ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 ΙΕΡΑ   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

επί τη έορτή των Χριστουγέννων

ΙΑΚΩΒΟΣ  έλέω καί χάριτι Θεού Επίσκοπος καί Μητροπολίτης τής Αγιωτάτης Μητροπόλεως Μυτιλήνης, Έρεσσού καί Πλωμαρίου

Πρός

τόν Ιερό Κλήρο

τις Μοναστικές Αδελφότητες καί

τόν ευσεβή λαό τής Θεοσώστου Επαρχίας μας

Τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά,

Ή αγάπη τοϋ Πανοικτίρμονος καί Φιλάνθρωπου Αγίου Θεού μας ευδόκησε καί πάλι νά εορτάζουμε τήν Ένανθρώπιση τοϋ Υιού καί Αόγου τοϋ Θεού Πατρός. Οί δέ κώδωνες των Εκκλησιών μας εύφροσύνως ήχησαν εις τά ώτα μας γιά άκόμη μία φορά, προκειμένου νά άναγγείλλουν " τό μυστήριον τό άποκεκρυμμένον από τών αιώνων έν τώ Θεώ ” ( Έφ. 3, §). Καί έμεΐς άπό τήν πλευρά μας μέ περισσή προθυμία προστρέξαμε όρθρου βαθέος, γιά νά ζήσουμε στή εμπειρία τής Θείας Εύχαριαστίας τό ύψιστο αυτό γεγονός τής Θείας Ένσαρκώσεως.

Ήλθε γάρ ή προσδοκία τών εθνών * ήλθεν έσωσεν ή μάς, έκ τής δουλειάς του εχθρού " ( Στιχ. ίδιομ. εορτής ) μάς λέγει ό ιερός υμνωδός καί κατακλύστηκε ό εσωτερικός μας κόσμος άπό αισθήματα δοξολογίας στόν Ύψιστό Τριαδικό Θεό, διότι άξιωνόμαστε νά καταδεχόμαστε τόν Γεννηθέντα γιά τή σωτηρία μας Ιησού Χριστό. Κλίνουμε , λοιπόν, σήμερα γόνυ ψυχής καί σώματος στόν πρό τών αιώνων Θεόν '' ( Κοντάκιον εορτής ), τόν Τεχθέντα Χριστό, ό Οποίος ένωσε στό πρόσωπο Του τήν άνθρώπινη μέ τή Θεία φύση Του, γιά νά μάς καταστήσει κατά χάριν θεούς. Προσερχόμαστε σήμερα μέ ταπείνωση καί εύλάβεια ξεχωριστή στόν έν φάτνη " Γεννηθέντα Σωτήρα μας, ό Όποίος 

’' έκένωσεν έαυτόν " ( ΦιΛ. 2, 7 ), γιά νά δώσει τή δυνατότητα καί σε μάς νά κενώσουμε τόν εαυτό μας από την πολυποίκιλη άμαρτία , προκειμένου νά καταστήσει την καρδιά μας καθέδρα καί θρόνο

Του. ·                                                                                              _    _{5 /}

