısı: 402

Türk Polisiyesi okumak şahane bir duygu, ama...

Ahmet Ümit Türk polisiyesinin bayrağını en ön saflarda taşıyan oldukça popüler bir yazar. Bugün sizlere onun en popüler kitaplarından biri olan Beyoğlu Rapsodisinden bahsedeceğim.

Beyoğlu Rapsodisi, oldukça sürükleyici, heyecanlı, özellikle Beyoğlu ile ilgili detaylı tasvirlere ağırlık verse de sıkmayan, okuması son derece zevkli bir kitap. Hele polisiye meraklısı iseniz sizi mest edecek kadar sürükleyici bir olay örgüsü ve hikaye ile karşı karşıyasınız.

kitapla ilgili hoşnut olmadığım ve taktığım tek yer; kitabın sonu. Açıkça yazıp henüz kitabı okumamış olan insanları ürkütmek istemiyorum, ama şöyle bir ipucu vereyim: Agatha Christie'nin sıkı bir takipçisi iseniz, kitabın sonunun, sanıldığı kadar orjinal olmadıgını  anlayacaksınız.

Ahmet Ümit'in kitabın kurgusu için esinlendiği -diyelim- kitabı okumamış olmasına imkan yok diye düşünüyorum, ancak neden böyle bir yöntem seçmiş, bilemiyorum. Tabi, okumamış da olabilir, veya okusa bile ne var,  herşeyin bir orjinali bir de benzerleri vardır diyebilirsiniz. Ancak benim gibi takıntılı bir okuyucunun gönlünde orjinalinin yeri daima başka olacaktır.

Beyoğlu'nu sokak sokak, mekan mekan bilmeyen biri olarak kitabın bende bıraktığı en büyük etki, yazarın anlattığı yerlerde gidip dolaşmak oldu. Gerçekten mekanlar çok güzel anlatılmış, büyülü bir beyoğlundan bahsediyor adeta. İnsan gidip dolaşmak, yazarın bahsettiği kafelerde oturmak, sokaklarda dolaşmak ve insanları tek tek incelemek istiyor.  sırlar ve dostluk-yabancılık kavramlarının etrafında dönen hikayede, beyoğlu gerçekten de başrolde.

Yazıya Kuyruk:

On üzerinden puanım- 7
Yazarı- Ahmet Ümit
Orijinal Adı- Beyoğlu Rapsodisi
Çeviren- -
Sayfa Sayısı- 390
Tür- Polisiye

Kaç günde okudum- 2 gün
Kaç kuruş- 17,85 @idefix
Öneririr miyim-  Polisiyecilere evet, polisiyeci olmayanlar bunun yerine Agatha Christie'ye yönelebilir :)