Αν ή εμφάνιση ενός άνθρώπου στόν κόσμο άποτελει αιτία

καί άφορμή ιδιαίτερης χαράς καί εύλογίας άπό τό Θεό, ό Οποίος

είναι ή αιτία κάθε καλού καί άγαθοΰ, πόσο μάλλον ή Γέννηση τού

Θεανθρώπου. Ήρθε, επομένως, Εκείνος, πού προκηρύχτηκε άπό τά θεόπνευστα χείλη τών Προφητών καί τών Δικαίων καί ένεργούσε ώς Άσαρκος Λόγος στην Παλαιά Διαθήκη. Εκείνος, πού γεννάται τώρα άπό τή Θεοτόκο καί φανερώνεται ώς Ενσαρκος Λόγος , μέ σκοπό νά μάς οδηγήσει άπό τήν " άλογία τών παθών στό " ένθεο πάθος " τής θεώσεως. Εκείνος, ό μοναδικός καί άνεπανάληπτος Διδάσκαλος , γιά νά μάς φέρει τό Εύαγγέλιο καί τό μήνυμα τής σωτηρίας. Ό Μέγας Παρηγορητής καί θεραπευτής τού άνθρώπου, ό Ιησούς Χριστός , πού μέ τά θαύματά Του καί τή θεανδρική παρουσία Του έθεράπευσε σωματικές καί ψυχικές πληγές. Ό νέος Λδάμ, προκειμένου νά άναπλάσει τήν άμαυρωμένη άπό τήν άμαρτία άνθρώπινη φύση. Γιά νά μείνει τελικά στήν Εκκλησία διά τού Αγίου Πνεύματος , τό Όποιο ένεργώντας διά τών Αγιων Μυστηρίων, μάς μεταδίδει τήν Άκτιστη Χάρη , πού μάς φωτίζει, μάς θεραπεύει άπό τά πάθη καί τίς κακίες, μάς άγιάζει, μάς μεταμορφώνει καί μάς θεώνει. Ήρθε ό Χριστός καί θά ξανάρθει πάλι γιά κρίνει " ζώντας καί νεκρούς " στή Δευτέρα Παρουσία.

Όπως δέ εύστοχα έχει έπισημανθεΐ « ό Χριστός δέν ήρθε στόν κόσμο μέ φαινομενική άνθρώπινη μορφή, άλλά ώς άνθρωπος πραγματικός '¹ γενόμενος έκγυναικός ¹' . ΌΤίός τού Θεού, πού είναι τέλειος Θεός, έγινε καί τέλειος άνθρωπος. Ακόμη ό Τίός του Θεού δέν εμφανίστηκε άπό τήν Παναγία ώς διά σωλήνος , άλλά δανείστηκε άπό αύτήν τήν κτιστή άνθρώπινη φύση του ».

Δυστυχώς, όμως, όχι λίγοι άνθρωποι διά μέσου τών αιώνων ύπηρετώντας τό μυστήριο τής άνομίας καί πορευόμενοι ώς ύποχείρια τών δαιμονικών επιδράσεων , έπιμένουν νά Τόν άγνοούν, νά Τόν άποστρέφονται, νά Τόν πολεμούν μετά μανίας καί φοβερού καί λυσσαλέου μίσους. Άλλοι νά διατυπώνουν διεστραμμένες καί λανθασμένες θέσεις γιά τό πρόσωπό Του καί τό σωτηριώδες έργο Του , όπως οί πάσης φύσεως αιρετικοί . Άλλοι νά άδιαφορούν γιά τόν πλησίον, νά μήν σέβονται τήν άνθρώπινη ύπαρξη καί τήν κτίση, συνθλίβοντας τούς συνανθρώπους τους καί

αδικώντας τους ποικιλοτρόπως. Άλλωστε τά φαινόμενα τής πάσης φύσεως βίας, πολέμων καί κακοποίησης πού '' ών ούκ έστι αριθμός" καί πού στίς μέρες μας βρίσκονται σέ έξαρση, έπιβεβαιώνουν αρκετά τά ταπεινά λεγάμενα μας . Μαζί δέ μέ όλες αύτές τίς άρρωστημένες καί θλιβερές καταστάσεις νά προστίθεται καί τό τραγικό φαινόμενο τής άσυνέπειας λόγων καί έργων άρκετών χριστιανών, δηλαδή έκκλησιαζομένων καί προσευχομένων, πού γίνονται σκάνδαλο γιά τούς συνανθρώπους τους άντί νά είναι τό ’' άλας τής γής ¹

Όλα αυτά, όμως, όσο λυπηρά, άπογοητευτικά , άποκαρδιωτικά καί φοβερά καί άν είναι δέν πρέπει νά μάς φοβίζουν καί νά μάς κάνουν νά λιποψυχούμε. Γιατί έχουμε Ελπίδα . Έχουμε Φάρο Τηλαυγή. Έχουμε Πυξίδα Αλάνθαστη. Λιμάνι άπάμενο. Θεμέλιο άρραγές. Πρόσωπο όχι άνθρώπινο άλλά Θεϊκό. Είναι ό Τεχθείς Χριστός μας, ό Όποιος είπε γιά τόν έαυτό Του:

' Εγώ ήλθον ϊνα ζωήν έχωσι καί περισσόν έχωσιν '' ( Ίω. 10, 10 ). Καί αύτό τό περισσότερο πού δίνει ό Ενσαρκωθείς Θεός δέν είναι έφήμερο καί πεπερασμένο , άλλά άθάνατο καί αιώνιο. Αρκεί νά παραθέσουμε τόν έαυτό μας στή πρόνοιά Του. Αρκεί νά έχουμε ώς προτεραιότητα όχι τήν ύλη, τήν ήδονή καί τήν άνθρώπινη δόξα , άλλά τό έλεος Του καί τό όραμα τής Βασιλείας Του.

Ο συνεπής , λοιπόν, πνευματικός άγώνας μας γιά τή σωτηρία — πού είναι τελικά δώρο Θεού - ή λατρευτική, καί προσευχητική ζωή μας, τό χάρισμα τής μετάνοιας, τών δακρύων, τής ταπείνωσης , τής άγάπης , τής φιλανθρωπίας, τής μελέτης καί κυρίως τής εφαρμογής τού λογου τού Θεού και φυσικά τής συχνής Θείας Κοινωνίας τού Σώματος καί τού Αίματος τού Χριστού μας άς συγκροτούν τά ούσιώδη γιά τή ζωή μας. Ας είναι ή δική μας μυστική άπάντηση στό ποικιλόμορφο κακό . Άς είναι ό δικός μας τρόπος ζωής ώς άδιάλειπτης εύγνωμοσύνης στό μυστήριο τής Θείας Ένσαρκώσεως.

Χρόνια πολλά καί ευλογημένα ρο^πρός τόν Ένανθρωπήσαντα Θεόν

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ ἐπί τῆ ἑορτῆ τῶν Χριστουγέννων

 

Ιερά Μητρόπολη Μυτιλήνης Ερεσού και Πλωμαρίου

 

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

ἐπί τῆ ἑορτῆ τῶν Χριστουγέννων

 

Πρός

τόν Ἱερόν Κλῆρον

τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες καί

τόν εὐλογημένον λαόν τῆς Ἐπαρχίας μας,

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,

 

Ἡ περίλαμπρος Δεσποτική ἑορτή τῶν Χριστουγέννων ἀνέτειλε καί φέτος. Τό θαυμαστό γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ πού ἔλαβε χώρα ΄΄ Αὐγούστου μοναρχήσαντος ἐπί τῆς γῆς ΄΄( Δοξαστικό ἰδιόμελο Ἑσπερινοῦ τῶν Χριστουγέννων) καί πού ὡς ὑπερφυές γεγονός συντελεῖται στή λατρεία τῆς Ἐκκλησίας καί κυρίως στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἀλλά καί ὡς ἐμπειρία πνευματική βιώνεται ἀπό τούς ἀγωνιζόμενους πιστούς , ἀξιωνόμαστε γιά ἀκόμη μία φορά στό διάβα τῆς ἐπίγειας παρουσίας μας νά ἑορτάζουμε χαρμόσυνα καί πανευφρόσυνα.

Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ σηματοδοτεῖ καί φέρει μιά καινούργια κατάσταση γιά τόν κόσμο καί τήν ἀνθρωπότητα. Δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός , ὅτι στήν Ἐκκλησία μας ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός πού πραγματοποιεῖται μέ τή συνεργεία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος , θεωρεῖται ὡς ΄΄ νέα κτίση ΄΄ ( Γ’ Στάση Χαιρετισμῶν ) σέ ἀντίθεση μέ τήν παλαιά κτίση τῆς ΄ ἐκ τοῦ μηδενός δημιουργίας μας΄΄ καί φυσικά ἀνώτερή της.

Ποιός ὁ ρόλος , λοιπόν, αὐτῆς τῆς νέας πραγματικότητας, τῆς ὑψίστης καί τελείας Θεοφάνειας, δηλαδή τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ σέ σχέση πάντοτε μέ τό γεγονός τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου;

Ἐναργέστατα ὁ ἱερός ὑμνωδός μᾶς καταθέτει ὅτι ΄΄ ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ ἡνώθησαν, τεχθέντος τοῦ Χριστοῦ. Σήμερον Θεός ἐπί γῆς παραγέγονε, καί ἄνθρωπος εἰς οὐρανούς ἀναβέβηκε. Σήμερον ὁρᾶται σαρκί, ὁ φύσει ἀόρατος, διά τόν ἄνθρωπον ΄΄ ( Στιχηρό Ἰδιόμελο Λιτῆς). Βλέπουμε ἐδῶ ὅτι ἡ παλαιά ἔχθρα – λόγῳ τῆς ἁμαρτίας τῶν πρωτοπλάστων – μεταξύ ἀνθρώπου καί Θεοῦ ἔπαψε νά ὑφίσταται μέ τήν Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ. Φυσικά ποτέ ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός δέν ἔγινε ἀντίπαλος τοῦ ἀνθρώπου. Μακριά ἀπό ἐμᾶς μιά τέτοια εἴδους βλασφημία !

Ἀλλά ὁ ἄνθρωπος σίγουρα μέ τίς λανθασμένες ἐπιλογές του διά μέσου τῶν αἰώνων , ἐκράζοντας ἀρνητικά τό χάρισμα τῆς ἐλευθερίας του, θέλει καί ἐπιμένει νά ἀπορρίπτει τό Θεό ἀπό τή ζωή του, ΄΄ διότι τό φρόνημα τῆς σαρκός ἔχθραν εἰς Θεόν ΄΄ ( Ρωμ. 8, 6 ). Αὐτό δέ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα στή συνέχεια νά στρέφει τά νῶτα του στόν συνάνθρωπό του , ἀρρωσταίνοντας ἔτσι καί τή δική του ψυχή ἐξαιτίας τῆς ἐμπαθοῦς πορείας του.

Ἡ Ἐνσάρκωση τοῦ Χριστοῦ , ἑπομένως, εἶναι ἡ μόνος ὁδός διά τῆς ὁποίας σώζεται ὁ ἄνθρωπος, πού εἶναι τό ὕψιστο καί ὁ τελικός στόχος τῆς πλάσεώς του καί τῆς κτίσεως. Μέ αὐτή τήν οὐσιώδη γιά τήν ζωή του προοπτική ἔρχεται ὁ ΄΄ ἐν φάτνῃ ἀνακλιθείς ΄΄ Ἰησοῦς Χριστός καί ἀπαντᾶ στά ὑπαρξιακά καί διαχρονικά προβλήματα τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου , στά ἀγωνιώδη ἐρωτήματα καί ἀπορίες του γιά τήν αἰτία καί τόν λόγο τῆς παραμονῆς του στή γῆ, πού ἔγινε, ὅπως μᾶς λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες ΄΄ πηγή κλαυθμῶνος ΄΄ μετά τήν πτώση. Ἔρχεται ὁ Χριστός καί φανερώνει μέ τό γεγονός τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Εὐχαριστικῆς συνάξεως, ἔστω καί ἀμυδρά, τήν ἐσχατολογική πραγματικότητα καί τήν πέραν τοῦ τάφου αἰωνία ζωή καί μακαριότητα.

Ὁ ΄΄ φύσει ἀόρατος ὁρᾶται ΄΄ εἰσέρχεται στήν ἀνθρωπότητα καί διαλύει τά σκοτάδια τῆς ἀγνωσίας καί τῆς κάθε εἴδους πλάνης καί εἰδωλολατρίας, λατρείας καί θεοποίησης κάθε ἐγκοσμίου πράγματος. Τέλειος Θεός λαμβάνει καί τέλεια ἀνθρώπινη φύση , ἀπελευθερώνοντας τόν ἄνθρωπο ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία συνιστᾶ τόν ὄντως θάνατο. Θεός ἀληθινός γίνεται καί ἀληθινός ἄνθρωπος μέ σκοπό τή θέωση τοῦ ἀνθρώπου καί τήν ἕνωση μαζί Του. ΄΄Αὐτός γάρ ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν ΄΄ μᾶς λέγει ὁ Μ. Ἀθανάσιος. Καί ὅσο περισσότερο λησμονεῖται αὐτός ὁ στόχος τόσο καί περισσότερο δυσκολεύεται ἡ ζωή μας σέ ὅλα.

Τελικά ὁ Ἀψηλάφητος ψηλαφεῖται, ὁ Ἄχρονος γίνεται καί χρονικός, ὁ Ἀπρόσιτος προσεγγίζεται , φθάνοντας μέχρι τό σημεῖο μάλιστα νά δίνεται ἡ δυνατότητα στόν χοϊκό ἄνθρωπο νά γεύεται καί νά κοινωνεῖ τόν Ἴδιο τόν Χριστό, τό πραγματικό Σῶμα καί Αἷμα Του, Ἐκεῖνο , δηλαδή πού βρίσκεται ΄΄ ἄνω ΄΄ στόν οὐράνιο θρόνο καί θά ὑποδεχθοῦμε κατά τή Δευτέρα Παρουσία Του.

Μπροστά στό θαυμαστό αὐτό γεγονός τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ, πού λογικά παραμένει ἀνεξήγητο, φιλοσοφικά ἀνερμήνευτο, στοχαστικά ἀπρόσιτο , ἀλλά καί σκανδαλῶδες καί ἀλλότριο διά τούς μή ἔχοντας ΄΄ νοῦν Χριστοῦ ΄΄ ( Α’ Κορ. 2, 16 ) , μόνο δοξολογία, μόνο ὑπόκλιση, μόνο εὐχαριστία, μόνο προσκύνηση, μόνο καθαρότητα καρδιᾶς καί σώματος καί ζωή μετανοίας καί ἐξομολογήσεως ἁρμόζει ἐκ μέρους μας.

Μόνο πορεία πλεύσεως μέ γνώμονα τό Εὐαγγέλιο καί τίς ἅγιες ἐντολές , πού εἶναι Θεῖες ἐνέργειες καί δεῖκτες γιά τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Γιατί διαφορετικά θά ναυαγήσουμε πνευματικά, θά ὀλισθήσουμε ψυχικά, θά ἀστοστήχουμε καρδιακά. Θά θεωρήσουμε ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε, δηλαδή ὁ ἑαυτός μας καί κανένας ἄλλος, μολύνοντας ἔτσι καί τή λειτουργία τῶν θεσμῶν . Ἰδού καί ἡ τραγωδία τόσο τῆς προσωπικῆς ὅσο καί τῆς κοινωνικῆς ζωῆς !

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἡ παρουσία τοῦ ΄΄ ἐν σπηλαίῳ γεννηθέντος ΄΄ Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο ἀποδεικνύει καί φανερώνει τό μέγεθος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο . Τό λέει καί τό ὁμολογεῖ πεντακάθαρα ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ, τό Εὐαγγέλιο : ΄΄ οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον ΄΄ . ( Ἰω. 3, 16 ), πού εἴθε καί ἐμεῖς νά εἴμαστε ἐραστές αὐτῆς τῆς αἰωνίου ζωῆς, πού ἔφερε ἡ Ἐνσάρκωση τοῦ Κυρίου γιά χάρη μας.

Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα.

 

 Διάπυρος πρός τόν Ἐνανθρωπήσαντα Θεόν

εὐχέτης ὅλων σας

O Μητροπολίτης Μυτιλήνης

ΙΑΚΩΒΟΣ